หลับตาเถอะนะ...แล้วเราก็จะพบกัน วันที่ 9 สิงหาคม 2546 กัปตันป่วยมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว เราเริ่มรู้สึกก็เมื่อมันไม่สามารถเดินกลับบ้านได้ หลังจากไปขับถ่ายข้างนอกบ้านช่วงเวลาเช้าตรู่ ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันที่กัปตันทำทุกวัน เราต้องเข็นรถเข็นส่งน้ำแข็งไปรับกัปตันกลับบ้าน ซึ่งพอเข็นรถไปถึง กัปตันก็ยอมลากสังขารของตัวเองขึ้นรถเข็นเพื่อให้เราเข็นกลับบ้าน พอหยุดรถที่ลานจอดหน้าบ้าน กัปตันก็ไม่ยอมลง จนเราต้องเข็นเข้าบ้านไปยังข้างลังน้ำอัดลมซึ่งเป็นที่นอนประจำของกัปตัน นั่นแหละ กัผตันจึงยอมก้าวลงมา นี่คงเป็นการแสดงให้เห็นว่ากัปตันไม่มีแรงเดินจริงๆ แม้กระทั่งเดินจากหน้าบ้านเข้ามาในบ้าน วันรุ่งขึ้น กัปตันก็ออกไปทำธุระส่วนตัวอีกตอนเช้าที่เพิงขายกาแฟใกล้บ้านทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่มีแรง พอเสร็จธุระก็ไม่สามารถกลับบ้านได้เหมือนเดิม จะว่าไป ตั้งแต่เลี้ยงกัปตันมาไม่รู้กี่ปี ไม่เคยเห็นกัปตันฉี่หรืออึหรือทำเลอะเทอะอย่างอื่นในบ้านเลยสักครั้งเดียว สัตวแพทย์มาตรวจวินิจฉัยได้ว่า กัปตันเป็นโรค "หนองใน" ซึ่งอาการขณะนี้ หนองได้ไหลปะปนไปตามกระแสเลือดแล้ว กัปตันจึงถูกใส่น้ำเกลือให้ทันที หมอบอกว่าให้น้ำเกลือแทนอาหาร เพราะตอนนี้กัปตันไม่สามารถกินอาหารได้เลย และน้ำเกลือก็จะไปเจอจางหนองในเลือดได้อีกด้วย ระหว่างให้น้ำเกลือ กัปตันดูซึมไปถนัดตา เรากลับมาบ้านวันเสาร์ กัปตันไม่ลุกขึ้นมาทักทายเหมือนเคย เพียงส่งสายตาเศร้าสร้อยที่เราไม่เข้าใจ ว่าหมายความว่าอย่างไร มาให้ ขาทั้งสองข้างของกัปตันไม่มีแรง และจะมีปัสสาวะออกมาเล็กน้อยตลอดเวลา เราก็พยายามเอาทิชชู่ไปซับ เพื่อไม่ให้ร่างกายของกัปตันชื้น และต้องพยายามเปลี่ยนท่านอนให้กัปตันตลอดเวลา กัปตันยังคงรู้สึกตัวอยู่บ้าง เวลาเราเรียก จะแหงะหน้ามามองและแสดงท่าทีว่ารับรู้ ตอนนั้น เราสงสารกัปตันมากจนนั่งร้องไห้ แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร กัปตันเป็นหมาที่น่ารัก และคุ้นเคยกับเราที่สุดตั้งแต่เราเลี้ยงหมามาตลอดชีวิต กัปตันฉลาดแบบที่มันควรจะเป็น รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อะไรควรไม่ควร เช่น เวลาป๋าบอกไม่ให้กัปตันนอนขวางทาง กัปตันก็จะลุกเดินออกไปดีๆ เวลาจะฉี่จะอึก็ออกไปนอกบ้านไม่เคยทำให้เปรอะบ้านให้คนในบ้านต้องเป็นภาระเลย อีกทั้งไม่เคยมีบ้านไหนมาบ่นให้ฟังเรื่องว่ากัปตันไปทำเลอะเทอะที่บ้านเขาด้วย กัปตันซื่อสัตย์และรักแม่กะเรามาก โดยที่มันจะตั้งความสำคัญให้เป็นลำดับขั้น อันดับหนึ่งคือแม่ อันดับสองคือเรา อันดับสามคือน้องสาว ส่วนป๋าไม่นับเป็นอันดับ เพราะดูเหมือนกัปตันจะเกรงป๋ามากกว่า กับคนอื่น ไม่ต้องพูดถึงเลย ถ้ามีคนมาเราหรือทำให้เราร้องโวยวาย กัปตันจะตรงเข้าไปเห่าคนนั้น เห่าจนเขาหยุด แต่ถ้าเขาไม่หยุด กัปตันจะไล่งับเขาเลย ไม่เว้นแม้แต่น้องสาว พี่ที่เป็นคนทำกับข้าวให้กัปตันกิน หรือหลานเราตัวเล็กๆที่แค่มากอดเรา ในทางกลับกัน ถ้าเราไปกอดแม่ กัปตันก็จะเข้ามาเห่าเรา ถ้าเราไม่หยุด เขาจะมีวิธีที่ไม่งับ คือ จะเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างเรากะแม่จนกระทั่งเราออกห่างจากแม่จนได้ เราก็ชอบแกล้ง เข้าไปใกล้คนที่เราจะแกล้ง แล้วตีเขา เขาจะต้องเป็นฝ่ายวิ่งหนี เพราะกัปตันส่งเสียงมาก่อน เตรียมวิ่งเข้าหาเต็มที่... แต่อย่างที่บอก ... มีป๋าหนึ่งคนเป็นข้อยกเว้น เราหรือแม่ไปเกาะป๋า ลองเล่นกันสนุกๆ ดูซิว่ากัปตันจะทำยังไง ปรากฎว่า กัปตันเฉยครับทั่น ฮี่ ฮี่ ให้รู้ว่าไผเป็นไผ กัปตันไม่ชอบเด็ก และค่อนข้างขี้รำคาญ เวลามีเด็กขี่จักรยานผ่าน กัปตันจะไล่เห่าเสียงดัง อาจเป็นเพราะกัปตันฝังใจสมัยกัปตันยังเล็กๆ ชอบมีเด็กๆมารังแก อีกคนที่กัปตันไม่ชอบคือ "ไอ้บี้" เด็กชายที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว ขาเป๋ และขี้ยา ชอบมานั่งเล่นแถววินมอเตอร์ไซค์หน้าบ้าน แต่ไม่เป็นอันตรายกับใคร ไอ้บี้เป็นคนจิตใจดีแต่ขี้โอ่เล็กๆ กัปตันเห็นไอ้บี้ไม่ได้ จะต้องเห่าเสียงดังลั่นทุกที ไอ้บี้ก็พอไอ้บี้ ชอบชี้หน้าแล้วบอกว่า "เดี๋ยวเถอะมึง ไอ้กัปตัน" พูดอย่างนี้ทุกครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่าหนึ่งคนกะหนึ่งตัวนี้ ที่บ้านเลี้ยงแมวคลอกไหน คลอกไหน กัปตันไม่เคยกัดหรือเห่าเลย น่าแปลกเจ้าแม่แมวก็เช่นกัน ไม่เคยแหย่เจ้ากัปตันเลย เหมือนรู้ว่าฉันและเธอต้องอยู่ร่วมกันไปอีกนาน สำหรับเรา กัปตันเป็นหมาที่ขี้อ้อนอย่างมาก พอเราลงมาข้างล่าง หรือเพิ่งกลับจากกรุงเทพ กัปตันจะเอาหน้ามาไซ้กับขาเรา จนหนำใจ เราถึงจะเดินไปไหนต่อไหนได้ แต่สมัยที่กัปตันยังแข็งแรงนะ จะกระโจนเข้าหา จนเราเกือบล้มไปหลายครั้งทีเดียว พอป๋าดุเท่านั้นแหละ กริยาทุกอย่างที่ทำ หยุดหมด เวลาให้ของกัปตันไม่เคยยกแค่มือเดียว จะต้องสองมือเสมอ แต่ต้องรับเค้าไว้มือนึงก่อนนะ ม่ายงั้นจะไม่ค่อยได้ เพราะเค้าตัวใหญ่ สิ่งที่น่ารักอีกอย่างของกัปตันคือ พอเรากลับบ้านและไปนู่นมานี่ กัปตันมักจะชอบเดินไปด้วย เช่นตลาด จนคนที่ตลาดเขารู้จักกัปตันเป็นอย่างดี เราเคยแกล้งเดินวนไปวนมาหลบกัปตันที่ตลาด จนกัปตันตามไม่ทัน พอเดินมาถามแม่ค้า แม่ค้าบอก หมาหนูมันตามหาหนูซะวุ่นไปหมด สุดท้าย กัปตันต้องไปนอนรอที่บ้าน แฮะแฮะ ไม่ดีเลย แกล้งหมา ส่วนที่ธนาคาร กัปตันจะเป็นหมาตัวเดียวที่ได้รับอนุญาติให้เข้าไปนอนรอได้ หรือบางครั้งกัปตันไม่รู้ว่าเราอยู่ไหน ก็เดินไปหาที่ธนาคาร เดินเข้าห้องโน้นออกห้องนี้ ถ้าไม่เจอก็จะกลับ ถ้าเจอก็จะนั่งรอ หากเรานั่งรถไปไหน กัปตันจะชอบตามขึ้นรถไปด้วย ไม่ยอมลง หากขึ้นไม่ได้ ก็จะวิ่งตามจนลิ้นห้อย สงสารจนต้องหยุดรถให้ขึ้นไปด้วย บางครั้งไม่ได้จริงๆ เขาก็จะวิ่งตาม ถ้าใครเคยดูหนังเรื่องแฟนฉัน ตอนที่น้องแน็ควิ่งตามน้องโฟกัสนั่นหละ เหมือนกันเลย อาทิตย์ต่อมา กัปตันต้องถูกให้น้ำเกลือตลอดเลย เพราะไม่สามารถกินอะไรได้ เราต้องโทรถามอาการจากแม่ทุกวัน บางวันทรง บางวันทรุด บางวันอึราดต้องเช็ดให้ เพราะขาไม่มีแรง นอนทับด้านใดมากๆก็จะเป็นแหล ต้องกลับด้านนอน ยิ่งเห็นยิ่งทรมาน เราอยากให้แม่พามันไปที่โรงพยาบาล เผื่อบางที มันจะดีขึ้น...แต่แม่เงียบ...หรือแม่รู้อะไรแต่ไม่บอกเรา แม่อดหลับอดนอนเฝ้ากัปตันสามคืน เพื่อดูแลไม่ให้น้ำเกลือหยุดไหล พอเราเห็นขาที่ต้องใส่เข็มน้ำเกลือของกัปตัน เราอดเจ็บแทนไม่ได้สักที วันสุดท้าย ... วันศุกร์ที่ 8 สิงหาคม หลังเลิกงาน เราขับรถจากสมุทรปราการด้วยความเร็วสูง หวังว่าจะถึงบ้านเร็วๆ เพื่อดูอาการกัปตัน แต่อะไรดลใจ ... เราหลงทาง ทั้งๆที่ไม่เคยหลงมาก่อน เพราะเป็นทางที่กลับบ้านทุกอาทิตย์...ถึงบ้านเกือบสามทุ่ม (ออกจากที่ทำงานห้าโมงเย็น) ปรกติจะถึงแค่ทุมกว่าๆเท่านั้น กลับมา แม่บอกว่า กัปตันรู้สึกกระสับกระส่ายจังวันนี้ กัปตันลืมตาอยู่นะ แต่เหมือนไม่รับรู้ในสิ่งที่เราพูดแล้ว เราไม่อยากคิดอย่างนั้นเลย ลิ้นของกัปตันแห้ง และห้อยออกมาจากปาก สีของลิ้นซีดมาก เราพยายามเอาน้ำหยอดให้กัปตัน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล บางจรั้งกัปตันดูเหมือนรู พยายามเลียน้ำที่เราหยอดไว้ให้ แต่เราคิดว่ากัปตันคงไม่มีแรงทำอะไรทั้งนั้นแล้วหละตอนนี้ แม่บนกับท่านท้าวมหาพรหมว่า ขอให้กัปตันหายดี.... ---------------------------------------------------------------------------------- บันทึกจบลงแค่นี้ค่ะ เพราะตอนนั้นไม่สามารถเขียนต่อได้อีกต่อไปแล้ว ยังอุตส่าห์เหลือหน้ากระดาษว่างเปล่าอีกสองสามหน้า เผื่อจะมาเขียนให้จบ แต่ พอจะเริ่มเขียน น้ำตามันไหล ใจมันสะอื้น บางทีก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวปริ่มจะขาดใจ เลยทำให้ตัดสินใจว่า ไม่เขียนเลยดีกว่า และบันทึกเล่มนี้ก็ไม่ได้ถูกเปิดอ่านอีกเลย เป็นเวลาเกือบสี่ปี แต่มันถูกนำไปด้วยทุกหนทุกแห่ง และอยู่ข้างกายเสมอ ตอนนั้นยังแอบคิดว่า ขอให้กัปตันมาเกิดเป็นลูกของเราเถอะ ---------------------------------------------------------------------------------- ได้รับ Forward mail มาฉบับหนึ่ง อ่านทีไร ร้องให้ทุกที "กฎทองของหมา " 1. ชีวิตของฉันอย่างมาก ก็จะสิ้นสุดเพียงแค่ 10-15 ปีเท่านั้น การต้องแยกจากเธอไม่ว่าด้วยเหตุใดๆ นับเป็นความปวดร้าวอย่างยิ่งของฉัน จึงโปรดสังวรให้จงหนัก..ก่อนจะรับฉันเข้ามาในชีวิต 2. ให้เวลากับฉันสักหน่อย เพื่อทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน 3. จงเชื่อมั่นในตัวฉัน เพราะเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับความเป็นอยู่ของฉัน 4. อย่าโกรธฉันให้นานนัก และอย่าลงโทษฉันด้วยการกักขัง เธอมีทั้งหน้าที่การงาน ความบันเทิงและมิตรสหาย แต่ฉันนั้น.....มีเพียงเธอ 5. พูดกับฉันบ้าง แม้ฉันจะไม่เข้าใจคำพูด แต่ฉันก็เข้าใจเธอได้จากน้ำเสียง 6. พึงระลึกอยู่เสมอว่า...ไม่ว่าเธอจะปฏิบัติอย่างไรต่อฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนเลย 7. โปรดอย่าทุบตีฉัน เพราะแม้ฉันจะทุบตีเธอกลับไม่ได้ แต่ฉันก็สามารถกัดหรือข่วนตะกุยเธอได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากกระทำเลย 8. ก่อนจะดุด่าฉันสำหรับท่าทีที่คล้ายไม่เชื่อฟัง ดื้อดึง เกียจคร้าน ขอจงได้ถามตัวเธอเองก่อนว่า เกิดสิ่งผิดปกติกับตัวฉันหรือไม่ บางทีอาจจะมาจากเรื่องของอาหาร หรือถูกทิ้งไว้กลางแดดนานเกินไป หรือหัวใจของฉันแก่ชราและอ่อนล้าเสียแล้ว 9. ดูแลฉันเมื่อยามแก่เฒ่าด้วย เพราะวันหนึ่งเธอก็ต้องเป็นเช่นนั้น 10. อยู่กับฉันเมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตมาถึง ขออย่าได้พูดเป็นอันขาดว่า " ฉันทนดูไม่ได้ ขออย่าให้มันเกิดขึ้นต่อหน้าเลย " เพราะเรื่องราวทั้งหมดจะง่ายขึ้นหาก...เธออยู่ด้วย สุดท้ายที่สุด...โปรดรำลึกเสมอว่า "ฉันรักเธอ" ปล. ไม่เคยกล้าถ่ายรูปกัปตัน เพราะตอนเด็กๆมีคนเคยขู่ว่า ถ้าหมาโดนถ่ายรูป...มันจะตาย พอโตแล้วนึกขึ้นได้ ว่ามันจะตายได้ไงล่ะ ก็แค่ถ่ายรูป โดนแฟลช Get this widget | Share | Track details   Create Date : 17 สิงหาคม 2550 65 comments Last Update : 17 สิงหาคม 2550 23:47:40 น. Counter : 1258 Pageviews. Share Tweet

โทษทีพรหล้าป้าไม่อ่านน่ะ ไม่ใช่เพราะมันยาว แป็นเพราะอ่านโปรยหัวไปสองสามบรรทัดก้อรู้แล้วว่ามันจะจบอย่างไร ไม่เอ๊าไม่เอาเรื่องเศร้าๆเกี่ยกับหมา ไม่อยากอ่านหง่ะ รักนะกัปตัน จุ้บ จ้บ   โดย: ป้าซ่าส์ 17 สิงหาคม 2550 22:45:46 น.

เจิมอีกแระ ฮิ อิ อิ   โดย: ป้าซ่าส์ 17 สิงหาคม 2550 22:46:28 น.

อ่านแล้วจะร้องไห้ตามเลยค่ะ น้องกัปตันน่ารักจัง พี่เปิ้ลก็น่ารัก ดอรี่ก็อยากเลี้ยงหมา ขอมาร์ลินไว้ว่าถ้าย้ายไปอยู่โน่น ขอฮัสกี้ซักตัวมาอยู่เป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงา อ่านแล้วยิ่งอยากเลี้ยง และสัญญาว่าจะให้ความรักมันเต็มที่ค่ะ... คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะพี่เปิ้ล   โดย: Dory (conejodulce ) 17 สิงหาคม 2550 22:46:30 น.

อ่านแล้วทำเค้าร้องไห้อ่ะ คิดถึงหมาของต่ายที่ตายไปแล้วเลยอ่ะ เกิดมาไล่เลี่ยกับต่ายเลยนะ ถือว่าเป็นพี่น้องได้เลย แต่ก็ตายจากต่ายไปในวันเกิดอายุ 16 ปีของต่ายพอดี นึกถึงทีไรเศร้าทุกที...เข้าใจความรู้สึก จขบ.ค่ะ   โดย: กระต่าย (Rabbit Sunflower ) 17 สิงหาคม 2550 22:49:02 น.

อ่านแล้วเศร้าใจตามไปด้วย การสูญเสียเป็นสิ่งที่ยากที่จะทำใจได้ง่าย ๆ แต่กัปตันโชคดีที่มีเจ้าของที่ดีอย่างคุณเปิ้ลค่ะ....   โดย: แป๋วภูเก็ต 17 สิงหาคม 2550 23:08:53 น.

น่าสงสารเจ้ากับตันจังเลยค่ะ ตัวเองเคยเลี้ยงน้องหมาพุดเดิ้ลค่ะ ชื่อเจ้ามาม่า ซื้อมาจากจตุจักร อยู่ด้วยกันสามเดือนก็รู้ว่ามันเป็นเยื่อบุสมองอักเสบ เนื่องจากฉีดวัคซีนที่มาจาก คนขายให้ไม่ครบ เลยเป็นเลย มันชักตลอดน่าสงสารมาก ตอนนั้นเลย บอกคุณหมอว่า ไม่ต้องรักษาแล้ว ให้มันตายดีกว่า มันจะได้ไม่ทรมาณ นั่งร้องไห้ประมาณอาทิตย์นึงเหมือนกันค่ะ สงสารมัน แต่สุดท้ายมันตาย ก็เอากลับมาฝังที่สวนหน้าบ้านค่ะ ไม่อยากให้เค้าเอามันไปทิ้งถัง ตอนขุดหลุมไปก็ร้องไห้ไป หมามันเป็นสัตว์ที่รักเจ้าของนะคะ   โดย: เชอรี่ IP: 202.28.180.201 17 สิงหาคม 2550 23:13:35 น.

จะบอกเปิ้ลว่าที่รีบๆอัพบล็อกเรื่องของแม่พริกก็เพราะความรู้สึกที่มีต่อหมาที่เลี้ยงไว้นั่นแหละ โดยเฉพาะเจ้าดำตอนนี้อายุ 15 ปีเข้าไปแล้ว แต่มันก็ยังแข็งแรงดีนะ บางคนไม่เชื่อว่าเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวแล้วเราจะรู้สึกผูกพันกับมันเหมือนมันเป็นคนในครอบครัวเลย เวลามันป่วยก็กังวลใจไปด้วย ยังไม่รู้ว่าเวลามันจากเราไปจะคิดถึงมันขนาดไหน นี่ตั้งใจไว้ว่าถ้าเจ้าสองตัวนี่หมดอายุขัยไป จะไม่ขอเลี้ยงหมาอีกแล้ว อยากบอกคนที่คิดจะเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวอย่าเลี้ยงเพราะเห็นมันตอนเล็กๆแล้วบอกน่ารัก มันไม่ง่ายอย่างที่คิด แล้วพอมันโตขึ้นมาความน่ารักมันหายไปก็จะเริ่มเบื่อแล้วปล่อยมันทิ้งๆขว้างๆ บางครั้งมานึกเปรียบเทียบระหว่างคนกับหมา เจ้าหมานี่มันแสดงออกมากกว่าคนเสียอีก เวลามันรักมันซื่อสัตย์กับใครมันจะไม่ลืมและไม่เนรคุณเด็ดขาด เวลาที่เราขับรถออกไปนอกบ้าน มันก็หมอบเฝ้าอยู่ตรงประตูโรงรถมองดูว่าเรากลับหรือยัง แค่เสียงรถวิ่งมาถึงมันก็จำได้แล้วพร้อมทั้งส่งเสียงดีใจกันใหญ่ ตอนป้าซ่าส์เล่าเรื่องแมวตายแล้วร้องไห้ ผมถึงไม่แปลกใจเลยและเข้าใจความรู้สึกดีด้วย ... จริงๆยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับหมาอีกเยอะ เอาไว้ก่อน   โดย: ลุงแอ๊ด 17 สิงหาคม 2550 23:20:31 น.

น่าสงสารจังครับ   โดย: Centertainment 17 สิงหาคม 2550 23:27:53 น.

โดย: แพนด้ามหาภัย 17 สิงหาคม 2550 23:47:46 น.

น่าสงสารมากเลยครับ...อ่านแล้วซึมเลยล่ะ วันนี้คุยกับทางบ้าน..พ่อบอกว่า "ไอ้ขี้เถ้า" หมาหลังอานสุดที่รัก ไม่สบายเหมือนกัน ไม่ยอมกินอะไรมา 2 วันแล้ว แม่บอกว่าสงสัยจะไม่รอด..เนื่องด้วยมันชรามากแล้ว.. อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงมันขึ้นมาเลย เพราะเป็นหมาตัวที่รักที่สุดในบรรดาที่มีอยู่ทั้งหมด..ถ้ากลับบ้านไปแล้วไม่เจอมันคงเศร้าน่าดู..ยังไงก็ขอให้มันหายดีกลับมาเป็นปกติด้วยเถิด..   โดย: pompier 17 สิงหาคม 2550 23:52:08 น.

รู้งี้ไม่เข้ามาดีกว่า ว่าแล้วเชียวว่าจะเข้ามาตอนเช้า นึกไงไม่รู้หยิบโน๊ตบุ๊คเขาไปแอบอ่านในห้องน้ำ เพราะพี่สาหลับอยู่ ขี้เกียจโดนงอน ทำไมฉันต้องมานั่งร้องไห้ตอนตีหนึ่งวะนี่ พรุ่งนี้ฉันตาบวมแน่ไอ้เปิ้ล เจอพี่ตาบวมแน่ๆ ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ ร้องไห้เพราะหมาตายไม่รู้กี่สิบหน ร้องตั้งแต่ห้าขวบยันตอนนี้ ทุกครั้งที่เขาจากไป ก็สัญญิงสัญญากับตัวเองว่า "ชาตินี้จะไม่เลี้ยงหมาอีก" หลายครั้งทำบุญสวดมนต์จุดธูปขอให้เขามาเกิดเป็นลูกเรา (เหมือนเอ็งเลย) โอยยยยย คอมฯเปื้อนน้ำตา ไอ้เปิ้ลบ้าๆๆๆๆ   โดย: rendezvous (be-oct4 ) 18 สิงหาคม 2550 0:59:42 น.

สัญญาค่ะพี่เปิ้ล เพราะว่าถ้าไปอยู่สเปน ดอรี่คงยังไม่มีอะไรทำไปซักปีนึง คงมีเวลาอยู่กับน้องหมาได้ทุกวันค่ะ เห็นอย่างนี้แต่ก็รักสัตว์นะคะ...   โดย: Dory (conejodulce ) 18 สิงหาคม 2550 1:22:24 น.

อ่านจนถึงบรรทัดสุดท้ายและอยากเป็นอีกหนึ่งคนที่ขอให้เจ้ากัปตันไปดี มีความสุขในทุกๆที่ที่เค้าอยู่นะคะ และก็อยากให้จขบ.กลับมามีรอยยิ้มอย่างสดใส แม้ในยามที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับสุนัขนะคะ ปุ๊กเคยเลี้ยงสุนัข และรักมาก จนมันตายจากไปเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ เชื่อว่ากัปตันคงรับรู้ถึงความรักที่ทุกคนมีให้แน่นอน   โดย: Hobbit 18 สิงหาคม 2550 1:30:21 น.

ผมเชื่อว่าคุณได้เลี้ยงเค้าอย่างดีแล้ว ส่วนนี้คงไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจ ทั้งหมดที่มี...คงมีแต่ความอาลัยและคิดถึง   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 18 สิงหาคม 2550 7:37:05 น.

สวัสดีครับคุณเปิ้ล เลี้ยงเขาแล้วก็ผูกพัน อย่าเสียใจมากเลยครับ ไม่ว่าคนหรือสัตว์อันเป็นที่รัก ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ไม่เราไปก่อน ก็เขาไปก่อนนะครับ   โดย: ลุงกล้วย 18 สิงหาคม 2550 8:01:10 น.

เหมือนคุณบีเลยค่ะ .. เมื่อก่อนเลี้ยงสัตว์หลายอย่างค่ะ จนเพื่อน ๆ ล้อกันว่าเป็นบ้านสวนสัตว์ ทั้งนก, ไก่, หมา, แมว, หนู, ฯลฯ ตั้งแต่ ม. 3 - ม.5 เจ้าหมาสุดที่รักทยอยตายปีละตัวสองตัว เราก็เลิกคิดที่จะเลี้ยงหมาอีกต่อไป ยิ่งรักมาก ยิ่งผูกพันธ์มาก ก็ยิ่งเสียใจมาก ยิ่งเราไม่มีเวลาวิ่งเล่น และดูแลเขา เราก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก ประกอบกับความฝันที่อยากเป็นสัตวแพทย์ก็จางหาย เพราะตอนเอนท์ทำชีวะได้แค่ 2 ข้อ ตอนนี้เลยห่างหายจากวงการสัตว์เลี้ยงมานานกว่าสิบปีแล้วค่ะ   โดย: BFBMOM 18 สิงหาคม 2550 9:02:52 น.

อ่านแล้วจะร้องไห้ตามไปด้วยอ่ะคับ...ผมเสียใจด้วยจิงๆคับ...ที่เค้าต้องเป็นแบบนี้...ผมว่าเค้ารับรู้ได้นะ...ว่าคุณจขบรักเค้ามาก   โดย: Kurt Narris 18 สิงหาคม 2550 10:21:09 น.

เศร้าจังเลยค่ะ   โดย: เพียงแค่เหงา 18 สิงหาคม 2550 11:15:13 น.

แง ๆ อ่านแล้วร้องไห้เลยค่ะ พูดไม่ออกเลยค่ะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 18 สิงหาคม 2550 12:17:34 น.

เคยเลี้ยงเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ได้เลี้ยงแล้ว เอาใจช่วยค่ะ   โดย: มิ๊กกี้ IP: 64.254.116.14 18 สิงหาคม 2550 12:20:21 น.

ตามคุณใบไม้ฯ มาค่ะ เสียใจด้วยนะค่ะ เข้าใจดีค่ะ เราก็รักหมาเหมือนกัน   โดย: wayoflife 18 สิงหาคม 2550 12:25:54 น.

เศร้าจังค่ะ   โดย: Nisasa 18 สิงหาคม 2550 12:26:07 น.

มาแล้ววววววววววววว ไปห้องลับต่อละนะ ออกไปกินข้าวกะดั๊กกรี้กันอีกเหรอวันนี้   โดย: ป้าซ่าส์ 18 สิงหาคม 2550 15:26:39 น.

มาแล้วทีนึง แต่เม้นต์ไม่ติด พรหล้าลงคาถาป้องกันเอ๊กป่วนใช่ม๊า   โดย: เอ๊กกี่ 18 สิงหาคม 2550 19:07:09 น.

หวัดดีค่า อ่านไม่ไหวอ่ะค้า เพราะเลี้ยงสุนัขมาก็หลายรุ่น มาพบกันเพื่อจากกัน มันเศร้าจังเลยอ่ะน้า   โดย: oa (rosebay ) 18 สิงหาคม 2550 20:21:41 น.

อ้าวมาแถวนี้แล้วไม่บอกจะได้เลี้ยงข้าวสักมื้อนึง   โดย: ลุงแอ๊ด 18 สิงหาคม 2550 22:29:55 น.

มาแอบดูรูปกัปตัน ดูแต่รูป ยังไง๊ ยังไงก้อไม่อ่าน ไม่อ่าน ไม่อ่าน แน่ๆๆๆ   โดย: ป้าซ่าส์ 18 สิงหาคม 2550 22:58:40 น.

สวัสดีค่ะคุณ Piterek วันนี้ไปลงประชามติแล้วหรือยังเอ่ย ป.ล. ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกันนะคะ   โดย: BFBMOM 19 สิงหาคม 2550 9:04:33 น.

แวะมาบีบน้ำตา ติ๋งงงง ติ๋งงงง เสียงน้ำตาหยด   โดย: ป้าซ่าส์ 19 สิงหาคม 2550 16:56:11 น.

แค่ฟังเพลงก็เศร้าแล้วค่ะ วันก่อนมัวแต่เศร้าเลยลืมชมว่าบล๊อกสวยค่ะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 19 สิงหาคม 2550 20:08:54 น.

เพลงเศร้าได้ใจจริง ๆ มาส่งพี่เปิ้ลเข้านอนค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 19 สิงหาคม 2550 21:02:16 น.

เข้ามาหยดน้ำตาทิ้งไว้ด้วยคน ... โธ่ ... แมนยูฯ ดันแพ้ แมนซิตี้ ...ไม่อยากเชื่อ ทำใจไม่ได้   โดย: ลุงแอ๊ด 19 สิงหาคม 2550 21:41:01 น.

อิลุงดีใจใหญ่เลยค่ะลุงแอ๊ด อะจ๊ากกกกกกก ผิดบล็อค   โดย: แป๋วภูเก็ต 19 สิงหาคม 2550 22:52:11 น.

ติ๋งงง ผ่างงงงงง ติ๋งง ติ๋งงง ผ่างงง ผ่างงง ติ๋งงง ติ๋งงงงง ติ๋งงงงง ผ่างงงงง ผ่างงงงง ผ่างงงงง เสียงน้ำตาหยดกับเสียงฉาบบบ   โดย: ป้าซ่าส์ 20 สิงหาคม 2550 0:19:12 น.

เอ้ยย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตื่งๆๆๆๆๆ ตื่งงงได้แว้วววว เข้าถ้ำมั่งจิ   โดย: ป้าซ่าส์ 20 สิงหาคม 2550 11:44:15 น.

มาแล้วววว ตรงดิ่ไปอัพเดทที่ถ้ำเรียบร้อย   โดย: rendezvous IP: 124.121.111.49 20 สิงหาคม 2550 16:34:28 น.

ไก่จัง คราวหน้ามาเราไม่ต้องไปหาอาหารกันเองแล้วโว๊ยยยยยย คนข้างบนอ่ะ เค้าบอกว่าจะเลี้ยงข้าวเรานิ ห้ามลบเชียวนะเม้นท์นั้นน่ะ   โดย: be IP: 124.121.111.49 20 สิงหาคม 2550 17:02:49 น.

มาเป็นพยาน   โดย: เอ๊กกี่ 20 สิงหาคม 2550 17:47:41 น.

แล้ว..กับข้าว..ใครจะเลี้ยงล่ะ ตกลงกันให้ดีก่อน   โดย: ลุงแอ๊ด 20 สิงหาคม 2550 17:56:31 น.

g,ho9N=yhowxwsoat   โดย: เอ๊กกี่ 20 สิงหาคม 2550 17:58:37 น.

ลืมเปลี่ยนภาษา 555   โดย: เอ๊กกี่ 20 สิงหาคม 2550 18:00:41 น.

เมนต์ชั้นไปไหนฟะ decode ของเจ๊เอ๊กให้ แต่ว่า... จะไม่เมนต์อะไรที่มันเป็นสาระแบบคนอื่นมั่งหรอคะเนี่ย   โดย: Piterek 20 สิงหาคม 2550 20:18:31 น.

มาเล่าให้ฟังอีกหน่อย เชื่อไหมว่าหมานี่มันรู้จักว่าเวลาไหนควรไม่ควรเข้ามากวนเจ้านาย เรื่องนี้คนที่ใกล้ชิดกับหมาจะรู้ดี เวลาที่เราอารมณ์ดีดี หรืออารมณ์ปกติ เจ้าพวกนี้จะเข้ามาอ้อนมาให้นวด นัวเนียกับเจ้านายตลอดเวลา แต่ถ้าเวลาไหนที่เราอารมณ์ไม่ดีหงุดหงิดเสียงดัง เจ้าพวกนี้จะหลบฉากหมด คงกลัวลูกหลง ... แล้วเชื่อไหมว่าหมามันรู้จัก งอน เคยอยู่ครั้งพาแม่พริกขึ้นรถพาไปเที่ยวบ้านป้า ส่วนเจ้าดำเอาไปไม่ได้เพราะมันดุมาก มันคงเข้าใจว่าเจ้านายลำเอียงวันนั้นทั้งวันมันจะนอนหมอบไม่สนใจใครเลย จนต้องหาซื้อลูกชิ้นปิ้งของโปรดมาให้มันถึงจะหายงอน   โดย: ลุงแอ๊ด 20 สิงหาคม 2550 22:38:27 น.

แม่พริกน่ะพันธุ์เดียวกะหมาที่บีเคยเลี้ยงตอนเด็กๆค่ะลุง มันชื่อว่า "ถังหลง" น่ารัก ซื่อสัตย์ ฉลาด แล้วมันก็ไม่สบายตายไปด้วยโรคเห็บหมา กัดกินตับไตไส้พุง ลุงอ่ะ เศร้าจัง บีร้องไห้เป็นวัน เดือน ปี ทุกครั้งที่คิดถึงมัน มันน่ารัก ชอบขึ้นรถ อยากไปไหนมาไหนด้วย เดินไปไหนก็เดินตาม ลุงอ่ะ เปิ้ลอ่ะ อัพเรื่องใหม่เหอะวะ อย่าเอาเรื่องหมาที่จากไปเลย ขี้เกียจร้องไห้แล้ว โตมากแล้ว เอาเรื่องหมาน้อยที่ยังอยู่เหอะวะ แพนด้าหน้ามึนอ่ะ เอามาหน่อยยยยยย   โดย: rendezvous (be-oct4 ) 21 สิงหาคม 2550 8:40:42 น.

หมาขี้อิจฉาล่ะเคยเจอไหม โดยเฉพาะแม่พริกนี่จอมอิจฉาเลย   โดย: ลุงแอ๊ด IP: 124.121.6.38 21 สิงหาคม 2550 10:14:18 น.

เอ้ามาเม้ากันอยู่ที่นี่ตรึมมม เลยน่ะค๊า   โดย: ป้าซ่าส์ 21 สิงหาคม 2550 13:16:45 น.

เศร้าอ่ะพี่เปิ้ล...แต่ยังไงก็ต้องสู้ๆเนาะ... ปูเพิ่งกลับจากเชียงรายเจ้า.. เลยเหมือนสาบสูญอ่ะ...   โดย: ^^Ken-Ju***Pu-Jung^^ 21 สิงหาคม 2550 21:09:30 น.

พี่เปิ้ล ขา เข้มแข็งนะคะ คนดี กัปตันไปพักผ่อน ....ชาติหน้ามาเกิดใหม่ค่ะ แล้วพิใวมาคุยใหม่นะคะ แว๊ปไปทำงานก่อน หนูไป พักใจมา อยากเหนื่อยนัก   โดย: ประกายดาว 22 สิงหาคม 2550 9:01:21 น.

ชิ ชิ ทำงี้ได้ไง ไปปักธงไทยคนแรกเลยน่ะพรหล้า ที่บ้านเจ้าเป็ดนะ   โดย: ป้าซ่าส์ 22 สิงหาคม 2550 11:30:13 น.

นอนแต่หัววันเลยนิ พรหล่า จิ้นๆๆๆๆๆ อิ อิ อิ   โดย: ป้าซ่าส์ 23 สิงหาคม 2550 2:16:07 น.

อ่านแล้วเศร้าจัง เกิดแก่เจ็บตายเรื่องธรรมชาตินะคะ มาเป็นกำลังใจค่ะ   โดย: Mme France 23 สิงหาคม 2550 2:57:58 น.

เข้าห้องลับเร็ว พรหล้า หายไปไหนมา คิดถึง ออนอยู่ป่ะ ลองเรียกดูดีกว่า   โดย: be (be-oct4 ) 23 สิงหาคม 2550 9:24:25 น.

โดย: ลุงแอ๊ด 23 สิงหาคม 2550 10:31:49 น.

พรหล้าเอ๊ย....อัพหน่อย อย่าลืมกินข้าวให้เป็นเวล่ำเวลาเน้อ   โดย: Pi ter YAI (เอ๊กกี่ ) 23 สิงหาคม 2550 11:38:22 น.

กลับมาแล้วต้องรีบไปอ่านนะเฟร้ย ม่ายงั้นมีเคืองงงงงง   โดย: ป้าซ่าส์ 23 สิงหาคม 2550 16:30:20 น.

อัพมันง่ายๆอย่างนั้นแหละ แต่มีคุณภาพนะ (เปิ้ลนี่ขายสินค้าอะไรล่ะ เผื่อจะอุดหนุนบ้าง แต่ถ้าขายประกันไม่ต้องนะมีแล้ว)   โดย: ลุงแอ๊ด 23 สิงหาคม 2550 17:04:29 น.

เข้ามาบล๊อกนี้ทีไรใจมันหวิว ๆ ค่ะ คิดถึงน้องกัปตันไปด้วยเลย   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 23 สิงหาคม 2550 17:25:48 น.

IC (Preamp and SOCs) for HDD มันคืออะไรเดาไม่ถูก มันคือ sockets ที่มี pre amp สำหรับใช้กับ hard disc drive หรือเปล่า ใช่ไม่ใช่ก็ไม่รู้จักแหละ คือพูดเป็นงานการนะ เผื่อแนะนำให้ไปติดต่อโรงงานเพื่อนๆได้ถ้ามันตรงเป้าหมาย   โดย: ลุงแอ๊ด 23 สิงหาคม 2550 20:29:19 น.

สวัสดีครับ ยินดีที่เข้าไปทักทายที่บล็อก อันที่จิงบล็อกวันนั้นเก่าแล้ว เพราะผมอัพบล็อกใหม่หลายวันแล้ว เพียงแต่บล็อกวันนั้นแขวนไว้หน้าบล้อกแก๊ง ด้วยมิตรภาพ   โดย: พ่อพเยีย 23 สิงหาคม 2550 20:58:09 น.

พี่เปิ้ลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ขา บอกมาเลยดีกว่า ตรงนี้ ที่รวมคนบ๊องหรือเปล่า พี่ บี เริ่มใช่เปล่า ลูกสาวคนสวยพ่อ บูน่ะ ส่วนน้องพิม ลูก ที่ขอ มา เป็นลูก ฮือๆ โฮๆๆ แงๆ โฮ่งๆ โฮ่งสุดท้าย พี่เขียนน่ารักมากๆ ถึงกัปตันค่ะ   โดย: ประกายดาว 24 สิงหาคม 2550 10:02:14 น.

ลูกเปิ้ล วันนั้นกลับบ้านดึกแน่เลยใช่ไหมครับ จริงๆแล้ว ตอนยังไม่รู้จักลูกเปิ้ล หรือลูกไก่พรหล้า พ่อคิดนึกไปเองว่า ลูก piterek คงเป็นผู้ใหญ่แล้ว และมีชีวิตที่คร่ำเครียด มาพบลูกเปิ้ลสองครั้ง พ่อสบายใจ ว่าลูกร่าเริงมีความสุข หรือว่าเป็นเพราะไร้สาระไปกับลูกเป็ด ถ้าน้องพิมมาอีกคน น้องพิมจะต้องเป็นเจ้าตัวน้อยที่ชื่อว่าอะไรครับ ฝากเปิ้ลไปคิดเป็นการบ้าน พ่อทานแอ๊ปเปิ้ลที่ลูกนำมาฝาก อร่อยมากครับ ขอบคุณนะลูกนะ   โดย: พ่อบู (be-oct4 ) 24 สิงหาคม 2550 11:42:14 น.

หวัดดีครับพี่เปิ้ล 3 โหมด 3 อารมณ์สำหรับต้นหลิวครับพี่   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 7 ตุลาคม 2550 7:27:40 น.

สวัสดีค่ะน้องเปิ้ล อ่านกี่ครั้ง ๆ ก็เศร้านะคะ   โดย: แป๋วภูเก็ต 7 ตุลาคม 2550 13:06:54 น.

สวัสดีค่ะแวะมาเยี่ยม อ่านแล้วเศร้าไปด้วยเลยค่ะ   โดย: ดอกคูณริมฝั่งโขง IP: 124.120.11.46 7 ตุลาคม 2550 15:26:43 น.

ฮัลโหลพี่เปิ้ล กลับมาที่น้องกัปตันอีกแล้ว ความเศร้าแผ่ซ่าน   โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่ 7 ตุลาคม 2550 17:42:18 น.