ตามมาอ่านเวอร์ชั่น "หวิด" แล้วนะครับ
ให้อารมณ์คนละแบบเลย ชอบอีกแล้ว
อ่านไปลุ้นไปว่าจะจบยังไง สุดท้ายก็รอด
แต่ดันซวยมาเจอพวกโรคจิตอีก ฮ่าๆ

แต่พอบอกว่าเป็นประสบการณ์จริงของพี่แอมอร มันก็ไม่ค่อยขำเท่าไหร่ละ
ดีนะครับที่พี่เป็นหญิงแกร่ง กล้าคิด กล้าทำ
ถ้าเป็นคนอื่นนะจะกล้ากระโดดลงรถแบบพี่ไหมเนี่ย


ปล. กับคำถามที่มีทิ้งไว้ ไม่ใช่ผู้ชายคิดอยากจะมีเซ็กซ์แค่ในวันวาเลนไทน์หรอกครับ
ผมว่าคิดกันทุกวันแหละครับ (ผมมันก็ผู้ชายคนหนึ่งนี่)
แต่มันก็ขึ้นอยู่กับใจคนเราด้วยนะ คิดอ่ะคิดได้
แต่จะทำอ่ะ ควรที่จะคิดก่อนทำ

ห้าวดีค่ะ

ก็อ่านจบอีกแหละ พวกบ้าอ่านถ้า
ตัวโตๆงี้แหละแต่เม้นท์แค่นี้นะ หุหุ
แค่อ่านก็เหนื่อยแล้วก๊าบ

คิดค่า เผ็ดๆ นั่นด้วยน้า โครงการวันนี้
พี่ได้ค่าตัวเพียบเลย

เออ .. ยัยป้า
ชั้น .. พูดไม่ออกฟร่ะ ... เอิ๊กกกส์

รอดมาได้ยังเจอ โรคจิตโทรมาอีก
.... ..

เรื่องที่แล้วก็ว่าแจ๋ว
เรื่องนี้ก็แจ๋วนะเนี่ย .. หุหุ

แจ่ม ๆๆ - -

ไปดูโจทย์เป็ดหวันแล้ว ยากเอาการ
แต่สู้ ๆ เฟ้ย ..

สองพี

ปล. ไปอาบน้ำก่อนนะ ..

โอ้ว..มายกอด
บ้านนี้มาแบบลุ้นระทึกสมชื่อหวิดจริงๆเลย

โชคดีนะที่รอดมาได้

อ่านแล้วก็ลุ้นระทึกดีจริงๆ เจอเรื่องโรคจิตนี่แอบฮาด้วยหละ จะจำเอาไปใช้ก็ยังไม่เคยเจอโทรศัพท์แบบนี้

เคยแต่เจอพวกอยากเปิดโชว์บนรถเมลล์อะ แบบว่ามีผู้ชายมานั่งเบียดข้างๆ (แอบด่าในใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเบียดตรูทำไมว้าเนี่ยที่ก็ออกกว้าง) นั่งไปนั่งมามันถามว่ามีของดีให้ดูจะดูหรือเปล่า เราก็ตกใจตื่นเต้นทำไรไม่ถูก แล้วมันก็เอามือมาจับขาเรา เราก็ร้องเลย มันตกใจลุกหนีลงรถไปเลย เฮ้อ กลับมาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนยังถามว่าแล้วได้ดูหรือเปล่าล่ะ 555

ตอนเกิดเรื่อง..คงไม่ขำแน่ๆ
แต่ว่าคุณเอามาเรียบเรียงซะฮาเลย
ตอนแรกก็ลุ้น ว่าเกิดอะไรขึ้น วิ่งป่าราบ
อ่า..อ่านลงมาเรื่อยๆ เข้าใจแล้ว..แอบน่ากลัว
ผู้ชายสมัยนี้ ไว้ใจไม่ได้จริง..ยิ่งตอนจบเรื่อง
โทรศัพท์โรคจิต..ช่างฮาและแสบสันต์จริงๆๆ

กลายเป็นเรื่องอ่านเตือนภัยไปด้วยเลยค่ะ น่ากลัวนะคะเป็นเราคงสติแตกแน่เลย

ไอ้พวกโรคจิตเคยเจอค่ะมันมาชักว่าวให้ดู ในเมื่อมันกล้าทำเราก็กล้าดู ไม่ได้ดูธรรมดานะดูแบบนั่งจ้องตาแป๋วเลยค่ะ พอซักพักมันคงเริ่มคิดได้เลยหนีไป เราก็เลยขัดอดขัดใจบ่นออกมาดังๆ ว่าเล็กเท่าแหนมตุ้มทำมาโชว์

ว่าแล้วต้องโดนเซ็นเซอร์ ถ้าคุณแอมอ่านแล้วไม่เหมาะสมลบได้จ้า

คุณอ้วน

หาเจอยังง่ะ ลิ๊งค์ไม่เป็น เหนื่อยหน่อยนะคะ

แอมอร

อ่านอยู่อะดิ เดี๋ยวเจ้าของบ้านกลับบ้านก่อนนะคะ
ถึงบ้านจะแวะมาดูผลงาน555
อีกไม่เกินยี่สิบนาที

แอมอร

555555อ่านแล้วครับ ได้ลุ้นช่วยหญิงสาว
ถ่ายทอดความคิดคำนึงได้มันส์มาก
แต่ก็เป็นข้อเตือนใจได้ดี อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจผู้ชาย อิอิ

จะกลับบ้านเหมือนกันเด๋วค่อยแวะมาหา
ตอนค่ำๆคราบบ

เดินทางกลับบ้าน อย่างปลอดภัยนะคะ

แอมอร

แวะมาส่งคุณอ้วนกลับบ้านค่ะ


แอมอร

อ่านแล้วๆๆๆ น่ากลัวนะคะเนี่ย
อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ อย่าไว้ใจทางอย่าวางใจคนให้มากนัก
จะไปไหนคนเดียวส่วนใหญ่ มะมีคนรู้ใจ เอิ๊กๆๆ
แต่ระวังๆ ตัเองอยู่ค่ะ เพราะมืดๆ ค่ำๆ กลัวอดใจไม่ไหวฉุดปู้ชายค่ะ
ไม่มีใครมาอ่านที่ติ๊กเม้นใช่ป่ะคะ แหะๆๆ

ตอนเรียนฉลองทีก็ไปเป็นแก๊งใหญ่ เพื่อนยกเอก
เพื่อนผู้ชายดูแลดีค่ะ มีบางครั้งไปฉลองสอบเสร็จที่หอเพื่อน
ก็ไปกะเขา มันเอาติ๊กไปคอยเก็บเพื่อนๆ ค่ะ
เมาแล้วมานที่หล่อๆ ก็เป็นม๋า
เรารึ ต้องเก็บของ ล้างถ้วยชาม
พอมันอาการไม่ค่อยดี ก็เช็ดหน้า พาอ๊วกฯลฯ

คิดๆ ไปนี่ฉันทำไมต้องมาดูแลพวกแกด้วยเนี่ย
มีแซวอีกด้วยซ้ำว่า เฮ๊ย..เพื่อนดูแลดีขนาดนี้เนี่ย
หาไม่ได้แล้วนะเว้ยยย จะขอก็มาขอเสียนะ

555+ ขำจะตายค่ะพี่แอม
มาเล่าทำไมนิ ไม่เกี่ยวกะเรื่องเลย
แต่นึกถึงเพื่อนๆ ขึ้นมาซะงั้น

หลังจากอิ่มหนำสำราญแวะมาเดินเล่น
มาดูโอ้โหเจอความคิดคำนึงของหญิงสาว
ข้างบน แหะแหะมาเป็นชุด

แล้วที่อิ่มหนำสำราญน่ะ หม่ำไรคะ
อยากรู้ทำไมนะเรา555

ยังกะเขาจะชวน

แอมอร

เมื่อถามมาก็ตอบไป5555 กินข้าวกับน้ำพริกปลาทู
จิงจิ๊งง แต่ถ้าจะไม่ได้กินนะเพราะหมดแล้ว
หมดแบบแมวเห็นยังร้องไห้เลย เอิ๊กกก

อ้าว หมดซะแล้ว แค่ฟังยังน้ำยัยหยัย
ปลาทู เนี่ยโปรดสุด จิงจิงเหมือนกัน
ทำอะไรก็ได้ อร่อยสุด

แอมอร

ข้างบ้านตะโกนถาม วันนี้แกงอะไร
อ๋อ มีอาหารทะเลค่ะ

เขามาชะเง้อมอง แบบไม่แน่ใจ
ปลาทูทอด แล้วไง มะใช่อาหารทะเล



แอมอร

อารมณ์ต่างจากเรื่องหวานมากเลยนะ
แต่ก็อ่านสนุกไปอีกแบบนึง

รู้นะพี่อ้วนว่าแอบนินทาน้องง่ะ
555+

โหย เกือบไปแล้วเชียว
อ่านแล้วมีลุ้นนะคะ

คิดได้ไงตอนสุดท้าย ต้มมาม่ากินแบบไม่วางหูด้วย ฮา

เดี๋ยวไปอ่าน...หวาน ด้วย