--- ก า ซี โ ก กี : ค น ที่ ผ ม รั ก ที่ สุ ด ใ น โ ล ก มี แ ค่ พ่ อ ---

อ่านกาซีโกกีจบแล้ว นึกถึงแม่คนหนึ่งที่ดูแลลูกป่วยโดยไม่เคยพร่ำบ่นหรือโอดครวญใด ๆ แต่ลึก ๆ แล้ว ฉันคิดว่าเธอคงจะผ่านช่วงเวลานั้นมาอย่างแสนสาหัสแล้วก็ได้ มีบ้างบางครั้งที่เธอเล่าด้วยน้ำเสียงกึ่งยิ้มกึ่งเศร้า ทำงานหนักเพื่อลูกและอยู่กับวันนี้จริง ๆ ความหวังอันแรงกล้าที่จะให้ลูกฟื้นกลับมาใช้ชีวิตแบบคนปกติดูริบหรี่เสียเหลือเกิน เราทำได้แต่รับฟังและเป็นกำลังใจให้เท่านั้น

สำหรับหนังสือที่เพิ่งอ่านจบไปนี้ ชื่อแปลก ๆ ตอนแรกก็อ่านไม่ค่อยเข้าปากเพราะไม่รู้จัก

กา ซี โ ก กี เป็นชื่อของปลา ปลาชนิดนี้จะแปลกมาก ๆ ตรงที่หลังจากแม่ปลาวางไข่ไว้ก็จะหายตัวไปเลย ไม่สนใจว่าลูกจะเป็นอย่างไร พ่อปลาจะทำหน้าที่เฝ้าไข่และปกป้องไข่ไว้เพียงลำพัง หลังจากที่ลูก ๆ เจริญเติบโตแล้ว ลูกปลาก็จะทอดทิ้งพ่อไปตามทางของตนเอง พ่อปลาที่อยู่เพียงลำพังและโดดเดี่ยว จะว่ายเอาหัวชนหินจนตาย ...

ชองโฮยอน หรือ พ่ อ ป ล า ก า ซี โ ก กี ตัวนี้เป็นเป็นกวี โดนภรรยาผู้ซึ่งหลงใหลในโลกศิลปะและพบรักใหม่เป็นจิตรกรผู้มีชื่อเสียงขอหย่า เธอได้ย้ายไปอยู่ฝรั่งเศสกับเขา ทิ้งลูกชายไว้ให้สามีดูแลเพียงลำพัง ก่อนที่เธอจะไป ชองโฮยอนเล่าอาการป่วยของลูกชาย หวังว่าจะมีโอกาสกลับมาเป็นครอบครัวดังเดิม แต่เธอก็ส่งทนายลงนามการหย่าพร้อมเอกสารสละสิทธิ์การเลี้ยงดูบุตร

เขาดูแลทาอุม ลูกชายที่ป่วยเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว อาการป่วยของเขาไม่ดีขึ้น การรักษาขั้นพื้นฐานมะเร็งเม็ดเลือดขาวไม่ดีขึ้นทั้งเคมีบำบัดกับรังสีรักษาก็ถึงขีดจำกัดแล้ว เหลือเพียงปลูกถ่ายไขกระดูก

การปลูกถ่ายไขกระดูกก็เหมือนวิ่งมาราธอนทางไกล กว่าจะปลูกถ่ายกันได้ คนไข้ต้องอดทนกับการรักษามาก และถึงปลูกถ่ายไขกระดูกได้แล้ว ก็อาจต้องลำบากกว่าตอนรักษาด้วยยากับรังสีเป็นเท่าตัว ทั้งยังสุ่มเสี่ยงจะมีผลข้างเคียงหลังการปลูกถ่ายไขกระดูกด้วย การหาไขกระดูกอันดับแรกก็ต้องมีเอชแอลเอตรงกัน ซึ่งก็หายากเช่นกัน

แต่ตอนนี้ ลูกชายวัยสิบขวบของเขาก็ทรมานกับเคมีบำบัดอยู่แล้ว และจะต้องให้ยาเคมีบำบัดแรงกว่านี้ประมาณสิบเท่า ส่วนรังสีรักษาก็ต้องฉายทั้งตัว ลูกชายเขาแทบจะทนรับการรักษามะเร็งตอนนี้ไม่ไหว นับประสาอะไรกับการรับยาแรงกว่านี้อีกสิบเท่า และการฉายรังสีทั้งตัวก็ไม่ได้หมายความว่าลูกจะหายสนิท

การรอดชีวิตมักคิดเป็นเปอร์เซ็นต์อยู่เสมอ โอกาสรอดและความหวังของคนยังแทนด้วยตัวเลขอยู่ แต่สิ่งที่เขาละเลยไม่ได้เลยคือ ความผิดหวังที่มักจะแฝงตัวอยู่เบื้องหลังความหวังเสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น ค่าใช้จ่ายสูงมาก กวีจะวิ่งหาเงินจากค่าต้นฉบับที่ถูกปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่ามาจากที่ไหน

ในที่สุด เขาตัดสินใจพาลูกออกจากโรงพยาบาล ก่อนจะมีเหตุให้ต้องกลับเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ

'ผมเคยถามพ่อว่า ต่อไปพ่ออยากให้ผมเป็นอะไร พ่อยิ้ม ตอบว่า พ่ออยากให้ผมมีความสุข หมายความว่าพ่อไม่ว่าอะไรเรื่องอาชีพผม พ่อแค่อยากให้ผมมีชีวิตที่มีความสุขครับ... ความสุขคืออะไรเหรอครับ พ่อผมบอกว่า ...คือการได้อยู่ร่วมกับคนที่เรารักและได้ทำอะไรเพื่อเขา...'

เหตุการณ์ช่วงที่พ่อลูกอยู่ด้วยกันนั้นงดงาม ตื้นตัน ทุกช่วง ทุกตอนผ่านคำพูด การกระทำ ความรักสื่อออกมาได้อย่างเป็นรูปธรรม เป็นความรักที่บริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ของพ่อ ฉันอินไปทุกอารมณ์ บอกไม่ถูกว่าทำไม ถามตัวเองเหมือนกันว่า เราจะตัดใจและยอมให้ลูกชายไปอยู่กับแม่ที่ฝรั่งเศสได้หรือไม่ แล้วก็เข้าใจอีกนั่นแหละว่า ทำไมเขาถึงยอมเซ็นยินยอมยกลูกให้เธอนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่ เพราะอะไร ก็คงต้องอ่านและรู้สึกเอง เพราะเรื่องเหล่านี้แม้ไม่เข้าไปตัดสินแต่ย่อมรู้สึก ถึงจะบอกว่าเข้าใจแต่ก็เสียน้ำตา สะเทือนใจมาก

'ผมสวดภาวนาทุกวันเลย
พระเจ้าครับ โปรดบันดาลให้พ่อกลับมาเป็นพ่อคนเดิมในเร็ววัน
ไม่มีเวลาแล้ว ผมต้องไปฝรั่งเศสแล้ว ไปแล้วพ่อผมจะเป็นยังไง

คนที่ผมรักที่สุดในโลกมีแค่พ่อ
และคนที่พ่อรักที่สุดในโลกก็คือผม
ก็พ่อนั่นแหละที่เคยบอกผมว่าคนที่รักกันจะต้องอยู่ด้วยกันเสมอ
แล้วทำไมพ่อถึงลืมเรื่องสำคัญแบบนี้ได้ลงคอล่ะครับ

ถ้าผมไม่อยู่แล้วพ่อจะทำยังไง
พ่อจะโล่งใจจริงเหมือนที่พ่อพูดหรือเปล่า
ผมเอาแต่นึกถึงปลากาซีโกกี
พ่อปลากาซีโกกีที่ว่ายเอาหัวชนหินจนตาย
ถ้าผมไม่อยู่ พ่อคงจะเศร้าและเศร้า
จนอาจจะเป็นเหมือนปลากาซีโกกีไปจริง ๆ ก็ได้
ถ้าผมตามไปอยู่กับแม่ที่ฝรั่งเศสแล้วจริง
ก็ขอให้พ่อเศร้าแค่นิดเดียวก็พอนะครับ
ถ้าเศร้าแค่นิดเดียว สักวันหนึ่งเราอาจกลับมาพบกันใหม่ก็ได้

.

.

ผมอยากให้พ่อเข้าโบสถ์
คนไม่เชื่อในพระเจ้าจะไม่ได้ขึ้นสวรรค์นะครับ
คนเราทุกคนต้องตาย
ถ้าตายแล้วไม่เจอผม
พ่อจะไม่เป็นไรหรือครับ'

คิดไม่ถึงว่าหัวใจจะหนักอึ้ง ตรึงใจ
ระหว่างเส้นทางความรักของพวกเขา

เราสัมผัสความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อคนนี้ได้
อบอุ่น งดงามและจับใจ

::
ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย
28 มิถุนายน 2561

Create Date : 29 มิถุนายน 2561 Last Update : 29 มิถุนายน 2561 8:54:50 น. Counter : 1006 Pageviews.		5 comments
Share Tweet