บนเส้นทางสายพระนิพพาน 231 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 231 231/01 น้อมตั้งจิต..บูชา..พุทธครู ทรงเอ็นดู..สอนสั่ง..อย่างตั้งจิต ทรงทุ่มเท..กายใจ..ให้หมู่ศิษย์ รู้ถูกผิด..รู้คิด..รู้ก้าวเดิน 231/02 รู้ก้าวเดิน..ไปหน้า..หาทางพ้น มุ่งขุดค้น..ทางไป..ไม่นานเกิน ผู้ที่มุ่ง..มั่นจริง..ยิ่งเพลิดเพลิน ทางผู้เดิน..ละบาป..กราบบูชา 231/03 กราบบูชา..พุทธครู..ผู้ทรงละ ทรงชนะ..เด็ดขาด..ประกาศบอก เดินมาทาง..สายกลาง..คือทางออก ทรงชี้บอก..ทางให้..ต้องไปเอง 231/04 ต้องไปเอง..ด้วยจิต..ที่คิดตัด ปฏิบัติ..จังจริง..ไม่กริ่งเกรง จนเป็นฌาน..เก็บกิน..ชินไปเอง ดุจบรรเลง..เพลงธรรม..สุดกำไร 231/05 สุดกำไร..ใจสุข..กายทุกข์ทน เกิดมาบน..โลกา..ขอลาไกล ทุกข์จนตาย..กายกู..อยู่ทำไม หาทางไป..ให้พ้น..ค้นหาเอา 231/06 ค้นหาเอา..เราเอง..ที่จะไป จะให้ใคร..ไหนกัน..ช่วยดันเรา ใช้ความดี..,มีธรรม..ตามเป็นเงา เพื่อจะเอา..นำหน้า..พาเราเดิน 231/07 พาเราเดิน..ไปหน้า..หาเป้าหมาย ไม่ให้สาย..เกินกาล..จนนานเนิ่น ไปตามทาง..พุทธองค์..ทรงดำเนิน หมั่นเจริญ..ภาวนา..ก่อนลาโลก 231/08 ก่อนลาโลก..ร้อนรุ่ม..ทุ่มเทใจ ผู้จะไป..มองกาย..แสนโสโครก มีแต่ทุกข์..รุมเร้า..มากเศร้าโศก จนเบื่อโลก..ใบนี้..ขอหนีเลย 231/09 ขอหนีเลย..นะสู..ไม่ยูเทิร์น ทุกข์เหลือเกิน..แสนเบื่อ..เหลือจะเอ่ย ทั้งทุกข์กรรม..ทุกข์กาย..ทุกข์ใจเอย ทุกข์ไม่เคย..ว่างเว้น..เห็นแต่เพิ่ม 231/10 เห็นแต่เพิ่ม..ทุกที..ไม่มีลด อนาคต..แก่กาย..ตายเหมือนเดิม แถมเจ้าเวร..นายกรรม..คอยซ้ำเติม ขอจงเริ่ม..ฝึกจิต..ปิดบัญชี 231/11 ปิดบัญชี..หนี้เก่า..เอาให้หลุด ไม่ขอผุด..ขอเกิด..ขอเปิดหนี ถ้าเหนื่อยนัก..แวะพัก..สถานี ซึ่งก็มี..พรหมสวรรค์..มากชั้นไป 231/12 มากชั้นไป..แวะพัก..รักนิพพาน แค่ต้องการ..พักบ้าง..ทางยังไกล จิตเข้มแข็ง..ขัดเกลา..ก้าวต่อไป ก็ไม่ไกล..แล้วนะ..พระนิพพาน 231/13 พระนิพพาน..คืบคลาน..เข้าไปใกล้ ต้องรุกไล่..กิเลส..เฉดพ้นผ่าน จิตไม่ข้อง..ไม่คบ..ไม่พบพาน ผู้ต้องการ..นิพพาน..ทำเช่นนี้ 231/14 ทำเช่นนี้..มีจิต..บริสุทธิ์ ต้องการหยุด..จงจำ..ธรรมคอยจี้ ใช้กรรมเก่า..หลายยุค..ทุกบัญชี จนไม่มี..ภาระ..ชนะขาด 231/15 ชนะขาด..สะอาด..ไร้มัวหมอง ไม่เสียของ..เกิดกาย..สุดท้ายชาติ ผู้ทำได้..เบ็ดเสร็จ..เข็ดขยาด ไม่ยอมพลาด..หวนกลับ..ดับสิ้นเชื้อ 231/16 ดับสิ้นเชื้อ..ไม่เหลือ..เชื้อการเกิด จิตประเสริฐ..ล้ำค่า..ไม่น่าเชื่อ เห็นเข่นฆ่า..แย่งชิง..ก็ยิ่งเบื่อ สละเรือ..คราวนี้..หนีข้ามฝั่ง 231/17 หนีข้ามฝั่ง..ให้พ้น..ไม่วนกลับ ค่อยขยับ..ทีละนิด..ให้จิตหยั่ง ให้จิตนิ่ง..สบาย..ตอนกายยัง พอกายพัง..สุดท้าย..ไปได้เอง 231/18 สุขภาพดี..สูงไขมัน..ความดันด้วย เป็นตัวช่วย..ให้รู้..กูตายแน่ อุดมโรค..มากมาย..กายก็แก่ ใกล้นอนแผ่..ทุกที..นี่แหละคน 231/19 นี่แหละคน..เหมือนกัน..ทั้งรวยจน ร่างกายตน..แก่ไป..ก็ไร้ค่า เคยกล่าวไว้..จะสบาย..เมื่อตายห่า จริงนี่หว่า..สัจธรรม..นำมาคิด 231/20 นำมาคิด..พิจารณา..ว่าชีวิต ถุกลิขิต..ขีดเส้น..มาเช่นนี้ ไม่รู้กัน..วันตาย..ร้ายหรือดี ขอเพียงมี..จิตสงบ..ย่อมพบสุข 231/21 ย่อมพบสุข..ทางใจ..แม้กายทุกข์ จิตที่ปลุก..ตื่นตน..จนสงบ จะไม่ยอม..จมจ่อม..แต่พร้อมรบ จะพานพบ..ทุกข์ใด..ไม่ไหวหวั่น 231/22 ไม่ไหวหวั่น..นายกรรม..ตามห่ำหั่น ก็ต้องหมั่น..ตัดกรรม..จำอดทน ให้เวรกรรม..จางไป..จากใจตน เป็นอุบล..เหนือน้ำ..อันล้ำค่า 231/23 อันล้ำค่า..ผู้กล้า..สงบจิต หาทางปิด..อบายฯ..เดินไปหน้า จนถึงจุด..ที่สุด..ปรารถนา ชาตินี้หา..ให้พบ..เพื่อจบกิจ 231/24 เพื่อจบกิจ..ปิดเกมส์..ไม่มาเกิด จิตประเสริฐ..แจ่มใส..ย่อมได้สิทธิ์ เป็นคนดี..จิตนำ..พูดทำคิด จบชีวิต..ทางไป..ไกลอบายฯ 231/25 ไกลอบายฯ..แน่นอน..ไม่ย้อนกลับ เป็นการหลับ..ของคน..หนสุดท้าย ไม่มีใคร..ปรารถนา..เรียกว่าตาย ผู้มีกาย..ตัวตน..จงทนรับ 231/26 จงทนรับ..กายนี้..ที่รอพัง อนิจจัง..ไม่เที่ยง..เลี่ยงเถิดครับ รวมกำลัง..ตั้งใจ..ไม่หวนกลับ ให้เป็นหลับ..สุดท้าย..กายมนุษย์ 231/27 กายมนุษย์..นี้หนอ..แค่รอพัง ชีวิตยัง..มีแต่..แก่ไม่หยุด ทุ่มเงินทุน..บุญทาน..เพื่อจะฉุด หวังให้หลุด..รอดไป..ไม่มีทาง 231/28 ไม่มีทาง..หรอกพี่..มีแต่ตาย เรื่องของกาย..เช่นนี้..บัญชีกาง มากสำนึก..ฝึกใจ..ไว้นำทาง จิตที่วาง..ไว้ดี..มีทางไป 231/29 มีทางไป..ด้วยใจ..ใสสะอาด หมั่นปัดกวาด..เช็ดถู..อยู่ภายใน มีโอกาส..จบกิจ..ด้วยจิตใส มุ่งแก้ไข..ปัจจุบัน..ให้มันดี 231/30 ให้มันดี..มีค่า..ได้มาเกิด ขอให้เปิด..ปัญญา..ได้สักที เคยมากโลภ..โกรธหลง..ออกพงพี ทำให้มี..เจ้ากาย..มาใช้กรรม 231/31 มาใช้กรรม..ตามกฏ..ให้หมดเกลี้ยง เลิกการเลี่ยง..หลีกหลบ..เมื่อพบธรรม สิทธิ์ของผู้..จะไป..ได้ใช้กรรม มีแต่ธรรม..นำหน้า..พาไปถึง 231/32 พาไปถึง..จุดหมาย..ที่ปลายทาง เป้าที่วาง..ตรงจิต..คิดคำนึง กำหนดจิต..ทำใจ..ให้เป็นหนึ่ง แล้วก็บึ่ง..มุ่งหน้า..หานิพพาน 231/33 หานิพพาน..อันจุด..สิ้นสุดกัน กรรมผูกพัน..ตัวเรา..มายาวนาน ก็เลิกแล้ว..ต่อกัน..อันตรธาน ไม่มีมาร..ตามติด..ปิดบัญชี 231/34 ปิดบัญชี..ชาติภพ..จบที่สุข ไม่ต้องลุก..หลายครา..ขึ้นมาฉี่ เป็นเช่นนี้..หมู่มิตร..ถ้าจิตดี เป็นผู้มี..อนาคต..หมดเวรกรรม 231/35 หมดเวรกรรม..นำสู่..พระนิพพาน ไม่ต้องการ..แวะชม..พรหมสวรรค์ ไม่ต้องการ..สุขเสพ..เทพเทวัญ ที่มีอัน..ร่วงพลัน..วันบุญหมด 231/36 วันบุญหมด..จบเลย..เสวยทุกข์ หมดสนุก..ทุกข์กระหน่ำ..นายกรรมจด ลงนรก..ทันที..ไม่มีลด ไปตามกฏ..แห่งกรรม..ตนทำมา 231/37 ตนทำมา..อย่างไร..ได้อย่างนั้น เมล็ดพันธุ์..ของตน..ผลเบื้องหน้า สำนึกผิด..ไม่คิด..ปรารถนา ก็จงหา..ทางหนี..มีทางเดียว 231/38 มีทางเดียว..ทางตรง..คือปลงจิต ทำดีติด..สันดาน..จนชาญเชี่ยว เป็นทางเดิน..ของตน..เพียงคนเดียว หยุดการเทียว..ไปกลับ..ดับให้สิ้น 231/39 ดับให้สิ้น..ดิ้นรน..ให้พ้นไป ทำบันได..ป่ายปีน..ไปข้างหน้า จงมุ่งมั่น..ตั้งใจ..ปีนไขว่คว้า หากเหนื่อยล้า..พักใจ..หายไปต่อ 231/40 หายไปต่อ..จดจ่อ..ขัดเกลาใจ ก้าวต่อไป..จะชนะ..ละทุกสิ่ง ผู้ปลดเปลื้อง..เพื่อจบ..สงบนิ่ง จิตหยุดวิ่ง..เท่านั้น..นั่นแหละใช่ 231/41 นั่นแหละใช่..ทางไป..ที่ไฝ่หา ปรารถนา..พ้นทุกข์..ตามรุกไล่ ต้องมุ่งมั่น..ขัดเกลา..เราต่อไป จะปลอดภัย..ที่สุด..จุดนิพพาน 231/42 จุดนิพพาน..เท่านั้น..ยึดมั่นไว้ จุดอื่นใช้..แค่พัก..ไม่ต้องการ เดี๋ยวจะหลง..ติดสุข..ซุกอยู่นาน ขาดทุนบาน..หลงเพลิน..ไม่เดินต่อ 231/43 ไม่เดินต่อ..ก็ล้วน..ต้องหวนกลับ ลงไปรับ..ผลกรรม..ตนเคยก่อ นรกเปรต..อสุรกาย..สัตว์คอยรอ ดีสุดก็..เป็นคน..ถ้าหล่นลง 231/44 ถ้าหล่นลง..มางง..เริ่มต้นใหม่ ไปทางไหน..กันหนอ..ก็ลืมหลง ฉันจะหลับ..หรือตื่น..ขึ้นหรือลง จะตั้งธง..เดินทาง..อย่างไรดี 231/45 อย่างไรดี..ถ้าไม่มี..พุทธศาสน์ ปาณาติบาต..เป็นหลัก..หนักนะนี่ คงวนต่ำ..ดำลึก..นึกให้ดี โอกาสมี..ตั้งใจ..ไปให้พ้น 231/46 ไปให้พ้น..เมื่อตน..เกิดเป็นพุทธ มีทางหลุด..อย่าหยุด..การขุดค้น เกิดจนตาย..มากมาย..ทุกข์เหลือล้น หาทางพ้น..โลกา..ลาโลกีย์ 231/47 ลาโลกีย์..หนีกาม..ตามเกาะเกี่ยว มาเดินเดี่ยว..เอกา..หาทางหนี ผู้เกิดมา..ทุกราย..ตายทุกที ไม่เคยมี..รอดตาย..ผู้กายหยาบ 231/48 ผู้กายหยาบ..อาบตน..บนกองกรรม ค้นหาธรรม..นำทาง..อย่าสร้างบาป บาปไม่ดี..มีโทษ..จงโปรดทราบ ตั้งใจสาป..ไล่ส่ง..ไม่หลงทาง 231/49 ไม่หลงทาง..หลงทิศ..ติดกงกรรม ที่ชักนำ...ใส่แอก..แบกไม่วาง ใช้แสงธรรม..นำตน..ค้นหาทาง รู้จักวาง..เป็นไหม..ใช้ปัญญา 231/50 ใช้ปัญญา..หาทาง..วางยังไง ปัญญาไข..ไปดู..รู้ปัญหา มีทั้งหนัก..ทั้งเบา..มุ่งเข้ามา ด้วยปัญญา..ไร้สุข..ทุกข์เพราะเรา 231/51 ทุกข์เพราะเรา..เอาใจ..เข้าไปเกี่ยว จึงห่อเหี่ยว..เศร้าโศก..โยกคลอนจิต ก็รักโลภ..โกรธหลง..เป็นดงพิษ มันมีฤทธิ์..ฆ่าตน..และคนอื่น 231/52 และคนอื่น..รอบตัว..ที่พัวพัน เป็นเช่นกัน..ยิ่งทุกข์..ปลุกไม่ตื่น ผู้อยากพ้น..ฝึกตน..รู้หยัดยืน มุ่งขอคืน..คุณค่า..มาเป็นคน 231/53 มาเป็นคน..ฝนใจ..ขอใบผ่าน อันเป็นด่าน..สุดท้าย..ใช้ฝึกฝน มีกายหยาบ..รับศึก..เพื่อฝึกตน ให้อดทน..อดกลั้น..มั่นในธรรม 231/54 มั่นในธรรม..เจ้ากรรม..นายเวรล่า เป็นผู้กล้า..สำนึก..ฝึกรับกรรม ผลผลิต..เคยปลูก..ถูกกระทำ จงจดจำ..ฝังจิต..คิดแต่ดี 231/55 คิดแต่ดี..ตอกย้ำ..ทำแต่ดี ให้มากมี..กุศล..พ้นเสียที ด่านมนุษย์..สิ้นสุด..ที่จิตดี กับยังมี..สิทธิ์ผ่าน..ด่านเทพพรหม 231/56 ด่านเทพพรหม..สมสุข..กันเนิ่นนาน จนลืมการ..ฝึกจิต..เลยติดหล่ม พอหมดทุน..บุญทำ..นำล่มจม ผู้จิตคม..ฝึกตน..ต่อบนเลย 231/57 ต่อบนเลย..ดีกว่า..เมื่อลาลับ ลงมานับ..หนึ่งใหม่..ไม่เพื่อนเอย ถ้าดื่มด่ำ..น้ำนรก..ตกคุ้นเคย ก็เชิญเลย..ตามสบาย..ขอไปต่อ 231/58 ขอไปต่อ..ดีกว่า..รักษาจิต กลัวมาติด..กับสนุก..สุขเต็มบ่อ มัวติดสุข..แต่ทุกข์..ยิ้มคอยรอ ตกก็ล่อ..เต็มที่..หนี้ติดตัว 231/59 หนี้ติดตัว..พาตน..หล่นไปรับ ที่ถมทับ..ชาติภพ..ครบถ้วนทั่ว เคยทำไว้..คณานับ..ได้รับชัวร์ ผู้เกรงกลัว..กฏกรรม..นำตนหนี 231/60 นำตนหนี..อย่างมี..สำนึกตน บุญกุศล..สร้างทำ..นำอุทิศ เคยพลาดพลั้ง..สร้างกรรม..กระทำผิด ขอน้อมจิต..ขมา..ลาชั่วกาล |
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |