จนกระทั่งมีลูก โดยเฉพาะ มีลูกสองคน ยังไงน่ะหรอ

ตามมาสิ จะเล่าให้ฟัง

- โพสต์ในเฟสบุ๊คตอนตัวเล็กอายุได้ 1 เดือน 

- เวลาอยู่บ้านพร้อมกันสามคนแม่ลูก แม่จะรู้สึกวุ่นว่ายยุ่งขิงมาก เพราะจะต้องทำโน่นนี่ให้ทั้งสองคน (แม้จะมีพี่เลี้ยงช่วย แต่ท้ายสุดเวลาอยู่กับแม่ ไม่เอาพี่เลี้ยงสักคนเดียว) แทบจะไม่มีเวลาทำอะไรเลย เหนื่อย แม้กระทั่งเวลานอน คนเล็กก็จะให้อ่านหนังสือภาพ คนโตก็รอฟังเล่านิทาน ตอนนอนสองคนยังแย่งกันจะกอดแม่ซ้ายขวา นอนเบียดจนแม่แทบจะไม่เหลือที่นอน นอนตื่นกลางดึกทุกคืน เพราะบางทีลูกคนเล็กขอดูดนม ลูกคนโตขอนอนหนุนแขน แม่ไม่รู้จะหันไปด้านไหนก่อนดี จนบางครั้งหงุดหงิด เพราะอึดอัด เพราะนอนไม่เคยพอ ... อยากร้องไห้

- ลูกคนโต จะไปไหนก็ต้องให้แม่ไปเป็นเพื่อน เช่น แค่เดินไปสั่งน้ำ จนแม่รู้สึกรำคาญในบางครั้ง ว่าโตแล้ว ทำเองก็ได้นี่นา แม่ก็มีธุระทำโน่นนี่ ทำไมถึงยังต้องให้แม่ไปด้วยอีก ส่วนคนเล็ก ตอนแม่ไปทำงาน อยู่กับอาม่ากับพี่เลี้ยงก็อยู่ได้ แต่พอตอนเย็นเห็นหน้าแม่ปุ๊บ แม่ต้องอุ้มตลอดเวลา หรือถ้าแม่หลอกให้ลงเล่นได้ ห้ามแม่คลาดสายตาเชียวนะ ถ้าหายไปเมื่อไหร่ ร้องโวยวาย จะเป็นจะตาย น้ำตาไหลพรากๆ ทั้งๆที่เรื่องอื่นๆ คนเล็กเป็นคนที่เข้าใจอะไรเร็วและง่ายมาก (แม้จะยังพูดไม่ได้) แต่กับเรื่องนี้ แม่แว่บไม่ได้เลย จนบางทีถึงขั้น พาเค้าไปฉี่ที่ห้องน้ำด้วย ... อยากร้องไห้

- ในวันที่มีประชุมที่บ้านตอนกลางคืน ปล่อยลูกสองคนให้อยู่กับพ่อและพี่เลี้ยง ลูกคนเล็กอยู่ได้สักพัก ไม่ยอม ร้องจะหาแม่ พี่เลี้ยงต้องอุ้มมาให้แม่ ประชุมไปดูดนมไป ลูกคนโต นึกว่าจะอยู่กับพ่อได้ ก็มาวนเวียนๆ หน้าห้องที่แม่ใช้ประชุม ท้ายสุด เดินมาบอกยิ้มๆว่า แม่ครับปู๊นอึราดกางเกง (จั้งแต่เลิกผ้าอ้อมสำเร็จรูป ไม่เคยอึราดกางเกงสักครั้งเดียว ตอนนี้ห้าขวบ) ไม่ยอมให้ใครล้างก้นให้ แม่ต้องอุ้มคนเล็กให้นม พาคนโตไปล้างก้นซักกางเกงที่ห้องน้ำ พร้อมๆกับประชุมไปด้วย ... อยากร้องไห้

- บางวันที่ตอนเช้ามีธุระจำเป็นต้องตื่นแต่เช้า แต่ลูกทั้งสองคนยังเล่น ไม่มีทีท่าจะง่วงนอน ทั้งๆที่สี่ทุ่มห้าทุ่มแล้ว แม่หงุดหงิดมาก รู้สึกว่าอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ ก็จะร้องไห้ออกมา

- ฯลฯ

แต่ๆๆๆๆ ในวันที่รู้สึกว่าโชคร้าย คนทั้งโลกไม่ได้อยู่เคียงข้างเรา เหมือนโดนเหยียบย่ำความรู้สึก เป็นแค่ somebody ในทุก subset ที่มีในโลก ยังมีคนสองคน ที่ให้ความสำคัญกับเรา ที่เมื่อเห็นหน้าเราแล้ว ดีใจมาก วิ่งมากอด อยากให้เราไปเล่นด้วย อยากให้เราอุ้ม แค่เราเล่นด้วย เราอุ้ม เราร้องเพลงอ่านหนังสือให้ฟัง ไปส่งเค้าที่โรงเรียน กลับมาบ้านแล้วเจอ เราโอ๋ตอนเค้าร้องไห้ เค้าก็ดูมีความสุขที่สุด

ถามว่า เราจะไปสนใจความรู้สึกของใครในโลกอีก

มีแค่สองคนที่เค้ารักเราสุดหัวใจ...ก็พอ 

ปล. เมื่อคืนก่อน นอนกันสามแม่ลูก ให้ตัวเล็กดูดนม ตัวโตนอนหลับกรนคร่อกอีกด้านนึงไปแล้ว ในขณะที่กอดเราอยู่ พอเห็นท่าตัวเล็กจะหลับ ก็พยายามจะดึงนมออกจากปาก ตัวเล็กสะดุ้งกัดเข้าเต็มแรง มันเจ็บมากจนต้องตะโกนออกมาดังๆ และร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ได้ยินเสียงคนโตพูดขึ้นมาในความมืดว่า "แม่ครับๆ ปู๊นเป่าให้ไหมครับ" ยังไม่ทันตอบเพราะน้ำยังเต็มตา และปากยังคงร้องครวญคราง "แม่เจ็บไหม ปู๊นเป่าให้นะครับ" พูดสักสองสามรอบ เราจึงตอบไปว่า ครับ แล้วก็ให้ปูนมาเป่านม ปูนเป่าไปสักครู่ แล้วบอกว่า "หายหรือยังครับ" "ยังครับ เป่าอีกรอบได้ไหมครับ" "ได้ครับ" เป่าอีก  "หายแล้วครับ ขอบคุณนะครับ"

ถึงตอนนั้น ไม่รู้เลยว่าน้ำตาที่ยังไหลออกจากตาเรื่อยๆนั้น เป็นน้ำตาที่เกิดจากความเจ็บหรือเกิดจากความตื้นตันใจในน้ำใจของเจ้าลูกชายตัวโตกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ลูกได้ใจแม่ไปเต็มๆเลยครับ