เราจะยิ้ม...ยิ้มให้ความผิดหวัง เธอบอกไม่เข้าใจ..บอกไม่เข้าใจ คนอย่างฉัน ฉันยิ้มได้อย่างไร..ยิ้มได้อย่างไร เมื่อเธอมาบอกกันว่าขอลา ฉันที่เคยรักเธอ ก็ยังรักเธอ เหมือนผ่านมา.. ฉันยิ้มเพราะมันเหนื่อย ไม่เหลือเลยอีกน้ำตา..ถึงเวลาต้องยิ้มให้มัน **ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคย ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน นี่คือเพื่อนเก่า ที่เราต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่าเรายิ้มให้มัน สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้มได้ ให้ราคามันเท่ากัน... ยิ้มให้มันก็พอ ฉันไม่ได้แข็งแรง ไม่ได้มั่นคง สักเท่าไหร่ แค่รู้ว่าบางที แอบยิ้มตอนที่เสียใจ เหมือนอะไรก็ง่ายขึ้นมา (ซ้ำ**) ------------------------------------------------------------------------------------ เมื่อเช้าเผลอกดคลื่นผิด จะฟังเรื่องเล่าเช้านี้ ดันไปกดกรีนเวฟ เลยได้ฟังเพลงนี้ ... มันช่างเป็นความบังเอิญที่เสนาะปนเศร้าจริงๆเลย เปลี่ยนจากเรื่องความสัมพันธ์แบบแฟนในเนื้อหาของเพลง มาเป็นแบบสะใภ้กับครอบครัวของสามี โอ้ ฟังไป เกือบร้องไห้ไป ดูตัวเองมันน่ารันทดยังไงไม่รู้ ทำอะไรไม่ได้....ก็ได้แต่ยิ้ม ...ช้านนี่มันน่าฉงฉานจิงๆ เฮ้อ ... กรรม เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้สักคน ... พ่อแม่พี่น้องและผองเพื่อน แม้กระทั่งคนที่เราเลือกมาเป็นคู่คิด... มาระบายในนี้แหละง่ายดี ... ------------------------------------------------------------------------------------ บล็อกนี้เขียนเมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 2550 ค่ะ แต่ไม่ได้ Publish วันนี้อยาก Publish เพราะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง เพราะเราก็ยิ้มอย่างเดียว ยิ้มอย่างอดทนด้วยนะ แต่ยังไง ก็ต้องขอบคุณเรื่องเหล่านี้ ที่ทำให้เราได้หันมาหมกมุ่นกับบล็อกอย่างจริงจัง ...จนได้เพื่อนดีๆเยอะแยะไปหมด... เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสจริงๆเลย   Create Date : 09 กรกฎาคม 2550 1 comments Last Update : 2 ตุลาคม 2550 20:50:58 น. Counter : 659 Pageviews. Share Tweet

ไม่ยิ้มโว้ย หมดแรง หมดแรงจริงๆ   โดย: be (be-oct4 ) 24 ตุลาคม 2550 6:55:49 น.