ใต้เงาอสูร 1-4 by โหยวซื่อเจี่ย, hongsamut (Translator)
สำนักพิมพ์ห้องสมุด
จำนวนหน้า รวม 1205 หน้า
คำโปรย...
เหยียนตูเป็นเมืองลึกลับที่ตั้งมั่นมากว่าสามพันปี ไม่เคยมีมนุษย์สักคนก้าวเท้าเข้าไปเหยียบ ร่ำลือกันว่าประมุขของที่นี่เป็นมารเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่โหดเหี้ยมอำมหิต กินเด็กทารกเป็นอาหาร เขาสวมเสื้อคลุมตัวยาวปกปิดร่างกายและใบหน้าจนไม่มีใครสามารถคาดเดาอายุ
อาจเป็นเพราะเขาอัปลักษณ์ อาจเป็นเพราะแก่ชรา อาจเป็นเพราะพิกลพิการน่าเกลียด ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ทั้งมนุษย์และปีศาจล้วนหวาดกลัวดินแดนใต้เงาหมอกที่ดุจดังขุมนรกแห่งนี้! เหยี่ยนหวู่ฟาง... เป็นหมอวิเศษจากดินแดนอู่จินซ่าถู นางจำต้องเดินทางไปเหยียนตูเพื่อสืบหาเบาะแสของโรคประหลาดที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง คนไข้ของนางทุกคนอาการสาหัส และไม่ว่าจะรักษาอย่างไร พวกเขาล้วนตายภายในสามเดือนโดยไม่มีข้อแม้! ทุกคนมีความคล้ายคลึงกันสองประการคือเป็นบุรุษรูปงาม และเป็นชาวเมืองเหยียนตู ที่น่าสงสัยคือ... พวกเขาตายเอง หรือว่าต้อง ‘คำสาปขี้อิจฉา’ ของมารเฒ่าอัปลักษณ์ตนนั้นกันแน่?!
—————— หลังอ่าน —————
เป็นนิยายเรื่องยาว 4 เล่มจบ ซึ่งเราจะพูดถึงรวมๆ ไม่ได้แยกเล่มนะคะ
เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซี มีเมืองของปีศาจ มนุษย์ และ เมืองที่เป็นเกรย์โซน ปีศาจและมนุษย์อยู่ร่วมกันได้
นางเอกของเรื่อง เหยี่ยนหวู่ฟาง เกิดจากไอมาร คือเกิดขึ้นมาจากจิตเคียดแค้นจำนวนมากของคนในเมืองหนึ่งที่ถูกสังหารอย่างโหดร้าย เลยก่อให้เกิดตัวนางเอกขึ้นมา ซึ่งถือว่าชาติกำเนิดแบบนี้ไม่ดีนัก ทว่านางได้อาจารย์ดีช่วยชี้ทางธรรมให้ จึงได้บำเพ็ญตบะ และมุ่งอยู่ในการทำดี เป็นหมอรักษาได้ทั้งคน ทั้งปีศาจ แถมรูปร่างหน้าตาก็งามเป็นหนึ่งไม่มีสอง มีชีวิตเรียบง่ายอยู่พันปี ... ก็เกิดมีเรื่องท้าทายให้เผชิญ
เหยียนหวู่ฟาง เจอคนไข้เคสที่นางรักษาไม่ได้ วินิจฉัยไม่ถูกติด ๆ กันหลายราย นับเป็นความท้าทายอาชีพหมอของนางมาก จึงคิดเดินทางไปเมืองที่สงสัยว่ามีความผิดปกติ
เมืองเหยียนตู ที่มีเจ้าเมืองคือ ไป๋จุ่น เป็นจอมมารหมื่นปี ผู้มีชื่อเสียงในทางเลวร้ายจนนางไม่คิดจะเฉียดกรายเข้าใกล้ แต่ยังไงก็หนีเขาไม่พ้น
แถมยิ่งไปกว่านั้น นางยังตกหลุมพราง รับของหมั้นเขามาอย่างไม่รู้ตัว งานนี้ใครจะไปยอม
.
เรื่องนี้ จุดเด่นอยู่ที่พระเอกค่ะ แต่เตือนก่อนว่า ใครที่ชอบพระเอกแนวมาดนิ่ง เท่ๆ หรือมาแนวเกรี้ยวกราดนี่อาจจะไม่เหมาะกับเรื่องนี้นะคะ
เพราะอาจุ่น จอมมารหมื่นปี ที่สวมแต่ชุดคลุมสีดำและปกปิดหน้าตา หมื่นปีไม่เคยมีใครเห็นรูปร่างในร่มผ้าและใบหน้าที่แท้จริงเลยนั้น ความจริงแล้ว เขาเป็นคนช่างพูด และอ่อนไหวมากค่ะ แถมนิสัยก็ยังมาแนวใสซื่อ อาโนเนะ แต่ก็แอบเจ้าเล่ห์เนียน ๆ ทำเอาไม่รู้อันไหนซื่อจริง อันไหนซื่อแบบหลอก ๆ เลยค่ะ ทั้งเรื่องก็ขำแต่ความโก๊ะของพระเอกนี่แหละ ไหนจะมุกตามเกี้ยวสาว มุกออดอ้อน ทำไงให้นางเอกยอมตกลงปลงใจ โอ๊ย แล้วนางเอกเป็นหมอวิเศษ ที่พันปีไม่เคยสนใจใคร ก็ไม่ใจอ่อนง่าย ๆ ช่วงครึ่งแรกก็เลยเน้นที่การตามตื๊อนางเอกค่ะ ซี่งเป็นช่วงที่เรารู้สึกว่าออกจะยืด ๆ ไปหน่อย
ส่วนช่วงหลัง เริ่มมีเรื่องราวอื่นเข้ามา มีอุปสรรค มีการเปิดเผยเรื่องราวบางอย่างที่พระเอกปกปิดไว้ ทำให้เรื่องดูเข้มข้นขึ้นมา
พออ่านจบ ก็พบว่าเรื่องดีของการที่ตัวละครเป็นปีศาจ เป็นเทพ ก็คือเขาอายุยืนยาวกันดีเนาะ เวลานี่ว่ากันเป็นหน่วยพันปีเลยทีเดียว พอบอกว่าห้าพันปี ก็รู้สึกเหมือนผ่านไปแป๊บเดียวเลย