บทที่ ๔ อุตสาหกรรม

(พ.ศ. ๒๕๒๙ - ๒๕๓๐)

            ค่ำคืนที่มืดครื้มฟ้าร้องและฝนตกตกหนัก ภาพหมายในเสื้อผ้ามอมแมมมีเลือดเปื้อนไปทั้งตัวปรากฎขึ้นอีกครั้ง ตาเขาแดงก่ำและจ้องหน้าหญิงด้วยความอาฆาตก่อนคว้าลูกสาวกระโดดแม่น้ำใหญ่หายวับไปกับสายน้ำ

           “ลูกแม่ลูกแม่ ลูกแม่” คุณโสร้องโวยวายร้องเรียกลูกสาว

           “คุณ คุณคุณเป็นอะไรรึเปล่า” คุณเกียรติซ้ำ ๆ และจับแขนภรรยาเพื่อปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์

            “ยี่อย่าไป”คุณโสร้องลั่นขณะที่ยังหลับตานอนอยู่บนเตียง และขยับตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย

           “คุณโส คุณโส” คุณเกียรติเรียกเสียงดังและเขย่าตัวเธอ

            “ฉันฝันเห็นลูกอีกแล้วค่ะ”คุณโสได้สติตื่นขึ้น แล้วจึงเริ่มพูดกับสามี

            “ลูกจมน้ำใช่ไหม” เขาคาดว่าเธอกำลังฝันร้ายเรื่องเดิมเพราะเธอเป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้งแล้วตั้งแต่แต่งงานกัน

            “ค่ะ” เธอพยักหน้า ทำให้เขาเข้าใจทันทีว่านี่คือฝันที่เธอเคยเล่าให้ฟังว่ากำลังอุ้มลูกสาวนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาแล้วพลัดหลุดมือตกน้ำเสียชีวิตซึ่งความฝันนั้นเป็นภาพติดตาจากเรื่องร้ายที่เกิดครั้นที่เธอกลับบ้านเกิดไปรับลูกมานั่นเองแต่เขานั้นกลับไม่มีโอกาสรู้จากปากเธอเลยว่าความจริงแล้วมีพ่อของเด็กที่จมน้ำลงไปพร้อมกันด้วย

  “ไม่เป็นไรหนะคุณผมไม่อยากให้คุณคิดมาก ยังไงเราก็มีลูกตั้งสองคนแล้ว”

  “ก็มันหยุดคิดไม่ได้นี่ค่ะลูกสาวคนเดียวของฉันต้องมาตายแทนที่จะได้อยู่ตรงนี้กับแม่” เธอรู้สึกเสียใจและเสียดายที่ไม่สามารถพาลูกมาด้วยกันในครอบครัวใหม่ที่แสนจะเพียบพร้อมนี้ได้“หรือไม่ถ้าฉันมีลูกสาวอีกสักคน ก็คงจะดีขึ้นบ้าง” เธอพูดเปรยกับเขาทั้งที่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้

           “ผมขอโทษ”เขาพูดด้วยสีหน้าเศร้าสลดเพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่อาจทำให้ความหวังของเธอเป็นจริงได้แล้วจึงนิ่งไปด้วยหวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อราวห้าปีก่อนที่เขาพาคุณกาญจน์ภรรยาคนแรกซ้อนท้ายขี่มอเตอร์ไซค์ไปด้วยกันแล้วเกิดอุบัติเหตุพุ่งชนกับรถยนต์ใกล้สี่แยกเพราะความมักง่ายที่ตีโค้งบริเวณนอกจุดกลับรถและช่วงนั้นก็เป็นเวลากลางคืนแล้วเป็นจังหวะเดียวกับที่รถอีกคันขับมาด้วยความเร็ว จึงไม่เห็นว่ามีรถเล็กกำลังวกมาจากอีกทางทำให้รถสองคันประทะกันเข้าอย่างจัง จนคุณกาญจน์ที่ไม่ได้สวมหมวกกันน็อคเสียชีวิตในที่เกิดเหตุส่วนเขาเองแม้จะสวมหมวกกันน็อคแต่ก็บาดเจ็บสาหัสและถูกกระแทกอย่างแรงเข้าที่ต้นขาหนีบทำให้ระบบสืบพันธุ์ได้รับความกระทบกระเทือนจนไม่สามารถมีลูกได้อีก

           “ขอโทษค่ะคุณเกียรติฉันไม่ควรพูดเรื่องอยากมีลูกเลย” เธอรีบขอโทษสามีเมื่อเห็นเขานึ่งไปครู่ใหญ่เพราะรู้ดีว่ากำลังคิดถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้เขาเป็นหมัน ซึ่งเรื่องนี้เขาเคยเล่าให้เธอฟังหลังแต่งงานกันไม่นานและเธอก็ทำใจได้มากแล้ว เพียงแต่พลั้งปากไปด้วยอารมณ์อย่างไม่ทันคิด

           “จริงด้วยค่ะตอนนี้เราก็มีลูกชายที่น่ารักตั้งสองคนแล้ว ฉันสัญญาค่ะว่าต่อไปจะไม่พูดเรื่องนี้ให้คุณไม่สบายใจอีกค่ะ”เธอให้คำมั่น แล้วจึงโผลกอดสามี

เมื่อทั้งสองได้พูดบอกแสดงความรู้สึกเรื่องนี้จนเข้าใจกันดีแล้วเขาและเธอก็นั่งคลอเคลียกันอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ พักใหญ่ ซึ่งอ้อมกอดของเขานั้นทำให้เธอสุขใจจนบอกตัวเองว่าชีวิตครอบครัวนี้ดีมากแล้วและไม่มีความจำเป็นต้องเรียกร้องอยากมีลูกสาวอีก

  สองวันถัดมาจากนั้นเป็นวันก็จะครบรอบหนึ่งปีที่ยี่จากไปคุณโสจึงตั้งใจจะทำบุญให้ลูกสาวและหมายด้วย เธอจึงตื่นแต่เช้ามาตักบาตรและไปวัดต่อเพียงลำพังเพื่อถวายสังฆทานพระที่นิมนต์ไว้โดยพระสงฆ์ได้สวดบังสุกุลอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ นาย สมหมาย และ ด.ญ. รัตนโกสินทร์ พัดโชคดี อดีตสามีและลูกสาวด้วย ซึ่งเธอนั้นตั้งใจจะทำบุญอย่างนี้ทุก ๆ ปีเพราะความรักที่มีต่อลูกและความหวังที่จะบรรเทาบาปในใจนั่นเอง

  หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จช่วงบ่ายวันเธอก็รีบกลับเข้าบริษัทช่วยงานคุณเกียรติตามปกติ เพราะเธอมีหน้าที่ดูแลด้านการเงินและการรับคนเข้าออกของโรงงานส่วนเขาจะรับผิดชอบจัดการด้านเครื่องจักร การผลิต การขายสินค้ารวมถึงภาพรวมของกิจการทั้งหมด กิจการนี้คือ อุตสาหกรรมการผลิตแป้งสาลี ซึ่งคุณเกียรติก่อตั้งขึ้นในนามบริษัท สารพัดแป้งไทย จำกัด เพราะเขามองเห็นความต้องการแป้งสาลีของตลาดในประเทศที่เพิ่มสูงขึ้นจากผลิตภัณฑ์อาหารใหม่กลุ่มเส้นบะหมี่และเบเกอรี่จึงมั่นใจว่าธุรกิจนี้จะเจริญเติบโตได้ดี อีกทั้งเขามีความชอบด้านเครื่องจักรกลเป็นพื้นฐานและมีเครือข่ายเพื่อนฝูงนักธุรกิจมาช่วยร่วมทุนกันด้วยซึ่งการเริ่มต้นธุรกิจนี้ในช่วงปีแรก ๆ ทั้งคู่ต้องช่วยกันทำงานอย่างหนักมาก โดยเกือบทุกวันคุณโสจะต้องอ่านและลงนามเอกสารต่างๆ มากมาย อีกทั้งตรวจสอบงบการเงินจากที่ส่งมาจากฝ่ายบัญชีโดยละเอียดและประชุมกับพนักงานฝ่ายบุคคลทุกสัปดาห์ เพื่อให้การเงินและการจัดสรรบุคลากรมีความราบรื่นคล่องตัวเนื่องจากบริษัทยังมีงบจ้างพนักงานไม่มากนัก เธอจึงต้องรอบคอบในการจัดจ้างคนให้เหมาะกับตำแหน่งงานรวมทั้งควบคุมและประหยัดค่าใช้จ่ายทุกอย่างของบริษัทให้คุ้มค่าต่อเนื้องาน ในขณะที่คุณเกียรติต้องรับภาระหนักในการหาลูกค้ากับฝ่ายขายและยังต้องควบคุมงานผลิตภายในโรงงานให้สินค้าได้มาตรฐานด้วย เขาจึงทวนสอบความถูกต้องของแต่ละขั้นตอนผลิตด้วยเป็นประจำและตรวจสอบการทำงานของเครื่องจักรกับทีมช่างเกือบทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่จะมีลูกค้าใหม่มาเยี่ยมชมโรงงานเพื่อดูสักภาพการผลิตก่อนตัดสินใจซื้อสินค้าหรือมีลูกค้าเดิมที่มาเพื่อตรวจประเมินโรงงานประจำปี คุณเกียรติจะลงตรวจตราทุกอย่างให้แน่ใจตั้งแต่การรับเข้าวัตถุดิบเมล็ดข้าวสาลี การผลิต การบรรจุและตลอดจนถึงการเก็บผลิตภัณฑ์แป้งสาลีในคลังสินค้าก่อนส่งมอบของให้ลูกค้าด้วย และเขายังตอนรับลูกค้าด้วยตัวเองเสมอจึงทำให้ลูกค้าส่วนใหญ่จะกลายเป็นลูกค้าประจำเพราะความประทับใจในคุณภาพสินค้าและบริการซึ่งในต้นสัปดาห์หน้าที่กำลังจะมีลูกค้าสำคัญรายใหม่มาเยี่ยมชมโรงงานเช้าวันนี้เขาจึงเข้าพื้นที่ทำงานตรวจสอบอย่างเคย โดยมีคุณดำรงผู้จัดการโรงงานมารอตามนัดอยู่ที่บริเวณตรวจรับวัตถุดิบเขาเป็นวิศวกรวัยกลางคนที่ขยันและตั้งใจทำงานมาก จึงเป็นพนักงานที่คุณเกียรติให้ความไว้วางใจ

  “สวัสดีครับคุณเกียรติ” คุณดำรงกล่าวทักทายคุณเกียรติ

  “คุณดำรงผมขอดูเอกสารรับประกันคุณภาพของเมล็ดข้าวสาลีล็อตนี้หน่อย” คุณเกียรติเริ่มงานทันที

  “นี่ครับเท่าที่ผมอ่านดูเอกสารรับประกันคุณภาพ ข้าวล็อตนี้มีปริมาณความชื้นและโปรตีนอยู่ในเกณฑ์มาตรฐานส่วนสิ่งปนเปื้อนอื่น ๆ อย่างเม็ดข้าวโพดหรือข้าวโอ๊ดก็มีน้อยมากและเครื่องสามารถแยกออกได้ครับแล้วก็อีกอย่างข้าวสาลีรอบนี้เป็นของเจ้าเก่าจากอเมริกาที่คุณภาพดีไม่เคยมีปัญหาครับ” เขาอธิบายและนำเอกสารดังกล่าวให้คุณเกียรติอ่าน

  “ดี ๆ แต่ยังไงฝากคุณสุ่มตัวอย่างข้าวสาลีบางล็อตไปส่งตรวจสถาบันที่น่าเชื่อถือเทียบค่ากันหน่อยนะผมไม่อยากถูกพวกฝรั่งมาย้อมแมวขายหนะ เพราะตอนนี้เรายังไม่มีห้องแล็บที่ดีนักต่อไปคงต้องหาพนักงานด้านวิจัยมาเพิ่มช่วยปรับให้ดีขึ้น จะได้ทดสอบอะไรได้มากกว่าแค่ทำอาหาร” คุณเกียรติต้องการให้พนักงานใส่ใจในคุณภาพสินค้าและต้องการให้บริษัทพัฒนางานวิจัยใหม่ให้ทันความต้องการของตลาด

  “ได้ครับถ้าส่งแล้วได้ผลตรวจเรียบร้อย ผมจะรีบรายงานให้ทราบทันทีครับ”

  “อ้อ แล้วก็ผมรู้มาว่าเดี๋ยวนี้เมืองนอกเค้าเริ่มมีการทำพืชพันธุ์แปลก ๆ ที่เรียกว่าจีเอ็มโอเห็นว่าจะทำให้พืชทนโรค เมล็ดใหญ่ อะไรทำนองนี้ยังไงคุณลองหาข้อมูลอ่านไว้หน่อยก็ดีคิดว่าอีกไม่กี่ปีคงจะลามมาถึงเมืองไทยเป็นแน่” คุณเกียรติเตือนเพื่อให้เตรียมรับมือของที่จะมากับวิทยาการใหม่ของต่างชาติ

 “โห้! ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ขอบคุณมากครับ” คุณดำรงอุทานด้วยทึ่งในวิสัยทัศน์ของเจ้านาย

 “งั้นตรงนี้คงไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวเข้าไลท์ผลิตกันเลยดีกว่า ผมอยากดูแป้งหลังโม่และร่อนแล้ว” เขาตรงประเด็นและมักทำทุกอย่างทันทีที่คิด เพราะจำเป็นต้องบริหารเวลาให้ทำอะไรได้หลายอย่างในหนึ่งวัน

  เมื่อพูดเสร็จคุณเกียรติก็เดินอย่างคล่องแคล่วทางนำผู้จัดการโรงงานเดินผ่านหน้าถังขนาดใหญ่ไว้บรรจุเมล็ดข้าวสาลีที่เรียกว่าไซโล ตั้งตระหง่านอยู่ใกล้ด้านหน้าโรงผลิตและสวมชุดสำหรับเข้าภายในอาคารบริเวณผลิตแป้งสาลี ซึ่งมีเครื่องจักรมีลักษณะเป็นถังและท่อจำนวนมากที่ค่อนข้างสลับซับซ้อนแต่เพราะทั้งคู่ล้วนมีความเจนจัดในเรื่องเครื่องจักรกลและช่วยกันดูงานติดตั้งเครื่องมาตั้งแต่ก่อตั้งโรงงานทำให้พุ่งตรงไปยังบริเวณที่ต้องการตรวจสอบคุณภาพแป้งได้อย่างแม่นยำ

“เดี๋ยวผมขอดูดตัวอย่างแป้งหลังโม่และส่วนที่ผ่านตะแกรงร่อนหน่อย” คุณเกียรติต้องการดูให้เห็นกับตาว่าแป้งที่โม่ได้มีคุณภาพดีตรงตามมาตรฐาน

“ได้ครับให้ผมโทรตามคุณออยด้วยไหมครับ เพราะเธอจะได้อธิบายละเอียด”

“งั้นเราไปคุยพร้อยกันที่ห้องแลปดีกว่าวานคุณเก็บตัวอย่างแป้งและโทรบอกเธอด้วยครับ” คุณดำรงพูดเสร็จก็รีบโทรต่อสายภายในตามคุณออยอรชา ผู้จัดการฝ่ายวิจัยและควบคุมคุณภาพ ให้รอที่ห้องปฏิบัติการทางอาหารของโรงงานเพื่อเตรียมช่วยกันตอบคำถามคุณเกียรติ

            ระหว่างรอคุณดำรงเก็บตัวอย่างแป้งสาลีคุณเกียรติก็สุ่มตรวจความเรียบร้อยของตะแกรงร่อนแป้งบางจุดที่มีความสำคัญต่อคุณภาพแป้งเสร็จแล้วทั้งสองคนก็สำรวจความเรียบร้อยและการทำงานโดยทั่วไปของพนักงาน ก่อนเดินต่อไปเจอคุณออยที่ห้องปฏิบัติการ

          “คุณออยยุ่งอยู่ไหมผมอยากให้ช่วยตรวจคุณภาพแป้งนี้หน่อย เดี๋ยวลูกค้ามาชมแล้วจะได้ไม่เสียชื่อ” คุณเกียรติทักทายเธอและพูดเข้าเรื่องงานทันที