ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี
จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง
ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปยังจุดหมายปลายทาง
เธอตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุ๊กกี้ 1 ห่อ
และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านและกิน ฆ่าเวลาไปพลางๆ
เธอาอดส่ายสายตามองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง
เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและขนมเพื่ออ่านและกินฆ่าเวลา
เธอสังเกตว่าข้างๆเธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกาย
อย่างไม่สนใจ ว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้างๆเขา
สักครู่หนึ่ง เมื่อเธออ่านหนังสือ
ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุง
ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วกินมันทีละชิ้น
เธอมองด้วยความโกรธ แต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย
เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ
เธอเริ่มรู้สึกเบื่อ ที่จะกินคุ๊กกี้และมองนาฬิกา
ในขณะที่ชายหนุ่มผู้เป็นขโมยไร้ยางอายกำลังกินมันให้หมดสิ้นไป
เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า "ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วล่ะก็..."
ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น
ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อเหลือคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้าย
เธอหยุด และอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร
ชายหนุ่มค่อยๆหยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้าย และหักออกเป็น 2 ชิ้น
ส่งให้เธอครึ่งชิ้น และกินเองครึ่งชิ้น
เธอรับจากชายหนุ่มและคิดในใจว่า "เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุดๆ
ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่คำพูดขอบคุณสักคำ"
เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดและตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง
ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม
ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว
เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง
ในขระที่เธอหยิบหนังสือจากกระเป๋าก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ
เธอตกใจมาก
ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็หมายความว่า...
คุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน
เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม
แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า
มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม
ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง
..มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเราที่ค้นพบในภายหลังว่า
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้น... มันไม่ใช่เรื่องจริง เป็นการเข้าใจผิด
มีกี่ครั้งในชีวิตคนเรา.. ที่ขาดความไว้วางใจผู้อื่น |
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
(เต็ม)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 142 คน [
ขอบคุณครับ