--- ม หั ศ จ ร ร ย์ รั ก ต่ า ง ภ พ : The Shape of Water ---

ว่ากันว่า The shape of water อัดแน่นไปด้วยจินตนาการพิลึกพิลั่นและโลกแฟนตาซีมืดมนในโลกของภาพยนตร์

ฉันยังไม่ได้ดูหนังหรอกนะ แผ่นจะมาเมื่อไรไม่รู้ อยากเห็นเทพมัจฉา เดอุสบรังเกีย สัตว์ประหลาดผู้มีหัวใจเป็นของเอไลซา อยากเห็นฉากพลอดรักในห้องน้ำ ฉากจุมพิตที่ไม่ได้จ๊วบจ๊าบเหมือนริมฝีปากมนุษย์ จินตนาการวาบหวามยามนึกถึงเธอตอนแช่อ่างอาบน้ำ เจ้าสัตว์ประหลาดเปล่งแสงสุกสกาวเป็นจังหวะประหนึ่งพระอาทิตย์อยู่เบื้องล่าง ทิ้งเรื่องราวร้าวรานและรื่นรมย์ เชื่อมสัมพันธ์ใช่เพียงระหว่างกัน โอบกอดความประหลาดของกันและกัน ใช่เพียงเขาอยู่ในกายเธอ แต่โลกทั้งใบโอบรับเธอไว้ภายใน เมื่อไรตัวประหลาดจะไม่ใช่สิ่งแปลกประหลาดอีกต่อไป

อ่านนิยายเล่มนี้จนจบอย่างช้า ๆ ด้วยสำนวนภาษาอันซับซ้อน ยอกย้อน เต็มไปด้วยอุปมาซึ่งถือเป็นกำไรของผู้อ่าน เพลิดเพลินและชวนติดตามในเรื่องราวของความรัก มิตรภาพ อำนาจของคนตัวใหญ่กดขี่คนตัวเล็ก กำราบทุกสิ่งทุกอย่างให้สยบโดยไม่คำนึงถึงคลื่นใต้น้ำ ที่ไหนใช้อำนาจ ที่นั่นมีการขัดขืน และคนตัวเล็กปฏิวัติตัวเอง ออกจากความชินชา ตกต่ำ ถูกกดขี่ ปลดปล่อยตัวเอง สลัดเปลือกนอกที่ใช้เป็นเกราะป้องกันความปวดร้าว ผลักดันเจตนารมณ์สักครั้งสู่อิสรภาพ

เรื่องนี้อิงการเมืองเหมือนกันนะ อำนาจของผู้ยิ่งใหญ่อย่างอเมริกาและรัสเซีย /ระหว่างสามี-ภรรยา /ระหว่างเจ้านาย-ลูกน้อง ฯลฯ ตัวละครทุกตัวเหมือนติดอยู่ท่ามกลางสงครามเย็น แต่เราสามารถสัมผัสความสัมพันธ์ ความรักของสองตัวละครต่างสายพันธ์ได้


อะไรต่อมิอะไรในเล่มนี้ที่เราชอบ




1 - ถ้าเราเป็นคนจน ก็ไม่มีพื้นที่ตรงไหนที่เป็นของเรา


2 - คุณรู้ตำนานเกี่ยวกับโบโตไหม ผมว่าคงไม่รู้ พวกเขาสอนคุณแต่เรื่องปืนกับกระสุนสินะ ชาวพื้นเมืองเชื่อกันแพร่หลายว่า โลมาน้ำจืดสีชมพูคือ เองตากันโด ผู้มีเวทมนตร์จำแลง ในค่ำคืนแบบนี้มันจะแปลงกายเป็นชายหนุ่มรูปงามยวนใจ แล้วเดินไปยังหมู่บ้านใกล้ ๆ เราดูรู้ได้จากหมวกที่มันปกปิดรูพ่นน้ำ มันจะใช้ร่างจำแลงล่อลวงสาวสวยประจำหมู่บ้านให้ลุ่มหลง แล้วพากันกลับลงไปยังที่พำนักก้นแม่น้ำ คอยดูได้ ผู้หญิงไม่ค่อยออกมาตามริมน้ำกลางค่ำกลางคืน เพราะกลัวถูกเองตากันโดพาตัวไป แต่ผมกลับคิดว่าเรื่องนี้ให้ความหวัง แดนสวรรค์ใต้น้ำไม่ดีตรงไหนเล่า เมื่อเทียบกับชีวิตที่มีแต่ความแร้นแค้น เพศสัมพันธุ์ร่วมสายเลือดและความรุนแรง






3 'มนุษย์ควรสูงส่งกว่าปีศาจร้าย'

อ้อ แล้วใครเป็นปีศาจร้าย พวกนาซี หรือจักรวาาดิญี่ปุ่น หรือพวกเรา เราล้วนทำเรื่องชั่วร้ายเพื่อยับยั้งเรื่องชั่วช้าสามานย์ไม่ใช่หรือ ผมชอบเปรียบโลกนี้เป็นจานกระเบื้องค้ำด้วยไม้ข้างละท่อน ข้างหนึ่งคือสหรัฐฯ อีกข้างหนึ่งคือสหภาพโซเวียต ถ้าไม้ฝั่งไหนยกสูงขึ้น อีกฝั่งต้องสูงตาม ไม่อย่างนั้นจานก็ตกแตก







4 'จุ ด บ อ ด ' เอไลซาเคล้าคลอคำ ๆ นี้ สำรวจมัน แล้วพบว่าช่างเป็นคำแสนคุ้นเคยจนคล้ายเป้ฯมิตร หากไม่นับเซลดาและไจลส์ เธอก็ใช้ชีวิตอยู่ในจุดบอดมาตลอด ถูกโลกลืม เธอคิดว่ามันน่าจะตกตะลึงขนาดไหน หากเธอใช้ความไร้ตัวตนนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ







5 - จักรวาลหมุนรอบตัวเองยุคแล้วยุคเล่า แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตได้จริงคือร่องรอยความผิดปกติเล็ก ๆ อย่างหยดน้ำตาที่พลันไหลออกมา การเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากอุบัติการณ์ฉับพลันจะคงอยู่อีกหลายพันปีและส่งผลต่อเราทุกคน





6 - เขาเพิ่งเข้าใจเอาป่านนี้ คืนนี้เอง ว่าทำไมมันถึงอยู่รอดอย่างเหลือเชื่อมาได้ตั้งนาน ภารโรงผู้หญิงคนนี้ช่วยยังชีพมัน ไม่ใช่ด้วยเซรุ่มหรือน้ำยาเคมี แต่ด้วยขวัญกำลังใจ



อ่านถึงตอนนี้ รู้สึกเศร้าสะเทือนใจและเข้าใจความรู้สึกที่ต่างเป็นกำลังใจให้กันและกัน เพราะเราก็ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตสัตว์ประหลาดใต้น้ำนั้น เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีชีวิตจิตใจ ใจต่อใจเชื่อมโยงความรู้สึกกันระหว่างเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นกับเอไลซา หญิงใบ้ ผู้มีอาชีพเป็นภารโรงในอ็อกกัมแห่งนี้ เธอดูต่ำต้อยและถูกกดขี่ทั้งทางร่างกายและจิตใจจากผู้มีอำนาจสูงกว่าตลอดเวลา

อำนาจที่มองเห็นเป็นรูปธรรมและเหยียบย่ำจิตใจตลอดเวลา ทั้งกดขี่ ซ้อนกันลงมาตามลำดับ ตั้งแต่นายพลฮอยต์ --> สตริกแลนด์ ผู้ซึ่งกดขี่ภรรยาจนเธอแทบจะไม่มีที่ทางหายใจ --> ฮอฟฟ์สเตตเลอร์ --> ภารโรงอย่างเอไลซาจนถึงเจ้าสิ่งมีชีวิตที่ถูกจับมา ทุกชีวิตถูกบีบอัดเหมือนอยู่ใต้น้ำ หายใจไม่เต็มปอด รอวันปลดปล่อย







7 - 'มันไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ'

คำพูดของชายชราเสียขวัญที่กำลังขอร้องให้ปล่อยเขาไว้ตามลำพังเสียที ขณะที่เขากำลังจะหันไปอีกทางเพื่อจัดกระเป๋าแฟ้มของเขาให้พ้นทางเพื่อลงบันไดหนีไฟ เขาเหลือเห็นสัญญาณที่เธอวาดตอบกลับมา และเขารู้สึกราวกับคำพูดนั้นได้ตีตราลงกลางหลังเขา ทะลุเสื้อแจ๊กเก็ต เสื้อแขนยาว เสื้อเชิ้ต กล้ามเนื้อ กระดูก มันตีตราลงไปลึกพอที่จะทำให้เขาเจ็บปวดราวกับมีแผลสดไปตลอดทางจนถึงบริษัทไคลน์แอนด์ซอนเดอร์ส และหลังจากนั้นมันก็เริ่มทำให้เขาคันราวกับว่ามันกำลังกลายร่างเป็นรอยแผลเป็นที่เขาจะได้อ่านไปคลอดชั่วชีวิตของเขา 'เราก็ไม่ใช่เหมือนกัน'

เป็นอีกตอนหนึ่งที่รู้สึกจุกอก เศร้ามากเมื่อ ไจลส์ ปฏิเสธที่จะช่วยชีวิตสิ่งมีชีวิตใต้น้ำนั้น แล้วเอไลซาก็โต้ตอบกลับด้วยสัญญาณมือ เพราะเรามักเป็นเหมือนสิ่งที่เรามองโดยไม่รู้ตัว







8 - คุณควรได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้
คุณควรได้พบคนที่เห็นคุณค่าในตัวคุณ
คุณควรไปที่ที่คุณภูมิใจในตัวเองได้

คือความสวยงามของมิตรภาพ คนทุกข์มักเห็นใจและเข้าใจความทุกข์และเข้าหากันเพื่อปรับทุกข์






9 - 'ได้โปรดอภัยให้ฉันด้วย' เขาพูดเสียงแผ่วเบา 'ฉันขอโทษ'

น้ำที่ถูกฉาบด้วยสีทองกระเพื่อมแผ่วเบาราวกับทุ่งข้าวสาลี

แกไม่เข้าใจฉันหรอก ฉันรู้ แต่ฉันชินแล้ว ไม่มีใครที่นี่เข้าใจสำเนียงที่แท้จริง สำเนียงรัสเซียอันไพเราะของฉันเลยสักคน ถ้าเป็นเรื่องนี้เราเหมือนกันหรือเปล่า บางทีถ้าฉันพูดด้วยความรู้สึกที่มากกว่านี้ แกจะเข้าใจฉันไหม ฮอฟฟ์สเตตเลอร์ตบหน้าอกตัวเอง 'ฉันทำให้แกผิดหวัง ฉันช่วยแกไม่ได้เลย แม้ฉันจะมีปริญยามากมายเก็บอยู่ในกล่อง แม้ฉันจะมีตำแหน่งนำหน้าชื่อซึ่งสิ่งเหล่านั้นล่วนบ่งบอกว่า ฉันมีสติปัญญา แต่สติปัญญามันคืออะไรล่ะ สติปัญญาคือความสามารถในการคำนวณและประเมินผลเหรอ หรือสติปัญญาที่แท้จริงต้องมีศีลธรรมประกอบด้วย ทุกนาทีที่ผ่านไป ฉันยิ่งมั่นใจว่ามันเป็นอย่างหลัง ดังนั้น ฉันจึงเป็นเพียงไอ้โง่ โง่ โง่

โซ่เส้นนี้ สระน้ำนี้คือสิ่งที่ฉันตอบแทนที่แกช่วยชีวิตฉันไว้ แกรู้ใช่ไหมว่าแกช่วยฉันไว้ แกได้กลิ่นมันในเลือดของฉันไหม ตอนนั้นฉันหยิบใบมีดโกนออกมาหมดแล้ว แล้วพวกเขาก็พบแกราวกับในหน้านิทานของอฟานาสเยฟที่ฉันเคยอ่านตอนเป็นเด็ก เรื่องราวของสัตว์มหัศจรรย์ ปีศาจพิลึกพิลั่น แกนั่นแหละคือคนที่ฉันเฝ้ารอที่จะพบมาตลอดชีวิต เจ้าดีโวเนียนที่รัก จริงๆ แล้ว ความสัมพันธ์ของเราน่าจะสวยสดงดงาม ฉันรู้ว่าโลกของฉันนั้นแห้งและเหน็บหนาว แต่ก็มีอะไรมากมายเหลือเกินที่ฉันอยากให้แกได้เห็น มันอาจทำให้แกมีความสุขได้ แต่กลายเป็นว่า เรากลับไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ ต่อกันเลย ใช่ไหมล่ะ แกยังไม่รู้จักชื่อของฉันด้วยซ้ำ






10 - คุณอยากดื่มกาแฟระหว่างรอมั้ยคะ

ถ้าเป็นชาผมจะไม่ปฏิเสธเลยครับ...กาแฟเป็นเครื่องดื่มบ้านป่าเมืองเถื่อน เมล็ดกาแฟถูกทรมานจนน่าสงสาร ทั้งถูกหมัก แกะ คั่วและบด ส่วนชาน่ะหรือ ชาคือใบแห้งที่ถูกทำให้ชุ่มฉ่ำอีกครั้ง แค่เติมน้ำลงไปเท่านั้น ...ทุกชีวิตต้องการน้ำเสมอ

ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะเสิร์ฟแต่ชานะคะ มนุษย์ลิงโลภมากพวกนี้จะได้กลายเป็นสุภาพบุรุษเสียที







11 -มีไม่กี่ด้านที่สหภาพโซเวียตนำหน้าสหรัฐอเมริกา แต่ด้านหนึ่งที่เรานำแน่นอนคือท่องอวกาศ ! และเจ้าตัวนั้นของอ็อกกัมจะทำให้เราก้าวหน้าไกลขึ้นไปอีก

แต่สัตว์ร้ายอย่างผมจะไปรู้อะไร ผมเป็นแค่สิ่งที่คุณเรียก สัตว์ร้ายแสนเชื่อง
แต่เราทุกคนก็ล้วนเป็นสัตว์ร้ายแสนเชื่องของใครสักคนทั้งนั้นแหละ






12 ไม่มีวันสายไป หากเราจะเปลี่ยนจากสิ่งที่เชื่อว่าเป็นตัวตนของเราสู่สิ่งที่ดีกว่า...เรื่องเสียดายที่สุดคือ ใช้เวลานานเหลือเกินกว่าจะมาเริ่มก้าวแรก

//

13 การหนีคือ เหตุผลที่สัตว์ต้องมีขา นกต้องมีปีกและปลาต้องมีครีบ

[ เหตุผลที่คนเราปีกกล้าขาแข็งได้เมื่อถูกกดขี่ข่มเหงมาก ๆ ]






14 ทุกคนต้องต่อสู้กับความหวาดหวั่นและความไม่แน่นอนของชีวิต ...
และกว่าจะรู้ว่าการโกรธเกลียดเป็นเรื่องสูญเปล่า

ฯลฯ




ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย

Create Date : 10 เมษายน 2561 Last Update : 10 เมษายน 2561 11:58:33 น. Counter : 629 Pageviews.		2 comments
Share Tweet