ตอนนี้พี่ก็อารมณ์ประมาณนี้หล่ะค่ะสาวไกด์



คำตอบบางอย่าง คนอื่นตอบได้ที่ไหนกัน จริงด้วยเน้อะ

  

ขอเป็นคนแรกในบล็อกนี้นะค่ะ....ชีวิตคือการใช้กรรมเข้าท่าดีค่ะ...สวัสดีค่ะ

  

เคยค่ะ ยอมเรียนในคณะที่ไม่ชอบ เพื่อความสุขของพ่อแม่
แค่เสียดาย แต่ไม่เสียใจ และคิดว่าคุ้มกับประสบการณ์ที่ได้รับต่อมาค่ะ

คิดเสมอว่า พระเจ้าอาจสร้างให้เราเกิดมาก็จริง

แต่ไม่ได้ตามมาลิขิตชีวิต เราต่างหากที่ต้องลิขิตชีวิตตัวเอง

  

น่ารักจัง

  

บางอย่างในชีวิต ก็หาคำตอบไม่ได้ค่ะ

บางทีก็ต้องทำเป็นลืม การตั้งคำถาม

  

บางทีก็ถามคำถามนี้
บางทีก็ไม่ถาม

แต่จนถึงทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกคุ้มอยู่นะคะ
เพราะทุกสิ่งที่เราทำ เราเลือกเอง
ไม่ว่าจะเลือกเรียน เลือกทำงาน
อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างมามีอิทธิพลในการตัดสินใจ
ณ เวลานั้นๆ
แต่สิ่งนั้น ก็เป็นสิ่งที่เราเห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเรา ณ เวลานั้นๆ

ที่ผ่านมาก็คุ้ม อยู่ต่อไปก็จะเอาให้คุ้มค่ะ

  

เคยเรียนสาขาที่ไม่อยากเรียน
เคยทำตัวห่างเหินกับคนที่จริงๆ แล้วอยากใกล้ชิดเขาจะตาย

  

เคยเหมือนกัน........แต่มันก้อผ่านมาแล้ว

  

การที่จะได้อะไรบางอย่างมา
มันต้องแลกด้วยอะไรบางอย่างเช่นกัน

สิ่งที่ตัดสินใจที่ผ่าน หลายๆ อย่าง ถือว่าคุ้มค่า
ถึงแม้ว่า จะต้องเสียบางอย่างไปเช่นกัน
ก็มีบ้าง บางอย่างที่มันไม่คุ้มค่า
แต่ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต..

ชีวิตเรา เราต้องลิขิตชีวิตของเราเอง
หมอดูที่ไหนจะมาบอกว่าเราต้องทำอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ได้หรอก
มีใครที่ไหน รู้จักตัวเราดีกว่าตัวเราเอง

  

เขียนดีเขียนเก่งจังค่ะ พอดีกะลังฟังเพลงเศร้าๆอยู่ อารมณ์ให้เลยนะเนี่ย

  

ชีวิตเรา เราเลือกเองกำหนดเอง โชคและดวงเป็นองค์ประกอบแค่ส่วนนึงครับ

  

คุ้มหรือไม่...

ผมว่า...บางทีก็ป่วยการที่จะไปประเมินครับ..

จงยอมรับกับความจริงที่เป็นอยู่..และทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

ก็น่าจะโอเคแล้ว...

ป.ล.วันนี้...ดูเครียดๆนะครับ...

  

แต่ถ้ามีเพื่อนอย่างสาวไกด์นะ
เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

อิๆๆ ประจบสุดๆ
ปีใหม่อิ่มแปร้แน่ๆเรา

  

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็เคยคิดว่า

“ชีวิต” คือ “การใช้กรรม”

แต่คำตอบสุดท้ายคือ เราคิดผิด

“ชีวิต” ไม่ใช่ “การใช้กรรม” แต่ คือ กล้ายอมรับความจริง และกล้าเผชิญการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลง

  

บางอยางต้องปล่อยวาง
อย่าไปฝืน

=)

  

ใช่ครับ ไม่มีใครตอบได้นอกจากเราเอง เหมือนเพลงที่ว่า ไม่มีอะไรจะทำร้ายใจ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง

  

บล็อกคราวนี้ เหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัด นะคะ
หุหุ

ชีวิตทุกชีวิตมีเงื่อนไขอ่ะค่ะ
เหมือนงานทุกงานก็มีเงื่อนไข มีปัญหาของมันเหมือนกัน
ประเด็นอยู่ทีว่าเรา "เท่าทัน"ปัญหานั้นๆ หรือเปล่า


ป.ล. หายปวดหัวยังค่ะ
คนเรามีสิทธิ์เหนื่อย หรือ ล้า
พักเสียหน่อย
พรุ่งนี้ขอให้เจอกับเช้าที่สดใสนะคะ

  

บล็อกคราวนี้ เหมือนมีอะไรให้คิดเยอะ แต่กำลังง่วง ไม่รู้จะเขียนอะไรคอมเม้นท์

  

..เคยเลือกเรียนผิดสาขา จะเรียกว่าผิดก็ไม่ใช่

เรียกว่าไม่รู้ดีกว่า ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในตอนนั้น

มารู้ก็ตอนปี 3 แล้ว

แต่ไม่เคยเสียใจเลย แค่เสียดายนิดหน่อย

เพราะว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา มันก็มีอะไรดีๆเข้ามามากมาย

บางที่เราก็ต้องยอมรับสิ่งที่ผ่านมาแล้ว

โทษใครไม่ได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเราเป็นคนเลือกเอง

ไม่ว่าจะยังไง สุดท้าย ก็ต้องยอมรับมันให้ได้

มันอาจจะเลวร้าย ในตอนนี้

แต่เชื่อว่า อะไรๆจะดีขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป

พร้อมกับใจเราที่ยอมรับ และ เข้าใจ ^^

  

บางอย่างคุ้มครับ แต่บางอย่างไม่คุ้มเลยครับ

  

อืม...ดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ

  

อ่านแล้วอึ้งอย่างแรงเพราะเคยคิดเหมือนกันว่าอะไรที่
ได้มาบางอย่างมันคุ้มกันไม๊กับการตัดสินใจ แต่มันก็
แค่ระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เพราะหลังจากตัดสินใจแล้ว
เราก็แค่ทำตรงนั้นต่อไปให้ดีที่สุด และสุขกับมันให้ถึง
ที่สุด คำว่าคุ้มค่าไม๊ก็หายไปเพราะพยายามจะทำ ณ
เวลาตรงนั้นให้เต็มกำลังความสามารถกับมันไปเลยค่ะ

  

บางเรื่องเราก็ต้องตอบตัวเองค่ะ แง๊วๆ

ดูแลสุขภาพนะคะ ^^



...

  

  

ไม่บ้าหรอกค่ะ มันเป็นอีกมุมมองหนึ่งของชีวิตที่เขียนได้ดีออกนะคะ บรรยายสละสลวยดีค่ะ

  

เข้ามาบอกเพิ่มเติม ว่า
ตัวเองเวลามีอะไรเกิดขึ้น กว่าจะ เท่าทันปัญหาก็ต่อเมื่อ
สถานการณ์มันผ่านไปแล้ว เป็นพวกฉลาดหลังสถานการณ์
ตอนนี้ก็เลยพยายามฝึกให้เท่าทันกับปัญหาในขณะที่ปัญหานั้นเกิดอยู่
ชั้นแรกเลย ก็อย่าไปหมกมุ่นกับมัน
เพราะเวลาเราเครียด เราคิดไม่ออกหรอกค่ะ
วิธีที่ดีคือ คิด อย่างอื่นไปเลย
แล้วพอจิตใจดี ขึ้น ก็ค่อยๆ เอามันมาไตร่ตรอง

หายปวดหัวไวๆ นะค้า
สู้ๆ ปัญหามีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้แบก

  

เขียนได้น่าคิดมาก ๆ เลยค่ะ

  

ทางเดินทั้งหลายเหั้น เราเป็นเลือกเองนี่ครับ

คุ้มหรือไม่คุ้ม เราเองเป็นคนตัดสินใจเอง

โดยส่วนตัว ลึกๆ แล้ว ผมเชื่อว่า ทุกอย่างที่ได้ทำลงไป ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร จะเจ็บ จะทรมาณ จะมีความสุข หรือว่า ปวดร้าว ถ้าเราตัดสินใจไปแล้ว มันคุ้มเสมอที่จะทำครับ

ทางเลือกของเรา ยอมรับและเข้าใจมัน...

ถ้ารับไม่ได้ ก็ใช้เป็นบทเรียน สร้างประสบการณ์ให้เรา

ล่าน

  

พี่สาวไกด์
ทุกปัญหาย่อมมีทางออกนะ
แต่ก่อนหน้านั้น มันอาจต้องทรมานอยู่กะมันหน่อย แต่พอผ่านมันไปได้พี่จะรู้สึกดีขึ้น...
ขออภัยที่บังอาจแนะนำ...อดทนนะพี่

=)

  

ชีวิตก็เหมือนเกมค่ะ ต่างเพียงแต่ว่าเรากด reset ไม่ได้ เซฟไว้เล่นต่อก็ไม่ได้ มีแต่จะต้องลุยต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ

  

วงแหวนโมบิอัส (moebius ring)

เอาแถบกระดาษยาวๆ มาหนึ่งแถบ

บิดกระดาษหนึ่งรอบ

เอาปลายมาชนกัน

ติดสก็อตช์เทป

ลองเอาดินสอลากเส้นตามยาวของกระดาษไปเรื่อยๆ

มันจะกลับมาชนกันที่จุดเริ่มต้น


รู้สึกมันจะเป็นโปรเจ็คท์ที่มีนัยสำคัญทางคณิตศาสตร์น่ะค่ะ ไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน ลองเสิร์ชในเน็ทดูนะคะ moebius หรือ mobius ก็ได้ ภาษาไทยก็น่าจะมี โมบิอัส หรือโมบิอุส

  

บางครั้งเราก็ไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจในแต่ละครั้งจะถูกหรือผิด ไม่รู้ว่าจะต้องเสียใจในอนาคตหรือเปล่า เพราะเราไม่อาจล่วงรู้อนาคตได้

  

ลองเสิร์ชภาษาไทยดูแล้วรู้สึกจะไม่มีค่ะ แต่ฟังๆ ดูคุณสาวไกด์ฯน่าจะรู้จักอยู่แล้วแน่เลย เพียงแต่ไม่รู้ชื่อเท่านั้น

  

...แวะมาหาอีกรอบ

มาเป็นกำลังใจให้

ขอให้ผ่านมันไปได้นะคะ

รักษาทั้งสุขภาพกาย และใจ ด้วยนะคะ

ขอให้อะไรๆ ดีขึ้นนะคะ

  

ชอบจังเลยค่ะพี่ไกด์ ชิวติ คือการใช้กรรม

ชอบทั้งหมดเลยค่ะ มนุษย์เราถนัดทำร้ายผู้อื่น โดนๆๆอีกแล้วค่ะพี่ไกด์

คิดถึงพี่ไกด์นะคะ

  

พี่ไกด์ ไม่สบายเหรอคะ
หายเร็วๆนะคะ

  

บางอย่างมันก็คุ้มนะคะ ที่เราจะยอมแลกสิ่ง ๆ หนึ่งเพื่อบางสิ่ง อย่างเช่น เรื่องของการใช้ชีวิตคู่กับคนที่รักเราและเราก็รักเขา เรายอมเสียความมีอิสระ เพื่อจะได้มีความสุขร่วมกับเขา ^^

  

ไม่อยากจะแลกอะไร เพื่อให้ได้อะไรเลยค่ะ

ถ้ามันไม่ได้ ก็ช่างมันเถอะ....แลกแล้วอาจไม่สบายใจทีหลัง


แวะมาทักทายค้า

  

ถ้างั้นขอให้เข้มแข็ง มีกำลังใจดีๆ นะคะ

  

เคยเป็นค่ะ อยู่กับคนที่ทำร้ายเราเสมอเพียงเพราะคำว่ารัก แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่า มันไม่คุ้มเลย

  

ทำไม..ต้องสร้างให้ธรรมชาติของการทำดีต้องเจ็บปวดมากมายนักด้วย

...นั่นสินะ

แต่ข้าพเจ้าว่ามันเป็นเสน่ห์ของการทำความดีน๊า

หรือว่าข้าพเจ้าซาดิสม์ ชอบความเจ็บปวด

  

บางอย่างก็คุ้ม บางอย่างก็ไม่คุ้มครับ

แต่สิ่งใดเกิดผ่านมาแล้ว ผมชอบชื่อหนังสือเล่มหนึ่งที่บอกว่า

สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ

ไม่ว่ามันจะเลวร้าย เจ็บปวด ฯลฯ มันก็ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ณ.ขณะนั้นแล้ว และ อย่างน้อยเราก็ได้เรียนรู้จากมัน

  

ไม่ได้แวะพี่สาวไกด์เสียนานเลย
(ถ้านเป็น พี่สาว-ไกด์ ก็ดูน่ารักดีครับ ขอเรียกแบบนี้แล้วกัน)
ผมมัว ยุ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ กับกิจกรรมงานชมรมอยู่
เคยเหนื่อย เคยท้อ จนบางครั้งถามตัวเองเหมือนกันว่า
ที่นี่น่ะหรือที่ฉันควรจะอยู่

เคยได้ยินคนบอกว่า คนเราทุกข์ เพราะอยู่ผิดที่ผิดเวลา
Space and time ที่ไม่เหมาะไม่ควร
แต่ผมก็แอบเชื่อที่เค้า (ไหนอีกไม่รู้) ว่าอีกเหมือนกันว่า
โดยแท้แล้วมนุษย์อยู่กับความทุกข์ตลอดเวลา (ตุ๊เจ้านี้เอง)

ความสุขเป็นอะไรที่ปลิวลม แว็บมาแว็บไป
เป็นเกล็ดหิมะที่เราจะคว้ามันได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
แต่สุดท้ายแล้วพอมันอยู่ในมือเรามันก็จะละลายหายไป
เราเพียงแค่ได้แต่จดจำ ช่วงเวลาที่มันเย็นฉ่ำอยู่ในอุ้งมือเราเท่านั้น

สู้ ๆ ครับ
ขอให้หิมะตกลงในมือพี่บ้าง แหะ ๆ

  

9009 - เลขเด็ดงวดนี้แน่ๆเลย

แวะมาสวัสดีตอนก่อนมื้อเที่ยงนะคะ

หายปวดหัวรึยังคะ

  

บางทีก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมการทำดีมันยากขนาดนี้
ทำอะไรง่ายๆ สบายใจ ก็มักจะกลายเป็นทำเลว
แล้วใครๆก็ทำเลวกันอยู่ได้
ใครๆก็มายั่วให้ทำเลวอยู่ได้
แถมพอเราไม่ทำ กลายเป็นคนโง่ซะนี่
เซ็งนิ

  

ไม่สบายหรอคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะพี่สาวไกด์..

สู้ ๆ สู้ตาย

  

โห..... พี่สาวไกด์จ๋า .............. โดนมั่ก ๆ เลยค่ะ โดนอย่างจัง เข้าตรงกลางใจเลยค่ะ....

แบบว่า อารมณ์เดียวกันแบบนี้เปี๊ยบบบบบบบบ เลยค่ะ และคิดหาคำตอบเสมอ ๆ ..... แต่ก็ตอบตัวเองไม่ได้สักทีค่ะ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไป เพื่อแลกกับความสบายใจของคนอื่น..... แล้วตอนนี้ ร่างกาย จิตใจเราย่ำแย่เหลือเกิน...... มันคุ้มไม๊.... และทำไปเพื่ออะไร....

ตอบไม่ได้ค่ะ..... เพียงแต่คิดว่า.... เราต้องทำ..... ทำ และทำ ต่อไปค่ะ.....

ความค้มค่าของรัตน์ น่าจะอยู่ตรงที่ว่า..... เห็นคนอื่น คนที่เรารัก คนรอบข้าง ยิ้มได้ มีความสุข กับการกระทำของเรา...... แค่นี้ก็พอ..... มันคงน่าจะคุ้มมั๊งคะพี่

คิดถึงนะคะ ........... ขอให้มีความสุขกะวันหยุดพักผ่อนนะคะ

  

จะไปเที่ยวอีกแล้วเหรอคะ อิจฉาๆๆ

เที่ยวให้สนุกนะคะ รอมาเล่าให้ฟังค่า ^^



...

  

อืมมม เขียนได้น่าคิดมากๆ ค่ะ แล้วก็เป็นอะไรที่เราตอบยากมากๆ เพราะทุกครั้งที่จะแลกอะไร สิ่งเดียวที่จะยอมแลกด้วยก็คือความสุขค่ะ ถ้าเมื่อไรแลกแล้ว เราไม่มีความสุข ก็จะไม่แลกด้วยเลย แหะๆ เป็นคนเห็นแก่ตัวเล็กน้อยค่ะ แบบว่า บูชาความสุขกับความสบายใจสุดชีวิตเลย

ปล. กลับมาแล้ว มารายงานตัวค่ะ

  

อ่านเจอใน "รอยเท้าเล็กๆของเราเอง" ของคุณวินทร์ค่ะ เรื่องเจตจำนงอิสระ พูดไว้ดีทีเดียว อยากให้ได้อ่าน เราแอบอ่านในร้านหนังสือ รอยืมเพื่อนอยู่ค่ะ สุขสันต์วันอาทิตย์นะ

  

ฝันในวัยเด็ก คืออยากเป็นสถาปนิก คนออกแบบ แต่ในเมื่อสอบเอ็นไม่ติด ชีวิตจึงหักเห มาเรียนบริหารธุรกิจ แถมยังทำงานในสายงานที่เกี่ยวกับเรื่องบัญชีและการตลาด

ชีวิตบางครั้งก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เราหวังไว้ครับ เพียงแต่เราทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุดก็พอครับ

  

ผมกลับคิดว่า มนุษย์เกิดมาเพื่อเรียนรู้ มากกว่ามาชดใช้กรรม
จะคุ้มหรือไม่คุ้มกับการเรียนรู้แต่ละอย่าง
แล้วแต่เราตัดสินใจครับ

ผมก็เป็นอีก 1 คนที่เรียนจบมาในสาขาที่ไม่ชอบเลย
แต่ก็ตามใจพ่อครับ จบมาแล้วก็ได้งานที่ค่อนข้างมีความสุขดีครับ แต่ในอนาคตคงเปลี่ยนไปเรียนสาขาที่ตนเองชอบ และเลือกในสิ่งที่ตนเองต้องการมากขึ้นครับ

เพราะชีวิตคือการเรียนรู้ที่ไม่จบสิ้น

  

สวัสดีวันจันทร์ตอนสายๆค้า

  

เคยแลกบ่อย ๆ แต่สุดท้ายได้แค่ความว่างเปล่า