6

หัวค่ำวันต่อมา ณ Paradise Pub

“วันนี้ต้องขอบคุณลูกพี่สุดๆ ถ้าไม่ได้ลูกพี่ช่วย มีหวังงานนี้อาทิตย์หน้าก็ไม่เสร็จ” วราวุธยกย่องพันไมล์อย่างสุดหัวใจ ที่ช่วยสะสางภารกิจที่ใกล้ถึงกำหนดส่งงานลูกค้า แต่งานยังไม่คืบหน้าเท่าที่ควร หลังสมาชิกอีกสองคนออกอาการเกเร

“ไม่เป็นไร” พันไมล์ยิ้มน้อยๆ

“พี่วุธไม่เก่งต่างหาก เลยต้องรบกวนพี่ไมล์ ยอมรับตรงๆ ซะก็จบ” วรรษมนแขวะใส่หนุ่มร่างยักษ์อย่างหมั่นไส้

“นั่นสิครับ” กิตติรีบเป็นกำลังเสริมรุมวราวุธทันทีที่สบโอกาส

“เฮอะ” วราวุธแยกเขี้ยวใส่หนุ่มรุ่นน้อง

สองหนุ่มนอนค้างที่สำนักงานด้วยกัน แต่ด้วยอุปนิสัยเหมือนเด็กไม่โตทั้งคู่ จึงไม่ค่อยลงรอยกันเท่าใด

เอาอีกแล้วไอ้พวกนี้ ก่อนมาก็ทะเลาะกันสามรอบ

...เอาไม้คนละอันเลยดีไหม

จงรักส่ายหน้ากับ ‘ความรู้รักสามัคคี’ ของลูกน้องทั้งสาม พอคิดถึงตอนพันไมล์ไม่อยู่หลายเดือน ความปวดขมองคงเพิ่มอีกหลายเท่าตัว

“งั้นวันนี้ฉันเลี้ยงลูกพี่กับพี่รัก...ฉันไม่เลี้ยงพวกแก”

“เฮ้ย ได้ไงอ่ะพี่”

“งกไปนะคะ”

กิตติกับวรรษมนโวยวายใส่เจ้ามือ ที่อุตส่าห์มาถึงผับของร่มฉัตรบอสใหญ่ แล้วจะมาเทกันซะงั้น นี่ก็ใกล้สิ้นเดือนแล้วด้วย เงินเหลือติดก้นกระเป๋าเพียงเล็กน้อย ถ้าต้องจ่ายค่าเหล้าค่าอาหารคืนนี้ มีหวังวันที่เหลือคงได้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปประทังชีวิตแน่

“ทำไมไม่ได้?” วราวุธยักคิ้วหนา แสยะยิ้มสะใจที่ได้เอาคืนหนุ่มสาวรุ่นน้องที่มักรวมหัวกันเล่นงานเขาเป็นประจำ

ที่จริงแล้ว ทั้งสามคนไม่ได้เกลียดกันโกรธกันจริงๆ แค่ปกติหาเรื่องกัดกันแก้เหงา ทว่าจะสมัครสมานสามัคคี ยามร่วมต้านศึกภายนอก

“พอๆ เดี๋ยวคืนนี้พี่เลี้ยงเอง จบนะ” พันไมล์รีบตัดบท ก่อนเรื่องเล็กจะบานปลาย

“พี่ไมล์ใจดีที่สุด แม่พระตัวจริง”

“ใช่ ไม่เหมือนบางคน”

วรรษมนพูดเสริมกิตติ พร้อมกระทบกระแทกใส่วราวุธอีกรอบ

“ลูกพี่อ่ะ ชอบเข้าข้างสองคนนั้น”

วราวุธโวยวายกึ่งฟ้องกับสาวแว่น พันไมล์ส่ายหัวอ่อนใจ แล้วพูดกึ่งขู่

“ไอซ์กับนายติเด็กกว่านายตั้งหลายปี เลิกแกล้งน้องๆ ได้แล้ว ตอนฉันไม่อยู่อย่ามีเรื่องกัน นายเป็นพี่ต้องดูแลน้องๆ ถ้าฉันรู้ว่างานไม่เดิน ฉันจะมาอัดนาย เข้าใจนะ?”

“ระ รับทราบครับ” ชายร่างใหญ่รับคำเสียงอ่อยๆ หน้าจ๋อยจืดสนิท

“พวกเธอก็ด้วย โตๆ กันแล้วมีเหตุผลหน่อย อย่าทำให้พี่รักปวดหัว เข้าใจนะ”

พันไมล์หันไปจ้องสองตัวกวนที่ยิ้มเผล่ ทั้งคู่สลายยิ้มแทบจะทันที

“เข้าใจแล้วค่ะ” / “ครับพี่ไมล์”

“อยากทานอะไรก็สั่งนะ”

“ค่ะ” / “ครับ” / “ครับลูกพี่”

ทั้งสามคนช่วยกันเขียนอาหารกับเครื่องดื่มใส่กระดาษ กิตตินำไปส่งพนักงานนอกห้อง ทั้งกลุ่มคุ้นเคยกับสถานที่นี้เป็นอย่างดี ผับแห่งนี้ร่มฉัตรเป็นหุ้นส่วน แถมให้ส่วนลดเยอะมาก ทั้งกลุ่มจึงแวะมาใช้บริการเป็นประจำ

“ดูเหมือนจะมีแค่ไมล์ที่จัดการเจ้าพวกนี้ได้” จงรักเปรยขึ้น หลังสามคนสงบศึกกันได้ง่ายดายเกินคาด

“ไม่หรอกค่ะ แค่พูดดีๆ พวกนี้ก็ฟังนะคะ” พันไมล์พูดยิ้ม

จงรักถอนใจเบาๆ ก่อนนึกอะไรขึ้นได้ ส่งแฟ้มให้เธอ

“เอานี่ พี่ให้เจ้าติค้นข้อมูลมาให้”

“อะไรคะ?” พันไมล์รับแฟ้มใสมาถือไว้

“คนที่เกี่ยวข้องกับคุณรังสิมา มีบางคนที่น่าจะต้องระวังไว้หน่อย”

“ขอบคุณค่ะ”

พันไมล์พลิกตั้งแต่หน้าแรก เป็นรายละเอียดข้อมูลส่วนตัวของรังสิมา ถัดไปเป็นชื่อคนในครอบครัว บิดามารดาหย่ากันหลายปีก่อน ต่อมาเป็นคุณยาย น้าสาวและน้าเขย ไล่ไปจนถึงผู้ชายหลายคนที่เคยมาจีบหล่อน รวมทั้งคนที่พันไมล์เจอวันก่อน

ปฐมพงศ์...ว่าที่คู่หมั้นของคุณแมวหยิ่ง โปรไฟล์ดีซะด้วย

พันไมล์อ่านข้อมูลของเขาแทบจะทุกตัวอักษร อย่างตะขิดตะขวงใจบอกไม่ถูก ปฐมพงศ์เป็นลูกชายนักการเมืองใหญ่ ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี ไม่น้อยหน้าครอบครัวรังสิมา

จงรักชำเลืองมองว่าอีกคนอ่านอะไร

“หล่อดีนะ”

“ค่ะ”

“ดูท่าจะชอบฝ่ายหญิงมาก แต่คุณเค้กจะสนใจหรือเปล่า?”

“...” พันไมล์เงยหน้ามองหัวหน้าตัวเองแบบฉงน

“ก็แค่เซนส์น่ะ” จงรักยักไหล่ แล้วกล่าวต่อ “คุณรังสิมาร่วมลงทุนเปิดคลับเฉพาะกลุ่มกับคุณมาศปรียา ถ้าให้พี่เดาเป็นไปได้มากว่า เธออาจจะเป็นเลส...ไม่ก็ไบ”

พูดเหมือนตาเห็นเลยแฮะ

“...”

“อยู่ใกล้ๆ คุณคนนี้ ก็ระวังตัวหน่อยล่ะ พี่ไม่อยากเห็นไมล์อกหัก” จงรักกล่าวเสียงจริงจัง

พันไมล์ที่กำลังจิบน้ำเปล่าแทบสำลักไอหลายครั้ง ก่อนพูดตอบ

“พะ พูดอะไรคะนั่น หน้าตาธรรมดาแบบไมล์ คงไม่มีใครสนใจหรอกค่ะ...พี่รักไม่ต้องเป็นห่วง”

“เฮอะ ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่หายหน้าไป พอกลับมาอีกทีบอกมีแฟนแล้ว” คนพี่เอ่ยดักคอทีเล่นทีจริง

ว่าไปนั่น มั่วมาก!

สาวแว่นส่ายหน้า ไม่คิดต่อปากต่อคำ ทักษะวาทศิลป์ต่ำเตี้ยแบบเธอไม่เคยเถียงชนะจงรักเลยสักครั้ง จึงไม่คิดเปลืองแรงเปลืองน้ำลาย

พลันเสียงข้อความเข้าดังขึ้น ทุกคนในห้องพิเศษหยิบอุปกรณ์สื่อสารออกมาเช็ค ต้นเสียงมาจากเครื่องของพันไมล์

เธอยกมุมปากหลังอ่านข้อความจากมารดา

พันสา ขายกับข้าวอร่อยทุกวัน : คืนนี้จะกลับดึกหรือเปล่า? ถ้าดึกแม่จะได้เอากับข้าวเข้าตู้เย็น

1000 Miles : น่าจะดึกค่ะ ไมล์อยู่ที่ผับกับพวกพี่รัก

พันสา ขายกับข้าวอร่อยทุกวัน : ถ้าดื่มเยอะ อย่าขับรถเองนะ

1000 Miles : รับทราบค่ะ

พันสา ขายกับข้าวอร่อยทุกวัน : งั้นแม่นอนก่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นตีสามกว่า มีลูกค้าสั่งกระเพราสามสิบกล่อง รักลูกนะ

1000 Miles : รักแม่ค่ะ

“พี่ไมล์คุยกับใคร ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”

“อยากรู้ก็ถามสิ”

กิตติกระซิบกระซาบกับวราวุธด้วยความใคร่รู้ ลืมเรื่องขัดแย้งเมื่อกี้ไปเสียสนิท

“พี่ไมล์คงยอมบอกหรอก”

วรรษมนวัยยี่สิบต้นแค่นหัวเราะ ใบหน้าสวยใสขาวผ่อง แต่งตัวด้วยชุดแบรนด์เนม ในสำนักงานนี้เธอเป็นคนเดียวที่มาจากครอบครัวมีฐานะดี แต่มาทำงานที่ SPY 123 ด้วยเหตุเดียวคือ อยากร่วมงานกับพันไมล์ อยากเป็นมากกว่าน้องสาว แต่สาวแว่นทำเฉไฉไม่เคยยอมให้ล้ำเส้น แต่เธอยังตามตื้อไม่เลิก จนกว่าพันไมล์จะมีตัวจริง

จะอยากรู้ไปทำไม

คนถูกเอ่ยถึงวางมือถือ แล้วยิ้มแทนคำตอบ พร้อมเปลี่ยนหัวข้อ

“สั่งอะไรมาบ้าง?”

“คล้ายๆ เดิมครับ” วราวุธตอบ เขาจำได้แม่นว่าแต่ละคนชอบอะไรเป็นพิเศษ จึงจัดให้คนละจาน “เพิ่มเม็ดมะม่วงกับข้าวเกรียบครับ”

“ดี” เจ้ามือพยักหน้า แล้วข้อความเข้าก็ดังอีกรอบ เป็นของพันไมล์อีกเหมือนเดิม

“วันนี้พี่ไมล์ฮอตอ่ะ”

“น่าสงสัยมาก”

สองหนุ่มยังคงสุมหัวคุยกันเหมือนเดิม ขณะที่วรรษมนกลอกตาค้อน ทำนองว่า ‘ปล่อยพี่ไมล์ไปเถอะ’ ส่วนจงรักอมยิ้มกับความสงบหูชั่วคราว ตักกับแกล้มที่มีบนโต๊ะทานไปพลางๆ

คุณแมวหยิ่งมีอะไร?

พันไมล์ทำหน้าประหลาดใจ หลังเห็นข้อความจากรังสิมา

RangSima : ทานข้าวหรือยัง?

1000 Miles : ยังค่ะ เพิ่งสั่งอาหารเสร็จ

RangSima : ทานที่ไหน?

1000 Miles : ผับค่ะ

RangSima : ผับไหน?

1000 Miles : ผับคุณฉัตรค่ะ Paradise Pub

RangSima : อ๋อ ฉันไปแจมได้ไหม?

1000 Miles : เอาจริง?

RangSima : เครียดน่ะอยากหาเพื่อนดื่ม ฉันไปได้ไหม?

ทำไมไม่ไปคลับตัวเอง?

พันไมล์คิดสงสัย แต่ในเมื่อต้องทำงานร่วมกันอีกหลายเดือน จึงไม่สะดวกที่จะปฏิเสธ

1000 Miles : ตามใจค่ะ ฉันอยู่ชั้นสอง ห้อง 8

RangSima : เดี๋ยวเจอกัน

1000 Miles : ค่ะ

“เดี๋ยวคุณรังสิมาจะมาดื่มกับพวกเรานะ” พันไมล์บอกสมาชิก หลังวางมือถือ

“ว้าว ดีใจจัง” กิตติทำหน้าตื่นเต้น เขารู้เรื่องของหล่อนพอตัว หลังนั่งค้นหาข้อมูลอีกฝ่ายร่วมครึ่งค่อนวัน ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนสมบูรณ์แบบเท่าหล่อนมาก่อน

“ลูกค้าที่ลูกพี่ต้องอารักขาเหรอครับ?” หนุ่มร่างใหญ่ถามขึ้น

“ใช่” พันไมล์รับคำสั้นๆ

“ท่าทางสนิทกันจังนะ” จงรักอดพูดแซวขึ้นไม่ได้ หลังรู้จักสาวแว่นมานาน แต่ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายเข้ากับลูกค้าคนไหนมากแบบนี้มาก่อน

“ไม่สนิทหรอกค่ะ เลยต้องพยายามให้สนิทไว้หน่อย วันสัมภาษณ์ไมล์นั่งตัวเกร็งแทบแย่”

“ขนาดนั้นเชียวเหรอ” จงรักทำหน้าแปลกใจ “คุณเค้กเป็นคนแบบไหน?”

“เป็นคนเข้าใจยาก เดาใจไม่ถูกว่าจะมาท่าไหน”

“โห พี่ไมล์พูดแบบนี้ ยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่” กิตติเอ่ยอย่างสนใจ เขานิยมผู้หญิงสวยสง่าที่เป็นผู้ใหญ่กว่า

“เด็กแบบนาย ฉันว่าไม่ใช่สเปคคุณเขาหรอก” วรรษมนพูดโพล่งขึ้น

“ของแบบนี้ใครจะรู้ บางทีผมอาจจะเป็นคนแห่งโชคชะตาของคุณเขาก็ได้”

“เวอร์ไปแล้ว” วราวุธหมั่นไส้กิตติเต็มทน

เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะ ทำให้ทุกคนหยุดกึก แล้วหญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มของผับก็เปิดเข้ามาพร้อมถาดอาหาร

“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ”

“ค่ะ”

หลังทานไปคุยไปอีกครู่หนึ่ง ข้อความเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

RangSima : ฉันกำลังขึ้นไป

1000 Miles : เดี๋ยวไปรับหน้าห้องค่ะ

พันไมล์กวาดตามองเพื่อนร่วมงาน

“คุณรังสิมามาถึงแล้ว ทำตัวดีๆ หน่อย”

“ครับ” / “ครับลูกพี่”

สองหนุ่มหน้าแดงเข้มขานรับเสียงยานคาง หลังดื่มไปคนละหลายแก้ว ขณะที่วรรษมนทำหน้าเฉยชาเบื่อโลก

“รีบไปเถอะ เดี๋ยวคุณเขารอ” จงรักเตือน

พันไมล์พยักหน้า ลุกไปเปิดประตูห้อง แล้วจ๊ะเอ๋กับรังสิมาพอดี จึงเชิญหล่อนให้เข้ามา

“เชิญค่ะ”

“ขอบใจ”

หล่อนพยักหน้า แต่ไม่ทันจะขยับตัว เสียงผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้น

“ไมล์ นั่นไมล์ใช่ไหม?”

หืม?

เจ้าของชื่อหันไปมองต้นเสียง แล้วก็ต้องชะงักอึ้ง ไม่คิดว่าจะได้เจอแฟนเก่าของตัวเอง

“ลี...” หลุดครางชื่ออีกคนออกมา

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีไหม?” นาตาลี ดาราและนางแบบสาวชื่อดังก้าวมายืนห่างจากอีกคนในระยะมือเอื้อมถึง แม้จะเลิกรากันไปนาน แต่ยังคงคิดถึงแฟนเก่าคนนี้เสมอ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากรื้อฟื้นความสัมพันธ์อีกครั้ง

และโอกาสนั้นก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ย่อมไม่คิดปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ

“ขอคุยด้วยได้ไหม?”

“ฉันไม่สะดวก” พันไมล์สวนกลับเสียงเย็นชา

“ที่ผ่านมาฉันขอโทษ เราคืนดีกันนะไมล์” ดาราสาวผลิยิ้มสวยที่อีกคนเคยหลงใหลหัวปักหัวปำ ยื่นมือไปหมายจะเชยคางของพันไมล์

“เอ่อ...”

เธอขยับตัวหมายจะหนีมือนั้น แต่ช้ากว่าใครอีกคน

ผัวะ!

รังสิมาปัดมือเรียวของดาราสาวอย่างแรง

ดาราสาวหน้ากระตุกด้วยความเจ็บ หันขวับจ้องวงหน้าสวยหยิ่งซึ่งเข้ามาขวางอย่างกรุ่นโกรธ

“ยุ่งอะไรด้วย” นาตาลีกดเสียงต่ำ

“ฉันต่างหากที่ควรพูดแบบนั้น เพราะอะไรงั้นเหรอ?” เสียงเย็นเยือกของรองประธานสาวกล่าวสวน ก่อนคลี่ยิ้มร้ายกว้าง

รังสิมายกมืออีกข้างโอบเอวของพันไมล์ไว้ พร้อมรั้งคออีกฝ่ายต่ำลง แล้วจรดปลายจมูกโด่งที่แก้มเธอแรงๆ หนึ่งฟอด ก่อนปรายดวงตาสีนิลคู่สวยคมไปทางดาราสาว

“ไมล์เป็นของฉัน และฉันไม่มีทางยกให้ใคร”

XXX

ไม่ฮอตเลย แต่รถไฟชนกันแล้วนะพันไมล์...พันไมล์จะรอดไหม?

 

Create Date : 04 กรกฎาคม 2567
Last Update : 4 กรกฎาคม 2567 16:43:03 น.		0 comments
Counter : 365 Pageviews.
Share Tweet