บนเส้นทางสายพระนิพพาน234
บนเส้นทาง
สายพระนิพพาน 234
234/01
อันร่างกาย..คนเรา..เอาให้ชัด
ที่ร้อยรัด..เลือดเนื้อ..มันเหลือไหม
มันเน่าเปื่อย..ย่อยสลาย..เมื่อตายไป
เหลืออะไร..บ้างเล่า..ให้เราตรอง
234/02
ให้เราตรอง..คิดดู..ผู้ประเสริฐ
พอกำเนิด..ทรงกาย..ไปจนแก่
ทนไม่ไหว..ป่วยไข้..แล้วตายแน่
หมดทางแก้..ต้องตาย..ทอดกายลง
234/03
ทอดกายลง..สิ้นสุด..มนุษย์โลก
บริโภค..ทุกสิ่ง..แล้วยิ่งหลง
กอบโกยสิ่ง..อยากได้..ไม่เคยปลง
เชื่อมั่นคง..นั้นหรือ..คือสมบัติ
234/04
คือสมบัติ..ภายนอก..มุ่งครอบครอง
ไม่ไตร่ตรอง..ขัดใจนิด..คิดกำจัด
ต้องยื้อแย่ง..ให้ได้..ตามไล่ฟัด
เห็นได้ชัด..ความอยาก..ยากกำจัด
234/05
ยากกำจัด..ความอยาก..ออกจากใจ
ประดุจไฟ..โชนแสง..เปลวแดงจัด
เอาน้ำธรรม..เย็นฉ่ำ..คอยสาดซัด
เพื่อกำจัด..กองไฟ..ที่ในตน
234/06
คำขอโทษ..โปรดอภัย..ไม่ดีเลย
เพราะปากเคย..เอ่ยคำ..ทำไม่คิด
พอหน้ามืด..ตามัว..ไม่กลัวผิด
ทำจนติด..แล้วก็..ขออภัย
234/07
ขออภัย..จากใจ..หรือแค่ปาก
ไม่ลำบาก..พูดพร่ำ..กลัวความผิด
ลับหลังไม่..ชั่งใจ..เลยสักนิด
ไม่รู้คิด..ยับยั้ง..คนจัญไร
234/08
คนจัญไร..ทำไป..แล้วค่อยคิด
ง่ายทำผิด..จิตหยาบ..ทำบาปคล่อง
จิตถูกบาป..หยาบช้า..เข้ามาครอง
ไม่อาจมอง..เห็นดี..มีรอบตน
234/09
มีรอบตน..จนปัญญา..หาดีพบ
ไม่ยอมรบ..ปีศาจ..ในดวงจิต
มีปัญญา..สมอง..ไม่ตรองคิด
มีชีวิต..ติดลบ..พบแต่ทุกข์
234/10
พบแต่ทุกข์..ถมทับ..รับผลกรรม
มีแต่ธรรม..เท่านั้น..ช่วยท่านได้
หยุดก่อเวร..ต่อกัน..ในทันใด
มุ่งกลับใจ..ทำดี..แค่นี้เอง
234/11
แค่นี้เอง..ทำดี..ถึงที่สุด
ชั่วบาปหยุด..เด็ดขาด..หยุดทันที
สำนึกผิด..คิดพูดทำ..แต่กรรมดี
จึงไม่มี..พลาดถลำ..ก่อกรรมใด
234/12
อันกรรมใด...ใครก่อ..เตรียมรอรับ
เรียงลำดับ..ก่อนหลัง..หวังได้แน่
ตั้งแต่เกิด..มีกาย..ไปยันแก่
พอนอนแผ่..ไม่พลาด..ชาติต่อไป
234/13
ชาติต่อไป..มีกาย..รับกรรมต่อ
ทุกหลุมบ่อ..น่าเศร้า..เราสร้างเอง
ได้คืนกลับ..ครบถ้วน..ควรกลัวเกรง
ถูกบรรเลง..รุกไล่..ไม่หวั่นหวาด
234/14
ไม่หวั่นหวาด..ขลาดเขลา..ด้วยเข้าใจ
ไม่มีใคร..หนีพ้น..ผลกรรมตน
ผลของกรรม..ตามซัด..เป็นสัตว์คน
หนีขึ้นบน..เทพพรหม..ชมชั่วคราว
234/15
ชมชั่วคราว..แค่นั้น..ท่านเจ้าขา
ถ้าจะหา..มั่นคง..ตรงนิพพาน
สวรรค์พรหม..เพลินชม..ได้ไม่นาน
แดนนิพพาน..สุขอัน..นิรันดร
234/16
รู้เข้าใจ..ในการ..เกิดเป็นคน
ตั้งอยู่บน..พื้นฐาน..การชดใช้
จากเคยร้อน..กลับเย็น..เป็นผู้ให้
จากผู้ไล่..เป็นรับ..นับถอยหลัง
234/17
นับถอยหลัง..ชีวิต..คิดเป็นบวก
ทางสะดวก..ขึ้นบน..มุ่งค้นหา
อภัยทาน..มั่นศีล..ภาวนา
เพื่อจากลา..ด้วยดี..มีสติ
234/18
มีสติ..ปัญญา..ก่อนลาลับ
รู้ระงับ..อารมณ์..ให้จมดิ่ง
มีมารมา..ท้ารบ..สงบนิ่ง
เมื่อไม่วิ่ง..หุนหัน..นั่นชนะ
234/19
นั่นชนะ..ใจตน..คนทั่วไป
ชนะใจ..ตนได้..แสนยากยิ่ง
ผู้อภัย..ใจกว้าง..วางทุกสิ่ง
สงบนิ่ง..ยิ้มสู้..ผู้รุกราน
234/20
ผู้รุกราน..งานเข้า..เราสงบ
มือที่ตบ..ข้างเดียว..หาดังไม่
เมื่อมีการ..เจรจา..หาทางไป
ต่างอภัย..ให้กัน..มันกลับดี
234/21
มันกลับดี..ไม่มี..กรรมต่อกัน
ยังผูกพัน..นับถือ..นี่คือผล
ผู้ละอาย..กลัวบาป..ฉาบติดตน
ตายจากคน..ขึ้นบน..รับผลดี
234/22
เอาเสียงธรรม..น้อมนำ..เข้าสู่จิต
ผู้ได้คิด..ชีวิต..เป็นเช่นนี้
เดี๋ยวสูงต่ำ..เดี๋ยวนำ..หาชั่วดี
ทำมั่งมี..บางที..กลับยากจน
234/23
กลับยากจน..ดิ้นรน..ไปเช่นนี้
ช้ำชีวี..อย่างนี้..ต้องอดทน
จะเบิกบาน..พ้นผ่าน..ความหมองหม่น
หลังเสียงบ่น..ผ่านไป..ก็ให้พร
234/24
ก็ให้พร..กันไป..ไม่แน่นอน
เหมือนละคร..รันทด..แค่บทหนึ่ง
ผ่านเรื่องร้าย..เขียนไว้..สุดซาบซึ้ง
ให้ตราตรึง..อยู่ใน..หัวใจชน
234/25
หัวใจชน..บนโลก..มากโศกทุกข์
ไม่สนุก..เหมือนละคร..เมื่อย้อนคิด
เพราะมีรัก..พลัดพราก..ตอนฉากปิด
ตายสนิท..จริงแท้..มีแต่ทุกข์
234/26
มีแต่ทุกข์..ท่วมท้น..คนผู้เกิด
พอกำเนิด..เกิดต้อง..ร้องดังลั่น
ถ้าแน่นิ่ง..ไม่ติง..ตบตูดพลัน
พอร้องลั่น..แล้วก็..หมอยิ้มได้
234/27
ขอจงใช้..ปัญญา..เข้ามานำ
เป็นผู้ทำ..พูดคิด..ด้วยจิตนิ่ง
จะรู้ว่า..ธรรมดา..คือความจริง
รู้ทุกสิ่ง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล
234/28
ไปตามกาล..เวลา..มาชั่วคราว
ทุกเรื่องราว..ที่เห็น..เช่นความฝัน
เคยหนุ่มสาว..อ้าวหาย..ไปจากกัน
ปัจจุบัน..แก่เฒ่า..รอเข้าโลง
234/29
รอเข้าโลง..ลาโลก..ที่ลวงหลอก
หาทางออก..จากตม..อันขมขื่น
ปรารถนา..ลาลับ..ไม่กลับคืน
เป็นผู้ตื่น..ขึ้นมา..หาแสงธรรม
234/30
หาแสงธรรม..เส้นทาง..เอกเอกา
เพื่อนำพา..สู่จุด..อันหลุดพ้น
การจะเป็น..ผู้หลุด..รู้ขุดค้น
ผู้มากล้น..ความเพียร..ไม่เวียนกลับ
234/31
ไม่เวียนกลับ..จับมั่น..อันทางตรง
พุทธองค์..ชี้ให้..ไปทางนั้น
ทุ่มเทใจ..ให้ถอย..ไม่มีวัน
มุ่งฝ่าฟัน..สู่วิมุติ..สุดกำลัง
234/32
สุดกำลัง..แรงใจ..ให้มีฤทธิ์
ล้างถูจิต..ของตน..ทุกหนแห่ง
ด้วยธารธรรม..น้ำใจ..อันไม่แพง
จงแสดง..ทุกทิศ..จิตควบคุม
234/33
จิตควบคุม..ชุ่มฉ่ำ..เย็นสบาย
เมื่อร้อนคลาย..ไฟดับ..กลับชื่นชุ่ม
แข็งกระด้าง..จิตปรับ..กลับอ่อนนุ่ม
ฤทธิ์ร้อนรุ่ม..ธรรมรด..หมดปัญหา
234/34
หมดปัญหา..ปัญญา..หาทางจบ
เพื่อสยบ..ทุกอย่าง..ที่ค้างคา
รวมทั้งหนี้..เวรกรรม..ที่ตามมา
ความชรา..ป่วยไข้..ก็ไล่ตาม
234/35
ก็ไล่ตาม..ความจริง..ยิ่งปรากฏ
อนาคต..คือตาย..ได้ทุกยาม
ปัจจุบัน..ดีรด..ให้งดงาม
ระลึกความ..ดีงาม..จนสิ้นลม
234/36
จนสิ้นลม..หายใจ..ไปกับดี
จบกันที..ไร้สุข..ทุกข์ระทม
พ้นเสียงญาติ..พี่น้อง..ร้องระงม
เอาจิตคม..ตัดกาย..ไปนิพพาน
234/37
สัตว์ทั้งโลก..เกิดกาย..ต้องตายหมด
จงจำจด..เกิดเท่าไร..ตายเท่านั้น
จงนึกถึง..ความตาย..ไว้ทุกวัน
เพียงแค่หัน..จากกัน..อาจพลันตาย
234/38
อาจพลันตาย..กายตน..บนโลกา
มันจะมา..เมื่อไร..ไม่เคยบอก
ตายได้ทุก..เวลา..หาทางออก
ที่จะบอก..นี้หรือ..คือภาวนา
234/39
คือภาวนา..เป็นยา..ขนาดเอก
ไม่ต้องเศก..ต้องเป่า..เขย่ายา
เป็นธัมมะ..ปฏิบัติ..ตัดปัญหา
มุ่งศึกษา..ธรรมเถิด..ให้เกิดผล
234/40
ให้เกิดผล..แก่ตน..ทีละนิด
รู้จักคิด..หาทาง..สร้างกุศล
ทำความดี..ใจจริง..สิ่งมงคล
เพื่อพาตน..ผ่านประตู..สู่นิพพาน
234/41
แค่มนุษย์..คนหนึ่ง..เพิ่งคิดได้
ที่เวียนว่าย..อยู่นี่..กี่ชาติภพ
ทนเกิดมัน..เรื่อยไป..เมื่อไรจบ
มีทางหลบ..ไหมหนอ..ขอศึกษา
234/42
ขอศึกษา..ตำรา..พุทธครู
ผู้ทรงรู้..ทางไป..ใช้ปัญญา
ผู้เกิดกาย..ทุกข์ยาก..มากปัญหา
พิจารณา..ถ่องแท้..แก้ที่ตน
234/43
แก้ที่ตน..เท่านั้น..ท่านจงคิด
ตนคือจิต..ตรองตรึก..หมั่นฝึกฝน
จงฝึกปรือ..รื้อเรือน..ด้วยอดทน
ฝึกไปจน..รื้อได้..ไร้ปัญหา
234/44
ไร้ปัญหา..ยึดติด..ผู้คิดจาก
ทนลำบาก..เพื่อจุด..สุดปรารถนา
เดินสู่แดน..ไปลับ..ไม่กลับมา
ด้วยศรัทธา..มุ่งมั่น..เพื่อวันจบ
234/45
เพื่อวันจบ..พบสุข..แสนสบาย
เป็นผู้ใช้..จิตขัด..ปฏิบัติก่อน
จนจิตดี..แจ่มชัด..ประภัสสร
ก็ถึงตอน..ตัดกาย..ตอนตายลง
234/46
ใช้หนี้เก่า..นะเจ้า..อย่าก่อใหม่
ความยิ่งใหญ่..คือจบ..สงบจิต
ผู้อยู่ง่าย..กินง่าย..ใช้ชีวิต
ผู้มุ่งคิด..แต่สร้าง..ทางหลุดพ้น
234/47
ทางหลุดพ้น..ของคน..รู้สำนึก
ถลำลึก..ดุจผลไม้..ใกล้จะหล่น
ไม่อยากมี..กำเนิด..เกิดผลิตผล
ต้องทุกข์ทน..เกิดตาย..ไม่รู้จบ
234/48
ไม่รู้จบ..พบทุกข์..ตามทายทัก
ขืนหลงรัก..หนี้ทุกข์..จะท่วมทบ
ถูกลากมา..ลากไป..กลายเป็นศพ
แล้วจะจบ..ยังไง..ไม่ฝึกตน
234/49
ไม่ฝึกตน..ค้นหา..หนทางออก
กิเลสหลอก..เดินตาม..นำเวียนวน
จงตั้งใจ..เด็ดขาด..ประกาศตน
เกิดเป็นคน..ชาตินี้..ครั้งสุดท้าย
234/50
ครั้งสุดท้าย..ใช้หนี้..หาเส้นทาง
รู้จักวาง..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง
ฝึกรู้ลม..สั้นยาว..ก้าวที่ย่าง
จิตต้องสร้าง..เส้นทาง..เดินไปเอง
234/51
ร่างกายคน..กายสัตว์..วัตถุธาตุ
ไม่สามารถ..ทรงตัว..อยู่ชั่วกาล
อนิจจัง..ทุกขัง..ตั้งไม่นาน
ก็ถึงกาล..เสื่อมสลาย..มากมายทุกข์
234/52
มากมายทุกข์..ที่ว่า..หาทำกิน
ทรงชีวิน..หิวกระหาย..ก็ใช่ทุกข์
ไม่สมหวัง..พลัดพราก..ใครมากสุข
หนักเบาทุกข์..ป่วยไข้..ใช่ทั้งนั้น
234/53
ใช่ทั้งนั้น..ธรรมดา..ธรรมชาติ
ยังเป็นญาติ..เจ้าเวร..นายกรรมท่าน
ก็ยิ่งทุกข์..กว่าเก่า..เขาตามทัน
ก็ทุกข์กัน..จนตาย..เจ้ากายคน
234/54
เจ้ากายคน..ทนทุกข์..จงปลุกจิต
ให้รู้คิด..ไกลกว้าง..หาทางพ้น
อยู่ในศีล..ในธรรม..สำนึกตน
เกิดเป็นคน..ชาตินี้..ที่สุดท้าย
234/55
ที่สุดท้าย..มีกาย..ใช้หนี้กรรม
และใช้ธรรม..ตัดเหตุ..กิเลสร้าย
ใช้สำนึก..ฝึกตน..จนทำลาย
กิเลสร้าย..ที่คุกคาม..ด้วยความดี
234/56
ด้วยความดี..สะสม..ทีละนิด
ใช้ชีวิต..ดีทำ..ประจำจิต
แค่สะสม..เพาะบ่ม..วันละนิด
ไม่คาดคิด..รวมตัว..ชั่วไม่ทำ
234/57
ชั่วไม่ทำ..ผลบุญ..คุณสะสม
จากปฐม...ใหญ่โต..มโหฬาร
ได้เวลา..พาบึ่ง..เมื่อถึงกาล
มีวิมาน..พาตน..พ้นทุกข์ได้
234/58
พ้นทุกข์ได้..ทุกยาม..ตามนึกถึง
คิดคำนึง..ถึงบุญ..คุณทำไว้
เคยไหว้พระ..ฟังธรรม..สุดกำไร
ที่ทำไป..ดีล้น..เกิดผลบุญ
234/59
เกิดผลบุญ..ไกลนรก..กว่าที่คิด
แถมได้สิทธิ์..เป็นคน..หรือพ้นผ่าน
อยู่ที่ขัด..เกลาจิต..ติดทนนาน
ให้สะอาด..สะอ้าน..ได้พอไหม
234/60
ได้พอไหม..ใจจิต..ปิดขัดถู
เปิดออกดู..จะผ่าน..ถึงขั้นใด
สวรรค์พรหม..เหมาะสม..หรือต่ำไป
ทำจิตใส..จนถึง..พระนิพพาน





 



Create Date : 31 สิงหาคม 2562
Last Update : 1 กันยายน 2562 18:26:04 น.
Counter : 438 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เฒ่าจอย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



New Comments
สิงหาคม 2562

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
All Blog