เป็นแค่หนอนไร้ค่า
ที่หลงลืมตาเกิดมาข้างๆดอกไม้
ร่างกายผอมบาง ดมกลิ่นหอม เย้ายวน
หลากสีชี้ชวนให้หลงรัก ไม่ลาร้าง
หลงรักเจ้าช่อดอกไม้ทั้งใจ
ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน
จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ
ให้เจ้าดอกไม้ระคาย
แค่ใช้น้ำค้างเพื่อพอประทัง
ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้
ไม่เคยคิดมองตัวเอง
จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป
ลองทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น
หล่นร่วงลงไปทอดกายเป็นปุ๋ยดิน
โอ้เจ้าหนอนผีเสื้อ ไม่เหลือเวลาตามฝัน
ไม่ทันได้เติบโต ไม่ทันโผบิน
แล้วความรักของมัน
จะทิ้งเรื่องราวอะไรให้ใครได้ยิน
รักที่สร้างสรรค์ไม่ทำร้ายใคร
ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน
จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ
ให้เจ้าดอกไม้ระคาย
แค่ใช้น้ำค้างเพื่อพอประทัง
ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้
ไม่เคยคิดมองตัวเอง
จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป
ลองทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น
หล่นร่วงลงไปทอดกายเป็นปุ๋ยดิน
แค่ใช้น้ำค้างเพื่อพอประทัง
ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้
ไม่เคยคิดมองตัวเอง
จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป
ลองทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น
แต่ดอกไม้ยังคงงดงามเพระปุ๋ยดิน |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
