ลำพู

......

ชื่อสามัญ Cork tree, Mangrove apple

 ชื่อท้องถิ่น กาลา คอเหนียง สะบันงาช้าง กระดังงาป่า

 ตะกูกา ลิ้นควาย หงอกไก่ ขาเขียด ลำพูขี้แมว

 ลำแพน ลำแพนเขา ลำพูควน ตะกาย โปรง ลำพูป่า

ตัวชี้วัดคุณภาพระบบนิเวศ เป็นที่อยู่อาศัยของนก และหิ่งห้อย

เป็นโรงงานผลิตออกซิเจนให้แก่โลก

การที่หิ่งห้อย ต้องอยู่กับต้นลำพูด้วย เพราะว่า

 ใบที่มีขนของต้นลำพู เป็นแหล่งเก็บน้ำค้างอย่างดี

กับกินไข่ของเพลี้ย เพราะต้นลำพูมีเพลี้ยมาก

มีตำนานที่สืบทอด กันมานานว่าหิ่งห้อยคือวิญญาณของชาย

 ที่จุดตะเกียง ตามหา หญิงคนรักที่ชื่อนางลำพู

ซึ่งจมหายไปในแม่น้ำลำพูจึงเป็นต้นไม้ที่หิ่งห้อยชอบเกาะ

เนื่องจากความเชื่อที่ว่า.เป็นวิญญาณของคนรักของตน....

ผลแก่รับประทานได้ รสอมเปรี้ยว มีเมล็ดมาก

 ผลสุก มีรสเปรี้ยวอมหวานเล็กน้อย มีกลิ่นหอมคล้ายกลิ่นเนย

ทานได้ จะใช้จิ้มพริกเกลือ หรือน้ำปลาหวาน 

ผลห่ามเปรี้ยวจัด ทำแกงส้ม หรือกวนทำซอส

 ดอกลวกพอช้ำ ทานกับน้ำพริก ทานกับขนมจีน

หรือยำดอก "ลำพู" ดอกมีน้ำหวาน ทานได้

ยอดอ่อนและดอกอ่อนใช้ ทานเป็นผักสดหรือลวกเป็นผักจิ้ม

 ชาวลั้วะจะนำกลีบเลี้ยง หรือผลมารับประทานสด

ร่วมกับน้ำพริก ส่วนชาวกะเหรี่ยงแดงจะใช้ผลอ่อนนำไปเผาไฟ

รับประทานจิ้มกับน้ำพริก

ต้นลำพู เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ใหญ่ สูง 8-20 เมตร

 ระบบรากแก้วหยั่งลึกลงไปในดิน มีรากพิเศษออก ตามลำต้น

 เป็นรากหายใจ รูปคล้ายกรวยคว่ำ เรียวแหลมไป

ทางปลายราก ลำต้น ต้นตรงมีเนื้อไม้ ไม่ผลัดใบ

กิ่งห้อยย้อยลง ต้นที่อายุน้อยเปลือกเรียบ

แต่เมื่ออายุมากขึ้นเปลือกจะหยาบ แตกเป็นร่องลึกเป็นสะเก็ด

ขึ้นในเขตป่าชายเลน และชายคลอง

เติบโตได้ดีได้ในทั้งสามน้ำ คือ น้ำจืด น้ำกร่อย และน้ำเค็ม




















ขอบคุณที่มา fb. Siriwanna Jill
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพค่ะ