สายลม เศษใบไม้ที่ร่วงหล่น
เหงาใจ.. ไม่มีคนเคียงข้างกาย
ไหว... หวั่น มันช่างแสนเดียวดาย
เปล่าเปลี่ยวใจเหลือเกิน
ฝนโปรย.. เปียกปอนจนหัวใจชา
น้ำตา.. หลั่งลงมารินรดใจ
หนาวสั่น ยังคิดถึงคนไกล
..ห่วงใยเธอเหลือเกิน
เหงา.. มีแต่ความเหงาใจ
จะอีกนานเท่าไร กว่าจะได้พบกัน
ฟ้า..ไม่อาจขวางกั้น
ผูกใจรักมั่น มีแต่เพียงแค่เธอ
เมฆลอย.. ล่องไปไกลจนลับตา
ช่วยพา.. หอบเอาคำรักฉันไป
ถึงเธอ.. คนที่ฉันมีใจ
ฝากให้เธอได้ยิน..
ฝนโปรย.. เปียกปอนจนหัวใจชา
น้ำตา.. หลั่งลงมารินรดใจ
หนาวสั่น ยังคิดถึงคนไกล
ห่วงใยเธอเหลือเกิน
เหงา.. มีแต่ความเหงาใจ
จะอีกนานเท่าไร กว่าจะได้พบกัน
ฟ้าไม่อาจขวางกั้น
ผูกใจรักมั่น มีแต่เพียงแค่เธอ
เมฆลอย.. ล่องไปไกลจนลับตา
ช่วยพา... หอบเอาคำรักฉันไป
ถึงเธอ คนที่ฉันมีใจ
ฝากให้เธอได้ยิน.. |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
