ซ่อมบ้านไม้เก่า ให้เข้าสมัย

อยากอวดความสามารถส่วนตัวของแม่เราเองให้ชาวโลก(อินเตอร์เนต) ได้รู้ว่า เค้าเจ๋งไม่น้อย จากประสบการณ์การมีบ้านหลายหลัง และจากความจัดเจนในการซ่อมแซม (แบบไม่มีวิชาการหรือทฤษฎีใดๆ) จากบ้านเก่า ที่ซ่อมซ่อเหลือเกิน และแม่ก็ตัดสินใจย้ายจากนอกเมือง มาอยู่ในเมืองแบบถาวรเสียที (เหลือหลังสุดท้ายแล้ว นอกนั้นขายเกลี้ยง)

บ้านเก่าของเรา เป็นบ้านไม้ครึ่งปูน หลังคามุงกระเบื้องแผ่นแบบทางใต้ ทุกวันนี้ก็ยังมุงอยู่ เพราะไม่รู้จะเอาอะไรเปลี่ยน เค้าไม่ผลิตแล้ว

ลักษณะบ้านเดิมเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น หลังก็ใหญ่เหมือนกันแหละ แต่แม่เราไม่อยากอยู่คนเดียว เลยแบ่งให้ฝรั่งเช่าไปสองส่วน เนื้อที่ใช้สอยลงลงไปเยอะ ห้องโถงที่เคยเอาไว้นอนเล่นได้ ก็ยกให้ฝรั่งไปแล้ว เหลือประมาณหนึ่งในสามเอาไว้อยู่เอง

แล้วไงล่ะทีนี้ ของบ้านเราเยอะมาก แม่ชอบซื้อโดยเฉพาะเฟอร์นิเจอร์ เพราะสมัยก่อนมีบ้านหลายหลัง บวกกับอนุรักษ์ของเก่า ที่เป็นมรดกตกทอดมาแต่รุ่นย่า ไม่กล้าทิ้ง (แต่ก็ทิ้งไปหลายแล้วอย่างแล้ว)

เลยต้องออกแบบปรับปรุงพื้นที่ใช้สอยที่มีอยู่อย่างจำกัดให้สามารถยัดทุกอย่างลงในบ้านได้ และมีการใช้สอยได้ครบถ้วนตามที่บ้านแต่ละหลังพึงมี (เสียดายที่ไม่มีรูปก่อนทำให้ดู แต่จะอธิบายแต่ละส่วนแล้วกันนะคะ)

ไปชมภาพประกอบกันดีกว่าค่ะ



จะเห็นว่าด้านซ้ายมือเป็นบ้านอีกครึ่งหนึ่งที่แบ่งให้คนเช่า ส่วนที่แม่อยู่เอง จะทาสีเหลืองนวล
ส่วนนี่เป็นทางเข้าบ้าน ไม่ได้เรียกว่าหน้าบ้านนะ เพราะหน้าบ้าน คนเช่ายึดพื้นที่ไปแล้ว เรียกว่าข้างบ้านจึงจะถูก สรุปว่าบ้านนี้เข้าทางข้างบ้านค่ะ



มีม้าหินอ่อนเอาไว้นั่ง แต่แทบจะไม่ได้นั่ง เอาไว้วางของก่อนเข้าบ้านมากกว่า อิอิ



เข้ามาก็เจอห้องรับแขกทันที เฟอร์นิเจอร์ล้นมากๆ ซื้อมาไม่ทันคิดว่าจะบ้านจะเหลือแค่นี้ แฮ่ะๆ ปกติจะมีห้องโถงใหญ่เอาไว้นอนกลางวัน หรือกลางคืนก็ได้ (ถ้ามีแขกมาเยอะๆ) แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพราะยกให้คนเช่าไปแล้วล่ะ





ถัดจากห้องรับแขก ก็ใช้ไม้อัดกั้นเป็นผนังประมาณสองในสาม เพื่อกั้นระหว่างครัว ถ้าไม่กั้นจะดูโล่งกว่านี้ แต่บังเอิญมีตู้กับข้าวเก่าๆในครัวอีกใบ ที่จำเป็นต้องหาฝาผนังให้มันพิง จึงต้องกั้นซะหน่อย



ออกจากครัวก็จะเรียงว่าอะไรดีนะ ชานก็แล้วกัน เอ๊ะ ชานนี่มันคือระเบียงนี่ อันนี้ยังไม่ใช่แต่เป็นที่ซักผ้า ทำอาหาร(หนัก) เก็บสมบัติเก่า ตากผ้า แล้วก็แปรงฟัน เอ้า จริงๆนะ ต้องออกมาแปรงฟันข้างนอกนี่แหละ





เลี้ยวมาหน่อยก็เข้าห้องน้ำ ประตูที่นี่จะเตี้ยมาก พอดีหัวเราเด๊ะ เหมาะกับแม่เพราะแม่เราเตี้ย ใครสูง 170 ก็ต้องรอดเลยว่างั้นเหอะ ทางเข้าห้องน้ำก็จะเอาของมาแอบวางอีกตามเคย ลับตาคนดี แต่ขอบอกว่าประตูทางขวามือนะ โล่งๆอย่างนั้นแหละ ไม่มีปิดแล้ว เพราะจะปิดจากข้างนอกแทน ฮ่าๆ อย่าเผลอลืมเป็นอันขาด ไม่งั้นแขกอาจจะมาเรียกแล้ววิ่งไปปิดไม่ทัน



โอ่งพันปี ฮ่าๆ



ขึ้นข้างบนกันบ้างดีกว่า ดูบันไดซะก่อน ออริจินัลครับ บันไดนี่ตั้งแต่เราเกิดก็เห็นอันนี้แหละ มากกว่าสี่สิบปีแล้วมั้ง ห้าสิบเห็นจะได้ ค่อนข้างชันสำหรับคนที่ไม่เคยขึ้น เราชอบที่มันทึบ เพราะถ้ามันโปร่ง เราจะไม่กล้าเดิน รูๆข้างขวานั่นเราว่าดีนะ เป็นช่องลมสมัยก่อน ระบายลมดี เป็นสถาปัตยกรรมแบบบ้านเก่า เราไม่ค่อยเห็นสมัยนี้เค้าทำกันแล้วนะ



ตรงนี้เป็นระเบียงค่ะ เมื่อก่อนเคยเป็นห้องที่เรานอน ค่อนข้างร้อนเพราะหลังคามันลาดต่ำมาพอดี แม่รื้อห้อง แล้วทำเป็นที่เก็บของ เพื่อไปขยายห้องข้างในแทน รกหน่อย สมบัติเยอะ



ขึ้นมาข้างบนก็จะเจอกับตรงนี้ ของเยอะจริงๆ ด้านบนแม่ทำเป็นช่องแสง เวลากลางวันแสงจะส่องมาบ้านจะสว่างมากเหมือนเปิดไฟ แต่ก็จะร้อนมากเช่นเดียวกัน



จากมุมนี้ มองไปยังระเบียงเมื่อกี๊ไงคะ เก้าอี้ที่เห็นก็เป็นเก้าอี้ตัดผม เมื่อหลายปีก่อนเคยเปิดร้านตัดผมผู้ชาย ไม่ต้องถามนะว่าทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ได้ (เจ๊งค่ะ)



ห้องน้ำชั้นบน



ห้องที่เรานอนอยู่ทางนี้ ประตูก็เก่า แงะมาจากบ้านหลังที่อยู่เกาะยอ (แต่ขายไปแล้ว)



นี่ด้านใน



เตียงโบราณ แบบท่านเจ้าคุณเลยเห็นป่าว ผู้ดีมาเอง ฮ่าๆ



ส่วนนี่ก็เป็นตู้เก่ามากเหมือนกัน เราไม่ค่อยชอบกระจกบานหน้า ดูกี่ทีๆ หน้าตาก็ทุเรศๆ ดำๆ เขรอะๆ แก่มากเกินไป หลอกๆไงไม่รู้ (ไม่ยอมรับความจริง)



นี่วิวที่เรามองไปอีกหลังนึง เป็นออฟฟิศค่ะ ไม่เชื่อล่ะสิ ออฟฟิศจริงๆ บริษัทน้ำมันด้วยนะ เป็นบ้านเลขที่ 1 ของถนนสายนี้ ส่วนบ้านเราเลขที่ 2 อายุไล่เลี่ยกันเลย หลังคาบ้านเรากะบ้านเค้าก็เหมือนกัน รูปแบบบ้านก็ใกล้เคียงกันค่ะ



ไปดูเฟอร์นิเจอร์เก่าๆ ห้องแม่กันบ้างดีกว่า





ข้างบนนี้ เป็นโต๊ะเครื่องแป้งของยาย จริงๆมีบานพับสองข้างด้วยนะ ส่วนตู้นั่นก็หนักมาก ไม่รู้ทำจากไม้อะไร ของย่า

ส่วนกระจกที่เห็นไม่เก่านะ ไม่นานเท่าไหร่ แต่ตู้ขาววางทีวีก็สักยี่สิบปีได้แล้ว เมื่อก่อนสีไม้สน แต่ตอนหลังแม่ทาสีขาวทับ ส่วนเก้าอี้สีธงชาติที่เห็นแว๊บๆนั่น แม่คงหวงมาก เพราะเป็นตัวสุดท้ายที่พ่อนั่งก่อนจากไป



ปิดท้าย มองจากบันไดไปยังชั้นล่าง



และเขากวางที่อายุไม่น่าจะต่ำกว่าห้าสิบปีค่ะ

Create Date : 13 มกราคม 2550 Last Update : 22 มกราคม 2550 13:57:16 น. Counter : 20612 Pageviews.		34 comments
Share Tweet