|
ทุกเช้าวันจันทร์ ฉันจะต้องตื่นนอนตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงอาบน้ำแต่งตัว ตีห้าออกจากบ้าน เดินออกไปหน้าปากซอย เพื่อนั่งรถมอเตอร์ไซต์รับจ้าง มารอรถตู้ไปรังสิต เพื่อต่อรถตู้มาทำงานที่นครนายก ชีวิตจะเป็นเช่นนี้ทุกวันจันทร์
ประมาณตีห้า บริเวณป้ายรถเมล์ที่ยืนรอรถตู้อยู่ จะมีพนักงานกวาดถนนของ เขตบางกะปิ มากวาดถนน ทำความสะอาด เก็บขยะ ที่คนมักจะทิ้งลงพื้นแบบไร้ความรับผิดชอบ ย่านหน้ารามคำแหง เป็นย่านที่มีขยะมากที่สุด
ฉันเห็นเธอเป็นประจำ พอเธอกวาดขยะเข้ามาใกล้ ๆ ก็จะหลบให้เธอ มองดู อายุอานามก็คงจะใกล้เคียงกัน เห็นภาพนี้เป็นประจำจนคุ้นตา
แต่มาวันนี้...เช้าวันนี้ การเดินเหิรของเธอดูจะลำบากขึ้น ต้องโขยกเขยก เดินกวาดถนน ระยะทางในการกวาดถนนก็ลดน้อยลง จากที่ไปได้ไกลๆ ในเวลาไม่นาน ก็ไปได้แค่ช่วงสั้นๆ
เฮ้อ...ชีวิตคนเรานะ มันช่างแตกต่างกันเสียจริง ไม่อยากจะคิดถึงวันพรุ่งนี้ หากร่างกายเธอไม่ไหว เธอคงจะหอบสังขารมาทำงานไม่ได้ แล้วไม่รู้ว่า จะมีอีกกี่ชีวิตที่เธอจะต้องรับผิดชอบ
หวังว่า พรุ่งนี้และวันต่อ ๆ ไป ชีวิตของเธอคงจะดีขึ้นกว่านี้
| |
และขอให้สมาชิกเขามีความสุขในครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นค่ะ
ถึงแม้ว่าคนเราเกิดมาฐานะจะไม่เท่าเทียมกัน แต่ก็สามารถมีความสุขเหมือนกันได้ค่ะ
ปล. คุณอาไปสั่งคาปูฯ ที่ร้านคุณสาวฯ แล้วให้เขามาเก็บตังส์ที่ปอยเหรอค่ะ
แหม...บัญชีปอยยาวเป็นหางว่าวแล้วค่ะ ยังไม่ได้เคลียร์กับคุณสาวเลย อิอิ