ดวงใจในเงาจันทร์ 06

ดวงใจในเงาจันทร์
6 - ดวงจิตที่ไม่อาจไปไหน

วริสาตายแล้ว...

ความทุกข์ใจปั่นป่วนก่อกวนราเชนทร์จนเขานอนไม่หลับมาหลายคืน แม้งานศพของหญิงสาวจะผ่านล่วงมาเกือบสองสัปดาห์แล้ว แต่ภาพเธอที่นอนในท่าบิดเบี้ยวผิดปกติในลิฟต์ตัวนั้นยังคาตาเขาอยู่ ภาพโลงที่เต็มไปด้วยแสงสีเย็นๆกระด้างก็ยังติดตรึงในหัวใจ

ถ้าเพียงแต่... เขาไปเร็วอีกสักนิด

ถ้าเพียงแต่...

หลังจากที่หญิงสาวตาย ข่าวเรื่องลิฟต์ร่วงก็แพร่สะพัดกันไป นักข่าวสืบพบว่า ในวันที่วริสาประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ เธอฟังรายการทำนายดวงก่อนรถสิบล้อจะพุ่งชนเพียงเสี้ยววินาที ส่งผลให้แม่หมออ้อยผู้เป็นเจ้าของรายการโด่งดังเป็นพลุแตก

ก็ช่างโยงกันได้... ชายหนุ่มส่ายหัวอย่างเอือมระอากับข่าวที่ปรากฏในหน้าหนังสือพิมพ์

เย็นวันนี้เขาตั้งใจว่าจะไปหาแพรไหมหลังจากไม่ได้พบกันมานับตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล อันที่จริง เขาก็รู้สึกว่ามันออกจะผิดปกติที่เธอไม่มาเยี่ยมเยียน เสมือนว่าไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรต่อกันเลย แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ได้แต่เก็บความรู้สึกสงสัยไว้แต่เพียงผู้เดียว

คิดมากไปก็ไม่ดีหรอก... เขาย้ำกับตัวเองอย่างนั้น ก่อนจะเดินเฉื่อยๆไปยังรถโฟร์คเต่าสีเหลืองที่เพิ่งถอยออกมาจากอู่ซ่อม...

ออกจากบ้านก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว ดวงตะวันเริ่มลับเหลี่ยมตึกที่ซ้อนเรียงเป็นทิวแถว แสงสว่างก็หดหาย มีพระจันทร์กลมๆลอยเด่นไกลลิบบนฟากฟ้า ทางสัญจรในเวลานี้คับคั่งไปด้วยรถรามากมายที่วิ่งเร็วฉิว แต่ยิ่งเข้าไปในตัวเมืองมากเท่าไหร่ ความเร็วก็ยิ่งต้องถูกจำกัดลง เพราะการจรจรแสนคับคั่ง

บ้านของแพรไหมอยู่ห่างจากบ้านของเขาค่อนข้างไกล เดินทางปกติก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมง แต่เขาก็ยังพร้อมจะมาหาเธอได้ทุกเมื่อ และคง‘พร้อม’สำหรับเธอจนเกินไปล่ะมั้ง พี่ชายเขาจึงถามว่า ทำไมเขาถึงได้ชอบผู้หญิงคนนี้นัก

แม้แพรไหมจะมี‘ชื่อเสีย’อยู่มาก แต่เขาก็เชื่อว่าแพรไหมเป็นคนดีคนหนึ่ง แพรไหมเป็นลูกแม่ค้าขายข้าวแกงในโรงเรียน แม่ของเธอเป็นโรคเบาหวาน และพ่อของเธอก็เสียไปตั้งแต่เธอยังเด็ก แพรไหมจึงต้องสู้ชีวิตมาตลอด เธอต้องเรียนหนังสือควบคู่กับทำงานและก็สามารถทำได้ดีทั้งสองอย่างจนเป็นที่น่าภูมิใจ

และที่ทำให้เธอดูดีมากขึ้นในสายตาของเขาก็คือ หลังจากทำงานได้ระยะหนึ่งแล้ว แพรไหมก็สามารถ ซื้อบ้านเงินผ่อนให้กับแม่ของเธอได้

แต่ทั้งที่เขาเคยอธิบายไปอย่างนี้แล้ว พี่ชายของเขาก็ยังหาข้อโต้แย้งมาขัดใจเขาจนได้

“เขาอาจจะเป็นคนดี กตัญญู แต่แล้วไง เอ็งคิดว่าเขาจะดีกับเอ็งรึเปล่า”

แม้ในวันที่รามินทร์หลุดปากคำนี้ออกมาเขาจะไม่คิด แต่วันนี้เขาเริ่มคิด

คนดีกับความรัก บ่อยครั้งก็ไม่ใช่อะไรที่คู่กันเลย

มาถึงที่บ้านของแพรไหมก็เวลาค่ำแล้ว หน้าบ้านของแพรไหมเป็นกำแพงรั้วปูนสูงประมาณศีรษะของเขาตอนยืน หน้าบ้านเป็นประตูแบบเลื่อนสีเขียว และเวลานี้มันก็กำลังเลื่อนอยู่

รถสปอร์ตสีแดงที่มีคนขับเป็นผู้ชายแล่นฉิวออกไป!

แพรไหมที่กำลังจะลากประตูปิดนั้นหันมาเห็นเขาเข้าพอดี สีหน้าเธอในระยะไกลดูจะเหวอไปนิด หากแต่ก้รีบปรับให้นุ่มลงและแย้มยิ้ม

ราเชนทร์ไม่ค่อยพอใจนักกับภาพที่เห็น เขาเร่งเครื่องแล้วเลี้ยวรถเข้าบ้านของแพรไหม ระหว่างลงจากรถ แพรไหมก็ลากประตูปิดเสร็จแล้วเดินมาหา

“มาหาไหมค่ำเชียวนะคะพี่เชนทร์”

“ก็แพรไม่ไปหาพี่นี่คะ” ราเชนทร์ต่อว่าหน้าซื่อ และแพรไหมก็ดูจะจับน้ำเสียงที่ผิดปกตินี้ได้ จึงรีบเข้ามาเกาะแขนทำเสียงออดอ้อน

“โธ่... ก็ไหมไม่ว่างจริงๆนี่คะ ไม่เชื่อไหมเหรอ”

ราเชนทร์มองคนที่เขารักอย่างลังเล ใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มเศร้าๆอย่างสำนึกผิด

“เชื่อสิคะ” ราเชนทร์ยิ้มให้ “แต่พี่น้อยใจนี่ ตั้งสองอาทิตย์นะที่ไม่ได้เจอไหมน่ะ”

“ก็เจอแล้วไงคะ”

ความช่างออดอ้อนของหญิงสาวทำให้เขาต้องเอื้อมมือมาขยี้หัวเธอเบาๆ แพรไหมเบี่ยงหัวหลบออก แล้วกระโดดถอยห่างจากเขา

“พี่เชนทร์น่ะ หัวยุ่งหมด”

ราเชนทร์หัวเราะให้กับหญิงสาวที่กำลังลูบผมให้เรียบ

“แล้วนี่แม่อยู่รึเปล่า พี่จะได้เข้าไปไหว้”

“ไม่อยู่ค่ะ วันนี้แม่ไปนอนที่วัดกับเพื่อนๆ” แพรไหมตอบ “ว่าแต่พี่เชนทร์นี่สิ มาอย่างนี้ต้องมีอะไรแน่ๆเลย”

ราเชนทร์อมยิ้ม พยักหน้า “ก็ว่าจะพาสาวน้อยไปเที่ยวซะหน่อย”

“ว้า... พรุ่งนี้ไหมต้องไปทำงานแต่เช้านะคะ จะเที่ยวไหวรึเปล่าน้อ...”

“ไปเถอะ” ราเชนทรือ้อน พลางเดินเข้ามาโอบ “รับรองว่าพี่จะพามาส่งก่อนเที่ยงคืน”

“แน่นะคะ”

“แน่สิคะ” ราเชนทร์ยืนยัน

แพรไหมเอานิ้วเคาะแก้มป่องๆทำทีเป็นครุ่นคิด

“ก็ได้ค่ะ งั้นพี่เชนทร์รอไหมแป๊บนะคะ เดี๋ยวไหมไปแต่งตัวก่อน”

“คร้าบโผมมม...”

แพรไหมยิ้มกว้างๆแล้ววิ่งกลับเข้าไปในบ้านอย่างร่าเริง ราเชนทร์ได้แต่หัวเราะหึหึในคอ... ก็เธอเป็นอย่างนี้ไง ทำไมเขาถึงจะไม่รัก

นี่ถ้าหากต้องอกหักจริงๆ เขาจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย

ราเชนทร์โคลงศีรษะเบาๆ แล้วทำท่าว่าจะกลับเข้าไปนั่งในรถ ทว่าทันทีที่เหลือบมองกระจก เขาก็เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู จดจ้องมาทางเขา

มือที่กำลังจะเปิดประตูชะงัก ตาค้าง ขาแข็งดั่งถูกสาปให้เป็นหิน ร่างในกระจกนั้นชัดเจนเป็นจริงเป็นจังอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนที่จะค่อยๆเลือนหายไปราวกับถูกสายลมตีสลาย

เขาจำไม่ผิดแน่... วริสา!

Create Date : 03 กันยายน 2551		4 comments
Last Update : 3 กันยายน 2551 18:03:01 น.
Counter : 499 Pageviews.
Share Tweet