คุณเชื่อไหมว่าการที่เรารักใครสักคนหนึ่งหรือเกลียดใครสักคนหนึ่ง ส่วนหนึ่งนั้นจากเวรกรรมที่เราเคยมีต่อกันไว้ในชาติปางก่อน
นัชชาถือกำเนิดมาพร้อมกับเพชรพญานาคสีม่วงซึ่งเปรียบเสมือนเครื่องรางประจำกายเธอ และก็นำพาให้เธอได้รู้จักกับพี่อิง วิญญาณหนุ่มที่คอยติดตาม ดูแลและเป็นเพื่อนเธอในทุกเวลา แต่แท้ที่จริงแล้วพี่อิงไม่ใช่แค่วิญญาณธรรมดา แต่เป็นเจ้าแห่งนาคา อิงครัตนาคินทร์ ผู้เฝ้าคอยรอวันให้ดวงใจได้กลับคืนสู่ภพภูมิเดิมที่เธอจากมา
ชีวิตที่ดำเนินไปอย่างไม่มีอะไรหวือหวาในชีวิตของนัชชาก็มาถึงเวลาแห่งความพลัดพรากเมื่อคนที่รักต้องจากไปจนแทบหมดสิ้น แต่ก็ไม่เท่ากับการสูญเสียมารดาที่เธอเฝ้าโทษว่าเป็นความผิดของพรนพินญาติผู้พี่ที่ชังน้ำหน้านัชชาอย่างไม่มีเหตุผล และนั้นก็ทำให้นัชชาเลือกทางเดินที่เกือบจะผิดพลาดเมื่อเธอเลือกใช้การตอบแทนด้วยความแค้น บ่มเพาะเพลิงแห่งความพยาบาทจนเธอเกือบตกเป็นเหยื่อของปีศาจในจิตใจอีกครั้ง
หากเพราะความช่วยเหลือจากอิงครัตนาคินทร์ ผู้มิอาจปล่อยให้ดวงใจต้องตกอยู่ในบ่วงกรรมได้อีกครั้ง เขาจึงช่วยชี้หนทางสว่างให้แก่จิตใจเธอ และนั่นก็นำทางให้นัชชาได้ค้นพบถึงความสุขอันแท้จริงคือการให้อภัย
เมื่อได้พบว่าไม่มีสิ่งใดจะอิ่มเอมใจเท่าการละวางความเกลียดชังได้ นัชชาจึงไม่ตกเป็นเหยื่อแห่งกระแสกรรมนั้นอีกครั้ง และเฝ้ารอเวลาที่จะกลับไปเป็นดวงใจราชันพญานาคอีกครั้ง ด้วยการมุ่งมั่นทำแต่ความดี ดูแลจิตใจให้ตั้งมั่นในความดีงาม และเมื่อวันนั้นมาถึงความสุขที่ยั่งยืนก็รอเธอพร้อมกับเขา อิงครัตนาคินทร์ ผู้เฝ้ารอเธอมานานแสนนาน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
ในที่สุด นางมารของคุณยามาแล้วค่ะ อ่านจบแล้วล่ะ เรารู้นะว่าต้องมาอ่าน
มาวิจารณ์งานกันดีกว่าค่ะ เล่มนี้ขอบ่นก่อนเถอะว่าบางชะมัดยาด(ปกติยัยนี้จับบทบ่นก่อนทุกครั้งเลย ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา) คนเขียนเขียนสามเดือน คนอ่านอ่านสองชั่วโมง เพราะความที่เล่มบางไปหน่อย ความอิ่มใจในการอ่านเลยยังไม่เต็มที่ค่ะ เนื้อเรื่องเลยสั้นๆไปหน่อย เพราะเนื้อหามันน่าจะขยายได้กว่านี้อีกสักนิดหนึ่ง ความสัมพันธ์ของนางเอกและพระเอกเลยยังมองไม่เห็นเด่นชัดนัก ความร้ายกาจของพรนพินนั้นก็กลับตัวเร็วเป็นละครช่องหลายสีไปหน่อยจ๊ะเมื่อวานร้าย วันนี้ดีเสียแล้ว ทั้งๆที่เจ้าหล่อนก็ร้ายมาตลอด แต่อาจจะเพราะการตายของแม่นางเอกอาจจะทำให้ใจหล่อนอ่อนลงบวกกับเรื่องที่ช่วยเอาไว้ตอนไปค่าย แต่มันกลับใจแบบกระทันหันไปสักนิด เหมือนกับตอนที่คนรักของพรนพินที่กลับตัวกลับใจได้เร็วมากจนฟีน่าก็ยังงงๆว่า อ้าวนี้รักเหมือนกันหรือมันเหมือนไม่ได้รักสักเท่าไรเลย ซึ่งผลของการที่นิยายมีความบางไปสักหน่อยค่ะ ทำให้การดำเนินเรื่องหลายช่วงห้วนไปค่ะ แต่ถ้าใครชอบนิยายที่ดำเนินเรื่องรวดเร็วฉับไวก็คงจะชอบแต่ฟีน่าเป็นพวกบ้าอ่านนิยายยาวๆค่ะ
ส่วนในแง่ของพญานาคก็โอเคค่ะ ไม่ได้ใส่มามากเกินไป และอีกข้อที่สงสัยคือ ตกลงแล้วแม่นางเอกนี้เขามาเกิดเป็นมนุษย์หรือแปลงกายลงมามนุษย์กันเอ่ย มันอ่านแล้วคาใจนิดหนึ่ง
แต่เล่มนี้สงสัยคนเขียนจะเข้าสู่ทางธรรมแหะ มาพร้อมกับแง่คิดทางธรรมมากจริงๆ ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดีค่ะ เพราะทุกวันนี้คนลืมเลือนการทำความดี คิดแต่ผูกพยาบาทมาดร้าย จิตริษยากันมากแล้ว มารร้ายที่สุดไม่ใช่อะไรคือใจเราเอง เหมือนนางเอกที่เห็นตัวเองคือปีศาจร้ายหน้าตาน่ากลัว เพราะจิตที่ต้องการทำลายคนอื่น หากเราละได้ ใจเรา กายเราก็ล้วนแต่เป็นสุขที่สุด
สรุปแล้วเล่มนี้ใช้ได้ค่ะ ติดว่ามันบางไปค่ะ เรื่องเลยห้วนๆสั้นๆเกินไปค่ะ เนื้อหารายละเอียดจึงห้วนและสั้นเกินไปค่ะ เล่มหน้าคนเขียนก็เขียนยาวๆกับเขาบ้างนะจ๊ะ ไม่ต้องยาวมากหรอกแต่เอาให้หนากว่านี้คงจะดี ความหวานมีพอประมาณไม่มาก ไม่น้อยไป ถ้าจะว่าหวานน่าจะมาตอนท้ายๆหน่อยหนึ่ง แต่ก็ไม่เห็นมากนักเพราะพระเอกไม่ใช่มนุษย์มีภารกิจให้รอทำให้ฐานะราชาแห่งนาค ส่วนตอนจบฟีน่าคาดแล้วว่าเป็นเช่นนี้ ก็เข้าใจว่ามันเป็นไปตามหลักของศาสนาด้วยส่วนหนึ่งและก็เป็นไปตามพรหมลิขิตและกรรมกำหนดไว้