บนเส้นทางสายพระนิพพาน 215 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 215 215/01 หลวงพ่อเล่า..บุญเก่า..ช่วยไว้ได้ ผู้ป่วยไข้..โวยวาย..ก่อนตายจาก ลูกไหวดี..นาทีท้าย..ช่วยได้มาก ถอดสร้อยจาก..คอตน..สวมให้พ่อ 215/02 สวมให้พ่อ..หยุดโวยวาย..สบายใจ แล้วหลับไป..ทิ้งกาย..โดยสงบ เป็นบุญเก่า..ลูกเขา..จึงค้นพบ นับว่าจบ..จากร้าย..กลายเป็นดี 215/03 กลายเป็นดี..มีจิต..คิดถึงพระ บาปก็ผละ..ถอยไป..ใจสงบ แม้กรรมเก่า..ยังน้อม..ยอมสยบ ผู้จิตนพ..เคารพ..พระรัตนตรัย 215/04 พระรัตนตรัย..ผู้จิตใส..ใจสบาย ไม่เคยคลาย..น้อมระลึก..นึกเสมอ เห็นเป็นภาพ..ได้ด้วย..ยิ่งช่วยเธอ ไม่ให้เผลอ..หล่นอบายฯ..เมื่อตายลง 215/05 อธิบาย..ความหมาย..ช่วยลูกที เหมือนคนมี..เงินทอง..ไม่รู้ใช้ ที่เปรียบเทียบ..ไว้นี้..ให้เข้าใจ ว่าอย่างไร..องค์หลวงพ่อ..ขออธิบาย 215/06 ขออธิบาย..ผู้ใด..ปรารถนา ที่จะมา..เกิดเป็น..สาวกภูมินั้น ถ้าหากว่า..บารมี..ท่านเต็มขั้น ไม่มีวัน..บรรลุได้..ไร้คำสอน 215/07 ไร้คำสอน..ไม่บรรลุ..เหมือนกันหมด จงจำจด..ต้องได้รับ..คำสอนสั่ง แค่แนะนำ..หัวข้อ..ก็ชนปัง เป็นเหมือนดัง..หงายถ้วย..ที่คว่ำอยู่ 215/08 ที่คว่ำอยู่..รู้หงาย..จึงใช้ได้ ตุ่มที่ใส่..น้ำเต็ม..รู้เปิดฝา จึงใช้น้ำ..ในตุ่มได้..สมอุรา หาเงินมา..รู้จักใช้..ได้ประโยชน์ 215/09 ได้ประโยชน์..เต็มที่..คนชี้ช่อง ข้อบกพร่อง..ทั้งหลาย..ถูกชี้แนะ ไม่รู้เปิด..จากกล่อง..สอนให้แกะ มีผู้แนะ..จึงครบ..การจบกิจ 215/10 อันวันนี้..วันพระ..นะเจ้าค่ะ จงชำระ..จิตใจ..ให้ใสผ่อง รักษาศีล..ปฏิบัติธรรม..ตามคัลลอง คือผู้มอง..ทางเป็น..เห็นทางไป 215/11 เห็นทางไป..ใจสงบ..จบปัญหา ด้วยปัญญา..แห่งตน..บนทางธรรม เป็นผู้ตื่น..เบิกบานใจ..ไม่ก่อกรรม หาทางทำ..พระนิพพาน..ให้มันแจ้ง 215/12 ให้มันแจ้ง..กระจ่าง..สว่างจิต รู้จักปิด..ทางไป..นรกโลก ใช้ปัญญา..ชำระใจ..ไม่ใช่โชค มนุษยโลก..ทุกข์วุ่นวาย..มาใช้กรรม 215/13 มาใช้กรรม..เคยทำ..แต่อดีต แล้วรู้ขีด..เส้นทาง..สร้างบุญใหม่ ทำแต่ดี..ถากถาง..เส้นทางไป โดยที่ใจ..ตั้งมั่น..หมั่นตรวจตรา 215/14 หมั่นตรวจตรา..หาชั่ว..ที่ในจิต หาทางปิด..รอยรั่ว..ไล่ชั่วไป อย่าปล่อยชั่ว..ซุกตัว..อยู่ข้างใน มันไม่ไป..ข้างบน..วนลงต่ำ 215/15 วนลงต่ำ..ได้ไง..ฝึกใจดี เป็นผู้มี..สติ..อยู่กับตัว มีปัญญา..ขัดเกลาใจ..ให้ใสชัวร์ รู้ฝึกตัว..ฝึกตน..จนชินใจ 215/16 กิเลสหนา..แปลว่า..เศร้าหมองจิต ตามจริต..เป็นจิต..อันเลวทราม เรียกจิตชั่ว..แม้ตัว..สง่างาม เมื่อจิตทราม..สิ้นค่า..ราคาคน 215/17 มีตัณหา..แปลว่า..ทะยานอยาก มันจะลาก..จิตลง..หลงในเลว มากด้วยแรง..ปรารถนา..พาลงเหว ก็แหลกเหลว..ทำชั่ว..บัวใต้ตม 215/18 อุปาทาน..แปลว่า..ความยึดมั่น ว่าสิ่งนั้น..สิ่งนี้..ที่เราเห็น ไม่มีวัน..เสื่อมสลาย..ตายไม่เป็น จึงไม่เห็น..บุญบาป..ไม่ทราบกรรม 215/19 ไม่ทราบกรรม..ทำไป..มันส่งผล ดีชั่วตน..ทำไป..ต้องใช้หมด ผู้ก่อกรรม..พึงระวัง..กระทั่งมด ต้องใช้ชด..ตามเหตุ..เจตนา 215/20 เจตนา..เข่นฆ่า..เป็นอาจิณ จงได้ยิน..เพื่อนรัก..กรรมหนักแน่ ถ้ากรรมใด..ไร้เจตนา..รู้นะแก กรรมก็แค่..บางเบา..ให้เจ้าตรอง 215/21 ให้เจ้าตรอง..มองให้ขาด..หวาดกลัวกรรม เป็นผู้ทำ..กรรมดี..อยู่เป็นนิจ ย่อมก่อเกิด..พลังบุญ..หนุนดวงจิต ไม่ทำผิด..คิดชั่ว..ด้วยกลัวเกรง 215/22 ด้วยกลัวเกรง..ตัวเอง..จะตกอับ ถูกกำกับ..ด้วยบาป..ตราบวันตาย จิตไม่ดี..มีแต่ส่ง..ลงอบายฯ คงอับอาย..ขายหน้า..พระยายม 215/23 พระยายม..พยายาม..ถามถึงบุญ มีไหมคุณ..เป็นคน..คิดต้นหา จำได้บุญ..ส่งคุณ..เป็นเทวา ถ้าลงมา..คิดไม่ออก..บอกโทษหนัก 215/24 บอกโทษหนัก..ผลักลง..นรกเลย ไปเสวย..ผลกรรม..ตามหนักเบา อย่าโทษใคร..ถูกกระทำ..นั่นกรรมเรา เพราะไม่เอา..ปัญญา..มาไตร่ตรอง 215/25 มาไตร่ตรอง..ให้ถ่องแท้..แก่ดวงจิต ว่าถูกผิด..ชั่วดี..มีตรงไหน ไม่มีโทษ..ติเตียน..เบียดเบียนใคร เมื่อแน่ใจ..ทำโลด..โทษไม่มี 215/26 โทษไม่มี..ดีนะคุณ..บุญก็ส่ง ผู้เจาะจง..ทำดี..มีแต่สุข เป็นผู้ตื่น..ในดี..มีหรือทุกข์ เสวยสุข..สงบเย็น..เป็นอาจิณ 215/27 เป็นอาจิณ..ยินดีเป็น..เห็นใครดี โดยไม่มี..อิจฉา..มาครอบงำ โมทนา..ความดี..ที่เขาทำ ล้วนแต่นำ..สุขให้..สบายใจ 215/28 มีสติ..พิจารณา..ว่าถูกผิด ระวังจิต..ของตัว..กลัวทำหมอง เรื่องคนอื่น..ไม่สน..ตนแค่มอง อย่าจับจอง..ไปปรุง..ให้ยุ่งใจ 215/29 ให้ยุ่งใจ..ไหลออกกาย..ยิ่งยุ่งยาก มันจะลาก..ไปพันพัว..มั่วไปใหญ่ มีสติ..คอยตั้ง..ฉุดรั้งไว้ แล้วจงใช้..ปัญญา..นำพาตน 215/30 นำพาตน..พ้นบ่วง..ห้วงปัญหา อุเบกขา..อีกหนึ่ง..พึงยึดมั่น พรหมวิหารสี่..นี่แหละ..สิ่งสำคัญ จงทำมัน..ให้ชิน..ด้วยยินดี 215/31 น่าสงสาร..สังเวช..ใจยิ่งนัก เพราะความรัก..ความชัง..ทำคลั่งแค้น ไร้สติ..สัมปชัญ..ดันบ้าแทน เห็นคนแดน..แห่งพุทธ..สุดระอา 215/32 สุดระอา..แสนละอาย..ไร้ปัญญา เราต่างมา..แล้วไป..ใช่อยู่นี่ รู้ทั้งรู้..ต้องทำ..แต่กรรมดี แต่ไม่มี..ปัญญา..หาทางไป 215/33 หาทางไป..ด้วยใจ..อันปลอดโปร่ง อันทางโล่ง..ทางเตียน..หมั่นเพียรถม มีสติไว้..อย่าปล่อยใจ..ไปติดหล่ม หล่นโคลนตม..จมมิด..ติดอีกนาน 215/34 มารู้ตื่น..เบิกบาน..กันบ้างเถิด อย่ามาเกิด..แล้วตาย..อย่างไร้ค่า มายอมรับ..ปัจจุบัน..กันดีกว่า ค่อยก้าวฝ่า..มรสุม..ที่รุมล้อม 215/35 ที่รุมล้อม..คิดว่าสุข..ทุกข์ทั้งนั้น ชีวิตสั้น..กว่าที่คิด..ใช้จิตตรอง ผู้รู้เดิน..ถูกทางได้..ใช้สมอง ไม่เสียของ..ที่ได้เกิด..กำเนิดกาย 215/36 บุญกุศล..แต่ต้น..เคยทำมา อัมรา..น้องเจ้า..รับเอาไป ปรารถนา..ทิพยสถาน..วิมานใด ก็ตามใจ..น้องเป็ดเจ้า..เลือกเอาเทอญ 215/37 เมื่อมีพบ..มีพราก..ยากยื้อยุด ในที่สุด..จากกัน..นิรันดร ไม่มีใคร..รู้ใคร..จะไปก่อน แต่แน่นอน..ทุกคน..ไม่พ้นเลย 215/38 ไม่พ้นเลย..ทุกท่าน..มั่นใจได้ ต่างแพ้พ่าย..สังขาร..กันทั้งสิ้น เพราะรูปกาย..เสื่อมสลาย..เป็นอาจิณ แม้อยู่กิน..ดีแค่ไหน..ก็ไม่รอด 215/39 จงเจริญ..กรรมฐาน..งานฝึกใจ ฝึกทำไม..ฝึกทำใจ..สงบนิ่ง เพื่อรักษา..อารมณ์ครับ..รับความจริง เมื่อมีสิ่ง..กระทบ..สงบระงับ 215/40 สงบระงับ..กับสิ่ง..วิ่งกระทบ เพื่อสยบ..ทุกอย่าง..ด้วยปัญญา มีสติ..ยั้งคิด..พิจารณา แม้มืดมา..สว่างไป..ได้เหมือนกัน 215/41 ก็เพราะความ..โง่เขลา..เราจึงยึด เพราะไปยึด..เอาไว้..ใจจึงอยาก เพราะใจอยาก..จิตปรุง..จึงยุ่งยาก คือฉุดลาก..ทุกข์มากมาย..ให้แก่ตน 215/42 พอหายโง่..หายเขลา..ไม่เมายึด พอไม่ยึด..เอาไว้..ก็ไม่อยาก พอไม่อยาก..ไม่ปรุง..ไม่ยุ่งยาก สบายมาก..จิตสงบ..พบแต่สุข 215/43 ทำบุญทาน..อธิษฐาน..ด้วยจึงดี เรียกว่ามี..จิตมั่น..มันส่งผล จิตที่ดี..มีพลัง..บันดาลดล ให้แก่คน..อธิษฐาน..ในบั้นปลาย 215/44 ในบั้นปลาย..จุดหมาย..ที่ตั้งจิต ย่อมไม่ผิด..ได้ดั่ง..อธิษฐาน บุญทุกบุญ..เป็นหนึ่ง..ถึงนิพพาน ย่อมคืบคลาน..เข้าใกล้..เพราะใจมั่น 215/45 เพราะใจมั่น..นั่นแหละ..เรียกว่าใช่ เป็นผู้ไม่..รื่นไหล..ไปตามอยาก รู้เป็นไป..วายปราณ..การพลัดพราก เห็นทุกข์มาก..ในการเกิด..เปิดดีกว่า 215/46 เปิดดีกว่า..อธิษฐานจิต..ติดเป็นผัง เมื่อกายยัง..ตนเอง..เล็งเป้าหมาย ไม่ใช่ปล่อย..ล่องลอย..ตามสบาย ถึงวันตาย..ทางไป..อาจมืดมิด 215/47 อาจมืดมิด..เพราะจิต..ไม่มุ่งมั่น ถูกปิดกั้น..ด้วยกิเลส..เหตุแห่งทุกข์ ทำหลงทาง..ชีวิต..ไปติดสุข ต้องมาทุกข์..ตอนตาย..ไปไม่เป็น 215/48 บาทสลึง..ฉันตั้งใจ..ใส่ประจำ อธิษฐานนำ..พระนิพพาน..เป็นที่พึ่ง ขอคล่องตัว..เป็นนิจ..จิตเป็นหนึ่ง หงายท้องตึง..ก็ตาย..กายช่างมัน 215/49 กายช่างมัน..ไม่สน..ใช้จนแก่ ก็มีแต่..เสื่อมสลาย..ไปเท่านั้น ดึงให้หนุ่ม..อยู่ได้..อย่างไรกัน เพราะว่ามัน..มีวัน..หมดอายุ 215/50 หมดอายุ..อยู่ได้..ที่ไหนเล่า มันก็เน่า..ก็เปื่อย..ย่อยสลาย มีแต่ไส..เข้าเตา..เผาทำลาย ก็แค่กาย..ยืมโลกเขา..ชั่วคราวเอง 215/51 การตั้งจิต..อธิษฐาน..คือเริ่มต้น ศีลของตน..ห้าข้อนั้น..หมั่นรักษา จนเป็นเรื่อง..ง่ายง่าย..ธรรมดา ของผู้มา..ถากทาง..ทางนิพพาน 215/52 ทางนิพพาน..เกิดจากการ..ขัดเกลาจิต ไม่ยึดติด..กายตน..ทรัพย์สิ่งของ ทุกชีวิต..มีกรรม..ตามคัลลอง เป็นผู้มอง..เห็นได้..ด้วยใจตน 215/53 ด้วยใจตน..ฝึกจนเห็น..ธรรมดา เราเกิดมา..ชดใช้..แล้วตายหมด มีแต่กรรม..ใหม่เก่า..เขากำหนด เรียกว่ากฏ..แห่งกรรม..นำเรามา 215/54 นำเรามา..หาทางออก..ด้วยปัญญา ถูกขื่อคา..คือกรรม..ทำให้เขว หลงมัวเมา..เขาหลอก..ออกทะเล กว่าจะเห..มาใหม่..หลายชาติภพ 215/55 หลายชาติภพ..ต้องรบ..กรรมเราเอง ที่บรรเลง..เก่งจัง..ไม่ยั้งคิด สิ่งที่ปลูก..มีทั้งถูก..มีทั้งผิด จงตั้งจิต..จริงจัง..มั่นฝั่งดี 215/56 มั่นฝั่งดี..จนรู้ละ..ชนะตน ยืนอยู่บน..เส้นทาง..สายนิพพาน มีสวรรค์..มีพรหม..เป็นทางผ่าน แต่ละด่าน..ผ่านได้..ใช้จิตดี 215/57 ใช้จิตดี..มีทางผ่าน..ทุกด่านได้ เป็นผู้ใช้..ปัญญา..พิจารณาธรรม เราเกิดแก่..เจ็บตาย..มาใช้กรรม มีแต่ธรรม..คำสอน..ให้ย้อนคิด 215/58 ให้ย้อนคิด..ด้วยจิต..บริสุทธิ์ ว่าจะหยุด..เกิดตาย..ได้อย่างไร ต้องละชั่ว..แต่นี้..ทำดีไป ขัดเกลาใจ..ให้รู้..ตื่นเบิกบาน 215/59 ตื่นเบิกบาน..ทำงาน..เลี้ยงชีพตน ตั้งอยู่บน..ไม่ประมาท..ในชีวิต มีศีลห้า..หรือแปดครบ..ประกบติด พูดทำคิด..ครบถ้วน..ล้วนแต่ธรรม 215/60 ล้วนแต่ธรรม..นำเรา..สู่เป้าหลัก เมื่อจิตปัก..คงมั่น..นั่นแหละใช่ อันธรรมคือ..แสงสว่าง..นำทางไป ไม่มีใคร..เดินนำ..ต้องทำเอง
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
