บอกกับตัวเองทุกครั้งว่าเราจะไม่พลั้งหลงทาง
ให้ความต่างเป็นข้ออ้างแบ่งแยกทางระหว่างสองเรา
บอกกับตัวเองทุกวัน จะมีกันและกันไม่เปลี่ยน
แม้เวลาจะหมุนเวียนนั่นคือสิ่งที่เราได้เรียนรู้กัน
ปล่อยใจให้ล่องลอย เปิดออกไปยอมรับความต่าง
เว้นที่ว่างแต่ไม่ห่าง จนความต่างแยกเราจากกัน
ปล่อยใจให้ล่องลอยเปิดออกไปยอมรับ สิ่งที่เป็น
เปิดรับกับสิ่งที่เห็นว่าเราเป็นแค่คนสองคน
ความรัก ก็เป็นแบบนี้
มีทุกข์บ้างที่สุข แม้เศร้าก็ดีกว่าอยู่เหงา ๆ
เพราะว่าเรามีคนร่วมเศร้าถึงสองคน
ให้ความรักเป็นตัวเราถึงจะเหงาไปหน่อย
ก็คงจะไม่บ่อยจนมากไป แค่พอให้ใจสองใจ
ได้คิดถึงกัน บ้างก็ดี
ให้ความรักนำทาง ให้เรากลับมาเหมือนเดิม
กลับมาเติมความเข้าใจให้เดินเคียงข้างกันอีกครั้ง
ความรัก ก็เป็นแบบนี้
มีทุกข์บ้างที่สุข แม้เศร้าก็ดีกว่าอยู่เหงา ๆ
เพราะว่าเรามีคนร่วมเศร้าถึงสองคน
ให้ความรักเป็นตัวเราถึงจะเหงาไปหน่อย
ก็คงจะไม่บ่อยจนมากไป แค่พอให้ใจสองใจ
ได้คิดถึงกัน(ได้คิดถึงกัน) บ้างก็ดี |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
