บทที่ ๒ หวานไทย
(พ.ศ. ๒๕๒๖)

ส่วนที่สอง

         “แล้ววันนี้หนูต้องเริ่มทำขนมอะไรก่อนค่ะคุณป้า”หญิงตามต่อด้วยความสนใจ หลังจากมองไปรอบ ๆ ตัวแล้วเห็นขนมหลายอย่างที่พนักงานในครัวกำลังต่างลงมือทำกันอย่างขะมักเขม้น

“ขนมเม็ดขนุนกับขนมตะโก้จ้ะป้าให้เม็ดขนุนก่อนเพราะทำค่อนข้างง่าย แค่เอาถั่วเขียวแช่น้ำทิ้งไว้สักสองสามชั่วโมงจะใช้แบบเต็มเมล็ดมาแช่แล้วเลาะเปลือกเองหรือเป็นแบบไม่มีเปลือกก็ได้ส่วนถั่วในถังนี้ป้าให้คนครัวแช่และนึ่งสุกไว้ให้เรียบร้อยแล้ว และวัตถุดิบอื่น ๆให้ชั่งน้ำหนักตามใบสูตร เดี๋ยวเราเอาถั่วสุกนี้ไปบดผสมกับหัวกะทิและมะพร้าวขูดในกระทะทองเหลืองเติมน้ำตาลทราย ใช้ไฟอ่อนแล้วก็กวนไปเรื่อย ๆ นะระหว่างนี้ป้าจะตอกไข่แล้วแยกไข่แดงจากไข่ขาว เตรียมไว้ พอหลานส่วนผสมที่หลานกวนเหนียวพอปั้นเป็นลูกวงรีได้แล้วก็เอามาชุบไข่กันก่อนนำไปใส่ในน้ำเชื่อมต้มไฟอ่อนนี้ที่ลอยด้วยดอกมะลิให้มีกลิ่นหอมไว้แล้วจนขนมสุกก็ตักออกมาพักไว้เป็นอันเสร็จจ้ะ ”ป้าขาวอธิบายพร้อมสาธิตการทำขนม พอฝึกทำไปสักพักหญิงก็เริ่มคล่องมือปั้นและหยอดจนได้เม็ดขนุนที่ขนาดพอเหมาะสวยงามน่ารับประทานแล้วทั้งสองก็กวนขนมเพิ่มอีกห้ากระทะจนทำขนมเม็ดขนุนได้เสร็จร่วมพันเม็ด ซึ่งระหว่างที่ปั้นขนมนี้ป้าขาวก็เล่าเกร็ดความรู้เพิ่มเติมของที่มาของขนมเม็ดขนุนกับขนมไทยบางชนิดที่ได้รับอิทธิพลจากขนมต่างประเทศตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาและประวัติขนมไทยมงคลต่าง ๆ ให้หญิงฟังเพื่อเสริมความเข้าใจเกี่ยวกับขนมไทยอีกด้วย

         “เรียบร้อยหลานทำได้ดีนะเนี่ย แค่ครั้งแรกขนมก็งามใช้ได้ มาชิมกันดูสิว่าจะอร่อยแค่ไหน”ป้าขาวพูดเมื่อปั้นขนมเม็ดขนุนเสร็จ แล้วหญิงจึงรีบเดินไปหยิบไม้จิ้มฟันมาจิ้มขนมเม็ดขนุนกิน

“โอ้โห้! ขนมสูตรร้านหวานไทยนี่อร่อยเหาะจริง ๆ จ้ะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินของดีขนาดนี้เลยจ้ะ” หญิงพูดแล้วก็กินเม็ดที่สองสามสี่ต่ออย่างไม่ยั้ง

         “ป้าว่าจะอร่อยเพราะหิวมากกว่าเสียกระมั้งเดี๋ยวหลานไปพักทานข้าวเอาแรงก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับมาทำขนมตะโก้กันต่อมีทั้งไส้แห้ว เผือก ข้าวโพดที่ต้องเตรียม ส่วนกระทงใบตองน้อยสี่เหลี่ยมนี้ไว้ใส่ขนมตะโก้มีเตรียมไว้แล้วตั้งแต่เมื่อวานเช้านี้ทำขนมให้เสร็จก่อน เดี๋ยวบ่าย ๆ ป้าค่อยให้เราทำกระทงเตรียมไว้สำหรับวันพรุ่ง”

            หลังจากหญิงไปพักทานข้าวเช้าแล้วเธอก็รีบกลับมาหั่นวัตถุดิบที่จะนำมาเป็นไส้ขนมตะโก้ และเตรียมวัตถุดิบพวกแป้งกะทิ และอื่น ๆ แล้วป้าขาวก็มาลงมือตั้งกระทะเพื่อกวนผสมแป้งทำไส้ตะโก้ตาม ส่วนหน้าตะโก้ที่มีส่วนประกอบหลักเป็นกะทิโดยไส้ขนมอยู่ชั้นล่างและส่วนกะทิอยู่ชั้นบนขนมในกระทองใบตองนั้น เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงก็ทำขนมเสร็จก่อนเวลาสามโมงเช้าที่ร้านจะเปิดพนักงานขายขนมหน้าร้านก็มายกไปจัดวางและบรรจุลงถุงไว้บางส่วน โดยระหว่างที่หน้าร้านเปิดขายแล้วในครัวก็ยังง่วนกับการทำขนมบางอย่างรวมทั้งหญิงก็ต้องทำขนมไส้ใส่และขนมกล้วยต่ออีกหลายหม้อ พร้อมกันคนอื่น ๆในครัวที่ช่วยกันทำขนมต่อถึงเที่ยงวัน ซึ่งป้าขาวบอกหญิงว่าปกติของที่ร้านจะขายดีที่สุดช่วงเช้าถึงเที่ยงและถึงบ่ายกว่า ๆ ขนมก็ขายหมดแล้ว จากนั้นก็ต้องเริ่มเก็บกวาดและเตรียมวัตถุดิบบางอย่างสำหรับทำขนมของวันถัดไปเลยซึ่งทางร้านจะเปิดขายทุกวันให้พนักงานสลับวันหยุดกัน โดยหญิงได้วันพฤหัสบดีเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์สำหรับเรื่องที่ร้านหวานไทยขายดีมากจนคนซื้อจะต่อแถวยาวหน้าร้านเกือบทุกวันทำให้คนในครัวทำขนมแทบไม่ทันขายนับว่าเป็นปัญหาสำคัญของทางร้าน ซึ่งหญิงเคยได้ยินเจ้เนียนคุยกับเฮียฮงว่าอยากหาเครื่องจักรมาช่วยทุนแรงให้ในครัวใช้กันและไม่นานนักนับจากที่หญิงมาเริ่มทำงานได้เพียงไม่กี่เดือน พนักงานที่ร้านก็ได้ทราบข่าวดีเรื่องนี้ในเย็นวันหนึ่งตอนใกล้เลิกงาน

           “เจ้มีข่าวดีจะแจ้งให้ทุกคนทราบนะเรากำลังจะมีผู้ช่วยใหม่เป็นเครื่องกวนไฟฟ้าตัวแรกจะไว้กวนขนมอีกสองตัวก็ไว้เตรียมน้ำเชื่อมน้ำกะทิเป็นเครื่องจากบริษัทแถวเว้งนครเกษมที่คุณเกียรติเพื่อนเฮียฮงเป็นเจ้าของ ตอนนี้เครื่องจักรพร้อมแล้วเดี๋ยววันจันทร์หน้าทีมช่างจะเข้ามาดูสถานที่ก่อน แล้วเย็นวันสุดท้ายก่อนหยุดยาวจะเริ่มติดตั้งและต้องใช้เวลาติดตั้งประมาณวันสองวันครั้งนี้เลยต้องขออาสาสมัครพวกเรา เจ้ขอสักสองคนอยู่ช่วยดูระหว่างที่ช่างทำงาน ถ้ามีใครพอจะอยู่ช่วยได้ก็ขอแรงสักหน่อยงานนี้มีเงินพิเศษให้ด้วยนะจ๊ะ” แล้วพนักงานที่รวมกลุ่มฟังเจ้เนียนพูดนั้นต่างก็หันมองหน้ากันกระซิบกระซาบถามกันว่ามีใครอยู่รับงานนี้ได้ใหม แต่ผ่านไปเกือบห้านาทีแล้วก็ยังไม่มีใครอาสาช่วยเพราะทุกคนต่างวางแผนกลับบ้านต่างจังหวัดไปอยู่กับครอบครัวในวันหยุดยาวช่วงสงกรานต์ไว้แล้ว

         “หนูอยู่ทำได้ค่ะเจ้เนียน”หญิงยกมืออาสาทำงานนี้เพราะอยากได้เงินพิเศษและอยุธยาก็ไม่ไกลจากกรุงเทพฯหากเธอกลับช้าสักหน่อยคงไม่เป็นปัญหาเพราะที่ร้านก็หยุดยาวให้ถึงห้าวัน

         “ดีจ๊ะ ฉันขอบใจเธอมาก แล้วพอจะมีอีกสักคนอยู่ดูกับหญิงไหม” เจ้เนียนถามต่อ

        “เดี๋ยวแม่อยู่กับหญิงช่วยกันดูช่างได้เครื่องจักรใหม่มาทั้งที แม่ครัวใหญ่จะไม่อยู่ต้อนรับได้ยังไงหละแล้วลูกก็บอกให้เฮียฮงมาอยู่ช่วยดูการติดตั้งกันด้วย จะได้มั่นใจ” ป้าขาวกล่าว

         “โห้แม่ฉันกราบงาม ๆ แล้วจะรีบไปบอกเฮียฮงเลยจ๊ะ” เจ้เนียนรีบรับคำแม่

          “ทุกคนไม่ต้องกังวลไปนะเดี๋ยวเปิดสงกรานต์มาฉันจะสอนวิธีการใช้เครื่องนี้เอง” ป้าขาวย้ำเพื่อให้พนักงานรู้สึกสบายใจเครื่องจักรใหม่นี้

           เมื่อป้าขาวและเจ้เนียนแจ้งเรื่องนี้เรียบร้อย พนักงานต่างก็แยกย้ายเลิกงานในเย็นวันนั้นและต่างคนก็นับวันรอเตรียมกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อพักผ่อนในช่วงวันหยุดยาวมีเพียงหญิงที่ต้องเตรียมช่วยป้าขาวต้องดูแลการติดตั้งเครื่องและรับหน้าช่างที่จะมาครั้งนี้โดยเฮียฮงโฆษณากับป้าขาวไว้ว่าคุณเกียรติรับปากจะใช้เครื่องจักรอย่างดีและควบคุมงานนี้ด้วยตัวเอง

   แล้วเมื่อถึงเย็นวันที่นัดกันไว้ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นสองสามครั้งขณะนั้นหญิงเพิ่งเก็บกวาดครัวเสร็จแล้วตรวจตราความเรียบร้อยอยู่ใกล้ ๆ หน้าร้านจึงเดินไปดู เห็นชายวัยกลางคนคิวคมตาชั้นเดียวแบบคนไทยเชื้อสายจีนผิวขาวรูปร่างสันทัด ยืนอยู่ตรงประตูหน้าร้าน

           “สวัสดีครับ ผมจากร้านสารพัดจักร มาพบเฮียฮงครับ” คุณเกียรติพูดทักทายหญิงอย่างสุภาพด้วยรู้สึกต้องตาต้องใจเธอคนนี้เป็นพิเศษ

          “อ้อค่ะเรื่องติดตั้งเครื่องจักร เฮียมีบอกไว้หญิงไว้ เชิญค่ะ”หญิงส่งยิ้มหวาน แล้วก็เปิดประตูให้คุณเกียรติเข้ามานั่งในห้องรับแขกด้านหลังร้าน

    จากนั้นเธอก็ไปบอกเจ้านายทั้งสามคนว่าคุณเกียรติมาถึงแล้วก่อนไปเตรียมน้ำดื่มมาให้แขก

         “น้ำลอยดอกมะลิค่ะ” หญิงยกน้ำเย็นที่ใส่อยู่ในขันเงินใบเล็ก ๆ มาเสริฟให้คุณเกียรติเขารับขันพร้อมจับมือหญิง ก่อนยกน้ำขึ้นดื่ม

  “น้ำเนี่ยะช่างหอมเย็นชื่นใจจริงๆ ขอบน้ำใจแม่มาก” หญิงแก้มแดง ม้วนอาย แล้วจึงเดินไปหลบในครัว

          เฮียฮงและเจ้เนียนหันมองหน้ากันด้วยความสงสัยคุณเกียรติจึงแก้เกี้ยวขึ้นทันทีว่าเมื่อคืนทำงานกับทีมช่างจนดึกเลยยังไม่ตื่นดี ขอโทษที่ตอนหยิบขันน้ำตาลายจึงเผลอไปถูกมือหญิงแล้วเขาก็รีบวกกลับมาคุยเรื่องงานต่อและบอกว่าพอดีทีมช่างยังติดงานด่วนเลยไม่ได้มาด้วยกันวันนี้

  จากนั้นคุณเกียรติก็ขอเข้าไปในครัวดูพื้นที่หน้างานที่จะติดตั้งเครื่องจักรเพื่อนำแบบภาพเครื่องจักรมาประเมินและสำรวจสายไฟ แล้วเขายังขอให้ป้าขาวช่วยอธิบายลักษณะขั้นตอนการทำน้ำเชื่อมน้ำกะทิ รวมถึงความเหนียวของขนมที่จะกวน ความร้อนที่ใช้ และเวลากวนขนม เพื่อจะได้เตรียมนำอุปกรณ์มาติดตั้งเครื่องจักรให้เหมาะกับการใช้งานโดยมีหญิงยืนอยู่ใกล้ ๆ ป้าขาวคอยตอบบางคำถาม

         “พ่ออยากรู้อะไรอีกไหมถามเรื่องอื่นก็ได้นะ ป้าหนะตอบให้ได้ทุกเรื่อง” ป้าขาวพูดแกมเหย่ด้วยคิดว่าคุณเกียรติถามเยอะเพราะอยากชวนหญิงคุยด้วย

           “ขอบคุณมากขอรับคุณป้าอธิบายเรื่องขนมได้ละเอียดให้เข้าใจง่าย” คุณเกีรยติกล่าวขอบคุณป้าขาวแต่ยังไม่วายแอบส่งตาหวานมองหญิง

           “ไว้คราวหน้ามาติดตั้งเครื่อง เราทำขนมลองเครื่องกันดีกว่าป้าจะให้หญิงเตรียมของไว้กวนขนมกับพ่อนะ” ป้าขาวพูดไปยิ้มไป

           “ขอบคุณอีกครั้งครับคุณป้าถ้าได้กินขนมอร่อย ๆ เนี่ยะ ทีมช่างผมมีแรงทำงานเต็มที่แน่ ๆ” คุณเกียรติรีบรับคำป้าขาว และหันไปส่งยิ้มหวานให้หญิง

         เมื่อเสร็จงานการสำรวจหน้างานเพื่อติดตั้งเครื่องจักรใหม่ของร้านหวานไทยทั้งสี่คนไปส่งคุณเกียรติที่หน้าร้านแล้วคุณเกียรติก็รับปากกับเฮียฮงว่าจะรีบให้ทีมช่างมารุมทำงานนี้ให้เสร็จตามกำหนดช่วงในช่วงปิดสงกรานต์นี้นอกจากนี้การพบกับหญิงในวันนี้ทำให้คุณเกียรติกระตือรือร้นกับงานนี้เป็นพิเศษด้วยเพราะรู้สึกว่าหัวใจตัวเองกลับมาชุ่มชื่นขึ้นมาอีกครั้งเนื่องจากเขาเป็นพ่อหม้ายลูกติดที่ภรรยานั้นเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อน ดังนั้นเขาจึงหาทางใกล้ชิดกับหญิงเพื่อพูดคุยเพิ่มความสนิทสนมเมื่อมาติดตั้งเครื่องจักรครั้งถัดมาแต่ก็ยังไม่มีโอกาสดีนักเพราะต้องเร่งติดตั้งเครื่องจักรให้เสร็จทันใช้งาน ดังนั้นหลังจากเขาจึงไหว้วานให้เฮียฮงช่วยเป็นพ่อสื่อช่วยนัดหญิงไปเที่ยวกับเขาสักครั้งซึ่งเฮียฮงเองก็รู้เพียงว่าหญิงเป็นหลานของเพื่อนเจ้เนียนที่เพิ่งมาทำงานที่ร้านจึงต้องวานศรีภรรยาช่วยเป็นธุระเรื่องนี้ ทำให้คุณเกียรติแอบร้อนใจกับการรอคอยคำตอบอยู่ไม่น้อย

            ฝ่ายหญิงนั้นมั่นใจว่าคุณเกียรติชอบเธอแน่นอนและเธอเองก็มีใจให้เขาเช่นกันหญิงจึงกระวนกระวายและคิดวกวนเพื่อหาทางออกเรื่องนี้นับแต่วันแรกที่เจอคุณเกียรติเพราะรู้แก่ใจว่าตัวเองมีสามีแล้วแต่ด้วยความทะเยอทะยานก็ทำให้สุดท้ายแล้วเธอตัดสินใจเลือกชีวิตที่ดีกว่าให้กับตัวเองและลูกซึ่งเธอคิดได้ว่าคนเดียวที่จะสามารถช่วยเธอปกปิดความจริงนี้ก็คือน้าจวง เพราะแม้เดิมทีเจ้เนียนและคนอื่นนั้นไม่เคยถามถึงเรื่องส่วนตัวนี้แต่หญิงมั่นใจว่าไม่ช้าเจ้เนียนจะต้องเป็นแม่สื่อมาซักไซ้น้าจวงและเธออย่างแน่นอนดังนั้นเย็นวันที่คุณเกียรติติดตั้งเครื่องจักรเสร็จหญิงจึงรีบกลับบ้านปากคลองตลาดไปเจรจาขอร้องเรื่องนี้กับน้าจวงซึ่งน้าจวงเองก็ไม่เห็นด้วยนักที่หญิงต้องการให้โกหกเจ้เนียนและทุกคนว่าตัวเธอนั้นเป็นแม่หม้ายลูกติดที่สามีตายไปแล้วแต่หญิงก็พยายามอ้อนวอนน้าจวงและไม่ยอมลดละความตั้งใจนี้ โดยเธอคุยกับน้าจวงอยู่เป็นชั่วโมงและหาเหตุผลมาสนับสนุนมากมายจนในที่สุดน้าจวงก็ใจอ่อนยอมช่วยเธอเรื่องนี้

          “น้าเองก็ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่จะช่วยหลานทำแบบนี้นะแต่ไหน ๆ จะช่วยแล้ว ครั้งนี้ขอให้สัญญากับน้านะว่าถ้าต่อไปได้ลงเอยกับคุณเกียรติถึงขั้นแต่งงานจะต้องประคองชีวิตคู่ให้ยืนยาวหนักนิดเบาหน่อยก็ต้องประคับประคองกันไว้ ให้ดูแลทั้งลูก ๆ ทุกคนให้ดีต้องไม่แบ่งลูกเราลูกเค้า เพราะคุณเกียรติเองก็เป็นพ่อหม้ายมีลูกชายเล็กคนนึงด้วยน้าไม่อยากให้มีปัญหาในวันข้างหน้า และที่สำคัญถ้าเราตัดสินใจเลือกคู่ชีวิตใหม่แน่แล้ว หญิงต้องกลับบ้านเตรียมไปอธิบายให้พ่อหมายเข้าใจถึงความจำเป็นที่เราต้องทำเพื่อลูกนะ” น้าจวงร่ายยาวอย่างจริงจังเป็นการเทศนาหญิง 

“ขอบพระคุณน้าจวงมากที่ช่วยเหลือ หลานจะจำบุญคุณและคำสอนนี้ใส่ใจไว้ทุกคำไม่มีวันลืมแน่นอนค่ะ” หญิงรับคำน้าจวงด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและน้ำตาคลอ

        แม้ว่าหญิงไม่ค่อยมั่นใจว่าตัวเองจะทำตามคำที่รับปากน้าจวงได้ทั้งหมดแต่ก็จำเป็นต้องยืนยันหนักแน่นไปตามนั้นเพื่อต้องการให้น้าจวงวางใจและช่วยปิดบังความจริงให้เธอเพราะต้องการอนาคตที่ดีและหญิงยังเชื่ออย่างยิ่งว่าหากได้แต่งงานกับคุณเกียรติผู้ชายฐานะดีคนนี้จะยกระดับชีวิตและทำให้ความเป็นอยู่ของเธอและลูกดีขึ้นกว่าการอยู่ไปวัน ๆ อย่างไร้อนาคตกับสามีจน ๆ คนเดิม