ชายาพกดาบเข้าห้องหอ by 雷恩那, เหลยเอินน่า, หยกชมพู (Translator)

สำนักพิมพ์แจ่มใส

จำนวนหน้า 367 หน้า

คำโปรย...

‘มู่ไคเวย’ สตรีผู้เก่งกล้า หัวหน้าสี่ปักษีแห่งหน่วยประตูหกบานมีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั้งเมืองหลวง ไม่ว่าจะการต่อสู้หรือความสามารถในการไขคดีล้วนไม่เป็นสองรองใคร กระทั่งเป็นที่ถูกใจของไทเฮา ถึงกับมีพระราชทานสมรสให้แก่หลานชายของนาง ‘คังอ๋องฟู่จิ่นซี’

ทว่าฟู่จิ่นซีผู้นี้กลับเลื่องชื่อว่าเป็น ‘ท่านอ๋องหม้อต้มยา’ ชื่อดัง ร่างกายกระเสาะกระแสะมาแต่เด็ก ท่าทางน่าสงสารขี้กลัวของเขาทำให้นางใจอ่อนยวบ แม้แต่เรื่องในห้องหอทุกคนก็เหมือนจะให้นาง ‘เป็นฝ่ายรุก’ เสียอย่างนั้น

ในคืนวันเข้าหอเมื่อเขาจู่โจมกดร่างนางลงกับเตียง นางก็เพียงปล่อยให้เขากอดนางไว้ในอ้อมกอดอย่างว่าง่าย ทุกๆ วันนางจะกินข้าวเป็นเพื่อนเขา ฝึกยุทธ์ให้เขาดู เดินหมากกับเขาด้วยใจที่สงสารเห็นใจเขา พยายามตามสืบหา ‘ต้นสายปลายเหตุ’ ในวันที่แม่ของนางและพ่อแม่ของเขาต้องตาย

แต่คิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งนางจะได้พบอีกด้านที่ไม่มีใครรู้ของท่านอ๋อง ‘ขี้โรค’ ขณะต่อสู้ ไม่นึกเลยว่าเขาจะกล้าหลอกลวงนางเช่นนี้ หากเขาไม่อธิบายให้ชัดเจน ก็อย่าหาว่านางใจร้ายกับเขาก็แล้วกัน!

—————— หลังอ่าน ——————

คังอ๋อง ฟู่จิ่นซี  vs มู่ไคเวย

นางเอกอย่างห้าว ส่วนพระเอกก็ขี้อ้อน

เรื่องสนุกอยู่นะ แต่มันไม่พีค

น่าจะเพราะพระเอกนางเอกเก่งเกินไป ทำอะไรก็สำเร็จอย่างง่ายดาย

เรื่องราวที่ผูกปมมาอย่างดี กลับคลี่คลายง่ายเกิน

มู่ไคเวย เป็นสาวงามแน่งน้อย ทว่าฝีมือจัดจ้าน จิตใจห้าวหาญ 

คังอ๋อง เป็นหลานลุงของฮ่องเต้  ในวัยเด็กเขาป่วยหนักเกือบไม่รอด แถมกำพร้าพ่อแม่ตายหมด  พอโตมาเลยร่างกายอ่อนแอ  ในสายตาของคนทั่วไป เขาเป็นแค่อ๋องขี้โรค ไม่มีความสามารถอะไร

เทียบกับมู่ไคเวยแล้ว เขาจะเอาอะไรไปสู้กับนางกัน

ถึงจะแอบชอบนาง ก็ใช่ว่าจะไขว่คว้ามาได้ง่าย ๆ

แต่... เดี๋ยวก่อน   พอไทเฮา เห็นมู่ไคเวย แสดงฝีมืออันเก่งกาจ ปกป้องพระนางและหลานชายอย่างคังอ๋องได้เป็นอย่างดี  จึงประกาศให้พวกเขาแต่งงานกัน เป็นสมรสพระราชทาน  ใครล่ะจะกล้าขัด  หุหุ

เลยได้มีโมเมนต์ ท่านอ๋องขี้อ้อน น้อยใจนิดหน่อยก็น้ำตาซึม  แต่ทำไมเราอ่านแล้วขำ ไม่ได้สงสารอะไรเล้ย  รู้สึกถึงความเสแสร้ง 5555

ตัวเรื่องยังมีพวกคดีที่นางเอกตามสืบ แล้วยังเรื่องราวการตายของพ่อแม่พระเอกที่มีเบื้องหลัง ซึ่งปูเรื่องมาน่าติดตามดี แต่ตอนท้ายก็แบบว่าจบง่ายไปนิดนึง