วันนี้ทำงานแบบใจจดใจจ่อเพราะรู้ว่าตอนเย็นเราจะได้เจอกันแล้ว ห้าโมงตรงสำหรับฉันวันนี้คือเวลาที่ยาวนานซะเหลือเกิน และแล้วเราก็ได้เจอกันจนได้ หนูน้อยมาถึงบ้านเวลาห้าโมงครึ่ง มาพร้อมกับสายฝน ที่ตกมาอย่างแรงเชียว มาถึงก็ได้ยินเสียงเด็กน้อยเรียก น้าณี น้าณี แจ๋ว ๆ เลย ได้ยินเสียงนี้แล้ว รู้สึกว่าหัวใจชื่นบานมาก ๆ มาแล้วคนที่จะทำให้บ้านไม่เงียบ คนที่ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เราหาเรื่องแกล้งได้ตลอดเวลาได้ยินแต่เสียงของหนูซี เสียงเรียกน้าณีอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้ดูโน้นดูนี้ น้าณี หนูมีบาบี้ตัวใหม่แล้วนะ นี้มาดูซิ มีชุดว่ายน้ำด้วย น้าณีดูนี้ซิ...(ฟังบ้างไม่ได้ฟังบ้างเพราะทำงานอยู่ด้วย) แล้วก็ได้ยินเสียงเรียก น้าณีอีก ดูอะไรซะอย่าง.....น้าณีขอโทษจริง ๆ ได้แต่อือ ออ ไปแต่จำไม่ได้แล้วว่าหลานรักเรียกให้น้าณีดูอะไร เพราะเวลานั้นไม่มีเวลาได้ดูด้วยจริง ๆ สักพักเมื่อกินข้าวกันเสร็จ เจ้าหลานรักก็มายืนรอตรงที่ล้างจานเพื่อจะชวนกันขึ้นบ้านสำรวจห้องกัน ห้องแรกที่หลานต้องแวะก่อนคือห้องน้าณี มาดูว่ามีอะไรใหม่บ้าง และแล้วเข้ามาก็มาแวะอยู่ตรงโต๊ะหนังสือของน้าณี และก็มีคำถามอีก เมื่อน้องซีหันไปเห็นการจัดห้องใหม่ ถามอีกว่าใครนอนตรงไหน เอ้าอยากจะรู้อีกว่าน้าณี นอนตรงไหน แล้วน้าแป๊ะนอนตรงไหน ช่างถามเสียจริงเลยนะหลาน ไม่ต้องถามแล้วไปห้องหนูซีเลยแล้วกัน เข้าห้องตัวเองได้ก็จัดการดูหนังสือ เลยว่า หนังสือเรียนชั้น ป.3 มีมากน้อยแค่ไหน และก็สำรวจข้าวของในห้องตัวเองเลยว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง...