คุณค่าของชีวิต !

ในเช้าวันหนึ่ง เณรน้อยวิ่งเข้าไปถามพระอาจารย์
"พระอาจารย์ขอรับ คุณค่าของชีวิตคนเราคืออะไรครับ ?"

"พรุ่งนี้เธอจงแบกเอาก้อนหินก้อนหนึ่งไปขายที่ตลาด
หากมีคนถามราคา เธอไม่ต้องพูดอะไร แต่ให้ชู 2 นิ้วให้เขาดู
หากคนเหล่านั้นยังต้องการที่จะซื้อ เธอไม่ต้องขาย
ให้เอาหินก้อนนั้นกลับมา แล้วอาจารย์จะบอกเธอว่า
คุณค่าของชีวิตเธอคืออะไร ?"

วันรุ่งขึ้น เณรน้อยจึงแบกก้อนหินก้อนหนึ่งในสวนออกไปขายที่ตลาด
ในตลาดที่มากมายด้วยผู้คน ต่างก็สงสัยว่าเณรน้อยขายอะไร
อยู่ๆก็มีแม่บ้านคนหนึ่งปรี่เข้ามา และก็ถามว่า

"หินก้อนนี้ราคาเท่าไหร่ ?" เณรน้อยไม่ตอบ ได้แต่ชู 2 นิ้วให้ดู
"2 บาทเหรอ ?" เณรน้อยส่ายหัวไปมา

"20 บาทก็แล้วกันนะ ป้าจะเอาไปทับผักดอง"
เณรน้อยคิดในใจ "ไอ้หยา! หินที่ไม่มีราคาค่างวดอะไร
วันนี้มีราคาตั้ง 20 บาท ถ้าขนมาขายก็คงได้หลายตังค์"

แต่เณรน้อยก็ไม่ยอมขาย เอาแต่อมยิ้มแบกหินก้อนนั้นกลับวัด
เมื่อกลับถึงวัดแล้ว เณรน้อยก็บอกกับพระอาจารย์ว่า

"พระอาจารย์ขอรับ วันนี้มีคุณป้าคนหนึ่ง ขอซื้อหินก้อนนี้ไปในราคา 20 บาท
พระอาจารย์บอกผมได้หรือยังขอรับว่า คุณค่าของชีวิตกระผมมีค่าเท่าใด ?"

"อืม! ไม่ต้องรีบร้อน พรุ่งนี้เช้าเธอจงเอาหินก้อนนี้ไปที่พิพิธภัณฑ์
หากมีคนถามราคา เธอก็ชู 2 นิ้วให้เขาดู
หากมีคนต้องการซื้อ ก็อย่าได้ขายเป็นอันขาด
เธอจงแบกมันกลับมา แล้วเราค่อยคุยกัน"



เช้าวันที่ 2 ณ พิพิธภัณฑ์ ผู้คนต่างอยากรู้อยากเห็นว่าหินก้อนนี้คืออะไร ?
เสียงของชายสองคนคุยกันว่า "ก็แค่หินธรรมดาก้อนหนึ่งที่ไม่มีค่าอะไร
ทำไมถึงเอามาวางไว้ที่พิพิธภัณฑ์นะ!"

"ในเมื่อมันมาอยู่ที่พิพิธภัณฑ์นี้ได้ มันก็คงมีคุณค่าอะไรสักอย่าง
ไม่งั้นเณรคงไม่เอามันมาวางโชว์ในนี้หรอก"  ชายอีกคนตอบ

จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถามราคาของหินกับเณรน้อย
เณรน้อยไม่ได้พูดอะไรนอกจากชู 2 นิ้ว

"สองร้อยบาทเหรอ?" เณรน้อยส่ายหัวไปมา
"สองพันก็สองพัน ผมกำลังต้องการหินไปแกะสลักพระพุทธรูปพอดีเลย"
เมื่อเณรน้อยได้ยิน ก็เซไปก้าวหนึ่ง
รู้สึกทึ่งกับราคาที่นักแกะสลักให้มา แต่ก็ไม่ได้ขาย
เมื่อแบกหินก้อนนั้นกลับวัด ก็เข้าไปพบพระอาจารย์
พร้อมกับพูดด้วยอาการตื่นเต้นว่า
"พระอาจารย์ขอรับ วันนี้มีคนขอซื้อหินก้อนนี้ในราคาตั้งสองพันขอรับ
พระอาจารย์บอกผมได้หรือยังครับว่าคุณค่าของชีวิตผมคืออะไรครับ ?"

พระอาจารย์หัวเราะชอบใจ และก็กล่าวว่า

"พรุ่งนี้ให้เธอนำหินก้อนนี้ไปที่ร้านขายของเก่า และก็ทำเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
หากยังมีคนจะซื้อ ก็ให้นำหินก้อนนี้กลับมา อย่าได้ขายเป็นอันขาด
เย็นนี้พระอาจารย์จะเฉลยให้ฟังว่าคุณค่าของชีวิตเธอคืออะไร ?"



เช้าของวันที่ 3 เณรน้อยก็แบกหินก้อนนั้นไปที่ร้านขายของเก่า
มีคนมากมายที่เข้ามารุมล้อมดูหินก้อนนั้น
เสียงของคนที่เข้ามาดูต่างพากันพิจารณา
"หินก้อนนี้คือหินชนิดไหน ? ขุดขึ้นมาจากที่ใด ?
อยู่ในราชวงศ์อะไร ? มีประวัติในช่วงไหน?"

และแล้วก็มีชายคนหนึ่งเอ่ยกับเณรน้อยว่า
"หินก้อนนี้ราคาเท่าไหร่ ?" เณรน้อยไม่ตอบอะไร เพียงแค่ชู 2 นิ้วให้ดู

"สองหมื่นบาท!" เมื่อเณรน้อยได้ยินก็เบิกตาและอ้าปากค้าง
พร้อมกับอุทานออกไปว่า "ห๊า !"

ชายคนนั้นคิดว่าตนเองให้ราคาต่ำไป จึงทำให้เณรน้อยโมโห ก็รีบพูดขึ้นว่า
"เปล่าๆๆ ผมพูดผิดครับ ผมจะบอกเณรว่าผมให้สองแสนต่างหากครับ !"

"สองแสนบาท !" เณรน้อยอุทานออกไปด้วยความตกใจ
เมื่อรู้สึกตัว เณรน้อยก็รีบอุ้มหินก้อนนั้นวิ่งกลับวัดในทันที
เมื่อกลับถึงวัน เณรน้อยก็เข้าไปพบกับพระอาจารย์ด้วยอาการตาลีตาเหลือก

"พระอาจารย์ครับพระอาจารย์ เราจะรวยกันแล้วครับ
วันนี้มีโยมคนหนึ่งให้ราคาหินก้อนนี้ตั้งสองแสนนะครับ
ตอนนี้พระอาจารย์บอกกระผมได้หรือยังครับว่าคุณค่าชีวิตของกระผมคืออะไร ?"

พระอาจารย์เอื้อมมือไปลูบหัวของเณรน้อยและกล่าวออกมาอย่างเมตตาว่า
"เณรน้อยเอ๋ย คุณค่าชีวิตของเธอก็เหมือนกับหินก้อนนี้
หากเธอนำตัวเองไปไว้ที่ตลาด เธอก็มีค่าแค่ 20 บาท

หากเธอนำตัวเองไปไว้ที่พิพิธภัณฑ์ เธอก็มีค่าแค่สองพันบาท
แต่หากเธอนำตัวเธอไปไว้ที่ร้านขายของเก่า เธอก็มีมูลค่าถึงสองแสนบาท
เวทีต่างกัน จุดยืนต่างกัน คุณค่าของชีวิตก็ย่อมต่างกัน !"



เรื่องจาก facebook.com ภาพจากอินเตอร์เน็ต

Create Date : 14 สิงหาคม 2557		0 comments
Last Update : 8 กันยายน 2557 15:05:53 น.
Counter : 1145 Pageviews.
Share Tweet