คร่าวซอสมภมิต บทที่ ๒ ตอนที่ ๑
หนังสือคร่าวซอเรื่องธัมม์ เจ้าสมภมิต
ข้าภเจ้า นายปันบุญเรือง เปนผู้เรียบเรียง ปริวรรตโดย สลุงเงิน
บทที่ ๒
๘๘ ๛ทุติยะ วาทะบทสอง จักไขต่ำนองบทสองบาทหน้า ส่วนโพธิสัตว์ กับสองลูกหล้า ยั้งเอาแรงหอดภัก ๘๙ ริมแม่คงคา ใหย่กว้างเลิก็นัก เปนเขตขั้นแดนเมือง กระสัตหน่อเนื้อ เชื้อแท่นฅำเหลือง ค็ไขส่ำเนียงบอกนายน้องหล้า ว่านางเหิยนาง จุ่งนั่งอยู่ถ้า พี่หนี้คำเดียวเทิอะน้อง ๙๐ พี่จักไพหา เรือฟายเทษท้อง ตามที่ใกล้คงคา เจ้าค็รีบลุก แล่นไปเซาะหา ผ่อไพมาที่ไกลและใกล้ ขึ้นไพท่าเหนือ ล่องมาท่าใต้ บ่มีเรือฟายจักฅ้าง ๙๑ เซาะสอดหา ไพมาท่าท้าง ค็สุดที่เสี้ยงปัญญา สุดที่คึด บ่ช่างไพหา ลวดพลิกฅืนมาหานางอยู่ถ้า ลวดสุดวิไส ดวงไธยแห่งข้า จักข้ามคงคาแม่น้ำ ๙๒ ส่วนลูกทังหลายจักหว้ายข้ามน้ำ ภ่ำกันอั้นคำเดียว ค็ซ้ำน้ำเลิก็ แตกเต้นเปนเปียว จักเดี่ยวลอยไพภ่ำกันลือได้ กลัวสองปุตตา ไพอิดอ่อนไห้ ที่กลางนาทีเลิก็ล้ำ ๙๓ ส่วนสองเรารา รีบข้ามแม่น้ำ ไพเถิงฝั่งหน้าคงคา แล้วหื้อน้องรัก อยู่ท่าถ้าหา พี่จักฅืนมาเอาสองลูกเต้า ท้าวก็ปลดปลง ยังถงห่อเข้า หื้อสองราชาลูกรัก ๙๔ แล้วสั่งปุตตา ว่าหื้อยั้งพัก อยู่หนี้ถ้าจนมา คูพ่อนี้ จักเอามาตา ข้ามสาคราไพฝั่งกล้ำหน้า แล้วจักฅืนมา หาสองลูกหล้า ฝ่ายนาทีเทษท้อง ๙๕ ไชยเสนเหิย หื้ออยู่กับน้อง ถ้าพ่ออ้ายมาเทิง หื้ออยู่ที่นี้ จนพ่อมาเถิง พ่อบ่ไพเมินเนิอนายลูกเต้า จุ่งพากันกิน ชิ้นปลากับเข้า ทังสองฅนเราพี่น้อง ๙๖ เนิอเจ้าพ่อเนิออย่าไพไห้ร้อง กลางป่ากว้างดงดำ หื้อเจ้าลูกรัก นั่งหนี้กับกัน อดใจฟังคำพ่อเนิออย่าไห้ ส่วนสองกระสัต ค็ตัดไม้ได้ เอาหลัวดังไฟใส่ลุก ๙๗ ว่าโอยทุกขัง สังมาดูทุกข์ ปางเมื่ออี้มีมา สององค์ท้าวไธ้ มือฟายน้ำตา เพราะเวทนาหาสองลูกหน้อย เจ้าไชยเสน ค็จาตอบถ้อย กับพระองค์เราพ่อท้าว ๙๘ ว่าขอมาหา ตูข้าฟั่งฟ้าว เร็วรีบได้พลันมา ตูข้าพี่น้อง จักอยู่คองหา จนพระบิดาพลิกพอกผ้ายเต้า คันพ่อละเสีย สองราลูกเต้า เที่ยงตายเมือมอรณ์ม้วยม้าง ๙๙ ชีวิตปุตตา บ่หวังได้ฅ้าง เที่ยงตายคะด้างในดง ขอพ่อพลิกงว้าย ฅืนมาหาตน ตูข้าสองฅนอยู่ถ้าพ่อเจ้า ส่วนเกสินี ค็หมองหม่นเส้า หัวอกนางคั่งคัด ๑๐๐ อุ้มเอาปุตตา เจ้าไชยทัต มาจูบแก้มวอนฅาง แล้วเอาลูกน้อย ใส่ตักนอนขวาง หื้อกินนมนางแล้ววางไว้หั้น ส่วนสองกระสัต ค็รีบข้อขั้น พากันลาลงสู่น้ำ ๑๐๑ เกิดมาเปนฅน สังมาทุกข์ล้ำ ได้ข้ามท่ากว้างกลางฅืน สไบห่มทุ้ม พอชุ่มทึงผืน พากันดันดึงข้ามไพฝ่ายหน้า เท่าคึดใจหา สองราอยู่ถ้า ริมคงคาเทษท้อง ๑๐๒ มาเปนทุกข์ใจ ไห้บ่เปนร้อง แสนโสกต้องเววน อยู่ในแม่น้ำ เดี่ยวข้ามสองตน หน่อพุทธวงส์สมภมิตเจ้า ค็จูงแขน เทวีผ้ายเต้า ค่อยอดใจเอาเดี่ยววัก ๑๐๓ พออิดหิวตน สององค์มากนัก เมื่อน้ำถีบต้องตัวนาย หล้างที่ค็เลิก็ ถ้วมมือยื่นปลาย หล้างที่เถิงซายม้าวมายผ้าต้อย หล้างที่เหิย ค็เลิก็บ่หน้อย พากันเดี่ยวลอยซะไซ้ ๑๐๔ จับหล้างที่เหิย สุดส้าวเช่นไม้ หล้างที่อยั่งได้เพียงฅอ หล้างที่เปนไม้ และเดเปนตอ แฝกแขมอ้อนอเปนกอเกิดหุ้ม มีฅ้อนแลขอน อยู่ซอนเปนกุ้ม อยู่ในนาทีท่าท้าง ๑๐๕ หินผาหลวง หล้างก้อนเท่าช้าง มีตามท่ากว้างสาคอร มีทังเงือกร้าย จักเข้มังกอร ช้างน้ำงางอนเทียวจอรสอดเสี้ยว มีทังปูปลา แมงดากุ้งเหนี้ยว อยู่ตามวังเดียวฅะฅื้น ๑๐๖ เต่าน้ำปลาฝา อยู่ใต้ลุ่มพื้น ปลอมหยากเหยื้อเทาไฅ กระสัตหน่อฟ้า น้ำตานองไหล อดสาเทียวไพ เดี่ยววักใจ้ๆ จักสังขยา อ่านนับบ่ได้ พอพันวาท่าท้าง ๑๐๗ อิดอ่อนเหลือใจ บ่ได้เย้ายั้ง ไพรอดฝ่ายข้างนาที สมภมิตท้าว กล่าวถ้อยวาจี กับเกสินีเมียแพงน้องหล้า ว่านางเหิยนาง จุ่งยั้งอยู่ถ้า ที่ยั้งสายาร่มไม้ ๑๐๘ พออดใจแขง ถ้าข้าพี่ไธ้ จักเร็วรีบได้ฅืนมา ไพเอาลูกน้อย สองฅิ่นปุตตา แล้วจักฅืนมาเร่งเร็วจั้นๆ ส่วนโพธิสัตว์ ค็รีบข้อขั้น ลงคงคาเทษท้อง ๑๐๙ ฟั่งข้ามไพหา สองราพี่น้อง อันหมองอยู่ถ้าบิดา ....ฯลฯ.....
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [