พิมพ์ครั้งที่ 1 กันยายน 2560 โดย สำนักพิมพ์ มันดี

ราคาหน้าปก 300 บาท จำนวน 354 หน้า

รายละเอียดปกหลัง

กานต์แทบจะกุมขมับ

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเซนส์เรื่องดูแลตัวเองเลยหรือยังไง

ผู้หญิงตัวคนเดียวคิดจะหลับที่ไหนก็หลับได้อย่างนั้นรึ!

ไม่แปลกใจแล้วที่ยายนี่จะหลับสนิทถูกจับแก้ผ้า

แล้วตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกับเขาได้

เมาท์มอยด์กัน(นะ)

จินดาหนากานต์ มาจากชื่อตัวละครพระ-นางในเรื่องอีกแล้ว ก็ตามสไตล์ แอลลี่ เขาอะนะ ... แม้ว่าเราจะคุ้นเคยแต่บอกตามตรงว่ามันไม่คุ้นชินในการออกเสียงอ่าน 555+ เดาใจนักเขียนอยู่ตั้งนานว่าพยายามจะสื่ออะไรอิชั้น

นอกจากชื่อเรื่องตามสไตล์แอลลี่แล้วเนื่อเรื่องข้างในก็ยังเป็นแอลลี่ที่เราคุ้นเคย ยังคงเน่าและยุงชุมไม่เปลี่ยนแปลงนางเอกรันทด ตัวอิจฉาร้ายไร้สติ และ พระเอกสายเปย์รักเมียเวอร์มากกกกกกกกกคือถ้าใครคิดจะอ่านงานของแอลลี่ ต้องทำใจยอมรับสิ่งเหล่านี้ให้ได้นะคะซิสซึ่งโดยส่วนตัวชะนีเองบอกเลยว่าไม่ชอบ แต่....ค่ะแต่......กับแอลลี่นี่อ่านได้สะดวกดายสบายแฮร์ จบง่ายๆ ลื่นๆ แบบงงใจตัวเอง ก็คงต้องให้ความดีความชอบกับสำนวนของนักเขียนล้วนๆนะในจุดนี้

จินดาหนา หรือ หนูจาว กับ นายกานต์ ทั้ง 2 คนจำต้องเป็นผู้ร่วมชะตากรรมในแผนเขี่ย....ของอิป้ามหาภัยและชะนีหวงสามีหัวสูงทั้งคู่ถูกจับแก้ผ้าปอกเปลือกจนล่อนจ้อนและจับโยนไว้บนเตียงเดียวกันเพื่อสร้างสถานการณ์ไร้ยางอายให้กับจินดาหนาประจวบเหมาะกับที่อิตานายกานต์มาปาร์ตี้งานแต่งเพื่อนในธีมเรกเก้สไตล์ และเมาเป็นหมาในร่างหนุ่มตังเกเกยหาดเลยถูกจับมาเป็นพระเอกในละครลวงโลกฉากนี้ด้วยซะงั้น

จะด้วยตกกะไดพลอยโจรหรือคุณธรรมในหัวใจของผู้ชายเถื่อนๆที่ไม่อาจทนเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างหนูจาวโดนทำร้ายจากคนที่ได้ชื่อว่าครอบครัวเดียวกันนายกานต์หนุ่มหล่อในลุคหนุ่มตังเกที่ออกจะมหาโจรและรุงรังไปซักหน่อยแต่ก็ตามสเต็ปนิยายน่ำเน่า คือถึงลุคจะรุงรัง แต่ชีวิตไม่รุ่งริ่งนะคะเซิสพี่แกเป็นถึงเจ้าของอู่ซ่อมรถคลาสสิคชื่อดังในเมืองระนอง ทายาทเศรษฐีในจังหวัดที่ใครๆก็นับถือ#ผู้ชายของแอลลี่รวยทุกคนค่ะ

นายกานต์จึงหอบหิ้วนางเอกจำยอมในละครน้ำเน่าของตัวเองกลับบ้านเกิดมาอยู่ในความดูแลของเขามันซะเลยโดยว่าจ้างให้อีกฝ่ายที่มีความรู้ในการดูแลคนป่วยคนชรา เป็นคนดูแลคุณยายขาวีนของตน

โดยรวมก็แบบนี้พบและรู้จักกันเพราะเวรกรรมร่วมกันก็ได้มั้ง หนูจาวที่โดนเฉดหัวออกจากบ้านก็ได้ไปอยู่ในความดูแลของครอบครัวนายกานต์และด้วยความที่เป็นนางเอก ! หัวอ่อน ใสๆ คลีนๆพี่ป้าน้าอาตายายก็พร้อมใจกันเอ็นดูฝ่ายนายกานต์ครั้งแรกก็คิดว่าควรจะรับผิดชอบในฐานะผู้บ่าวแมนๆ แต่ไปๆมาๆก็หลงรักเขาจริงๆตามระเบียบ

จุดที่ชอบที่สุดเลยนะในนิยายเรื่องนี้คือความเถื่อนของนายกานต์นี่ล่ะ โนว์สนโนว์แคร์ แมนๆ คุยกัน เป็นมนุษย์ alert ตัวจริง ตรงข้ามกับมนุษย์หอยทากอย่างหนูจาวสุด ๆ ยิ่งตอนบอกรักสาวที่ทำเอาอิชั้นแทบตกเก้าอี้เพราะขำกลิ้งถ้าใครอ่านแล้วจะน่าจะจำได้ ส่วนใครยังไม่อ่านก็ไปอ่านกันเอง เราไม่เล่าเดี๋ยวไม่ขำ และในความรู้สึกส่วนตัว เราว่านายกานต์นี่ตรงและจริงใจดีนะ เป็นมาตรฐานพระเอกของแอลลี่แต่มันแตกต่างจากพระเอกเรื่องอื่นๆ คือแกชัดเจน แกไม่กลิ้งอะ คือผู้ชายของแอลลี่บางคนยังมีมุมร้ายกาจจนหน้าถีบเพราะความชั่วแต่นายกานต์นี่ ถ้าจะถีบพี่แก ก็เพราะความหมันไส้และนิสัยเปรี้ยว Teen ของพี่แกล้วนๆเลย

อีกจุดที่ชอบนะไม่รู้ใครคิดเหมือนชะนีหรือเปล่า เราชอบเวลานายกานต์พูดแทนตัวเองว่า ‘ผม’ และแทนตัวหนูจาวว่า ‘เธอ’ มันให้บรรยากาศของเพื่อนคุยกัน เหมือนเห็นอีกฝ่ายอยู่ในฐานะเท่าเทียมกับตัวเองไม่ใช่แค่คนอาศัยอย่างที่หนูจาวแกคิดน้อยเนื่อต่ำใจมาตลอดชีวิต บวกกับพฤติกรรมพาสาวเที่ยว ไปนั่นโน่นนี่ก็เหมือนกันถึงจะดูเหมือนลากอีกฝ่ายถูลู่ถูกังไปลำบากลำบน แต่ถ้าจะมองกันจริงๆมันคือการอวดของชอบของตัวเองให้คนสำคัญได้รู้จักและก็หวังจะให้อีกฝ่ายชอบเหมือนๆกันเป็นวิธีเอาใจสาวแบบเด็กๆแต่โคตรน่ารักเลย ให้ตาย

สรุป จินดาหน้ากานต์ ชอบค่ะ ชอบแบบงงๆเป็นอีกเรื่องที่สนุกนะ สำหรับเรา สำนวนของแอลลี่แม้จะน้ำเน่าแต่เราอ่านได้ 555+ยังคงงงใจตัวเอง บางที่นะก็อยากจะรับอะไรในสไตล์ละครวิทยุบ้างนะเปลี่ยนๆสลับกันบ้าง ชีวิตมันจะได้ซ่าบซ่าเหมือนนายกานต์เนอะ

เพื่อความสมจริง จงจิ้นแฟชั่นสไตล์นายกานต์ให้ได้แบบนี้ โดยบวกความสูงเพิ่มไปอีกซัก 180cm กว่าๆ #เฮ้ยยยแกมั่นใช่