ละคร ผู้ใหญ่่ลีกับนางมา ตอนที่ 10

ตอนที่ 10
พินกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดหน้าบ้าน ต้องตกใจกับเสียงประดิษฐ์ที่เดินบ่นตามหลังมาลินีกลับเข้ามาด้วยเรื่องนายเหว่า คนงานของผู้ใหญ่ลี ประดิษฐ์โวยวายว่าไอ้นั่นมันละชั้นกับเรา ทำไมมาถึงลดตัวไปหามันแบบนี้ มาลินีเบื่อนิสัยชอบดูถูกคนของประดิษฐ์เต็มที ตอบโต้จนประดิษฐ์ถึงกับสะอึก แล้วเธอก็เดินหนีไปทางหนึ่ง
พินเมียงมองอย่างสงสัยใคร่รู้ ก่อนจะแถไปถามวลัยกับสมรที่เดินรั้งท้ายก็ได้ความว่า มาลินีกำลังหลงรักคนงานที่ชื่อเหว่า พินฟังแล้วอุทานตกอกตกใจว่าไม่จริง เป็นไปไม่ได้... ด้านลีนวัตรที่ยังอยู่กลางท้องนากับเหว่าและปื๊ด แม้เขาไม่พอใจทั้งคำพูดและการกระทำของประดิษฐ์ แต่ก็ไม่เก็บเอามาถือสา แต่เหว่ากลับโกรธแทน อยากให้ลีนวัตรสั่งสอนมันให้อ่วมกว่านี้ ลีนวัตรบอกว่าตนไม่อยากสร้างศัตรู จากนั้นก็สั่งเหว่าไปจัดการฉีดปุ๋ยให้เสร็จ พอเหว่าผละไป ปื๊ดถามพ่อถูกต่อยเจ็บมากไหม ลีนวัตรบอกว่าแค่นี้เรื่องเล็ก ปื๊ดจึงดักคอพ่อว่า พ่อหายเจ็บตั้งแต่ตอนคุณมาเขามาโอ๋พ่อแล้วใช่ไหมล่ะ
ลีนวัตรว่าปื๊ดรู้ดี ปื๊ดยิ้มหน้าเป็น ถามพ่อว่าชอบ
คุณมาเหมือนกันใช่ไหม ลีนวัตรเลยตวาดปื๊ดว่าเป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าแก่แดดให้มันมากนัก ปื๊ดกลับไม่รู้สึกรู้สา
"พูดกันเปิดอกอย่างลูกผู้ชายเลยนะพ่อ ถ้าพ่อชอบคุณมาจริงๆ ปื๊ดเสียสละให้พ่อก็ได้ นี่ถ้าเป็นคนอื่นปื๊ดไม่ยอมหรอกนะจะบอกให้"
"ไอ้ปื๊ด...เอ็งไม่ต้องมาทำเป็นเสียสละอะไรทั้งนั้น เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง"
"พ่ออย่ามาทำเป็นปากแข็งเล้ย ปื๊ดรู้มาตั้งนานแล้วว่าพ่อชอบคุณมา"
"ชอบเขาแล้วไงวะ ในเมื่อเขาไม่ได้ชอบเราจริงๆ"
"พ่อพูดยังไง ก็คุณมาเขา..."
"พ่อบอกเอ็งแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง" ลีนวัตรตัดบทลุกเดินออกไป ปื๊ดได้แต่เกาหัวแกรกๆไม่เข้าใจ
ประดิษฐ์ยังคงตามตอแยมาลินี ทั้งที่สุดแสนจะรำคาญกับกลิ่นขี้หมูขี้ไก่ในเล้าที่มาลินีลงมาให้อาหารพวกมัน แต่พอมาลินีเอ่ยปากไล่เขากลับกรุงเทพฯ เขากลับไม่ยอม ถ้าจะกลับก็ต้องมีมาลินีกลับไปด้วย มาลินีจึงให้อยู่ตามสบาย นานเท่าไหร่ ก็ได้ในฐานะแขก
"มาจะมาใช้วิธีนี้กับผมไม่ได้หรอก" มาลินีงงว่าเขาหมายถึงอะไร "มันก็แค่ลูกไม้ตื้นๆว่ามามีแฟนใหม่แล้ว มาคิดว่าใช้วิธีนี้แล้วจะเขี่ยดิ๊กออกไปได้ง่ายๆงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอกมา...ไอ้บ้านั่นหน้าตามันก็เหมือนคนงานก่อสร้างทั่วๆไป เดินตลาดที่ไหนก็หน้ายังงี้ทั้งนั้น มาไม่ได้ชอบมันจริงหรอก ดิ๊กรู้"
"คนเราจะชอบกัน เขาไม่ได้ดูกันที่หน้าตา คุณอย่าเอาความคิดตัวเองตัดสินคนอื่นว่าเขาจะต้องคิดอย่างเดียวกับคุณหน่อยเลย"
มาลินีฉีดน้ำจากสายยางล้างพื้นคอกหมู จงใจให้น้ำจากพื้นกระเซ็นใส่ประดิษฐ์...ได้ผล ประดิษฐ์ขยะแขยงน้ำขี้หมู กระโดดหนีไปไกลหลายวา...


กลับมาถึงบ้านพร้อมลีนวัตร ปื๊ดก็ปากสว่างเล่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นกลางท้องนาให้แม่ปุยและทุกคนฟัง ลีนวัตรเลยยิ่งเซ็ง รีบหลบเข้าห้องทำงาน แต่อีกครู่แม่ปุยก็ตามเข้ามาเลียบเคียงจะให้ลีนวัตรเอาแกงหอยขมไปให้มาลินีที่บ้าน อ้างว่าคนอื่นไม่มีใครว่างสักคน
"งั้นแม่ก็คงต้องไปเองแล้วละมั้ง เพราะหนูก็ไม่ว่างเหมือนกัน"
"ผู้ใหญ่ไปให้แม่หน่อยไม่ได้เรอะ วันนี้แม่ปวดหัวเข่ายังไงก็ไม่รู้"
"งั้นก็ไม่ต้องเอาไปให้เขาหรอกแม่"
"มันยังไงกันล่ะ ทุกทีบ้านคุณนายวันนี่ไม่ต้องขอร้องให้ไปกันเลยนี่นา"
"มันไม่เหมือนเดิมแล้วแม่"
"ผู้ใหญ่นี่ก็แปลกคน พอผู้หญิงเขาแสดงออกว่าชอบ ก็เลิกสนใจเขาซะงั้น"
"แม่....เขาไม่ได้ชอบหนูจริงหรอก หนูรู้ เขาแค่ใช้หนูเป็นเครื่องมือเท่านั้นเอง เขางอนกับแฟนเขาเฉยๆ ก็เลยหาทางให้แฟนง้อ ทำทีว่ามีคนใหม่ อีกซักพักพอเขาปรับความเข้าใจกันได้ เขาก็กลับไปอี๋อ๋อกันเหมือนเดิม สุดท้ายคนที่กลายเป็นหมา ถ้าไม่ใช่หนูแล้วจะเป็นใคร"
"ผู้ใหญ่คิดมากไปเอง คุณมาเธอไม่ใช่คนยังงั้นซะหน่อย"
"แม่รู้จักเขาดีแล้วเหรอ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจมันก็ถมไปนะแม่"
"ผู้ใหญ่กลัว...ว่างั้นเหอะ"
"ถ้าเลือกได้ เลือกที่จะไม่ต้องเจ็บ มันก็ดีกว่าไม่ใช่ เหรอแม่"
"หมายความว่าต้องให้ชัวร์ว่าคุณมาเธอชอบผู้ใหญ่ จริงๆ"
"แม่ไม่เคยได้ยินที่เขาว่าเหรอ...พิษอะไรก็ไม่ร้ายเท่าพิษจากจริตมารยาหญิงน่ะ"
"เออ...แต่แม่จะขอเตือนผู้ใหญ่ไว้ละกัน ผู้หญิงน่ะนะ เขาไม่เซ้าซี้นานหรอก ขืนผู้ใหญ่มัวแต่เล่นตัว ก็คอยกินแห้วแทนข้าวไปละกัน" แม่ปุยหยอดทิ้งทายเอาไว้ก่อนไป ลีนวัตรถึงกับนิ่งอึ้ง...
ประดิษฐ์ยังขุ่นเคืองใจ เดินวนไปวนมาหลังตามหามาลินีไม่พบ จนวลัยกับสมรมองหน้ากันอย่างอึดอัดกับบรรยากาศ พอสองสาวชวนเขากลับกรุงเทพฯ ประดิษฐ์ยืนยันยังไงก็ไม่กลับ ถ้าไม่มีมาลินีกลับไปด้วย ถ้าทั้งคู่อยากกลับก็กลับไปก่อน เขาจะอยู่ที่นี่คอยดักคอและขวางไอ้คนงานนั่นทุกทาง
มาลินีไม่ได้ออกไปท้องนาอย่างที่พินเข้าใจ เธอเดินไปบ้านผู้ใหญ่ลี ตั้งใจจะให้เขาสอนวิธีทำปุ๋ยหมักอินทรีย์ แต่เจอนายเหว่ากำลังเก็บฟืน เธอตื๊อจะให้นายเหว่าเป็นคนสอนแทน แต่นายเหว่าหรือลีนวัตรซึ่งความจริงดีใจแต่ปั้นฟอร์มขรึมไม่สนใจ ทำให้มาลินีชักจะระอา
"วันนี้นายเป็นอะไรของนายเนี่ย ฉันไปทำอะไรให้นายไม่พอใจรึไง แค่บอกเรื่องทำปุ๋ยแค่เนี้ย ทำยังกะจะเป็นจะตาย"
"คุณไม่ได้สนใจจะทำมันจริงๆหรอก ผมรู้ คุณแค่จะหลอกใช้ผมเท่านั้นเอง"
"นายพูดอะไรของนายเนี่ย"
"พอคุณคืนดีกับแฟนคุณ คุณก็เลิกสนใจมัน เผลอๆก็กลับกรุงเทพฯกับแฟนคุณน่ะแหละ"
"อ้อ...ฉันเข้าใจแล้ว นายคิดว่าที่ฉันทำดีกับนายวันนี้มันเป็นเรื่องเสแสร้งงั้นสิ"
"คุณน่าจะรู้แก่ใจตัวเองดีกว่าใคร"
"นายมันเป็นผู้ชายทุเรศ นายคงไม่รู้ตัวหรอกมั้งว่านายคิดแบบนี้มันดูถูกผู้หญิงชัดๆ ดี...ถ้างั้นก็อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ"
มาลินีผลุนผลันออกไปทันที ลีนวัตรได้แต่มองตามตาปริบๆ แม่ปุยถือหม้อใส่แกงออกมาจากในบ้าน จะให้มาลินีเอาแกงหอยขมไปกิน ปรากฏว่ามาลินีเดินตุปัดตุป่องออกไปแล้ว แม่ปุยจึงวานลีนวัตรวิ่งเอาแกงตามไปให้เธอที
"อย่าเลยแม่ เขาไม่ได้ปลื้มมันหรอก ปากเขาบอกว่าอร่อย แต่จริงๆแล้วใจเขาอาจจะบอกว่ามันไม่เห็นจะได้ความก็ได้" ลีนวัตรเดินหน้าตูมไปอีกทาง แม่ปุยเลยต้องหันไปพึ่งปื๊ดแทน แล้วกลับมาเฉ่งลีนวัตรต่อ
"ดีไหมล่ะ ผู้หญิงเขาอุตส่าห์ตามมาง้อถึงบ้านก็เล่นตัวซะนี่ ถ้าเขาเกิดเอือมระอาขึ้นมา ไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลยเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละจะรู้สึก"
"ก็ช่างเขาสิแม่"
"แม่ละไม่เข้าใจผู้ใหญ่จริงจริ๊ง"
"หนูก็ไม่เข้าใจผู้หญิงเหมือนกันแม่"
"ผู้หญิงที่ไหนก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ ถ้าเขาไม่ชอบจริง เขาไม่มาใส่ใจยังงี้หรอก"
"แล้วแฟนเขาล่ะแม่"
"ถ้าผู้ใหญ่เห็นว่าตัวเองด้อยกว่าเขาแล้วถอยออกมา แม่จะไม่ขัดใจซักนิด แต่นี่แค่เปรียบมวย ผู้ใหญ่ก็ถอดใจซะแล้ว แม่ว่ามันก็ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไร เฮ้อ ระฆังยังไม่ทันเริ่มยกแรกเล้ย ก็โยนผ้าทิ้งซะแล้ว"
ข้างฝ่ายปื๊ดที่เต็มใจเอาแกงไปให้มาลินี ปื๊ดต้องมาเจอประดิษฐ์แล้วเกิดต่อปากต่อคำกัน เพราะประดิษฐ์ยังหงุดหงิดเรื่องเหว่าไม่หาย จึงพาลมาลงที่ปื๊ด มาลินีเลยอดได้ฟังความจริงของผู้ใหญ่ลีที่ปื๊ดกำลังจะเผยออกมา
หลังอาหารมื้อค่ำ มาลินีก็เกือบจะได้รู้ความจริงของผู้ใหญ่ลีจากปากของพินอีกคน ถ้าวลัยไม่เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน วลัยมาขอกาแฟจากพินกินสักถ้วย แล้วดึงมาลินีออกไปคุยกันข้างนอก ทั้งที่มาลินียังคาใจเรื่องผู้ใหญ่ลอพ่อผู้ใหญ่ลีที่พินพูดทิ้งค้างเอาไว้...
ขณะลีนวัตรนอนเป่าขลุ่ยหน้าเศร้าข้างกองฟาง ปื๊ดตามมานั่งคุยด้วยเรื่องมาลินี ปื๊ดพูดเป็นจริงเป็นจังยอมให้พ่อหาแม่ให้ตนได้ แต่มีข้อแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นมาลินีคนเดียวเท่านั้น คนอื่นปื๊ดไม่เอา เพราะปื๊ดชอบมาลินี แล้วก็รู้ด้วยว่าพ่อก็ชอบเธอเหมือนกัน ลีนวัตรยอมรับแต่บอกปื๊ดว่ามันไม่ง่ายอย่างที่ปื๊ดคิด ปื๊ดไม่สน กลับพูดลักไก่ว่าพ่อสัญญาแล้วนะ
"เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่ทีวีนะไอ้ปื๊ด ถึงจะเปิดปุ๊บติดปั๊บ พ่อให้สัญญาเอ็งไม่ได้หรอก"
เวลาเดียวกันนั้น ประดิษฐ์พยายามง้องอนมาลินี และ พอเขารู้ว่ามาลินีมีที่ดินเป็นร้อยไร่ ก็ยุให้เธอขายแล้วเอาเงินมาทำความฝันของเราให้เป็นจริง แต่มาลินียืนยันว่าเธอทรยศยายไม่ได้ ถึงยายจะตายไปแล้ว แต่ในจดหมายท่านสั่งเสียเอาไว้ และถ้าจะขายขึ้นมาจริงๆ ท่านก็ให้ขายให้ผู้ใหญ่ลีคนเดียว
ประดิษฐ์ข้องใจทำไมต้องขายให้ผู้ใหญ่ลี จึงเรียกพินมาถาม พินก็ตอบตามจริงที่ตนรู้เห็นมาตลอดว่า เพราะผู้ใหญ่ลีเป็นคนดี คุณนายวันรักผู้ใหญ่ลีมาก อันที่จริงถ้าไม่มีมาลินี แกคงยกที่ให้ผู้ใหญ่ลีฟรีๆด้วยซ้ำ...ประดิษฐ์ฟังแล้วไม่สบอารมณ์ อยากเห็นหน้าค่าตาผู้ใหญ่ลีเหลือเกิน เช้าวันใหม่เขาจึงบุกเดี่ยวไปถึงบ้านผู้ใหญ่ลี เจอตัวกันแล้ว แต่ ประดิษฐ์เข้าใจตามมาลินีว่าลีนวัตรคือนายเหว่า
ลีนวัตรไม่อยากเสวนาด้วย พยักพเยิดให้แม่ปุยพาเขาขึ้นไปคุยธุระบนเรือน ประดิษฐ์แต่งเรื่องหลอกแม่ปุยว่ามาลินีอยากขายที่ดินตั้งแต่แรกแล้ว ลีนวัตรได้ยินเข้าก็รีบขึ้นเรือนมาแสดงความคิดเห็น แต่ประดิษฐ์ไม่พอใจ ด่าเขาอย่างหยาบคาย ลีนวัตรโกรธจนยั้งอารมณ์ไม่อยู่ชกประดิษฐ์เข้าเบ้าตาเต็มๆ ประดิษฐ์วิ่งโอดโอยกลับไปฟ้องมาลินีว่าเขาถูกไอ้เหว่าชกหน้า แทนที่มาลินีจะสงสาร เธอกลับพูดรู้ทันว่าประดิษฐ์คงไปพูดอะไรให้เขาไม่พอใจ
"โธ่มา...ดิ๊กจะไปพูดอะไรกับมัน คนอย่างดิ๊กไม่เสวนากับคนระดับล่างอยู่แล้ว มาก็รู้"
"แล้วคุณไปทำอะไรที่บ้านผู้ใหญ่ลี"
"ดิ๊กเดินเล่นไปเรื่อยๆ พอรู้ว่าเป็นบ้านผู้ใหญ่ลี ดิ๊ก ก็เลยคิดว่าเข้าไปทักทายแกหน่อย เพราะมาพูดถึงหลายหนแล้ว"
"แต่คุณก็ไม่ได้เจอผู้ใหญ่ลี"
ประดิษฐ์ยอมรับว่าไม่เจอ แต่ได้คุยกับเมียผู้ใหญ่ลี ทำให้รู้อะไรขึ้นมาอีกเยอะ มาลินีซักอย่างสนใจ ประดิษฐ์ ได้โอกาสแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะว่า จริงๆแล้วผู้ใหญ่ลีเตรียมเงินสดไว้ซื้อที่ดินของมาลินีแล้ว แต่พอมาลินีเกิดไม่ยอมขายแกก็เซ็งและพาลโกรธขึ้นมา มาลินีคล้อยตามเพราะเรื่องราวมันสอดคล้อง คิดว่าเหตุนี้เองผู้ใหญ่ลีถึงหลบหน้าไม่ยอมให้ เธอพบเขาสักครั้ง
"เท่าที่ดิ๊กจับความได้นะ ผู้ใหญ่ลีแกอยากได้ที่ดินของมาจนตัวสั่น เมียแกน่ะหลุดปากออกมาว่า มาน่ะไม่มีปัญญาจะมาทำไร่ไถนาหรอก อยู่ได้ไม่นานก็ต้องเปิดกลับกรุงเทพฯ"
"ต่อหน้าไม่เห็นแกพูดอย่างนี้เลย"
"พวกตลบตะแลง ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างไงครับมา คนพวกนี้น่ากลัวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้นเลย"
พินนั่งฟังหน้านิ่วคิ้วขมวด อยากขัดแต่ไม่มีโอกาสเพราะประดิษฐ์พรั่งพรู พอมาลินีจะออกไป ประดิษฐ์รีบคว้า แขนเธอไว้
"อย่าเลยครับมา ดิ๊กว่าคนพวกเนี้ยอิทธิพลมันเยอะ เผลอๆมันเป็นมาเฟีย ไม่งั้นยายของมาไม่สั่งเสียเอาไว้หรอกว่าให้มาขายที่ให้มันคนเดียว ถ้าดิ๊กทายไม่ผิดนะ ลูกน้องมันไอ้เหว่าเนี่ย ก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน ที่มันมาจีบมาเนี่ย มันคงหวังตกถังข้าวสารแหงๆ มาคิดดูนะถ้ามันได้มาเป็นเมีย มันก็สบายไปทั้งชาติไม่ต้องทำอะไรเลย ดิ๊กไม่อยากคิดหรอกนะว่าผู้ใหญ่ลีส่งมันมาให้ทำแผนชั่วนี่ ไอ้บ้านี่แผนมันสูง มันอาจจะคิดทำคนเดียวก็ได้ ไอ้นี่มันเลวจริงๆ มันคงกลัวว่าดิ๊กจะรู้ทันมัน มันก็เลยชกดิ๊กเลย อูย...เจ็บ ตาดิ๊กจะบอดไหมเนี่ย"
มาลินีตัดสินใจไม่นานก็ผลุนผลันออกไปจนได้ เธอเดินลิ่วๆไปถึงหน้าบ้านผู้ใหญ่ลี พอรู้จากแม่ปุยว่าผู้ใหญ่ลีไม่อยู่ ไปประชุมลูกบ้านที่วัด มาลินีไม่รออะไรอีกแล้ว ตามไปถึงที่นั่นแล้วร้องถามว่าคนไหนคือผู้ใหญ่ลี วันนี้เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ลีนวัตรเห็นมาลินีกำลังอารมณ์พลุ่งพล่าน พยายามจะไกล่เกลี่ย แต่เธอกลับเล่นงานเขาอีกคน ตบหน้าเขาดังฉาด ทำเอาคนอื่นๆพากันตกใจ ก่อนจะบอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ นายเหว่า แต่เป็นผู้ใหญ่ลีต่างหาก
มาลินีอึ้งงันเหมือนโดนหมัดชุดกลางหน้า ตัวเย็นวาบหัวจดเท้า ลีนวัตรพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองมาลินีตาปริบๆ
"นาย...นายคือ...ผู้ใหญ่ลี"
"คุณมา...เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง"
"เลวมาก!" มาลินีตบหน้าเขาอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งออกไป ด้วยความอับอายขายหน้า
ลีนวัตรวิ่งตามเธอไป ขอร้องให้เธอฟังเขาก่อน มาลินียังไม่หายขุ่นเคืองใจตวาดเขาว่า มีอะไรจะต้องพูดอีกงั้นเหรอ
"ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณไปได้ยินได้ฟังอะไรมาจากคนรักของคุณ แต่ผมกล้าพูดได้เลยว่าสิ่งที่คุณรับรู้มามันไม่ได้เป็นความจริง"
"แล้วไอ้ที่นายหลอกฉันมาตลอดเวลาว่านายชื่อนายเหว่าล่ะ นายจะบอกว่ามันไม่ได้เป็นความจริงด้วยใช่มั้ย"
"คุณมา...ผมเสียใจ ถ้าทำให้คุณโกรธ"
"นายนี่มันแย่กว่าผู้ชายคนไหนๆในโลกนี้เลย ที่ฉันเคยคิดว่านายพอจะมีความจริงใจอยู่บ้าง มันไม่มีเหลือแล้ว ทั้งหมดที่นายทำมา นายแค่เห็นฉันเป็นตัวตลกเท่านั้นเอง"
มาลินีเดินจากไปอย่างเสียความรู้สึก ลีนวัตรอื้ออึงจนทำอะไรไม่ถูก ถึงตามไปง้อตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น


ooooooo

จบตอนที่ 10

เครดิต //www.thairath.co.th

Create Date : 28 กรกฎาคม 2552		4 comments
Last Update : 29 กรกฎาคม 2552 10:28:22 น.
Counter : 322 Pageviews.
Share Tweet