แนะนำเรื่องสั้นท่านเจียวต้าย .. แมวอีกแล้ว เรื่องของคนกับหมาและแมว แมวอีกแล้ว "เพทาย" ผมเคยเล่าไว้ว่าครอบครัวของแมวชื่อสีเทาที่อยู่ทางหน้าบ้าน ทิ้งลูกไว้ให้ผมเลี้ยงตัวหนึ่ง ชื่อเจ้ากระดิ่ง เพราะมีหางยาวแต่ตอนปลายคดงอเหมือนงูหางกระดิ่ง ต่อมามันออกลูกมาอีกครอกหนึ่งกี่ตัวจำไม่ได้ มันมานอนให้ลูกกินนมอยู่แถวหน้าบ้านตามเดิม สุดท้ายก็เหลือตัวเดียว หน้าตาเนื้อตัวสีลายน้ำตาลอ่อนเหมือนเจ้ากระดิ่ง จึงให้ชื่อว่านังพุงขาว พออายุได้ประมาณห้าเดือนก็เอาไปทำหมันที่ห้วยขวาง คราวนี้ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ หลังผ่าตัดอาศัยอยู่ไม่กี่วันก็กลับบ้านได้ แล้วก็เป็นเพื่อนเล่นไล่จับกับเจ้ากระดิ่งพี่ชาย และนังมอมแมม ลูกครอกหลังบ้าน ที่มีอายุเท่ากันกับเจ้ากระดิ่ง นังสีเทาก็ถือโอกาสท้องอีกครั้งหนึ่ง พอนังพุงขาวมาอยู่บ้านได้ไม่กี่เดือน นังแม่ก็ออกลูกมาอีกครอกหนึ่ง คราวนี้ไม่รู้ว่ากี่ตัวเพราะมันไปออกที่บ้านข้าง ๆ ไม่ได้ยินเสียงร้อง วันหนึ่งก็ได้ยินเสียงลูกแมวร้องอยู่ตัวเดียวทั้งวัน จึงเที่ยวเดินหาดูก็เห็นลูกแมวตัวหนึ่งขนสีน้ำตาลอ่อนทั้งตัวไม่มีด่าง ลืมตาแล้ว แหกปากร้องอยู่ใต้พุ่มไม้ จนเสียงแหบเสียงแห้ง ก็นึกว่าเป็นกรรมของเราอีกแล้ว จึงไปเอาอ่างพลาสติกใบใหญ่เอาผ้าขี้ริ้วรองพื้น จับลูกแมวมานอนในนั้นกันไม่ให้มันปีนออก แล้วก็ไปซื้อนมมาหนึ่งกล่อง ค้นหาอุปกรณ์การป้อนนมลูกแมวของเก่าไม่พบ ก็ไปซื้อหลอดที่มีลูกยางบีบมาป้อนนม มันก็กินบ้างหกบ้าง แล้วก็ปล่อยให้มันร้องต่อไปตลอดคืน วันรุ่งขึ้นแม่ของมันก็มาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ข้างกาละมังแต่ไม่ทำอะไร ลงท้ายก็นอนอยู่ใกล้ ๆ ผมแอบดูแล้วเห็นมันไม่คาบลูก ก็หอบเอาลูกไปวางใกล้ ๆ มันก็วิ่งหนีไปเสียอีก นึกว่าจะต้องเลี้ยงเองอีกแล้ว แต่พอตอนเย็นก็หายไปทั้งแม่ทั้งลูก แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงร้องอีกเลย ผมก็ถือว่าแม่มันมารับผิดชอบไปแล้ว ก็ไม่ต้องเป็นห่วงมันอีก จนหลายวันต่อมาจึงแอบตามสะกดรอยนังแม่ที่ออกมากินอาหารเม็ด ก็พบว่ามันไปกกลูกอยู่ใต้พุ่มไม้ใกล้ ๆ ที่เดิม จึงโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง แต่เวลาล่วงไปอีกครึ่งเดือน ลูกมันก็ไม่เคยออกมาจากพุ่มไม้นั้นเลย พอไปแอบดูมันก็มองตาแป๋วแต่ไม่ร้อง และไม่คลานอย่างที่เคยเห็นลูกแมวทั่วไป เพราะคำนวนอายุแล้วน่าจะมากกว่าหนึ่งเดือน เมื่อแม่มันพาลูกอพยพมาอยู่ข้างเครื่องปรับอากาศชิดฝาบ้าน จึงซื้ออาหารลูกแมวมาใส่จานให้มันกิน มันก็ไม่ค่อยกินทั้งแม่ทั้งลูกปล่อยให้มดขึ้นเต็ม ก็เลยเลิกพยายามปล่อยไปตามยะถากรรมของมัน วันหนึ่งมีฝนหลงฤดูตกลงมาอย่างหนัก ได้ยินเสียงลูกแมวร้องที่ข้างเครื่องปรับอากาศ จึงรีบออกไปดู ก็เห็นเจ้าสีน้ำตาลคลานหนีฝนสาด ก็อุ้มมาให้แม่มันที่นอนหลบฝนอยู่ใต้โต๊ะหน้าบ้าน ปรากฏว่ามันดันลุกหนีไปเสียอีก มีแต่พวกพี่อย่างเจ้ากระดิ่ง นังมอมแมม และนังพุงขาว มามุงดูกันเต็มแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร ผมจึงต้องเอามันใส่อ่างพลาสติกไว้อีก แต่พอฝนหายมันก็กลับมาคาบลูกเอาไปกกอยู่ที่ข้างเครื่องปรับอากาศตามเดิม เจ้าลูกตัวนี้ยังไม่รู้ว่าเพศใด แต่ตั้งชื่อมันว่า สีน้ำตาล แทนแม่ซึ่งชื่อ สีเทา นังสีเทาก็พาลูกของมันไปเลี้ยงเอง อยู่หลายวัน ถึงเวลาก็มากินอาหารเม็ด กินแล้วก็หายไปหาลูก ทำอย่างนั้นอยู่เกือบเดือน วันหนึ่งไปแอบมองดูมันกกลูกอยู่ในพุ่มไม้ จึงได้รู้ว่ามันไม่ได้มีลูกตัวเดียวอย่างที่เราคิด มันมีสองตัวแต่สีเหมือนกันอย่างที่แยกไม่ออกว่าตัวไหนเป็นตัวไหน ผมก็เลยไม่รู้ว่าไอ้เจ้าตัวที่อุ้มมาใส่อ่างนั้นเป็นตัวไหนกันแน่ เมื่อเจ้าสองตัวมันเดินตามแม่ออกมายังลานซีเมนต์หน้าบ้าน จึงสังเกตเห็นว่าตัวที่โต กว่า มีหางสั้นกว่าและมีขนหุ้มดูทื่อ ๆ ส่วนเจ้าตัวเล็กมีหางยาวกว่า และปลายแหลมเรียว จึงตั้งชื่อใหม่ว่า เจ้าทื่อ กับเจ้าแหลม แต่รู้สึกว่าจะเป็นตัวเมียทั้งคู่ ลูกนังสีเทาคู่นี้ดูจะไม่ค่อยแข็งแรงอย่างปกติ อายุเดือนกว่าแล้วแต่ยังเดินตุปัดตุเป๋ เวลาแม่มันเดินห่างออกไป ก็ไม่วิ่งตาม และหาแม่ไม่ค่อยเจอ มักจะเดินไปคนละทิศละทาง ต้องจับมันเข้าไปหาแม่ตอนมันนอนกลางลาน แม่มันก็เลียหัวเลียตัวลูกตา มประสาแมว แต่ไม่เห็นกระโดดโลดเต้น เหมือนครอกอื่น ๆ ที่เคยเห็นมา เมื่อพิจารณาดูให้ถนัดก็จะเห็นว่า ทั้งคู่มีพุงป่องเหมือนคนเป็นโรคท้องอืด กินแล้วไม่ถ่ายอย่างนั้น จึงคิดว่ามันจะอยู่รอดหรือไม่ แต่อีกหลายวันต่อมา เจ้าแหลมกับเจ้าทื่อก็ยังดำรงชีวิตอยู่ได้ เจ้าขาวมักจะมาเล่นด้วย โดยวิธีกระโดดเข้ามาคล่อมเขี่ยนิดเขี่ยหน่อย เจ้าตัวเล็กก็ล้มกลิ้งล้มหงาย ต้องร้องตะโกนห้ามปรามทุกครั้งที่เห็น แต่มันก็มีความอดทนไม่ร้องโวยวายอย่างที่คิด แม้ว่านังแม่จะไม่ค่อยเอาใจใส่นักก็ตาม เมื่อผมไปซื้ออาหารแมวมาตุนไว้ ก็ถือโอกาสซื้ออาหารลูกแมวที่เป็นซอง มาเผื่อ มั นอีก ข้างในเป็นเนื้อปลาเละ ๆ น่าจะกินง่าย แต่มันก็ไม่ค่อยกิน ได้แต่และเล็มนิดหน่อย แล้วก็ปล่อยให้มดขึ้น ต้องเอาไปให้ตัวโตกินต่อ มันอยู่ของมันสามตัวแม่ลูก อย่างที่ไม่ค่อยเห็นความเจริญก้าวหน้ามาได้อีกพักหนึ่ง เจ้าแหลมก็หายหน้าไป เหลือแต่เจ้าทื่อคอยตามแม่อยู่ตัวเดียว ผมก็เที่ยวเดินหาทุกซอกทุกมุม ว่ามันจะไปแอบนอนอยู่ที่ไหนก็ไม่พบ เจ้าทื่อก็พุงป่องมากขึ้นเห็นผนังท้องใส เมื่อเวลานังแม่นอนพัก มันก็เข้าไปดูดนม แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีน้ำนม เพราะนังสีเทาก็ผอมแห้งแรงน้อย ท่าทางไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนกัน ลงท้ายเจ้าทื่อก็หายไปอีกตัวหนึ่ง ผมก็เที่ยวมองหาทุกซอกทุกมุม ก็ไม่พบอย่างเคย แต่คราวนี้ได้กลิ่นเหม็นตุ ๆ อยู่ใต้ชั้นที่วางรองเท้าหน้าบ้าน ซึ่งผมก้มลงไปดูไม่ถนัด ต้องถอยออกไป ห่าง ๆ แล้วก้มหน้าลงเกือบแนบพื้นซีเมนต์ จึงเห็นเจ้าทื่อนอนนิ่งอยู่ เมื่อเอื้อมมือไปจับตัวมันก็กระดุกกระดิกได้ แต่ไม่มีเสียงร้อง จึงคิดว่าวาระสุดท้ายของมันคงจะมาถึงแล้ว ไม่อยากจะรบกวนมันให้ลำบากลำบนอีก จึงปล่อยไว้ที่เดิม แต่ที่ไหนได้ เมื่อถึงตอนเย็นออกมาดูอีกที มันกลับลงไปนอนอยู่ในรางน้ำแฉะ ๆ ข้างรั้วบ้าน ไม่รู้มันแถกไปได้อย่างไร ตัวเปื้อนโคลนไปด้านหนึ่ง จึงอุ้มมันขึ้นมาเอาผ้าขี้ริ้วเช็ดน้ำและโคลนออก แล้วก็ให้มันนอนบนผ้าแห้งใกล้ ๆ กับที่แม่มันนอนอยู่ เมื่อผมถอยออกมาก็เห็นนังสีเทาเดินเข้าไปนอนใกล้ ๆ ลูกแล้วก็เลียเนื้อตัวที่เปียกเปื้อนนั้น ตั้งแต่หัวจรดหาง เลียซ้ำซากอยู่อย่างนั้น จนผมเดินเข้าบ้าน แต่กลิ่นเหม็นตุ ๆ นั้นยังอยู่ จึงฉุกคิดว่า เมื่อเจ้าทื่อยังไม่ตาย กลิ่นนั้นก็ต้องเป็นของเจ้าแหลมแน่ ผมจึงก้มลงไปดูอีกครั้ง ก็พบร่างของเจ้าแหลมเปื่อยเละอยู่ใต้ชั้นไกลสุดมือเอื้อมถึงอย่างที่คิด ผมจัดการกับศพของเจ้าแหลม ด้วยความสังเวชใจเป็นอย่างยิ่ง นังสีเทานี้มีลูกครอกแรกก็เหลือตัวเดียวคือเจ้ากระดิ่ง ส่วนพี่น้องของมันที่หายสาบสูญไป ผมก็ไม่ได้พบศพ ครอกที่สองก็เหลือตัวเดียวคือนังพุงขาว ซึ่งได้พาไปทำหมันแล้ว กลับมาก็ร่าเริงเป็นปกติอยู่เป็นเพื่อนเจ้ากระดิ่ง มาครอกที่สามนี้ ได้เห็นเป็นศพไปตัวหนึ่งแล้ว ยังเหลืออีกตัวหนึ่งก็นอนไม่กระดิกกระเดี้ย ให้แม่เลียแล้วเลียอีกอยู่ในขณะนี้ ดูแล้วก็ไม่มีโอกาสที่จะรอดมาวิ่งเล่นได้เลย แม้ผมจะเห็นความตายของแมวในบ้าน ที่ไม่ได้เจตนาจะเลี้ยงมาหลายตัวแล้ว ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่ออกจากราชการมา จนชักจะชินแล้ว แต่ก็อดเวทนาในชะตากรรมของมันไม่ได้ มันมีกรรมอะไรจึงต้องเกิดมาเป็นแมว เกิดแล้วก็อด ๆ อยาก ๆ แล้วก็ออกลูก แล้วก็ตายไป แล้วก็มีไอ้ที่เกิดใหม่มาทดแทน วนเวียนอยู่เช่นนี้ ผมไม่รู้ว่าหมาแมวที่ตายไปแล้ว มีสิทธิ์จะเกิดเป็นคนหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าอย่างผม ถ้าตายแล้วจะได้เกิดเป็นหมาหรือแมว หรือไม่ ก็ไม่รู้จะไปถามใคร ได้แต่ปล่อยให้เป็นไปตามกรรม เช่นเดียวกับเจ้าทื่อ ซึ่งนางสีเทาแม่ของมัน ที่เลิกเลียเนื้อตัวลูกแล้ว แต่มันก็ยังนอนอยู่ไม่ไกล ไม่เกินสายตา โดยมันหันหน้ามามองลูกอยู่ตลอดเวลา มันทั้งสองก็อยู่ด้วยกรรมของมันเอง ผมอยากรู้ว่า มันจะอยู่อย่างนั้นจนถึงเช้าหรือไม่. ############ โดย: เจียวต้าย 11 พฤศจิกายน 2554 7:48:41 น.   Create Date : 11 พฤศจิกายน 2554 9 comments Last Update : 11 พฤศจิกายน 2554 10:01:59 น. Counter : 559 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่ห่อ น้องหนู เมื่อวานไม่สบาย และเน็ทก็ไม่สบาย เข้าไม่ได้เลยทั้งวัน คนเก่งคอม.เพิ่งมาดูให้ค่ะ   โดย: นาถ (sirivinit ) 11 พฤศจิกายน 2554 10:06:08 น.

ภาระ ที่จำต้องทำนะคะ นางเทา เหมือนไม่ค่อยรักลูก หรือมันเป็นแมวสมัยนี้ ที่ไร้สายใยรักผูกพัน ตกลูกออกมาแล้ว ก็แล้วกัน แมวมาหา .. ช่างมามากจริงหนอ มาให้พี่ห่อเลี้ยงมัน หึหึหึ   โดย: นาถ (sirivinit ) 11 พฤศจิกายน 2554 14:27:29 น.

เดี๋ยวนี้นังพุงขาวก็ยังอยู่ในบ้านครับ สีเทาหายไปไม่ได้ตายให้เห็นครับ ส่วนเจ้าทื่อรุ่งขึ้นก็มรณาครับ เวลานี้ในบ้านมีสามตัว ทำหมันหมดแล้ว จึงไม่เพิ่มจำนวน มันอาจอยู่จนผมตายบ้าง แต่นอกบ้านเพิ่มจากหนึ่งเป็นสาม จากสามเป็นห้า เดี๋ยวนี่เต็มอัตราเป็นเก้าครับ.   โดย: เจียวต้าย 11 พฤศจิกายน 2554 17:27:57 น.

แมวเก้าตัว เขาว่าแมวมี ๙ ขีวิต ๙ เก้า ๘๑ ชีวิต เขียวนะคะพี่ห่อ เขามีสีเป็นกลุ่มๆ เลยนะคะ   โดย: นาถ (sirivinit ) 11 พฤศจิกายน 2554 17:31:20 น.

แมวแต่ละตัวของคุณลุงชื่อคงตั้งตามเนื้อตัวผิวพรรณเธอนะคะ ชอบคุ่ะ ชื่อไทยดี หนูเคยเลี้ยงหมาชื่อฝอยทอง เพราะเธอเป็นพุดเดิ้ล ขนสีน้ำตาลเข้ม แมวโทนสีส้มน้ำตาล ลูกหนูชอบค่ะ เหมือนเสือน้อยนะคะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 11 พฤศจิกายน 2554 19:29:27 น.

ชุดหน้าบ้านนี้มีสีส้ม กับสีตุ่นครับ พอจะออกไปซื้ออาหารเช้า ก็มาออกันหน้าประตู ร้องกันเสียงขรม ต้องจัดให้สามสี่จาน ทุกวันครับ.   โดย: เจียวต้าย 11 พฤศจิกายน 2554 21:07:05 น.

ขอลไปนอนแล้วครับ.   โดย: เจียวต้าย 11 พฤศจิกายน 2554 21:07:31 น.

เรื่องของคนกับหมาและแมว แมว(ใน)บ้าน เพทาย ผมให้อาหารแมวพเนจรที่อยู่หน้าบ้าน ตั้งแต่มีเพียงสามตัวแล้วก็มีมาเพิ่มมากขึ้น ทั้งที่เตร็ดเตร่มากินอาหารเม็ด แล้วก็ไปหากินที่อื่น ทั้งที่อยู่ประจำแล้วก็ตายไป ทั้งที่ออกลูกมาหลายครอก แล้วก็หายไปหมด เดี๋ยวนี้เหลือตัวเดียวคือตัวที่ผมเรียกมันว่า สีอ่อน เพราะตัวสีขาวมีแต้มสีน้ำตาลอ่อนเป็นแห่ง ๆ กับแมวรุ่นลูกของมันมาบ้างไม่มาบ้างอีกตัวสองตัว ผมไม่ยอมเลี้ยงแมวในบ้านเพราะขี้เกียจดูแล เว้นแต่เจ้าซ่าตัวเดียว ที่ผมช่วยชีวิตมันไว้จากการถูกรถยนต์ถอยทับขาที่หน้าบ้าน ตั้งแต่มันยังเป็นวัยรุ่น เพราะมันเดินไม่ได้ ต้องเอามานอนใต้ร่มไม้ เอาอาหารเอาน้ำมาวางไว้ใกล้ ๆ แต่มันก็หายได้เองในเวลาไม่นาน มันเดินและวิ่งได้ตามปกติ มันจึงอาศัยอยู่ในบ้านเป็นเวลาร่วมหลายปีแล้ว จนมันตามเข้าไปนอนในห้องรับแขกบ้าง นอนบนตักผมเวลาดูทีวีบ้าง ตัดไม่ขาด เวลาให้อาหารแมวหน้าบ้าน มันก็ไม่กิน ต้องให้ในชามของมันตรงที่ประจำ จึงจะกิน มันจึงเป็นแมวเลี้ยงโดยอุบัติเหตุ แต่เวลานอนก็จะไล่ออกไปนอนนอกห้องทุกคืน เช้าจึงจะเจอหน้ากัน ตัวมันเป็นสีด่างดำขาวหางยาว เป็นตัวผู้ ผมทำดังนี้มาเป็นเวลานานพอสมควร ก็มีแมวด่างดำขาวอีกตัวหนึ่งแอบมาออกลูกทิ้งไว้สี่ตัวในพงหญ้าริมรั้วบ้าน แล้วก็หายหน้าไป ผมต้องเลี้ยงลูกแมวแรกเกิดนั้น จนตายไปทีละตัวจนถึงวันที่หกตัวสุดท้ายที่ตั้งชื่อว่าบุญรอดก็ตายจากไป ตั้งแต่นั้นเวลามีแมวท้องโย้มาเดินกรายในบ้าน ผมจะต้องใช้บทโหดไล่ออกไปเสมอ เพราะกลัวว่ามันจะมาออกลูกทิ้งไว้อีก แต่ก็มีอยู่ตัวหนึ่งสีด่างดำขาวเหมือนกัน ไม่ทราบว่าเป็นตัวเดียวกับแม่ใจร้ายตัวนั้นหรือเปล่า มันมาเดินพุงโย้แถวหน้าบ้านหลังบ้าน ไล่ก็ออกไปแล้วก็เข้ามาอีก เวลากินอาหารก็ออกไปกินหน้าบ้านเช่นเดียวกับตัวอื่น ท้องของมันก็โตขึ้นทุกวันโตขึ้นโตขึ้น จนหนังด้านหลังยืดออก ขนที่ด่างห่างกันเห็นได้ชัด แต่มันก็ไม่คลอดสักที ผมจึงเรียกมันว่านังอ้วน ผมก็ไม่รู้ว่าแมวมันท้องกี่เดือน แต่รู้สึกว่านานผิดปกติเวลาไล่ออกนอกบ้าน มันก็วิ่งอุ้ยอ้ายขึ้นทุกที ความเวทนาก็เกิดขึ้นหน่อย ๆ แต่ยังยึดคติเดิม จึงต้องทำใจแข็งไว้ วันหนึ่งก็มีลูกแมวตัวนิดเดียวตายกองอยู่หลังบ้าน ดูลักษณะว่าจะคลอดก่อนกำหนด เข้าใจว่าจะเป็นลูกของนังอ้วน แต่พอเจอมันก็เห็นยังท้องป่องอยู่อย่างเดิม ทำให้ประหลาดใจว่าถ้าไม่ใช่ลูกของมันจะเป็นลูกใคร แล้วถ้ามันหลุดออกมาตัวเดียว จะเหลืออีกกี่ตัวก็ไม่รู้ แล้วทำไมมันถึงยังไม่ออกมาทั้งหมด คิดแล้วก็เสียสมองเปล่า ๆ ปล่อยมันไปตามกรรมดีกว่า นังอ้วนมันเดินย้ายพุงตุ๊ต๊ะอยู่อย่างนั้นอีกเป็นสัปดาห์ จนถึงคืนวันหนึ่งฝนผิดฤดูตกปรอย ๆ ก็ได้ยินเสียงลูกแมวร้องแง้ ๆ อยู่ริมรั้วสังกระสีผุ ก็นึกปลงในใจว่าถ้าแม่มันอยู่ด้วยก็ดูแลกันเองเถอะ เราไม่เกี่ยว ถ้าแม่มันทิ้งไปอีกก็เห็นจะเป็นกรรมของเราตามเคย แต่พอรุ่งเช้าเสียงนั้นก็เงียบไป มองหาก็ไม่เจอว่ามันอยู่ตรงไหน มันเงียบเสียงอย่างนั้นสักสองวัน จนดีใจว่ามันพากันไปอยู่ที่อื่นหมดแล้ว แต่ที่ไหนได้ มันดันหอบลูกเต้ามาซุกนอนอยู่ในกล่องเปล่าหลังบ้านเป็นกองโต ก็เจ้านังอ้วนนี่แหละ นอนเงียบอยู่กับลูกที่ยังไม่ลืมตา สีมืด ๆ ทึม ๆ นับไปนับมาได้ตั้งหกตัว มีสีด่างเหมือนแม่ตัวเดียว พอมันรู้ว่าผมรู้ที่อยู่ของมัน วันนั้นมันก็คาบลูกหายไปอีก แต่มันยังมากินข้าวหน้าบ้านตามเคย ผมไม่รู้ว่ามันไปอยู่ที่ไหน เที่ยวเดินหาทั่วบ้านทุกซอกทุกมุมก็ไม่เจอ จึงวางใจว่ามันไม่ชอบบ้านผมแล้ว ในขณะเดียวกันนั้นข้างบ้านของผมรั้วติดกัน ก็มีแมวมาออกลูกอีกครอกหนึ่ง นังแม่สีน้ำตาลอ่อนทั้งตัว แต้มขาวที่ปลายเท้าทั้งสี่และจมูก หางขอดสั้นกุด ดูเหมือนว่าจะเป็นลูกของนังสีอ่อน ผมเรียกมันว่านังสีเทา รายนี้ออกมานับได้หกตัวสีเทาอ่อนทั้งนั้น มีด่างขาวดำตัวเดียวเหมือนกัน ตัวแม่มันก็มากินข้าวหน้าบ้านเป็นประจำ มันก็เลี้ยงลูกของมันที่บ้านข้างเคียงเป็นปกติ ส่วนนังอ้วนคาบลูกวิ่งเข้าวิ่งออกบ้านผมกับบ้านนั้นแทบทุกวัน จนผมคิดว่าลูกมันอาจจะเปลี่ยนกันหรือรวมกันเป็นครอกใหญ่ก็ได้ แต่ความจริงแม่มันคงจะจำกลิ่นลูกของมันได้ เวลาผ่านไปจนลูกแมวทั้งหมดลืมตา แล้วเดินเตาะแตะตามแม่ของมันได้ ผมจึงเห็นมันเต็มตาว่า นังอ้วนเหลือลูกอยู่สามตัวนอกจากเจ้าด่างแล้ว อีกสองตัวมีสีดำเทาน้ำตาลปนกันเลอะเทอะ จนแยกกันไม่ออกว่าตัวไหนเป็นตัวไหน แล้วนอกนั้นมันหายไปไหนก็ไม่ทราบ ส่วนนังสีเทาเหลือลูกอยู่ห้าตัว นอกจากเจ้าด่างแล้ว อีกสี่ตัวเป็นสีเทาอ่อน ปนลายเสือนิดหน่อย คล้ายกันจนแยกไม่ออกเหมือนกัน นังอ้วนพาลูกมาอาศัยอยู่หลังบ้าน มุดเข้าไปอยู่ใต้โต๊ะกองสัมภารก ไม่ย้ายไปไหนอีกแล้ว ส่วนนังสีเทาพาลูกมาอยู่ใต้ร่มไม้ใบหญ้าในสวนหน้าบ้าน จนกระทั่งลูกมันโตขึ้นวิ่งเล่นกันเกลื่อนไปหมดทั้งหน้าบ้านหลังบ้าน แต่มันก็ยังจำฝูงของมันได้ ผมจะทำไม่รู้ไม่ชี้ก็ไม่ได้ จำเป็นต้องหาอาหารให้มันกินกันทั้งสองครอก ด้วยความขมขื่นที่จะต้องเลี้ยงแมวในบ้านทั้งหมดสิบเอ็ดตัว รวมทั้งเจ้าซ่าด้วย เวรกรรมแท้ ๆ ทีเดียว ผมพยายามที่จะให้ทั้งสองครอกออกไปหากินนอกบ้านบ้าง จึงค่อย ๆ ล่อให้เจ้าครอกหลังบ้านมากินข้าวที่หน้าบ้าน แล้วก็จะได้ให้ออกไปกินนอกบ้าน มันก็ชักจะปน ๆ กันอยู่จนเราเองก็จำไม่ได้ว่าตัวไหนอยู่ครอกไหน เวลาผ่านไปเป็นเดือนจนลูกแมวทั้งหมดอดนม เพราะแม่มันไม่ยอมให้กิน และตัวแม่เองก็หายหัวไปทำสาวอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ เจ้าหลังบ้านก็หายไปอีกตัวหนึ่ง คงเหลือสองตัวด่างดำขาว มีหางสั้น และหนวดสั้นเหมือนใครเอาตะไกรไปตัดมันไว้ ผมเรียกว่าเจ้าสั้นเป็นตัวผู้ อีกตัวหนึ่งมีลายเสือสับสนก็เลยเรียกว่านังมอมแมมเป็นตัวเมีย ส่วนข้างหน้าบ้านเหลือสี่ตัว ตัวโตสีเทาอ่อนหางยาว แต่ปลายหางมีลายเสือและหงิกงอไปมา เหมือนงูหางกระดิ่ง จึงเรียกเจ้ากระดิ่ง ตัวรองลงมามีลายเสือชัดเจนทั้งตัว จึงเรียกเจ้าลาย สองตัวนี้เป็นตัวผู้ อีกตัวหนึ่งด่างขาวดำเกือบจะเหมือนเจ้าสั้น แต่สังเกตได้ว่าหางยาวกว่า และที่ใต้ข้อศอกหน้ามีสีดำเหมือนคนใส่เสื้อปะ จึงเรียกว่านังปะ กับตัวสุดท้ายด่างน้ำตาลอ่อนแต่มีสีขาวมากกว่า เลยเรียกว่านังนมเย็น ทั้งสองตัวนี้เป็นตัวเมีย ต่อมามันสามารถกินอาหารเม็ดรวมกันได้ แต่ถ้าออกไปให้หน้าบ้านมันไม่ยอมออกไป เพราะมีหมาเดินผ่านไปมา บางทีก็เข้ามาแย่งกินอาหารแมวด้วย มันเลยกลัวหัวหด นอกจากจะกินด้วยกันแล้วยังเล่นด้วยกันได้อีกด้วย ตกลงหกตัววิ่งกันทั่วไปทั้งบ้าน แล้วก็ขี้เยี่ยวเหม็นไปหมดทั้งหน้าบ้านและหลังบ้าน ข้างหน้าบ้านเป็นสวนรก ๆ มันเข้าไปขี้เราได้กลิ่นแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ ส่วนทางหลังบ้านเป็นลานโล่ง มันเที่ยวขี้กองไว้ที่โน่นที่นี่ไม่เป็นประจำ ผมพยายามเอาทรายมากลบ พอแห้งแล้วก็โกยไปใส่กระบะไว้ให้เป็นส้วม ก็มีบางตัวใช้บริการบ้าง แต่ก็ยังมีหลงเหลืออยู่เสมอ ต้องเก็บกวาดทุกวัน และเมื่อในกระบะแห้งดีแล้ว ก็ต้องร่อนออกจากทราย ใส่ถุงไปทิ้งถังขยะอีกทอดหนึ่ง ถ้าเมื่อไรมันพากันไปขี้นอกบ้านหมด ผมก็จะมีความสุขขึ้นมากทีเดียว ผมใช้กรรมในการตามล้างตามเก็บขี้แมวอยู่เป็นเดือนๆ ก็ทุเลาลงมันคงจะชวนกันไปขี้ในสวนหน้าบ้านหมดแล้วก็ได้ แต่ทำอย่างไรมันก็ไม่ยอมออกไปกินอาหารหน้าบ้าน แม้แต่เจ้านมเย็นจะชอบออกไปเที่ยวนอกบ้าน แต่ ก็กลับเข้ามากินอาหารเม็ดอย่างเดิม คงจะคิดได้แล้วว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่มีกินอย่างในบ้านนี้ สุดท้ายเมื่อผมเอาอาหารเม็ดมาใส่จานหน้าบ้าน ก็จะมีแมวกระโดดเข้ากระโดดออก มาสุมหัวกันกินจนนับไม่ทัน เวลาที่ผมไม่ว่างหรือลืมเอาอาหารเม็ดใส่จานตามเวลาเช้าเย็น มันก็จะพากันมาร้องประสานเสียงอยู่ทางหน้าบ้าน หลังบ้านบ้าง ตามแต่ว่าผมจะเดินไปทางไหน เมื่อผมมองเห็นดวงตาทั้งแปดเก้าคู่ที่จ้องมองรวมเป็นจุดเดียวที่ดวงตาของผมแล้ว ทำให้ผมต้องรีบไปตักอาหารมาให้โดยเร็ว ด้วยความสำนึกผิดอย่างยิ่งทีเดียว เรื่องที่ผมวิตกอีกอย่างหนึ่งก็คือในสองกลุ่มนี้มีตัวเมียสามตัว ถ้ามันโตขึ้นและท้องขึ้นมา มันไม่มีที่อื่น ก็คงจะหาที่ออกลูกในบ้านอีก แล้วถ้ามันออกมาอย่างน้อยครอกละสามตัว บ้านนี้ก็คงจะมีแมวยั้วเยี้ยเต็มไปหมด ผมจึงมาเขียนกระทู้หารือในห้องจตุจักร ของพันทิป ซึ่งเคยได้รับความช่วยเหลือแนะนำในการเลี้ยงลูกแมวมาแล้ว ก็มีท่านหนึ่งที่คุ้นชื่อแนะนำให้ติดต่อกับผู้อุปถัมภ์แมว ที่แถวตลาดห้วยขวาง ผมก็ไม่รอช้ารีบโทรศัพท์ไปติดต่อทันที ท่านผู้รับโทรศัพท์ฟังตามน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเมตตากรุณานั้น ยินดีรับลูกแมวตัวเมียทั้งสามตัวไปทำหมันให้ โดยจะนัดวันพาไปส่งที่บ้านของเธอ ผมรออยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเธอผู้นั้น ให้นำแมวไปให้เธอได้ตัวหนึ่ง เพราะมีคิวทำได้เพียงตัวเดียว ผมมีตะกร้าแมวอยู่แล้วจึงจับนังมอมแมมใส่ตะกร้า ขึ้นรถแท็กซี่ เพราะรถเมล์เขาห้ามเอาสัตว์ขึ้น ผมเคยเห็นกระปี๋ไล่ผู้โดยสารหญิงคนหนึ่ง ที่อุ้มสุนัขตัวนิดเดียวลงจากรถเมื่อนานมาแล้ว แท็กซี่เองก็ไม่ค่อยพอใจนัก บ่นอยู่ว่าแท็กซี่บางคันก็ไม่ยอมรับ เพราะบางทีเจ้าของไม่ระวังปล่อยหมาหรือแมวหลุดจากกล่อง มันก็ตกใจขี้เยี่ยวเลอะรถเขา ผมก็ต้องทนฟังเขาเล่าเสียดสีไปตลอดทาง ถ้าไม่ทนเดี๋ยวเขาไล่ลงเราก็ลำบาก จนกระทั่งถึงตลาดห้วยขวางมีตรอกแคบ ๆ พอจะเดินไปได้ จึงลงจากแท็กซี่ แถมเศษเงินทอนและขอบอกขอบใจเขา ซึ่งคงพอจะทำให้เขาสบายใจขึ้น แล้วก็หิ้วกรงเจ้ามอมแมม เข้าตรอกไปจนถึงบ้านของท่านผู้มีใจอารีต่อสัตว์เลี้ยง ซึ่งอยู่ไม่ลึกนัก พอเจอหน้าหญิงวัยยังไม่ถึงกลางคน ผมรีบยกมือไหว้ก่อนเธอก็ทักทายเป็นอันดี ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อนเลย ทั่วบ้านของเธอมีแต่แมวมากกว่ายี่สิบตัว บ้างก็นอนเล่นนั่งเล่นอย่างสงบเสงี่ยม ซึ่งเป็นแมวที่เธอเลี้ยงเอง และที่อยู่ในกรงกว้างพอตัวอีกนับสิบ ที่มีผู้เอามาฝากให้ทำหมันและรอมารับกลับ ทำให้ผมโล่งอกเหมือนยกภูเขาแสนหนักออกไปทันที ผมขอฝากเจ้ามอมแมม และเจ้าปะที่จะเอามาเป็นตัวต่อไป ให้เธอดำเนินการตามกรรมวิธีและดูแลตามสมควร แล้วผมก็จะได้มีแมวเป็นเพื่อนเล่นเพื่อนคุยเหมือนเมื่อสมัยโน้น แทนที่นางทองดำที่ตายไป หลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันมานับสิบปี เมื่อผมกลับมาถึงบ้านด้วยความสบายใจ ก็พบหน้านังอ้วนตัวเก่า ซึ่งหายไปเป็นเวลานาน เข้ามายืนจ้องหน้าจะให้หาข้าวให้กิน เหมือนมันเป็นนายเรา แค่นั้นผมก็ยังไม่ว่าอะไรหรอก แต่ที่สำคัญก็คือ มันท้องโย้เหมือนเดิมอีกแล้วน่ะซี ผมจึงต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ กรรมของผมยังไม่สิ้นอีกหรือนี่. ########## วารสารข่าวทหารอากาศ กรกฎาคม ๒๕๕๐   โดย: เจียวต้าย 12 พฤศจิกายน 2554 6:27:09 น.

แค่เรื่องของแมว พี่ปู่ก็เขียนลงหนังสือได้หลายเล่ม ขนาดอ่านหลายเที่ยวยังจำชื่อไม่ได้เลยค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 7 สิงหาคม 2555 21:10:31 น.