#ตี้ฮองเฮา 1-2 by อาเธน่า

หนังสือทำมือ

จำนวนหน้า 905 หน้า

คำโปรย...

“เคยคิดว่า...สิ้นชีพไม่อาจดับดวงใจ ทว่าคราสิ้นใจกลับสิ้นรักสิ้นผูกพัน ความผูกพันระกว่าเรา...ให้จบลงแต่เพียงเท่านี้ บุพเพและด้ายแดง...ขอให้แยกขาด อย่าให้มีต่อ...ในภพหน้า รักท่าน...แต่ชังท่านยิ่งกว่า ชาตินี้กระจ่างใจก่อนจากลา ชาติหน้าไม่ขอพบพาตลอดไป นับว่า...ตายจาก...พลัดพราก...เป็นวาสนา” น้ำตาสายสุดท้ายในฐานะมนุษย์ทิ้งตัวลง เช่นเดียวกับร่าง...ที่ไร้วิญญาณ ลูกหนึ่งคนไม่อาจลืมตา ข้าหนึ่งคนไม่อาจลืมแค้น เว่ยซื่อหลาง...ข้าแค้นท่าน!

—————  หลังอ่าน —————

เว่ยซื่อหลาง  vs  ว่านอวี๋  ตี้เฟยหลิง

นางเอกเรื่องนี้เป็นลูกสาวของเล่ม ว่านฮองเฮา

ซึ่งในเล่มก่อนนั้น  เราทราบความเป็นมาของลูกสาวคนนี้แล้ว

ถ้าใครยังไม่เคยอ่านว่านฮองเฮา  ก็น่าจะอ่านมาก่อน (มันสนุกมาก)

แต่ ความจริง นักเขียนเขายกเอาเรื่องราวจากเล่มเก่ามาใส่เรื่องนี้เยอะมาก แทบจะครึ่งเล่มแรกนี้ได้  เรียกว่าต่อให้ไม่เคยอ่านว่านฮองเฮามาก่อน  มาอ่านเล่มนี้เลยก็รู้เรื่องเป็นอย่างดีค่ะ

หลู้เสวี่ยอิง เป็นวิญญาณแค้น ที่ได้กลับมาเกิดใหม่เป็น ว่านอวี๋ 

แต่นางไม่ลืมแค้น เกิดมาก็ยังจำชาติภพเก่าของตัวเองได้

จำได้ว่าแค้นสามี  ซึ่งก็คือ เว่ยซื่อหลาง รัชทายาทแคว้นฉี

แต่เว่ยซื่อหลาง รักนางมาก ๆ ถึงนางตายแล้วก็ยังคงรอนางมาเกิดใหม่

ตามหาไป ๆ มา ๆ ก็ได้พบ เลยคิดจะจับจองตัวเด็กน้อยไว้ โตเมื่อไหร่จับมาเป็นเมียแน่นอน !  

พอเจอแบบนี้  แม่อย่างว่านหงโต้ว มีหรือจะยอม  เลยต้องหอบลูกหนี  

ทางพระเอกก็ตามสืบ  ใกล้จะเจอ แต่กลับไม่ได้เจอ  เป็นแบบนี้อยู่ 15 ปี จนนางเอกโต 55555555

คือเราขำอะ  เออ  มันก็ต้องรอให้โตก่อนอะเนอะ   

แล้วเขาก็ไปสู่ขอ  แต่ถึงตอนนี้  ว่านอวี๋ กลับลืมเรื่องราวของอดีตชาติ ลืมเขาไปแล้ว

ก็ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ ที่เมียหายแค้น แต่กลับไม่ได้รัก 

เรื่องนี้มีคำสอนมากมาย  แบบอ่านไปก็เหมือนได้รับการสั่งสอนจากพระเลยทีเดียว  แบบว่านางเอกมีแค้นมากมาย ก็ได้ท่านเซียนพเนจร มาสั่งสอนรับเป็นศิษย์ เพื่อช่วยให้นางได้คิด ได้มีสติ  ติดตามท่านเซียนอยู่ตั้งหลายปี  เราก็เลยโดนสอนไปด้วยเยอะเลย 

ถ้าไม่นับการย้อนเรื่องที่มากไปหน่อย กับการคร่ำครวญถึงความเจ็บแค้นของนางเอกที่ค่อนข้างพร่ำเพรื่อแล้ว เราว่าเรื่องนี้สนุกดีค่ะ