นิยายวาย

ยุทธจักรเริงรมย์ ตอน พิษโอสถ เล่ม 1-2

by 緒慈, ซวี่ฉือ, เมี่ยนเปาต้าเหริน (Translator)

สำนักพิมพ์ every

จำนวนหน้า 611 หน้า

คำโปรย...

เพราะสุราดอกท้อของอาจารย์ไหเดียวแท้ๆ

‘เสี่ยวชุน’ จึงต้องระหกระเหินออกจากหุบเขาเทพเซียนพร้อมภารกิจตามศิษย์พี่ใหญ่กลับสำนัก

แต่ภารกิจก็มีอันต้องชะงักเมื่อเขาได้พบกับคนงามท่ามกลางฝูงทรชน!

หนำซ้ำคนงามของเขายังถูกพิษ และเป็นพิษที่หมอผู้เก่งกาจอย่างเขาไม่เคยพบเคยเจอเสียด้วย

เขาผู้ถือคติ ‘ช่วยคนได้ต้องช่วย’ จึงช่วยคนงามจากทั้งทรชน และช่วยถอนพิษให้

แต่ไปๆ มาๆ จากการช่วยถอนพิษแบบถึงเนื้อถึงตัวบ่อยครั้งเข้า คนงามผู้นี้ก็ชักจะทำให้เขาติดพิษไปด้วยเสียแล้ว

หรือนี่จะเป็นอย่างที่เขาว่าหมองูตายเพราะงู! ไม่นะ เสี่ยวชุนยังอยากอยู่ดูโลกอีกนานขอรับ!

——————— หลังอ่าน ———————

ตงฟางอวิ๋นชิง  vs จ้าวเสี่ยวชุน

หลันชิ่ง

เป็นนิยายวายจีนแปล ที่มีการสลับตำแหน่งของคู่รักพระเอกนายเอกค่ะ  แต่ก็มีฝ่ายรุกฝ่ายรับหลักอยู่นะ 

ตัวละครในเรื่องนี้ อิมเมจแบบว่า ช่างรูปร่างหน้าตางามล่มเมือง  นี่แค่อ่านยังอิจฉา ทำไมมีแต่ผู้ชายหน้าตาดี  

ตัวนายเอก จ้าวเสี่ยวชุน เป็นเด็กหนุ่มร่าเริงแจ่มใส จิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น ขณะเดียวกันก็เหมือนเป็นตัวป่วน ชอบหาเรื่องใส่ตัว  อ่านไปก็นึกภาพกระต่ายน้อยแสนซน วิ่งไปวิ่งมา น่ารักดี  ถึงจะดูง้องแง้งไปหน่อยแต่จริง ๆ แล้วฝีมือล้ำเลิศ กำลังภายในแข็งแกร่ง มีความรู้ทางการแพทย์ยอดเยี่ยม  

ส่วนตงฟางอวิ๋นชิง พระเอกหน้าหยก  ท่านอ๋องเจ็ดผู้เย็นชา ไม่เคยสนใจใคร  แต่โชคร้ายที่ไปถูกพิษร้ายแรง ยากจะรักษา  แต่โชคดีที่เสี่ยวชุนผ่านมาพบเจอ จึงได้ช่วยเหลือ จากตอนแรกที่ไม่สนใจใคร  กลับกลายเป็นว่าแทบไม่อยากให้เสี่ยวชุนห่างกาย

ส่วนหลันชิ่ง ศิษย์พี่ของเสี่ยวชุน  เป็นคนชัดเจนมากนะ  คือยึดมั่นมากว่ามีแค้นต้องชำระ เลยตั้งพรรคมารขึ้นมาเพื่อทำการวางแผนกำจัดศัตรูที่แค้นกันมานาน  เป็นคนงามอีกคนหนึ่งที่ถึงจะร้าย แต่เราก็ไม่เกลียดเขา 

โดยรวมเรื่องนี้อ่านสนุกดี มีหลายอารมณ์ มีทั้งบู๊ฆ่ากันเลือดกระจาย มีเรื่องความรักแบบที่คนหนึ่งถึงกับยอมสละชีวิตได้เพื่อคนรัก  ก็มีความลึกซึ้งดราม่าเล็ก ๆ มีความเป็นนิยายกำลังภายใน แบบที่ตัวละครเอกช่างอึดถึกทน  มีแผลเต็มตัวก็ยังชิล ๆ  เรานี่อ่านไปสงสัยไป ว่าทำไมแผลมันหายเร็วกันจังนะ   

โทนเรื่องโดยรวมถือว่าไม่หนักไม่เบา  กลาง ๆ อ่านสนุกค่ะ