แม่ของผมเป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน...

คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน
พอแม่กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้า และทำอาหารเย็นให้เราปกติ
ที่โต๊ะอาหารแม่วางจานที่มีปลาทูที่ไหม้เกรียม บนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุกๆคน....

ผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร.....

แต่...พ่อไม่พูดอะไร และตั้งหน้าตั้งตา กินปลาทูไหม้ตัวนั้น
และหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง

คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้...
และผมไม่เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย "ผมชอบปลาทูทอดเกรียมๆ ...อร่อยมากนะแม่"

คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอน และถามพ่อว่า
"พ่อชอบปลาทูทอดเกรียมๆ จริงๆ เหรอ"

พ่อลูบหัวผม และ ตอบว่า.... "แม่ของลูกทำงานหนักมาทั้งวัน...
ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันต่างหากที่จะทำร้ายกัน"



"ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ
และแต่ละคนก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใครๆ"

"พ่อ เองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยลืมวันเกิดแม่ วันครบรอบวันแต่งงาน
และแม้แต่พ่อเองยังเคยลืม ทำบุญวันเกิดของพ่อและแม่ของพ่อเอง
ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่เลย"

แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิตคือ.....
การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และของตัวเอง

การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างกันของแต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญ
ในการรักษาชีวิตครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว

"ชีวิต เราสั้นเกินกว่า ที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจที่ว่า
เราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ให้ดูแลและทะนุถนอมคนที่รักเรา
และพยายามเข้าใจและให้อภัยจะดีกว่า"



เรื่องแชร์จากเฟซบุ๊ค ภาพจากอินเตอร์เน็ต

Create Date : 28 สิงหาคม 2557
Last Update : 31 สิงหาคม 2557 21:30:54 น.		0 comments
Counter : 1492 Pageviews.
Share Tweet