ไม่อาจจะหนีความจริง
บางสิ่งมันไม่มีทางจะฝืนชะตา
ไม่มีวันที่ดินจะปีน ถึงฟ้า
ไม่ว่าพยายามเท่าไหร่
จุดจบก็รู้ตัวดี
เพียงแต่มันไม่มีแรงจะรั้งดึงใจ
บอกตัวเองทุกวันมันฟังที่ไหน
จะต้องแลกอะไรก็เอา
แมลงที่โง่เขลา บินเข้ากองไฟที่ร้อนรุม
จะตายมันก็คุ้มแค่อยากให้เธอรู้
รักเธอได้ยินไหม แม้ไปไม่ถึงเธอ
เธออยู่ไกลเสมอ และคงไม่ต้องการ
พร้อมรับบทสุดท้าย เสียใจก็ช่างมัน
หน้าที่ของฉัน รักเธอทุกวันก็พอแล้ว
จะอยู่เพื่อรักเธอไป
ไม่ว่าเธอรักใครๆ คนไหนตามที
เจ็บแต่สุขหัวใจไม่ไปเซ้าซี้
ไม่มีค่าใดๆ ก็เอา
แมลงที่โง่เขลา บินเข้ากองไฟที่ร้อนรุม
จะตายมันก็คุ้ม จะตายด้วยความรัก
รักเธอได้ยินไหม แม้ไปไม่ถึงเธอ
เธออยู่ไกลเสมอ และคงไม่ต้องการ
พร้อมรับบทสุดท้าย เสียใจก็ช่างมัน
หน้าที่ของฉัน รักเธอทุกวันก็พอแล้ว
ไม่มีวันเป็นคนรัก แต่ รักจริงคงอยู่
ฉันรู้ฉันทำอะไร
รักเธอได้ยินไหม แม้ไปไม่ถึงเธอ
เธออยู่ไกลเสมอ และคงไม่ต้องการ
พร้อมรับบทสุดท้าย เสียใจก็ช่างมัน
หน้าที่ของฉัน รักเธอ(ต่อไป)ทุกวันก็พอแล้ว |
...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
