ไดอารี่ของบลัดดี้มันเดย์ "เรื่องของพ่อ"




วันนี้ท่านแม่โทรมาหา เล่าว่าเมื่อวานได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ในสายพ่อถามว่า เบอร์โทรศัพท์ของเราคือเบอร์อะไร(ปกติเป็นฝ่ายเราที่จะโทรไปทางนู้นตลอด)
แม่เราก็เลยถามว่า "มีเรื่องอะไรรึเปล่า" เขาตอบว่า "อ๋อไม่มีอะไร
แค่น้องเราไปเข้าค่าย อยู่คนเดียว เลยอยากจะโทรมาคุยกะเรา"
ไอ้เราฟังแล้วก็นิ่งๆไป อาจเป็นเพราะไม่ได้โทรกลับไปหาเขามาหลายอาทิตย์
แล้วกระมัง

ที่นู้น เราอยู่กับพ่อและน้อง เราเป็นคนที่พ่อคุยด้วยมากกว่า อาจจะเป็นเพราะ
ด้วยนิสัยและบุคคลิกที่คล้ายกัน ทำให้เรื่องที่สนใจและความชอบเหมือนๆกัน
เมื่อเกิดปัญหาระหว่างเขากะไอ้น้องที่น่ารัก(บ่อยจนเป็นเรื่องปกติ)เราก็เป็น
เหมือนกับเป็นคนกลางคอยประสานไอ้เรื่องทั้งหลายให้ปกติสุข

ก่อนที่จะตัดสินใจมาเมืองจีน เราก็คิดไว้แล้วว่า แล้วที่บ้านจะเป็นอย่างไร
พ่อจะน้องจะอยู่ร่วมกันได้ดีไหม จะทะเลาะกันไหม พ่อเราก็บอกว่าอย่า
ห่วงเลย เขาอยากให้เรามาที่นี่เพื่ออนาคตที่ดีกว่า วันข้างหน้าเมื่อเรามีประสบ
การ์ณแล้ว จะได้ดูแลตัวเองและครอบครัวได้

ทุกวันนี้พ่อยังทำงานอยู่เลย อายุก็จะเข้าใกล้วัยเกษียณแล้ว แต่มองไป
ข้างหน้าก็ยังไม่เห็นทางที่จะเลิกธุรกิจที่ตัวเองอุตส่าห์สร้างขึ้นมากับมือให้
สวยงามได้เลย เราก็คิดไว้ว่า สักวัน อีกไม่นาน ไอ้เรานั้นแหละที่ต้องเป็นคน
ที่ช่วยให้พ่อมีชีวิตหลังเกษียณให้ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งที่สามารถทำได้

วันนี้ตอนหัวค่ำ เราโทรไปหาพ่อ หลังจากที่ไม่ได้โทรมาหลายอาทิตย์
เรา: เออเป็นไงบ้างป๊า
พ่อ: อืมมก็เรื่อยๆนะ เออแล้วมีเงินใช้รึเปล่าเนี้ย จะส่งไปให้ เอาไหม
เรา: เฮ้ยมีอยู่ๆ เออแล้วน้องละ เห็นว่าเข้าค่ายอยู่
พ่อ: ใช่ๆ ตอนนี้ก็นั่งดูทีวีอยู่เฉยๆ
เรา: อ้าวแล้วไม่ไปไหนเหรอ
พ่อ: ก็ไม่รู้จะไปไหน ธุรกิจไม่ค่อยดีเลย แย่มากๆ
เรา: อืมม...(ตอนนั้นเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร)
พ่อ: กินข้าวรึยังล่ะ
เรา: กินแล้วครับ ป๊าอ่ะ
พ่อ: กินแล้วๆ เออนี้ถ้ากลับมาพักช่วงปีใหม่ มาเอาเงินไปใช้ด้วยนะ
นี่เตรียมเอาไว้ให้เป็นหมื่นหยวนแล้วนะ เอาไปใช้ เอาไปลงทุนได้เลย
เรา: โธ่ ไม่ต้องก็ได้ เอาไปใช้หมุนเหอะ
พ่อ: ไม่เป็นไร กันเอาไว้ให้แล้ว....(เงียบไปอีกพักนึง)
เรา: อืมม หลายตังค์ละ เอาไว้เดี๋ยวโทรไปหาอีกทีนะ
พ่อ: ได้ๆๆ ไม่ต้องโทรเยอะนะ มันเปลือง
เรา: รู้แล้ว ไปก่อนละ โชคดีนะ
พ่อ: โอเคๆ เออแล้วกลับมาเมื่อไหรหน่ะ
เรา: เดี๋ยวใกล้จะโทรไปบอก ไม่ต้องห่วงอ่ะ
พ่อ: โอเคๆ โชคดีนะ
เรา: ครับ

อาจจะเป็นเพราะไม่ได้มีความเตรียมพร้อม ทำให้เราไม่สามารถพูดในสิ่งที่
คิดเอาไว้ได้หลายอย่าง เราอยากจะถามถึงสุขภาพเขา เราอยากจะพูด
ถึงปัญหาธุรกิจของเขา เราอยากจะพูดถึงสถานการณ์ของเขากับน้อง
แต่ก็อย่างที่เห็นข้างบน มีแต่ฝ่ายเขาเท่านั้นที่พูด เจ็บใจตัวเองอยู่เหมือน
กันว่าทำไม ทำไมหนอที่ไม่ได้ถามไอ้เรื่องพวกนี้เลย

ตอนนี้ก็ใกล้วันพ่อของไทยแล้ว เราไม่มีโอกาสที่จะเลี้ยงข้าวพ่อเหมือนทุกๆปี
แต่ก็หวังว่าเมื่อถึงวันนั้น เราจะโทรไปหาเขา อวยพรเขา ถามสารทุกข์สุขดิบ
และให้กำลังใจเขาเท่าที่จะทำได้ แม้มันเทียบไม่ได้เลยกับเห็นกันเป็นๆ
แต่ถ้าแค่นี้มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้แล้ว ไฉนเราจะไม่ทำมันหละ

คิดถึงบ้าน และ รักพ่อครับ



Create Date : 26 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2549 23:16:42 น.
Counter : 1305 Pageviews.

12 comments
แนะนำนิยายน่าสนใจ : แค้นรักคนคุ้นเคย สมาชิกหมายเลข 2288960
(11 ม.ค. 2568 12:55:47 น.)
: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ชัมบาลา : กะว่าก๋า
(11 ม.ค. 2568 05:42:07 น.)
มาสค์ไรเดอร์ สตรองเกอร์ Zorawyt
(4 ม.ค. 2568 00:43:55 น.)
Fukuoka Dream Destination : Day 14 รถไฟ รถบัส เฟอร์รี่ ดั้นด้นจนพบเธอ "ไอโนะชิมะ" mariabamboo
(14 ม.ค. 2568 14:33:16 น.)
  
จะวันพ่ออีกแล้วสินะ

บาย.................................................................
โดย: คายตรี (คายตรี ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:0:43:52 น.
  


เศร้าจาง

.
.
.


เอาใจช่วยให้นายรีบกลับมาสานต่องานของป๊าได้ไวๆละกันน๊า .. เราก็พอจะเข้าใจนะ ที่นายนึกอะไรไม่ออกเวลาคุยสายอ่ะ เป็นธรรมดาแหละ แต่พอนึกออกได้ทีหลังว่าจะถามอะไร นายก็โทรไปอีกทีจิ ได้ป่ะ .. อย่างน้อยนายก็จะได้สบายใจขึ้น และป๊านายเองก็คงรู้สึกดีขึ้น

ใกล้ถึงวันพ่อแว้ว ถ้ามะได้กลับมาเลี้ยงข้าว กินข้าวกะทุกคนเหมือนอย่างทุกปี ก็อย่าลืมโทรมาหาป๊าละกัน

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ เราก็บอกตัวเองด้วยเหมือนกัน คนไกลบ้านเหมือนกันจ้า

ยิ้ม ยิ้มน๊า

โดย: renton_renton วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:45:48 น.
  
คายตรี
ใช่ครับจะถึงวันพ่ออีกแล้ว ถึงแม้ทุกคนอาจจะพูดว่าทำไมต้องทำดีกับพ่อ
เฉพาะวันนี้แล้ววันอื่นทำไม่ได้หรือ แต่เราคิดว่าวันนี้แหละที่เรา
สามารถทำอะไรที่พิเศษจริงๆให้กับพ่อของเรา (พิเศษทุกวันมันก็จะ
กลายเป็นไม่พิเศษไป)

เรนตั้น
นึกถึงเรื่องพ่ออยู่คนเดียวมันก็เศร้านะ ทุกวันนี้เราคิดว่าการที่ไม่มีเราอยู่ในบ้าน
ทำให้พ่อที่ปกติแล้วเป็นคนเงียบๆยิ่งเงียบเข้าไปอีก(จากที่น้องเล่ามา) เรา
ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากกว่าการโทรไปหาเค้า

เอาเตอะ ก็อย่างที่บอกไป เพื่ออนาคตที่ดีกว่า
โดย: BloodyMonday On Da Move IP: 211.139.145.21 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:14:58 น.
  
อ่านแล้วนึกถึงพ่อเลยอ่ะ

แต่ก่อนพ่อเราก็อยู่คนเดียว อ้อ จริง ๆ อยู่กับน้องชาย แต่พอน้องไปอยู่หอ เค้าก็อยู่คนเดียว

เราเพิ่งมารู้ตอนหลังว่ามีอยู่ทีนึง พ่อเคยล้มเพราะความดันขึ้นหรือไงเนี่ยแหละ แล้วตอนนั้นน้องก็ไม่อยู่ เค้าก็ไม่สามารถโทรหาใครได้ คิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว แต่ก็โชคดีที่ดีขึ้นและรอดมาได้

คิดย้อนกลับไปทีไรก็เศร้าฟ่ะ เรื่องครอบครัวนี้มันช่างละเอียดอ่อนจังเลยเนอะ

ตอนนี้พ่อเราก็มีคนดูแลที่ดีแล้ว เราก็ดีใจด้วย ก็พยายามโทรหาพ่อบ่อย ๆ เหมือนกัน

เรายังมีเวลานะ เวลาที่เหลืออยู่ก็ทำให้ดีที่สุดนะจ๊ะ (เราก็จะพยายามเหมือนกัน)
โดย: unwell วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:9:49:15 น.
  
ของผม...
คงทำได้แค่ทำบุญไปให้พ่อ
และแวะไปเยี่ยมพ่อที่ใต้ฐานพระพุทธรูปที่วัดเท่านั้นแหละ

โดย: เรียกข้า... ซาดาโกะ! (zardamon ) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:50:10 น.
  
Unwell
ใช่ๆ เวลาที่เหลืออยู่ล้วนมีค่าต่อการทำอะไรให้กับคนๆหนึ่งที่รักเรามากมาย
เหลือเกิน เราเองก็หวังว่าอีกไม่นานเราจะทำให้เขาภูมิใจกับสิ่งที่เขาดูแลมา
ตลอกชั่วอายุเรา

zardamon
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เราก็หวังว่าเขากำลังมองดูคุณจากข้างบน
แล้วก็ภูมิใจไปกับชีวิตที่คุณกำลังดำเนินอยู่นะ
โดย: BloodyMonday On Da Move IP: 211.139.145.21 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:19:36:05 น.
  
อ่านแล้วซึ้งจังเลยอะ นึกถึงพ่อของผมเหมือนกันครับ พ่อจะชอบโทรมาหาตลอดเลยเวลาผมอยู่บ้านคนเดียว บางทีก็รู้สึกรำคาญนะ รู้สึกผิดจังที่พูดแบบนี้ แต่วันไหนถ้าพ่อไม่โทรมาก็จะแบบว่ากังวลหน่อยๆ ล่ะ รู้ว่าพ่อเป็นห่วงอะนะก็เลยทำแบบนี้น่ะ ดีใจมากเลยครับที่ได้เกิดเป็นลูกพ่อ
โดย: Moonlight Mile วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:28:16 น.
  
หวัดดีวันพ่อจ้า

โดย: renton_renton วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:20:35:55 น.
  
นี่เป็น blog สุดท้ายของปีด้วยหรือเปล่าอะ หายไปเลย
โดย: unwell วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:17:18:27 น.
  
ยังๆๆๆๆครับ พอดีติดภาระกิจ(อ้างอีกแล้ว ขี้เกียจอะดิไม่ว่า)นิดหน่อย รับรอง
ว่าสุดสัปดาห์นี้จะมีอะไรมาให้อ่านแน่นอนครับ
โดย: BloodyMonday On Da Move IP: 211.139.145.21 วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:22:36:12 น.
  


แวะมาโหวดให้จ้า เพื่อนเราเอาไปเล้ยยยยยยยยยยย

โดย: renton_renton วันที่: 10 ธันวาคม 2549 เวลา:9:01:13 น.
  
wo nian yi nian le.....wo ku le.....TT ^^
wo jue de ni hen ai ni de baba^^ bu yi yang wo...เราไม่ค่อยสนิทกับป๊ามาก สนิทกับม๊ามากกว่ามากๆเลย เคยได้ยินป๊าบ่นกับม๊าเหมือนน้อยใจล่ะ พอโตขึ้น เราก็ดีขึ้น เริ่มคุยกับป๊ามากขึ้น ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะล่ะ ^^

พวกเราจะเป็นลูกที่ดีของป๊ากะม๊าตลอดไปค่ะ สัญญา
โดย: ann,,,,,BeiBei IP: 219.135.151.176 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:14:24:55 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Bloodymonday.BlogGang.com

BloodyMonday
Location :
Imaginationland, Valley of Bliss  China

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด