Tag เรื่องที่หนึ่ง+เรื่องที่สอง  ขอบคุณทั้ง Renton และ Moonlight เน้อที่Tagเราฮับ  เรื่องที่หนึ่ง: Beyond Reality พูดไปก็เหมือนเพ้อ สิ่งที่เราอยากทำที่สุดก็คือการได้เป็นผู้กำกับภาพยนตร์ หรืออย่างน้อยก็ได้วนเวียนอยู่กับการสร้างสิ่งที่เรารักอันนี้ แต่ไอ้ที่เราพูดว่าเพ้อก็เป็นเพราะอนาคตที่เรากำลังจะเดินไป กับสิ่งๆนั้นดูจะเหมือนห่างกันออกไปทุกทีๆ เราก็พยายามนะเมื่อตอนที่จบมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ เราก็ไปลองสมัครงานดูทุกๆที่ที่เป็นงานที่เกี่ยวกับภาพยนตร์ สมัครๆๆ สัมภาษณ์ๆๆ ไม่ผ่านๆๆ ไอ้ความคึกแรกๆ ก็นับวันก็ยิ่งถดถอย ทำแบบนี้ มาพอสมควรก็เลยหันกลับมาตัดสินใจกับอนาคตตัวเองอยู่พักใหญ่ จนสุดท้ายก็มาลงเอยกับการไปอยู่เมืองจีน พร้อมกับฝากอนาคต ไว้กับการทำงานเกี่ยวกับการส่งออกไปซะ ถึงแม้ว่าจะเราจะเตือนตัวเองไว้เสมอว่า สิ่งที่เราฝันกับความเป็นจริงนั้น มันไม่มีทางที่จะรวมกันเป็นเส้นเดียวกันได้ เพราะถ้าฝันสามารถเกิดขึ้นจริงได้ ก็แสดงว่าเราเป็นคนที่ดูถูกตัวเอง เป็นคนที่ไม่กล้าพอที่จะฝันให้ไกล แต่ถ้าถามว่ายังอยากไหม? ยังอยากทำงานที่เกี่ยวกับสิ่งที่เรารักอยู่รึเปล่า? โดยที่รู้ว่ายังไงมันเป็นสิ่งที่เราอาจจะไม่สามารถเอื้อมถึง...แน่นอนครับ คิดเอาไว้ว่าถึงแม้เราต้องเริ่มจากศูนย์ เริ่มจากจุดต่ำสุดของสิ่งๆนี้์ เราก็ยินดีที่จะทำมัน(ก็ขาดแต่ความกล้าจะทำมันซะนิ) เรื่องที่สอง: Write to keep Alive ก็ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบขีดเขียน เพราะรู้ว่าเขียนแล้วจะทำให้เรา เครียดและใช้เวลานานมากๆๆ(กว่ากิจกรรมอื่นๆ) แต่สิ่งที่ทำให้เราลุกขึ้นมา และอยากจะเขียนนั้นก็คือ การที่เราดูหนังจบแล้วเกิดความรู้สึกต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์เศร้า,ซึ้ง,โกรธ, ประทับใจ,สะอิดสะเอียน,โมโห,หดหู่ และอื่นๆ ความรู้สึกเหล่านึ้ถ้าอยู่ในใจเรา มันอาจจะจางหายและถูกลืมเลือน ไปได้ตามกาลเวลา แต่ถ้าเราเอาสิ่งนี้มาใส่ในรูปของตัวอักษร ต่อให้อีกห้าสิบปีผ่านไป เราก็ยังรู้ว่าเราคิดยังไงกับเรื่องๆนี้ ถ้ามีอาชีพเป็นนักวิจาร์ณหนังละดีไหม? ก็เป็นทางเลือกที่ดีนะ(ถ้าสามารถใช้ ยังชีพได้ ฮา) ในช่วงเรียนเราก็พยายามเขียนวิจารณ์ส่งไปตามนิตยสาร ภาพยนตร์ที่มี ก็มีบ้างที่เขาจะกรุณาเอาบทความของเราลงหนังสือของเขา ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำแล้ว อาจจะเป็นเพราะในที่สุดเราก็มีนิตยสารส่วนตัวซะที (บล็อคนี้ไง  )*อีกสามเรื่อง ขอต่อภาคสองครับ เพราะแค่สองเรื่องก็เขียนมาจะเช้าแล้วครับ (บอกแล้วว่าใช้เวลานานมาก) 
แวะมาให้กำลังใจ จะกลับมาอ่านภาคต่อไปค่ะ
 โดย: Hawaii_Havaii
 วันที่: 22 มกราคม 2550 เวลา:5:53:15 น.ดีจ้า
เรื่องความฝันน่ะ ก็ยังไม่ได้ทิ้งมันไปใช่มั๊ย ไม่เป็นไรหรอก หากมันยังอยู่ในใจเราไปตลอด เพราะซักวัน วันที่เหมาะ วันที่อากาศดี วันที่อะไรๆก็ใช่ และเป็นวันที่เรายังกระหายให้ฝันเป็นจริง มันก็จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน... เป็นกำลังใจให้จ่ะ ( ปอลอ. ดู Hard Candy แล้วล่ะ .. จี๊ดจริงๆ ละก้อเข้าใจเลยว่าทำไมนายถึงไม่อยากคิดที่จะดูมันซ้ำอีกรอบ  )มาต่อให้ครบ 5 ข้อไวๆนะคะ รออ่านอยู่จ้า โดย: renton_renton
วันที่: 22 มกราคม 2550 เวลา:8:51:35 น.เป็น 2 ข้อ ที่ทำให้รู้จัก จขบ. ได้มากขึ้นทีเดียวเลยนะครับเนี่ย ยังไงก็มารอต่อภาค 2 แน่ๆ ครับ
โดย: เข็มขัดสั้น
วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:17:07:00 น.Hellooooooooo.
 I'm back. คิดถึงเน้อ tag tag นี่มันคือการระบายความในใจหรอ อ่า ขอลอกได้มั้ยเนี่ย ความฝันคล้าย ๆ กันเลยจ้า อยากเป็นทั้งผู้กำกับหนัง และนักวิจารณ์หนัง สุดท้าย ได้เป็นแค่คนดูหนังก็ (ยังดีและ) มีความสุขแระ  Up blog แล้วน้า แต่ก็ไม่มีไรมากหรอก ว่าง ๆ ก็แวะไปละกันเน้อ โดย: unwell
วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:37:50 น.Hawaii_Havaii
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ Renton แน่นอนว่าเราจะไม่ทิ้งความฝันหรอก ถึงสุดท้ายมันก็จะ เป็นได้แค่ฝัน แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เรามีกำลังใจต่อไป นะ เข็มขัดสั้น เดี๋ยวมาอัพต่อแน่นอนครับ unwell ไปแป๊ะคอมเม้นต์ทิ้งไว้แล้วนะครับ ยังไงก็ดีใจนะที่กลับมา  โดย: BloodyMonday
วันที่: 24 มกราคม 2550 เวลา:11:15:16 น.เหวย ช่วงนี้ยุ่งๆอีกแล้ว
 เดี๋ยวจะมาอัพเมื่อเสร็จนะครับ  โดย: BloodyMo IP: 124.120.78.52 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:25:36 น.
|
BloodyMonday
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
