บนเส้นทางสายพระนิพพาน234 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 234 234/01 อันร่างกาย..คนเรา..เอาให้ชัด ที่ร้อยรัด..เลือดเนื้อ..มันเหลือไหม มันเน่าเปื่อย..ย่อยสลาย..เมื่อตายไป เหลืออะไร..บ้างเล่า..ให้เราตรอง 234/02 ให้เราตรอง..คิดดู..ผู้ประเสริฐ พอกำเนิด..ทรงกาย..ไปจนแก่ ทนไม่ไหว..ป่วยไข้..แล้วตายแน่ หมดทางแก้..ต้องตาย..ทอดกายลง 234/03 ทอดกายลง..สิ้นสุด..มนุษย์โลก บริโภค..ทุกสิ่ง..แล้วยิ่งหลง กอบโกยสิ่ง..อยากได้..ไม่เคยปลง เชื่อมั่นคง..นั้นหรือ..คือสมบัติ 234/04 คือสมบัติ..ภายนอก..มุ่งครอบครอง ไม่ไตร่ตรอง..ขัดใจนิด..คิดกำจัด ต้องยื้อแย่ง..ให้ได้..ตามไล่ฟัด เห็นได้ชัด..ความอยาก..ยากกำจัด 234/05 ยากกำจัด..ความอยาก..ออกจากใจ ประดุจไฟ..โชนแสง..เปลวแดงจัด เอาน้ำธรรม..เย็นฉ่ำ..คอยสาดซัด เพื่อกำจัด..กองไฟ..ที่ในตน 234/06 คำขอโทษ..โปรดอภัย..ไม่ดีเลย เพราะปากเคย..เอ่ยคำ..ทำไม่คิด พอหน้ามืด..ตามัว..ไม่กลัวผิด ทำจนติด..แล้วก็..ขออภัย 234/07 ขออภัย..จากใจ..หรือแค่ปาก ไม่ลำบาก..พูดพร่ำ..กลัวความผิด ลับหลังไม่..ชั่งใจ..เลยสักนิด ไม่รู้คิด..ยับยั้ง..คนจัญไร 234/08 คนจัญไร..ทำไป..แล้วค่อยคิด ง่ายทำผิด..จิตหยาบ..ทำบาปคล่อง จิตถูกบาป..หยาบช้า..เข้ามาครอง ไม่อาจมอง..เห็นดี..มีรอบตน 234/09 มีรอบตน..จนปัญญา..หาดีพบ ไม่ยอมรบ..ปีศาจ..ในดวงจิต มีปัญญา..สมอง..ไม่ตรองคิด มีชีวิต..ติดลบ..พบแต่ทุกข์ 234/10 พบแต่ทุกข์..ถมทับ..รับผลกรรม มีแต่ธรรม..เท่านั้น..ช่วยท่านได้ หยุดก่อเวร..ต่อกัน..ในทันใด มุ่งกลับใจ..ทำดี..แค่นี้เอง 234/11 แค่นี้เอง..ทำดี..ถึงที่สุด ชั่วบาปหยุด..เด็ดขาด..หยุดทันที สำนึกผิด..คิดพูดทำ..แต่กรรมดี จึงไม่มี..พลาดถลำ..ก่อกรรมใด 234/12 อันกรรมใด...ใครก่อ..เตรียมรอรับ เรียงลำดับ..ก่อนหลัง..หวังได้แน่ ตั้งแต่เกิด..มีกาย..ไปยันแก่ พอนอนแผ่..ไม่พลาด..ชาติต่อไป 234/13 ชาติต่อไป..มีกาย..รับกรรมต่อ ทุกหลุมบ่อ..น่าเศร้า..เราสร้างเอง ได้คืนกลับ..ครบถ้วน..ควรกลัวเกรง ถูกบรรเลง..รุกไล่..ไม่หวั่นหวาด 234/14 ไม่หวั่นหวาด..ขลาดเขลา..ด้วยเข้าใจ ไม่มีใคร..หนีพ้น..ผลกรรมตน ผลของกรรม..ตามซัด..เป็นสัตว์คน หนีขึ้นบน..เทพพรหม..ชมชั่วคราว 234/15 ชมชั่วคราว..แค่นั้น..ท่านเจ้าขา ถ้าจะหา..มั่นคง..ตรงนิพพาน สวรรค์พรหม..เพลินชม..ได้ไม่นาน แดนนิพพาน..สุขอัน..นิรันดร 234/16 รู้เข้าใจ..ในการ..เกิดเป็นคน ตั้งอยู่บน..พื้นฐาน..การชดใช้ จากเคยร้อน..กลับเย็น..เป็นผู้ให้ จากผู้ไล่..เป็นรับ..นับถอยหลัง 234/17 นับถอยหลัง..ชีวิต..คิดเป็นบวก ทางสะดวก..ขึ้นบน..มุ่งค้นหา อภัยทาน..มั่นศีล..ภาวนา เพื่อจากลา..ด้วยดี..มีสติ 234/18 มีสติ..ปัญญา..ก่อนลาลับ รู้ระงับ..อารมณ์..ให้จมดิ่ง มีมารมา..ท้ารบ..สงบนิ่ง เมื่อไม่วิ่ง..หุนหัน..นั่นชนะ 234/19 นั่นชนะ..ใจตน..คนทั่วไป ชนะใจ..ตนได้..แสนยากยิ่ง ผู้อภัย..ใจกว้าง..วางทุกสิ่ง สงบนิ่ง..ยิ้มสู้..ผู้รุกราน 234/20 ผู้รุกราน..งานเข้า..เราสงบ มือที่ตบ..ข้างเดียว..หาดังไม่ เมื่อมีการ..เจรจา..หาทางไป ต่างอภัย..ให้กัน..มันกลับดี 234/21 มันกลับดี..ไม่มี..กรรมต่อกัน ยังผูกพัน..นับถือ..นี่คือผล ผู้ละอาย..กลัวบาป..ฉาบติดตน ตายจากคน..ขึ้นบน..รับผลดี 234/22 เอาเสียงธรรม..น้อมนำ..เข้าสู่จิต ผู้ได้คิด..ชีวิต..เป็นเช่นนี้ เดี๋ยวสูงต่ำ..เดี๋ยวนำ..หาชั่วดี ทำมั่งมี..บางที..กลับยากจน 234/23 กลับยากจน..ดิ้นรน..ไปเช่นนี้ ช้ำชีวี..อย่างนี้..ต้องอดทน จะเบิกบาน..พ้นผ่าน..ความหมองหม่น หลังเสียงบ่น..ผ่านไป..ก็ให้พร 234/24 ก็ให้พร..กันไป..ไม่แน่นอน เหมือนละคร..รันทด..แค่บทหนึ่ง ผ่านเรื่องร้าย..เขียนไว้..สุดซาบซึ้ง ให้ตราตรึง..อยู่ใน..หัวใจชน 234/25 หัวใจชน..บนโลก..มากโศกทุกข์ ไม่สนุก..เหมือนละคร..เมื่อย้อนคิด เพราะมีรัก..พลัดพราก..ตอนฉากปิด ตายสนิท..จริงแท้..มีแต่ทุกข์ 234/26 มีแต่ทุกข์..ท่วมท้น..คนผู้เกิด พอกำเนิด..เกิดต้อง..ร้องดังลั่น ถ้าแน่นิ่ง..ไม่ติง..ตบตูดพลัน พอร้องลั่น..แล้วก็..หมอยิ้มได้ 234/27 ขอจงใช้..ปัญญา..เข้ามานำ เป็นผู้ทำ..พูดคิด..ด้วยจิตนิ่ง จะรู้ว่า..ธรรมดา..คือความจริง รู้ทุกสิ่ง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 234/28 ไปตามกาล..เวลา..มาชั่วคราว ทุกเรื่องราว..ที่เห็น..เช่นความฝัน เคยหนุ่มสาว..อ้าวหาย..ไปจากกัน ปัจจุบัน..แก่เฒ่า..รอเข้าโลง 234/29 รอเข้าโลง..ลาโลก..ที่ลวงหลอก หาทางออก..จากตม..อันขมขื่น ปรารถนา..ลาลับ..ไม่กลับคืน เป็นผู้ตื่น..ขึ้นมา..หาแสงธรรม 234/30 หาแสงธรรม..เส้นทาง..เอกเอกา เพื่อนำพา..สู่จุด..อันหลุดพ้น การจะเป็น..ผู้หลุด..รู้ขุดค้น ผู้มากล้น..ความเพียร..ไม่เวียนกลับ 234/31 ไม่เวียนกลับ..จับมั่น..อันทางตรง พุทธองค์..ชี้ให้..ไปทางนั้น ทุ่มเทใจ..ให้ถอย..ไม่มีวัน มุ่งฝ่าฟัน..สู่วิมุติ..สุดกำลัง 234/32 สุดกำลัง..แรงใจ..ให้มีฤทธิ์ ล้างถูจิต..ของตน..ทุกหนแห่ง ด้วยธารธรรม..น้ำใจ..อันไม่แพง จงแสดง..ทุกทิศ..จิตควบคุม 234/33 จิตควบคุม..ชุ่มฉ่ำ..เย็นสบาย เมื่อร้อนคลาย..ไฟดับ..กลับชื่นชุ่ม แข็งกระด้าง..จิตปรับ..กลับอ่อนนุ่ม ฤทธิ์ร้อนรุ่ม..ธรรมรด..หมดปัญหา 234/34 หมดปัญหา..ปัญญา..หาทางจบ เพื่อสยบ..ทุกอย่าง..ที่ค้างคา รวมทั้งหนี้..เวรกรรม..ที่ตามมา ความชรา..ป่วยไข้..ก็ไล่ตาม 234/35 ก็ไล่ตาม..ความจริง..ยิ่งปรากฏ อนาคต..คือตาย..ได้ทุกยาม ปัจจุบัน..ดีรด..ให้งดงาม ระลึกความ..ดีงาม..จนสิ้นลม 234/36 จนสิ้นลม..หายใจ..ไปกับดี จบกันที..ไร้สุข..ทุกข์ระทม พ้นเสียงญาติ..พี่น้อง..ร้องระงม เอาจิตคม..ตัดกาย..ไปนิพพาน 234/37 สัตว์ทั้งโลก..เกิดกาย..ต้องตายหมด จงจำจด..เกิดเท่าไร..ตายเท่านั้น จงนึกถึง..ความตาย..ไว้ทุกวัน เพียงแค่หัน..จากกัน..อาจพลันตาย 234/38 อาจพลันตาย..กายตน..บนโลกา มันจะมา..เมื่อไร..ไม่เคยบอก ตายได้ทุก..เวลา..หาทางออก ที่จะบอก..นี้หรือ..คือภาวนา 234/39 คือภาวนา..เป็นยา..ขนาดเอก ไม่ต้องเศก..ต้องเป่า..เขย่ายา เป็นธัมมะ..ปฏิบัติ..ตัดปัญหา มุ่งศึกษา..ธรรมเถิด..ให้เกิดผล 234/40 ให้เกิดผล..แก่ตน..ทีละนิด รู้จักคิด..หาทาง..สร้างกุศล ทำความดี..ใจจริง..สิ่งมงคล เพื่อพาตน..ผ่านประตู..สู่นิพพาน 234/41 แค่มนุษย์..คนหนึ่ง..เพิ่งคิดได้ ที่เวียนว่าย..อยู่นี่..กี่ชาติภพ ทนเกิดมัน..เรื่อยไป..เมื่อไรจบ มีทางหลบ..ไหมหนอ..ขอศึกษา 234/42 ขอศึกษา..ตำรา..พุทธครู ผู้ทรงรู้..ทางไป..ใช้ปัญญา ผู้เกิดกาย..ทุกข์ยาก..มากปัญหา พิจารณา..ถ่องแท้..แก้ที่ตน 234/43 แก้ที่ตน..เท่านั้น..ท่านจงคิด ตนคือจิต..ตรองตรึก..หมั่นฝึกฝน จงฝึกปรือ..รื้อเรือน..ด้วยอดทน ฝึกไปจน..รื้อได้..ไร้ปัญหา 234/44 ไร้ปัญหา..ยึดติด..ผู้คิดจาก ทนลำบาก..เพื่อจุด..สุดปรารถนา เดินสู่แดน..ไปลับ..ไม่กลับมา ด้วยศรัทธา..มุ่งมั่น..เพื่อวันจบ 234/45 เพื่อวันจบ..พบสุข..แสนสบาย เป็นผู้ใช้..จิตขัด..ปฏิบัติก่อน จนจิตดี..แจ่มชัด..ประภัสสร ก็ถึงตอน..ตัดกาย..ตอนตายลง 234/46 ใช้หนี้เก่า..นะเจ้า..อย่าก่อใหม่ ความยิ่งใหญ่..คือจบ..สงบจิต ผู้อยู่ง่าย..กินง่าย..ใช้ชีวิต ผู้มุ่งคิด..แต่สร้าง..ทางหลุดพ้น 234/47 ทางหลุดพ้น..ของคน..รู้สำนึก ถลำลึก..ดุจผลไม้..ใกล้จะหล่น ไม่อยากมี..กำเนิด..เกิดผลิตผล ต้องทุกข์ทน..เกิดตาย..ไม่รู้จบ 234/48 ไม่รู้จบ..พบทุกข์..ตามทายทัก ขืนหลงรัก..หนี้ทุกข์..จะท่วมทบ ถูกลากมา..ลากไป..กลายเป็นศพ แล้วจะจบ..ยังไง..ไม่ฝึกตน 234/49 ไม่ฝึกตน..ค้นหา..หนทางออก กิเลสหลอก..เดินตาม..นำเวียนวน จงตั้งใจ..เด็ดขาด..ประกาศตน เกิดเป็นคน..ชาตินี้..ครั้งสุดท้าย 234/50 ครั้งสุดท้าย..ใช้หนี้..หาเส้นทาง รู้จักวาง..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง ฝึกรู้ลม..สั้นยาว..ก้าวที่ย่าง จิตต้องสร้าง..เส้นทาง..เดินไปเอง 234/51 ร่างกายคน..กายสัตว์..วัตถุธาตุ ไม่สามารถ..ทรงตัว..อยู่ชั่วกาล อนิจจัง..ทุกขัง..ตั้งไม่นาน ก็ถึงกาล..เสื่อมสลาย..มากมายทุกข์ 234/52 มากมายทุกข์..ที่ว่า..หาทำกิน ทรงชีวิน..หิวกระหาย..ก็ใช่ทุกข์ ไม่สมหวัง..พลัดพราก..ใครมากสุข หนักเบาทุกข์..ป่วยไข้..ใช่ทั้งนั้น 234/53 ใช่ทั้งนั้น..ธรรมดา..ธรรมชาติ ยังเป็นญาติ..เจ้าเวร..นายกรรมท่าน ก็ยิ่งทุกข์..กว่าเก่า..เขาตามทัน ก็ทุกข์กัน..จนตาย..เจ้ากายคน 234/54 เจ้ากายคน..ทนทุกข์..จงปลุกจิต ให้รู้คิด..ไกลกว้าง..หาทางพ้น อยู่ในศีล..ในธรรม..สำนึกตน เกิดเป็นคน..ชาตินี้..ที่สุดท้าย 234/55 ที่สุดท้าย..มีกาย..ใช้หนี้กรรม และใช้ธรรม..ตัดเหตุ..กิเลสร้าย ใช้สำนึก..ฝึกตน..จนทำลาย กิเลสร้าย..ที่คุกคาม..ด้วยความดี 234/56 ด้วยความดี..สะสม..ทีละนิด ใช้ชีวิต..ดีทำ..ประจำจิต แค่สะสม..เพาะบ่ม..วันละนิด ไม่คาดคิด..รวมตัว..ชั่วไม่ทำ 234/57 ชั่วไม่ทำ..ผลบุญ..คุณสะสม จากปฐม...ใหญ่โต..มโหฬาร ได้เวลา..พาบึ่ง..เมื่อถึงกาล มีวิมาน..พาตน..พ้นทุกข์ได้ 234/58 พ้นทุกข์ได้..ทุกยาม..ตามนึกถึง คิดคำนึง..ถึงบุญ..คุณทำไว้ เคยไหว้พระ..ฟังธรรม..สุดกำไร ที่ทำไป..ดีล้น..เกิดผลบุญ 234/59 เกิดผลบุญ..ไกลนรก..กว่าที่คิด แถมได้สิทธิ์..เป็นคน..หรือพ้นผ่าน อยู่ที่ขัด..เกลาจิต..ติดทนนาน ให้สะอาด..สะอ้าน..ได้พอไหม 234/60 ได้พอไหม..ใจจิต..ปิดขัดถู เปิดออกดู..จะผ่าน..ถึงขั้นใด สวรรค์พรหม..เหมาะสม..หรือต่ำไป ทำจิตใส..จนถึง..พระนิพพาน |
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |