บังเอิญได้เห็นข้อความนี้

          ทำให้นึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งของมิสเตอร์ฮาร์ฟที่เพิ่งจะได้อ่านเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งก็เป็นแรงบันดาลใจไม่น้อย บทสรุปของหนังสือเล่มนี้ก็ประมาณข้อความข้างบนนี้

           บางทีมันก็อาจจะเป็นบทสรุปของหนังสือเล่มนี้ เพราะแนวคิดโดยรวมแล้วก็สรุปประมาณนี้

           แนวคิด แม้จะสั้นๆ แต่ก็เป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้คนอีกมากมาย

           จึงขอนำมาถ่ายทอดต่อ ณ ที่นี้

          ความจริงของคนเราคงเพราะอย่างนี้ คนจน-คนรวย-ต่างกันแค่ความคิดและการกระทำ แม้แต่การบรรลุธรรมของพระพุทธเจ้าก็เกิดจากการคิดและการกระทำ รวมทั้งการเรียนรู้และแสวงหาทั้งนั้น ไม่เช่นนั้นก็คงไม่บรรลุธรรม

          แต่หลักคิดของมิสเตอร์ฮาร์ฟ มีรายละเอียดมากมาย แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นหลักใหญ่และเป็นสิ่งแรกที่จะต้องเปลี่ยนแนวคิดของเราก็คือ หากอยากจะรวย ต้องรักและศรัทธาความรวยเท่านั้น เพราะเหตุว่า หากไม่รักและศรัทธาความรวยแล้ว ความรวยจะรักและมาอยู่กับเราได้อย่างไร เหมือนกับเรารักคนรักของเรา หากว่าเราไม่มีความรักให้สามีหรือภรรยาของเราเราก็ย่อมไม่ได้รับความรักตอบ ความรวยก็เช่นกัน

           แท้จริงแล้ว มันก็เป็นเหตุผลง่ายๆ ธรรมดานี้เอง แต่บางคนก็ต่อต้านคนรวยหรือความรวย เพราะคิดว่าคนรวยคือคนไม่ดี หรือโกง หรืออะไรสารพัด ซึ่งในความคิดของผู้เขียนก็คิดว่า ใครที่คิดอย่างนั้น แท้จริงคือเอาความคิดของตัวเองไปตัดสินคนอื่น พลอยทำให้ตัดสินความรวยของตัวเองไปด้วย 

          ข้อเขียนของมิสเตอร์ฮาร์ฟ ก็บ่งชี้ไว้อย่างนี้ และใครที่คิดอย่างนั้น ความรวยก็จะรังเกียจเขาไปด้วย แน่นอนว่าความรวยย่อมจะไม่มาอยู่กับเขาอย่างแน่นอน คิดดูง่ายๆ ถ้าเราเกลียดใครสักคน แล้วเขารู้ว่าเราเกลียดเขา แล้วจะให้เขามารักเราได้อย่างไร ลึกลงไปกว่านั้น คนที่เกลียดความรวยหรือคนรวย เพราะตนเองสู้ไม่ได้ เพราะไม่ทำแบบเขา ไม่รักความรวยเหมือนคนที่รวย จึงไม่รวย แล้วทำให้พลอยเกลียดความรวยไปด้วย (ความรวยในความหมายของมิสเตอร์ฮาร์ฟและแม้แต่ผมก็เห็นด้วยคือ ความที่ไม่เดือดร้อนเรื่องการเงิน หรือคำพูดของมิสเตอร์ ฮาร์ฟ ว่า ความเป็นอิสระทางการเงิน ก็คือ ให้เงินทำงานแทนเรา) 

          อีกอย่างคนที่เกลียดคนรวยก็เพราะมองที่อัตตาหรือกิเลสตัวเองเป็นที่ตั้ง พลอยทำให้เกลียดคนรวยไปด้วย ซึ่งก็คงไม่ยุติธรรมต่อคนรวยเลย เพราะคนรวย ความรวย (หรือความเป็นอิสระทางการเงิน) ไม่ได้เลวร้ายไปทั้งหมด 

ในความเป็นจริง คนดี คนไม่ดี คนไม่โกง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า คนนนั้นรวยหรือไม่ อยู่ที่คนนั้นๆ ต่างหาก คนรวยที่โกง เป็นคนไม่ดีก็เห็นอยู่มากมาย คนจนที่ชั่วร้ายก็เป็นอยู่มากมาย คนจนที่โลภมากก็มีอยู่มากมาย 

          คนรวยที่คอยจะเอาเปรียบคนจนก็มีอยู่มากมาย คนจนที่คอยแต่จะเอาเปรียบคนอื่นก็มีอยู่มากมาย เพราะนั้นคือสภาวะที่แท้จริงของคนนั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรวยหรือจน ขึ้นอยู่กับจิตใจของคน

        คนรวยที่มีจิตใจดีงาม ย่อมสามารถช่วยเหลือผู้คนและสังคมได้มากและกว้างขวางยิ่งกว่าคนจนอย่างแน่นอน 

          ถ้าเราแยกแยะดีชั่ว จนรวยให้ออกเราก็จะมองเห็นความจริง 

          ดังนั้น แต่ละคนก็เลือกเองว่า

           จะเป็นคนรวยหรือคนจน