Memory: ตัวตนกับความทรงจำ
ช่วงนี้มือขึ้นดีจัง หยิบหนังสือเล่มไหนก็สนุกไปหมด เล่มนี้รอมาพักใหญ่แล้ว เพราะมีเล่มเดียวที่คิโนะฯ พารากอน ทันทีที่เปิด ก็รีบไปสอยมาอ่านอย่างตะกรุมตะกรามว่าจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิตของตัวละครโปรดจะเป็นยังไงหนอ (แถมตอบโจทย์ HHR ได้อีก อิอิ)
Memory Lois McMaster Bujold
เรื่องย่อ
เหตุการณ์ในเล่มก่อนหน้าทำให้ Miles Vorkosigan ตาย ถูกแช่แข็ง และปลุกขึ้นมาใหม่พร้อมกับมีของแถมเป็นอาการชักโดยไม่มีสาเหตุ การชักนี้ทำให้ภารกิจชิงตัวประกันในฐานะ Miles Naismith ครั้งหนึ่งเกือบล้มเหลว และ Miles ก็โดนปลดจากกองทัพ แต่จู่ๆ Illyan หัวหน้าหน่วยรักษาความมั่นคงของ Barrayar ก็ป่วยด้วยอาการประหลาด ทำให้ Miles ต้องเลิกหดหู่และลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง ซึ่งแน่นอนว่าไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
พล่ามๆ (อ่านแล้วงงไม่ต้องตกใจ อิอิ)
สัปดาห์ก่อนได้คุยกับ apple-cinnamon ถึงข้อดีของการอ่านซีรี่ย์ คือเมื่อเรื่องเดินไปเรื่อยๆ เราจะมีโอกาสได้กรี๊ดกับเหตุการณ์ที่ชวนให้นึกถึงอดีตมากขึ้น เป็นต้นว่าอ๊ะ พูดแบบนี้อีกแล้วเหรอ หรือเวลาตัวเอกพูดถึงเหตุการณ์ในอดีตให้ตัวละครใหม่อึ้ง คนอ่านก็จะกระหยิ่มยิ้มย่องว่าชั้นไม่อึ้งหรอก เพราะชั้นรู้จักหมอนี่มาก่อนแกอีก 555
และนั่นก็เป็นจุดที่ทำให้ Memory เป็นหนังสือที่พิเศษมากในซีรี่ย์ที่พิเศษอยู่แล้ว
เรารู้จัก Miles มาตลอดชีวิตของเขา ตั้งแต่เรื่องราวสมัยพ่อแม่ (ที่นี่) ไปจนถึงปฏิบัติการครั้งที่ทำให้เขาได้โรคชักติดตัวมา(ที่นี่) และรู้ว่าการได้รับใช้ Barrayar ในฐานะ Vor ที่ดีเพื่อให้พ่อภูมิใจ และการได้เป็น Admiral Naismith เพื่อใช้ศักยภาพของตัวเองให้เต็มที่โดยไม่ถูกมุมมองของชาว Barrayar ที่ดูหมิ่นคนพิการนั้นสำคัญกับเขาแค่ไหน เราจึงรู้ว่าการถูกพรากสองสิ่งนั้นไปจะส่งผลกระทบต่อ Miles เพียงใด
Miles ที่ไม่ได้เป็นทหารแล้ว และไม่อาจเป็น Admiral Naismith ได้นั้นเคว้งคว้างเป็นที่สุด เพราะเขาคิดว่าตำแหน่งหน้าที่เหล่านั้นคือตัวตนที่แท้จริง เมื่อไม่มีแล้วก็ไม่เห็นจะเหลืออะไร เป็นแค่ Lord Vorkosigan ลูกชายพิกลพิการของท่านพ่อซึ่งยิ่งใหญ่เหลือเกิน
แต่คนที่ดึงเขาออกมาจากความซึมเศร้าก็คือคนที่มากับตัวตนของ Lord Vorkosigan เช่น Ivan ที่เป็นญาติสนิท ชาวบ้านในเขตการปกครองของเขาที่เขาเคยให้สัญญาไว้ ไปจนถึงพันธะต่อ Illyan ในฐานะผู้สืบทอดตระกูลก็คือสิ่งที่กระตุ้นให้เขาเลิกสิ้นหวัง และกลับขึ้นมาทุ่มเทกำลังหาทางข้ามผ่านอุปสรรคตามนิสัยอีกครั้ง
ในที่สุด Miles ก็ตระหนักว่าเจ้าของความมั่นใจและผู้ก่อวีรกรรมทั้งหลายก็คือตัวเขาเอง ไม่ใช่หน้ากาก Naismith แต่อย่างใด เขาจึงไปต่อรองกับจักรพรรดิเพื่อขออำนาจเข้าไปสอบสวนปัญหาของ Illyan เอง ในฐานะ Lord Auditor และในตอนจบ เมื่อเขาคลี่คลายคดีได้เขาก็ค้นพบว่าตัวตนที่แท้จริงก็ยังคงอยู่ข้างในไม่ได้หายไปกับตำแหน่งหน้าที่ไหนๆ และมีความมั่นใจพอจะบอกลา Admiral Naismith เพื่อรับหน้าที่ Lord Vorkosigan เต็มตัว เพื่อเริ่มต้นชีวิตในบทต่อไป
ฉากที่ชอบคือก่อนที่จะเข้าไปต่อรองกับจักรพรรดิ Miles รื้อเหรียญตราทั้งหมดที่มี ทั้งที่ได้จาก Barrayar เอง และดาวอื่นที่ไปช่วยเหลือออกมาติดเพื่อแสดงถึงความดีความชอบที่ทำไว้ ซึ่งคนอ่านก็แอบกรี๊ดเพราะจำได้ว่าเหรียญไหนมาจากเล่มไหน
แต่ฉากกระชากใจคือตอนที่ Miles ได้เข้าไปเยี่ยม Illyan เป็นครั้งแรก ชิปความจำที่เสียทำให้ Illyan ผู้ซึ่งสงบนิ่งเหนือคนอื่นเสมอเปลี่ยนเป็นแตกตื่น ความจำของเขากระโดดไปมาตลอดช่วงสามสิบกว่าปีของการทำงาน และเมื่อใดก็ตามที่ความจำวกมาสู่ปัจจุบัน ก็จะขอพบ Miles และเมื่อ Miles มาถึง สิ่งที่เขาขอก็คือขอให้ช่วยฆ่าเขาเสีย ดีกว่าปล่อยให้เป็นแบบนี้ ซึ่งแน่นอนว่า Miles ต้องปฏิเสธ แต่ระหว่างที่รอการรักษา Miles ก็อยู่กับ Illyan เพื่อบอกเขาทุกครั้งที่ความทรงจำกระโดดว่าที่นี่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น และ Illyan ก็เชื่อ Miles เสมอไม่ว่าความทรงจำของเขาจะอยู่ที่ขวบปีไหนก็ตาม
นับจากเล่มนี้ไปเรื่องของ Miles ก็จะเปลี่ยนโทนกันขนานใหญ่เลย จากไซไฟทหารรบพุ่ง กลายเป็นแนวสืบสวนตามตำแหน่งใหม่ ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าคนเขียนกล้ามากที่เปลี่ยนแนวกันกลางซีรี่ย์ แต่คุณ Bujold เสียอย่างก็ต้องเจ๋งอยู่แล้ว
Create Date : 12 มิถุนายน 2553 |
|
9 comments |
Last Update : 12 มิถุนายน 2553 23:50:13 น. |
Counter : 888 Pageviews. |
|
|
|
แต่..ช่วยแปลหน่อยจิ