"ชีวิตคู่"
การครองคู่คือการ "แบ่งปัน" ไม่ใช่แค่สิ่งที่เห็นด้วยตาเปล่าภายนอก แต่ยังรวมถึงสิ่งที่ "รู้สึก" ได้ด้วยใจภายในอีกด้วย
รักที่ตายได้คือรักแต่จะเอา ส่วนรักอมตะคือรักการสละความเห็นแก่ตัว
สัญชาตญาณเอาชนะกันของสิ่งมีชีวิต นำไปสู่การจบเกมชีวิตคู่ นิสัยใคร่เกื้อกูลกันระหว่างมนุษย์ นำไปสู่ความยั่งยืนระหว่างคู่รัก
รักที่มีแต่ความสงสารและเห็นใจอย่างเดียว อาจจบลงด้วยโศกนาฏกรรมในทางใดทางหนึ่ง ไม่ทางกายก็ทางจิตวิญญาณ
: เพราะในระยะยาวมนุษย์ทุกคน ต้องเห็นใจตัวเองก่อนคนอื่น ไม่อาจทนเสียสละ ให้กับความน่าสงสารของคนอื่น แล้วปล่อยให้ทั้งชีวิตของตน เต็มไปด้วยความน่าสงสารนานัปการไหว
คนในโลกเป็นความห่อเหี่ยว ให้แก่กันและกันอยู่แล้ว ทุกคนจึงต้องการใครสักคนที่ไว้ใจได้ ว่าจะเป็นความชุ่มชื่นให้ และนั่นก็คือความหมายของการ "พบรัก" และมี "คนรัก" ไว้เคียงกัน
ในการอยู่ร่วมกันกับใครสักคน ไม่ต้องทำดีก็อาจเผอิญได้อย่างใจคุณ แต่คุณจำเป็นต้องมีดี ถึงจะเห็นใจเขาได้
เอาแต่คิดถึงความสุขของตัวเอง จะลงเอยเป็นความทุกข์ของคนเห็นแก่ตัว ที่ยากจะหาคนช่วย
การอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข จะไม่ก่อให้เกิดความเหงา และไม่ก่อให้เกิดจินตนาการหาใครอื่น
: ส่วนการอยู่ร่วมกันด้วยความไม่เข้าใจ จะค่อยๆสร้างช่องว่างระหว่างกัน ให้ความเหงาเข้ามาเติมเต็ม และเมื่อเต็มจนล้น
ก็ก่อให้เกิดแรงผลักดันอยากมีใครสักคน ไม่รู้เหมือนกันว่ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร บางทีเห็นพระเอกนางเอกในละคร ก็อาจทึกทักว่าประมาณนั้นแหละ
: ในโลกความจริง
ความสุขไม่ได้วิ่งมาหาเรา และรักที่จะอยู่กับเราโดยไม่มีเหตุผล
ความสุขต้องสร้างขึ้นจากหัวใจที่พร้อมยิ้ม พร้อม "ให้ก่อน"
และพร้อมยอมรับความจริง ไม่คาดหวังอะไรเกินพอดี ทั้งกับคนในบ้านและนอกบ้าน
ความเหงาจะทำให้คิดถึงคนรักที่ไม่มีตัวตน ความสุขจะทำให้คิดถึงตัวตนของคนตรงหน้าด้วยความรัก ( ^ ^) (^_^ )
credit : ดังตฤณ
Create Date : 09 พฤศจิกายน 2556 |
Last Update : 5 มกราคม 2558 8:50:36 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1257 Pageviews. |
|
|