"ได้โปรด! Please!" บทที่ 13 (ํYURI)
13 “ไหวรึเปล่า?” รังสิมาถาม หลังสอนจบคอร์สมัดเชือกชิบาริกินเวลาเกือบชั่วโมง จากนั้นพาหุ่นจำเป็นมาห้องพักส่วนตัวของหล่อนที่อยู่ชั้นบนของคลับ Citrus “ไม่ไหว ก็ต้องไหว” สาวแว่นกัดฟันตอบเสียงสั่นๆ ใบหน้าพันไมล์แดงเข้ม ร่างกายร้อนรุ่มไปหมด ลมหายใจหอบแรง เลือดลมปั่นป่วน ไม่ใช่ว่าไม่เคยรู้จักอารมณ์นี้ เพียงแต่มันห่างหายไปนาน จึงตัดสินใจตอบรับคำชวนของหล่อนให้มานั่งพัก หลังไม่อยู่ในสภาพขับรถกลับบ้านได้ ห้องพักนี้มีขนาดใหญ่ไม่ต่างจากคอนโดหรู มีเฟอร์นิเจอร์หลายชิ้น อาทิ โซฟาชุดใหญ่พร้อมโต๊ะกระจก โทรทัศน์จอยักษ์ ตู้เย็น โต๊ะเครื่องแป้ง ตู้เสื้อผ้า แล้วก็เตียงนอนควีนไซส์ เอาไงดี? เธอชะงักหลังเห็นภายในห้อง จินตนาการชวนกระเจิดกระเจิงไปไกล หลังเห็นคู่รักหลายคู่มัดเชือกอย่างรุนแรง แต่แฝงไปด้วยความรัก ความใคร่พิศวาส ยิ่งคู่มาศปรียากับรดา ยิ่งมองตากันหวานเชื่อม ชวนให้คนโสดริษยาไม่น้อย กระตุ้นให้พันไมล์ปั่นป่วนในช่องท้องหนักกว่าเดิม “ฉันไม่ควร-” พันไมล์พูดไม่ทันจบ พลันได้ยินเสียงหล่อนล็อคลูกบิดประตู เธอจะหมุนตัวไปมอง แต่สองแขนเรียวโอบรัดเอวจากด้านหลังเสียก่อน รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ทำให้สาวแว่นยืนตัวแข็งทื่อ “ไม่ควรอะไร?” รังสิมายืนซ้อนหลัง ขบเม้มใบหูของสาวแว่นเบาๆ กอดอีกคนไว้ แต่มือเรียวไม่ได้หยุดแค่กอด “อา...” พันไมล์หลุดครางหวานออกมาอย่างลืมตัว หายใจไม่เป็นส่ำ หลังมือปลาหมึกคู่นั้นบีบนวดหน้าอกอย่างถือวิสาสะ สร้างความปั่นป่วนจนยากจะต้านทานไหว ซ้ำเติมความเปียกแฉะอารมณ์ค้างให้ลุกโชน เรี่ยวแรงที่เคยมีหดหายไปจนเข่าแทบทรุด “ชอบไหมคะ?” เสียงหวานใสกระซิบถามข้างหู นิ้วชี้สะกิดยอดอกของคนในวงแขนไปด้วย รังสิมารู้ว่า ยามนี้พันไมล์ใกล้จะถึงขีดจำกัดไปทุกที “อื้อ...” สาวแว่นหลุดครางออกมา ยืนตัวสั่นเทา ไม่มีพละกำลังจะแข็งขืน “อยากให้ฉันช่วยไหม? รับรองว่าจะไม่เกินเลย แค่ทำให้เธอสบายตัวขึ้นเท่านั้น” สาวสวยยกมือข้างหนึ่งลูบคางเธอเบาๆ “...” เธอเม้มปากกัดฟันแน่น ตัวอ่อนยวบ “ปากแข็งจริงนะ” หล่อนแกล้งพูดยั่วเสียงเซ็กซี่ บีบยอดอกของเธออย่างหมั่นไส้ “ไม่ตอบถือว่าตกลงนะ” “คุณ!” เธอสะดุ้งอย่างเจ็บปวด ทว่าไม่ได้เจ็บปวดมากมาย แต่กลับสร้างความพึงพอใจมากขึ้นไปอีก “ว่าไง?” “ฉะ ฉัน...” “อยากให้หยุด?” “...” อยากให้ทำต่อสินะ เด็กปากแข็ง รังสิมาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดันเธอให้นอนหงายบนเตียง แล้วตามมาขึ้นคร่อมทันที สายตาหล่อนไม่ต่างจากสัตว์กินเนื้อที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ “ฉันแค่จะช่วยให้เธอเสร็จ” หล่อนยกมุมปากยั่วยวน ก่อนกล่าวต่อ “แต่ถ้าเธออยากได้มากกว่านั้น...ฉันก็ไม่ขัดข้อง” ซะ เซ็กซี่โคตร พันไมล์ใจระทึก เหมือนรอคอยความตื่นเต้นที่กำลังจะมาถึง มองหัวเข่าของหล่อนที่แทรกผ่านหว่างขาของตน แล้วเสียดสีบดเบียดส่วนนั้นเบาๆ แต่ทำเอาเสียววาบไปหมด “คะ คุณ...” สาวแว่นนอนตัวเกร็ง กำผ้าปูเตียงแน่น “ปลดกระดุมเสื้อสิ ฉันอยากสัมผัสเธอ” “...” “ไม่ได้เหรอ?” น่าอายชะมัด! แม้จะคิดแบบนั้น แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ปฏิเสธ ผิวเนียนชะมัด ซ่อนรูปนะเนี่ย หล่อนมองพันไมล์ปลดกระดุมเสื้อออกช้าๆ เห็นสปอร์ตบราสีดำที่อยู่ด้านใน สาวสวยขยับหน้าพรมจูบหน้าท้องแน่นปึก มีซิกแพ็คทั่วทุกตารางนิ้ว พร้อมขยับเข่ากับส่วนนั้นของเธอเป็นระยะ “อา คุณ...” รังสิมาชำเลืองมองใบหน้าคมที่บิดเบี้ยว เพราะตนก็พอใจ “ใกล้หรือยัง?” แกล้งพูดล้อๆ “อา ยะ อย่าพูดสิ” พันไมล์แอ่นตัวอย่างเสียวซ่าน ไม่อาจนอนนิ่งได้ หลังใกล้จะถึงจุดสุดสมเต็มที “ไม่พูดก็ได้” หล่อนพลิกตัวให้พันไมล์อยู่ข้างบน เธอทำหน้างง “ขี่ฉันตามสบายเลย” หลังได้รับอนุญาต เธอไม่ลังเลที่จะควบขี่ต้นขารังสิมา ขณะที่หล่อนยกมือบีบหน้าอกหน้าใจขนาดพอดีมือไปด้วย โดยสอดนิ้วเข้าไปสัมผัสก้อนเนื้อนุ่ม ที่ขนาดกำลังเหมาะมือ พร้อมสะกิดสลับหยิกหัวนมไปด้วย คิดอะไรไม่ออก...กะ ใกล้แล้ว คนขี่สมองขาวโพลน หวีดร้องเสียงสูงออกมา ทิ้งตัวหมดแรงบนเรือนร่างของหล่อน พลางปลดปล่อยของเหลวเปียกแฉะออกมา เรียบร้อยแล้วสินะ “เก่งมาก” รังสิมาลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู พรมจูบหัวอย่างอ่อนโยน ปล่อยให้พันไมล์ซุกซบอกตนหลายนาที จนลมหายใจเกือบเป็นปกติ จึงถามขึ้น “ดีขึ้นหรือยัง?” “ดีขึ้นแล้ว ขอโทษที่ทำให้เลอะเทอะไปด้วย” เธอเข้าใจเจตนาดีของหล่อน หากตนออกไปในสภาพแบบก่อนหน้า อาจจะโดนคนฉุดไปปล้ำ ไม่ก็ตนหน้ามืดไปปล้ำคนอื่นแทน ...นี่นับเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่รวบรัดหมดจดที่สุด “จะเปลี่ยนชุดเลยไหม? มีเสื้อผ้าของฉันอยู่ในตู้ เธอน่าจะใส่ได้ เลือกตามสบาย” “ยังค่ะ” พันไมล์เงยหน้าสบตาอีกฝ่าย สายตาใต้แว่นเป็นประกายเจิดจ้า “หืม แล้วจะทำอะไร?” รังสิมาทำหน้าฉงน ก่อนเบิกตากว้างหลังได้ยินประโยคต่อมา . . . “ฉันอยากตอบแทนคุณ แสดงให้ฉันดูสิว่า การเป็นทาสของคุณต้องทำอะไรบ้าง?” “แบบนี้ล่ะชอบไหม?” รังสิมากระซิบถามเสียงหวานเจี๊ยบ ยังคงอยู่ในชุดเดิม แค่กระดุมเสื้อเปิดลงมาหลายเม็ด เผยให้เห็นบราเซียสีเนื้อที่ปกปิดก้อนเนื้อขนาดล้นมือ ดูเซ็กซี่ราวกับแม่เสือร้าย สาวสวยใช้เชือกตีก้นงอนของเธอนับไม่ถ้วน ถ้าให้ถูกก็คือ หล่อนตีแทบจะทั่วแผ่นหลัง มีรอยแดงกระจายไปทั่วแต่ไม่ถึงขั้นแตก จากนั้นทำให้พันไมล์ไปถึงสวรรค์อีกสองรอบ โดยไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ...ไม่ถึงขั้นมีเซ็กส์ตามที่พูดเอาไว้จริง ใช้เชือกเก่งชะมัด เก่งสมกับที่เป็นครูสอนชิบาริ พันไมล์อดคิดแบบนั้นไม่ได้ บนร่างเธอมีแค่สปอร์ตบรากับแพนตี้สีดำเท่านั้น บนวงหน้าคมไร้แว่นตาเกะกะ แม้จะเคยผ่านเรื่องเซ็กส์มาบ้าง แต่ไม่เคยมีประสบการณ์บนเตียงที่ตื่นเต้นเร้าใจขนาดนี้มาก่อน ถึงจะเขินอาย แต่ความอยากความหื่นกระหายมีมากกว่า จึงตอบตามความจริง “ชะ ชอบ” “ถ้าชอบ งั้นก็เอาไปอีก” หล่อนขยับเชือกฟาดอีกหลายที “อา” เธอครางเบาๆ บิดตัวเร่ากับความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับความปรารถนาจะปลดปล่อย ...ไม่รู้ทำไมถึงได้จุดติดง่ายดายนัก ตอนคบกับนาตาลี พันไมล์ไม่บ้าคลั่งอาการหนักขนาดนี้ ไม่เคยสนุกสุดเหวี่ยงกับเรื่องบนเตียง ไม่ได้ครึ่งของวันนี้ด้วยซ้ำ หรือเพราะฉันเก็บกดมานาน? ...แต่นี่มันมากไปนะ พันไมล์ไม่อยากหมกมุ่นกับเรื่องเซ็กส์มากเกินไป ไม่อยากให้ชีวิตเสียสมดุล...โดยเฉพาะเรื่องหน้าที่การงาน “นอนหงาย ฉันอยากเห็นหน้าเธอชัดๆ” รังสิมาไม่ได้ขอร้อง แต่เป็นคำสั่ง หลังเข้าสู่โหมดนายหญิงเต็มตัว นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอทาสที่ถูกใจแบบนี้ คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่หมายตาพันไมล์ พอถอดแว่นแล้ว ไมล์หน้าคมสวยมาก หุ่นเพรียวแน่นแทบไม่มีไขมัน ยัยดารานั่นโง่มากที่ทิ้งไมล์ไป แต่ไม่ต้องห่วง ต่อไปฉันจะดูแลไมล์เอง รังสิมารู้ว่า พันไมล์ยังไม่ได้ตกลงใจเรื่องทำสัญญา BDSM กับตน นี่เป็นแค่การสนองความอยากรู้อยากเห็นล้วนๆ หล่อนจึงงัดทุกความรู้ออกมา เพื่อยั่วให้อีกฝ่ายติดอกติดใจมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น เธอต้องเป็นทาสของฉัน...พันไมล์ ใช้หลังมือลูบไล้ไปตามร่างบอบบาง ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างชื่นชอบ คลี่ยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ ยามเห็นอีกคนกัดริมฝีปากเพื่อระบายความเสียวซ่าน ยิ่งทำให้หล่อนชอบใจมากขึ้นไปอีก “พอใจหรือยัง?” “พะ พอใจแล้วค่ะ” พันไมล์ซึ่งยังหายใจไม่ปกติตอบ หลังแตะจุดสุดยอดอีกครั้ง ก่อนถามกลับ “แล้วคุณ...” ไม่กล้าพูดตรงๆ “ฉันไม่เป็นไร” รังสิมาไม่คิดให้เธอมาปรนนิบัติตน อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ “อึดไปนะ” เธอชมกึ่งประชด หล่อนดูไม่มีอาการอะไรเลย ทั้งที่ทำตนเสร็จไปหลายรอบ แอบเสียดายที่ไม่มีโอกาสสัมผัสเรือนร่างอวบอัดของอีกฝ่าย ผิวพรรณรังสิมาดูเนียนนุ่มชวนลูบไล้ สองตาเธอหยุดกึกที่ทรวงอกสะบึ้มอิ่มอวบตรงหน้า ซึ่งเผยให้เห็นแค่ร่องวับๆ แวมๆ ชวนคนมองน้ำลายสอ หน้าอกแบบนี้น่าจะคัพบี... “ถ้าอยากแตะต้องฉัน เธอต้องทำสัญญากับฉันก่อน...คิดว่าไง?” สาวสวยพูดเหมือนรู้ใจว่า อีกคนอยากทำอะไร ...จ้องหน้าอกเขม็งซะขนาดนั้น ไม่รู้สิแปลก สัญญาอีกแล้ว! พันไมล์ขยับตัวนั่งตรง มองหน้ารังสิมาด้วยสีหน้าคิดหนัก “ขะ ขอเวลาฉันคิดก่อนนะ” “แล้วแต่เธอ” หล่อนไม่คิดกดดัน รู้ว่ายิ่งบีบ เธอจะยิ่งหนี ทางเดียวที่จะชนะใจได้คือ...ทำให้พันไมล์ไว้ใจ แล้วอีกฝ่ายจะเข้ามาหาเอง อย่างน้อยคืนนี้ ความสัมพันธ์ก็คืบหน้ารวดเร็วกว่าที่คิดไว้ ต้องขอบคุณยัยมาศที่ชวนพันไมล์มา “ขอยืมกางเกงหน่อยนะคะ ซักแล้วจะเอามาคืน” เธอคิดว่าสมควรจะกลับได้แล้ว “ไม่ต้องคืนหรอก” รังสิมาหลิ่วตาแบบยั่วๆ “ให้เธอเอาไว้กอด เวลาเธอคิดถึงฉัน กอดแล้วอย่าลืมเรียกชื่อฉันเสียงกระเส่าด้วยนะ” “บะ บ้าน่า ใครจะทำแบบนั้นกัน” ใบหน้าคมแดงไปถึงใบหู น่ารักไปแล้ว รังสิมาเม้มเรียวปากแน่น ข่มใจไว้เต็มที่ที่จะไม่ต่ออีกรอบ “ไว้ว่างๆ เรามาเล่นกันอีกนะ” . . . พันไมล์หน้าแดงซ่าน เฉสายตามองไปทางอื่น ก่อนพยักหน้าน้อยๆ “อือ” คำตอบนั้นทำให้รองประธานสาวยิ้มกว้าง เริ่มติดใจแล้วสินะ หลังพันไมล์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ของรังสิมา ที่สวยหวานกว่ารสนิยมของตน จนรู้สึกขัดเขินไม่น้อย เธอนั่งรอหล่อนทำธุระในห้องน้ำ ก่อนออกมาจากห้องพร้อมกัน พอเดินออกมาจ๊ะเอ๋เข้ากับพวกมาศปรียา หืม? ผู้จัดการคลับยิ้มกรุ้มกริ่ม หลังเห็นเพื่อนสนิทออกมากับสาวรุ่นน้องที่แต่งเสื้อผ้าชุดใหม่ มาศปรียาสบตากับรดา แล้วมีความคิดคล้ายๆ กัน หลังสองสาวหายเงียบไปในห้องส่วนตัวเกือบสองชั่วโมง เชื่อขนมกินได้ว่าไม่ใช่คุยกันธรรมดาแน่ ...น่าจะเป็นการนอนคุยกันแบบเปิดอก ไวไฟจริงนะเพื่อนฉัน “อ้าวเค้ก จะกลับแล้วเหรอ?” แกล้งถามเสียงสัพยอกเหมือนรู้ทัน ไม่ต้องมองแบบนั้นเลย รังสิมากลอกตาไปมา “อืม พรุ่งนี้สายมีประชุม” “อ๋อ” มาศปรียาพยักหน้าเข้าใจ “เมื่อกี้แกสอนสนุกมากเลย พวกนักเรียนติดใจมาก ถามกันใหญ่สอนครั้งต่อไปเมื่อไหร่?” “เว้นไปสักสองสามอาทิตย์นะ ขอเคลียร์งานหน่อย” “ได้ๆ ไว้ฉันจะบอกให้” ผู้จัดการคลับหันมาทางสาวแว่นบ้าง “พรุ่งนี้ไมล์ต้องไปทำงานกับเค้กแล้วสินะ” “ค่ะ” “ฝากเพื่อนพี่ด้วยล่ะ” สาวรุ่นพี่ตบไหล่รุ่นน้องเบาๆ อย่างเป็นกันเอง “เข้าใจแล้วค่ะ ไมล์กลับก่อนนะคะ” “ถ้าว่างก็แวะมาอีกนะ” มาศปรียาหลิ่วตาเจ้าเล่ห์ให้สาวรุ่นน้องที่ยิ้มแหยเป็นคำตอบ จากนั้นมองไปทางเพื่อนรัก “ไว้ค่อยคุยกัน” “อืม” หล่อนขานรับเบาๆ ผู้จัดการคลับยืนมองพวกรังสิมาจากไป รดาที่อยู่ข้างกายก็พูดขึ้น “คิดว่าสองคนนั้นไปถึงขั้นไหนคะ?” สาวร่างเล็กอดสงสัยไม่ได้ หลังพันไมล์หายไปในห้องหับนานขนาดนั้น และรังสิมาก็ไม่ได้เป็นพระอิฐพระปูน หล่อนสวยสง่าหยิ่งเชิดดูเร้าใจจะตายไป ...จะมีสักกี่คนที่มีภูมิต้านทานรังสิมาไหว “น่าจะมีสกินชิพ แต่ไม่น่าถึงขั้นคบกันเร็วนักหรอก ไมล์คงยังเข็ดเรื่องความรักอยู่” มาศปรียาเห็นตอนเธอเลิกกับนาตาลีใหม่ๆ พันไมล์เศร้าซึมจนน่าสงสาร และไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย จึงได้แต่หวังว่ารุ่นน้องจะได้เจอรักแท้สักวันหนึ่ง “นั่นสินะคะ” “เราสองคนมาช่วยลุ้นพวกนั้นกันดีกว่า” “แบบนี้ตลอด” รดาส่ายหัวกับความซุกซนของอีกคนที่ชอบส่งเสริมให้คนรักกัน “ก็แฟนรดาน่ารักที่สุดไง” มาศปรียาหัวเราะคิกคัก ยกมือโอบเอวคนรักเข้าห้องทำงาน เพื่อสะสางงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ สตรีร่างเล็กได้แต่โอนอ่อนตามใจอีกคนเช่นทุกครั้ง
XXX ในที่สุด พันไมล์ก็เริ่มคล้อยตามคุณเค้กแล้ว แม้จะเป็นแค่เกือบๆ ก็เถอะ แต่คราวหน้าไม่รอดแน่นอน 5555 E-book เล่มนี้ยาว 450 กว่าหน้า 40 ตอน ไม่รวมบทนำและบทส่งท้าย กับอีก 3 ตอนพิเศษ ราคาโปร 239 บาทจากราคาเต็ม 299 บาท เหลืออีกไม่กี่วันนะคะ https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDkyOTk2IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMzEzNjkxIjt9
| Create Date : 16 สิงหาคม 2567 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2567 21:46:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 164 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [