My Life vs. Metaphor...  METAPHOR In language, a metaphor (from the Greek: metapherin) is a rhetorical trope defined as a direct comparison between two or more seemingly unrelated subjects. In the simplest case, this takes the form: "The [first subject] is a [second subject]." More generally, a metaphor describes a first subject as being or equal to a second subject in some way. Thus, the first subject can be economically described because implicit and explicit attributes from the second subject are used to enhance the description of the first. I love metaphor. For me, it’s the easiest way to express myself without being feel too personal (that’s why I always end up hating myself). It’s a tool for people who want to describe their feeling but feel it inappropriate (or uncool) to speak it directly. My life often depended on this tool so many times especially in situation that I haven’t got a gut to give straight answers. Am I thinking too much about everything? Definitely. I don’t know why I am being like this, it’s just my personality. I think everybody have some complexity in themselves. Someone choose to leave it behind, live their life and enjoy whatever that presented before them. I’m kind of envy these people. It’s not that they don’t care about their complexity. It’s just that they can get over it and look it as common thing. On the other hand, it’s me, who use my complexity (shallow one) as an excuse for being strange. Although the real “me” who live inside is like a normal pretty funny guy (being told by some of my friends), but outside is so not me. I don’t know how I can change it (or at least to reduce it). Maybe it must have something to do with my likeness of stupid metaphor… That being said, sometime I do prefer to explain it in metaphor. I think it really useful when you want to evaluate your point. Your friends and other may appreciate you because they will know that you can fully understand what you’ve said. But it has just one problem for me for using it. I always use it to explain something that can easily answer with just simple explanation (like an incident that I’ve told in this blog). I know that this should not be a problem for someone. But hey! It’s me. So I think I have to work something out before it’s getting worse.
^
^ โหเจ้.... ชอบพัลลากราฟแรกมากเลยอ่ะ ขอซูฮก Hi Bloody คนเรามันก็มีบ้างแหละ สุขเศร้าเหงาจี๊ด นายก็เป็นเหมือนคนอื่นๆ คนอื่นๆก็เคยเป็นเหมือนนาย มันเป็นกันทุกคนน๊า ก็สุดแท้แต่ว่าแต่ละคนจะหาวิธีสลัดความทุกข์ ความเครียด ไปได้อย่างไร บางคนอาจจะเขียนลงสมุด บางคนอาจกินเหล้า (สร่างแล้วก็ยังเศร้าเหมือนเดิม ) บางคนโทรบ่นกับเพื่อนเป็นชั่วโมง ได้เพื่อนที่ดีที่ทนฟังได้ก็ดีไป บางคนเลือกที่จะเก็บไว้ในใจ รอวันมันละลายสลายไปเอง บางคนฉุกคิดได้ว่ามันเป็นบ่อนทำลายจิตใจให้เป็นแผล ก็ต้องรีบรักษา อันสุดท้ายนี้ เราว่าคำว่า " ปล่อยวาง " อย่างที่เจ้ข้างบนบอกอ่ะ ใช่เลย มีสติ หาต้นตอให้เจอ ทำความเข้าใจมัน และ ปล่อยวาง ( ปอลอ.. เราก็เป็นนะ แต่กว่าจะเจอต้นตอก้ออ่วมเหมียนกัน ) แต่ดีแล้วที่พูดมันออกมา ระบายมันออกมา ไปบอกใครไม่ได้ หรือไม่อยากบอกด้วยคำพูด ก็เขียนลงบล็อคเนี่ยแหละ นายรู้ปล่าว บล็อคมีไว้ทำไม? บล็อคชื่อเรา มันก็คือตัวเรา มันคือสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราเป็น ในมุมที่ยินดีที่จะให้คนอื่นๆได้รับรู้ความเป็นเรา......... มีหลายคนสมัครใจที่จะเรียนรู้เพื่อนใหม่นะ และเรา ( คิดเอาเอง) ว่า เราก็ไม่จำเป็นต้องนำเสนอแต่ด้านหลั่นล้าก็ได้ แม้อะไรที่ทำให้ขุ่นเคืองอึดอัดเลือดทะลัก เราว่า....ยังมีเพื่อนอีกหลายชีวี ที่ยินดีจะรับฟังนะ.......... ร่ายมาเต๊อะ และ อยากบอกว่า ทุกอย่าง อยู่ที่ใจ อ่ะนะ ...... เข้มแข็งๆ เรามักยินดีที่จะให้ใจเราเบิกบานเสมอเมื่อเจอเรื่องราวดีๆ และเราเองก็มักจะยินดีที่จะให้ใจโศกตรมเมื่อเจอสิ่งร้ายๆ และทุกคนก็รู้ว่าเรื่องร้ายๆนั้นมันทำลายเซลสมองสภาพชีวิตและจิตใจของตัวเองแค่ไหน เมื่อมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น ก็จงเสียใจไปกับมัน เพราะเราเป็นคน ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไร้ความรู้สึก ..... แต่อย่านานนัก หนทางและบานประตู ที่มีแสงสว่างแจ่มๆ ยังรอให้เราเดินเข้าไปค้นหาเรื่องราวอีกล้านแปด เพื่อพิสูจน์ว่า เราจะข้ามเรื่องร้ายไปได้ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เฮ่อ เฮ่อ...งงอ่ะดิ เราพูดวก-วนใช่ม๊า 5 5 5+ เราเกิดมาเพื่อจะพายเรือในอ่างน่ะ หุ หุ . . สู้ ๆ นะ เป็นกะลังใจให้ ให้หายไวๆ  ปอลอ. เม็ตตามอ นี่ คิดถึงวิชาเคมีเลยอ่ะ เม็ตตามอฟอซีส = การซึมผ่าน โดย: renton_renton
 วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:16:27:27 น.โอ้ได้ฟังเหล่าซือทั้งสองท่านสอนแล้วชักจะมีกำลังใจแล้วแฮะ
 อันเวล เราก็พยายามอะน่ะ เรื่องการปล่อยวางเนี่ย มันก็มีได้ผลบ้างแล้ว เช่นทุกครั้งที่เราเอาหัวลงบนหมอน ในหัวเราก็มักจะคิดเรื่องต่างๆ นาๆที่เราคิดไม่ตก เรื่องที่เราแก้ปัญหาไม่ได้ มันเป็นแบบนี้จน เราคิดว่าไม่ได้เรื่องแล้ว ไม่ได้นอนกันพอดี เราก็เลยพยายามจะ หยุดคิดแล้วเอาเรื่องพวกนั้นวางเอาไว้ข้างๆหมอนก่อน พอตื่นมา ค่อยว่ากันใหม่... เรารู้ว่าถึงแม้มันจะไม่ได้มากมาย(สำหรับหลายๆคน) แต่เราคิดว่า มันคือก้าวแรกที่เราจะสามารถทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูง่ายขึ้น กว้างขึ้น และสบายขึ้นสำหรับเรา เรนตั้น โหไม่รู้จะพูดยังไงเลย ตอบมายาวขนาดนี้ ซึ้งครับซึ้ง  ก็ใช่อย่างที่เรนตั้นว่า ที่นี้แหละที่เป็นเหมือนที่ๆเรามาระบายสิ่งที่ บางทีไม่อาจจะปล่อยออกมาเป็นคำพูดได้ในบางสถานการณ์ เราว่ามันช่วยค่อนข้างเยอะเลยน่ะ (ยิ่งมีคนรับฟังแล้วออกความ คิดเห็นด้วย ฮ่าๆ) ปล.ไม่วนในอ่างหรอก เราว่าใหญ่กว่าอ่างเยอะ (แต่ก็ยังวนไปวน มาอยู่ดี)  ------------------------------------------------------------------------------------------------------ ข้าพเจ้าสัญญาว่าครั้งหน้าจะเป็นการรีวิวหนังอย่างแน่นอนแล้ว เพราะเราต้อง"ปล่อยวาง"เรื่องหลายๆเรื่องซะที  โดย: BloodyMonday On Da Move IP: 211.139.145.21 วันที่: 23 ตุลาคม 2549 เวลา:20:35:14 น.
โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ
 ) วันที่: 9 สิงหาคม 2554 เวลา:15:46:37 น. |
BloodyMonday
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
เปลี่ยนแปลงตัวเองมันอาจจะยากและไม่จำเป็น (ถ้าไม่ทำให้ตัวเองหรือใครเดือดร้อนมากมายนัก)
แต่เราฝึก "ปล่อยวาง" ได้นะ อยากจะคิดมากแค่ไหนก็คิดไปเถอะ แต่คิดเสร็จแล้วก็ปล่อยมันไปนะ อย่าไปยึดมันไว้ เพราะมีเรื่องใหม่ ๆ รอจ่อคิวให้เราคิดต่อ
เราพูดจาเครียดไปหรือเปล่าเนี่ย แค่จะบอกว่าสู้ๆ นะจ๊ะ หนทางข้างหน้ายังอีกไกล