Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
บทกวี
เรื่องสั้น
นวนิยาย
คุยกับเจ้าบ้าน
รวมบทกวีชุด "รักข้าเหนือค่ากว่าความใคร่"
มุมของ "เอง อดิศร"
บทกวีไร้ฉันทลักษณ์
บทกวีแคนโต้
เพลง
<<
ธันวาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
4 ธันวาคม 2549
หิ่งห้อยแห่งวัยเยาว์
All Blogs
เยือนห้วยตึงเฒ่า องแม่ริม จ.เชียงใหม่ อีกครั้ง
คืนวันศุกร์ (รวมเรื่องสั้น)
ครองเมือง
ฟังเพลงลาว ของภูไท ฝั่งลาว
น้อมเสด็จ
แด่ นิรนาม...พจนารถ322 และอรุโณชา...
ความอดอยาก
คำถามท่านนายกฯ ลุงตู่
เกาะล้าน...ในวันหยุด
ไม่มีอะไร
พระขัดแย้งกันไม่ได้ทำให้พระพุทธศาสนาเสื่อม
อยากกับบ้านเพราะแม่
โอ้...พนมเปญ
อดีต
วันคล้ายวันเกิด
ไปนครวัด-นครธม (๒๕-๒๖ เม.ย.๒๕๕๘)
ไปดูนกที่บางปู
เขียนอะไรไม่ออก เลยรวมบางลิงค์เพลงที่รู้สึก เจ็บๆ
เกาะลอย อ.ศรีราชา
ชะอำถึงโครงการช่างหัวมัน ๑๗-๑๘ มกราคม ๒๕๕๘
ไปลำพูน-เชียงใหม่ สูดอากาศหนาวส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ๒๕๕๘
เธอคนหนึ่งซึ่งจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป
เชียงรายแห่งความหลัง
ขอพื้นที่ของความทรงจำ
บางเวลากับเพลงเก่าๆ
ลัทธิอำนาจนิยมไม่เคยสูญสลาย
หากย้อนเวลาได้
ทะเลเมฆ ณ อ่าวบางปู
คนจน-คนรวย-ต่างกันแค่ความคิดและการกระทำ
หนึ่งสัปดาห์ของการรัฐประหาร
ภูไท-หนังสือประวัติ-ความเป็นมาของเผ่าภูไท
ฤดูดอกเหลือง
ดอกทานตะวันในป่าคอนกรีต
ความรักเช่นนี้
หนึ่งในโศกนาฏกรรมจากเฟซบุ๊ค
จุดหนึ่งซึ่งเล็กๆ เมื่อมองใกล้แต่ก็งาม
สัจธรรมแห่งความเชื่อท่ามกลางความขัดแย้งทางการเมือง
จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขอย่างไรก็ขอให้อยู่ในกรอบรัฐธรรมนูญ...
อย่าเครียดกับการเมืองมากไป....
วันที่งดงามท่ามกลางความขัดแย้ง
ธรรมชาติท่ามกลางฤดูหนาวงดงามเสมอ
ระบอบการปกครองของไทยแม้เป็นประชาธิปไตยก็ต้องไม่เหมือนใครในโลก (ในเมื่อขัดแย้งกันนัก)
บ้านเมืองที่ไร้ระเบียบ
การพบ
เมื่อรักร้าง
อดีตดั่งหมอกควัน
ข้อความนี้
ความรัก
กระแสแห่งกาลเวลา
คิดไปไม่ได้ว่า
ข้าพเจ้าไม่มีอิทธิพลใด
มีอยู่-ไม่มีอยู่
จิตใจของผู้คน
ม่านหมอกแห่งความฝัน
เชียงใหม่แห่งความฝัน
แวะดูงานมหัศจรรย์ใต้หฟ้าพระบารมี
หากย้อนเวลาได้
ที่แห่งใดที่งดงาม
พบเพื่อนเก่าและวันเวลาเก่าๆที่ผ่านเลย
ไทยร่วงคัดเลือกฟุตบอลโลก2014 : เหตุการณ์ที่ไม่ได้เหนือคาดหมายคล้ายผีกลับคืนหลุม
รำลึกถึงซึ้งค่าครู
แด่ผู้มีหัวใจรักฤดูหนาว
การเดินทางแห่งข้า.....ห้วงน้ำ
มหาสงครามแห่งห้วงน้ำ
มนต์ขลังแห่งดวงตาคู่นั้นหญิงสาว: หญิงสาวเขมร ผิวพรรณเวียตนาม
หยดน้ำฝนบนหยอดหญ้า
ผาลาดตะวันรอน ณ เชียงใหม่
ฤดูหนาว เรื่องราว ภาพอตีด และ ห้วยตึงเฒ่า
มนุษย์กับความฝันและการคิดที่สร้างสรรค์ : ภาพสะท้อนบางอย่างในสังคมไทย
เสี่ยกับหมอนวด
งานเขียนกวีที่เงียบเหงา
เส้นทางสู่มหาวิทยาลัย : เส้นทางอนาคตของชาติ
ระลึกถึง กนกพงศ์ สงสมพันธุ์
น้องxers
รวมเล่ม "วลีใจ"
ความสงสัย
ปีใหม่๒๕๕๐
หนึ่งปีกับ bloggang และ หนึ่งปีกับpantip-ถนนนักเขียน
หิ่งห้อยแห่งวัยเยาว์
ที่สุด
ขบวนทัพมด
เรื่องสั้นของผม
..................................วันเวลา..................................
ต้นไม้ / ฤดูกาล
ภาพของความจริงที่มนุษย์หลงลืม
มาที่นี่
-ข้ามองเห็นความว่างเปล่า
บทกวีของท่าน
หนุ่มสาว
ก็ในเมื่อชีวิตนี้มิยืนยาว
รุ่งอรุณ
เหมือนไม่มีแล้วความฝัน
บางเรื่องราว
ลู่ล้อ
น้อยเกินไป
สิ่งที่ทำได้
ความเงียบในหัวใจ
คำสัญญา
แรก/ร้าว
อย่าไร้สิ้นไฟแห่งความฝัน
สายฝนกล้า พายุกระหน่ำ
นานเพียงใด
ใบไม้
พรากจาก
สีขาว
นั่นผลประโยชน์ใตร
ภาพความฝัน
ลมร้อน
ท่ามกระแสแห่งอารมณ์
ปล่อย
สักช่วงเวลาหนึ่ง
ความว่าง
ฉันยืนมอง
ค่ำลงแล้ว
คุยกับเจ้าบ้าน๖
คุยกับเจ้าบ้าน๕
คุยกับเจ้าบ้าน4
คุยกับเจ้าบ้าน3
ปี ๒๕๔๙
คุยกับเจ้าบ้าน
หิ่งห้อยแห่งวัยเยาว์
เมื่อ
คืนนั่งดูรายการย้อนรอย ทางไอทีวี พิธีกรรายการ พาไปดูหิ่งห้อยที่อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ซึ่งชาวบ้านที่อำเภออัมพวา ทำเป็นรีสอร์ทให้นักท่องเที่ยวเข้ามาชมความงามของธรรมชาติ โดยเฉพาะการไปดูหิ่งห้อยยามค่ำคืน
สาย
ตาของผมจ้องมองที่จอโทรทัศน์อย่างไม่ละสายตา แต่จินตนาการของผมกลับย้อนคืนไปสู่วันเวลาแห่งวัยเยาว์
วัย
เยาว์ที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า บ้านแต่ละหลังของหมู่บ้านเกิดของผมในวัยเยาว์ แม้บ้านแต่ละหลังอยู่ไม่ห่างกัน แต่มีต้นไม้นานาพันธ์ขึ้นอยู่ทั่วไป ขณะนั้นที่หมู่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า ยามค่ำคืนที่คืนเดือนมืดจึงมือสนิท และยามค่ำคืนที่เป็นคืนเดือนเพ็ญ ดวงจันทร์จึงแจ่มกระจ่าง
ทุก
ค่ำคืน ผมจะนั่งมองหิ่งห้อยที่บินไปมารอบๆบริเวณบ้าน บางคืนหิ่งห้อยบินพลัดหลงเข้ามาที่บ้านผมจะจับมันมาใส่ในขวดแก้วใส เอากระดาษมาอุดปิดฝาขวดไว้ เคลื่อนไหวไปมาอยู่ในขวด และกระพริบแสงที่งดงามของมันอยู่ตลอดเวลา แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ หากปิดปากขวดอย่างนี้มันคงตายแน่ จึงหาด้วยเย็บผ้าของแม่มาพันไปทั่วบริเวณปากขวด เพื่อให้มีช่องอากาศหายใจ
แม่
เตือนว่าอย่าเอาไปนอนใกล้ๆ เพราะกลัวมันจะเข้าหูหรือไม่ก็มีแมลงเล็กๆชนิดใดชนิดหนึ่งมาเข้าหู ผมต่อลองกับแม่ขอตั้งไว้บนหิ้งกระจก ซึ่งบ้านสมัยนั้นจะทำเป็นหิ้งกระจกที่ยกสูงระดับใบหน้าของแม่พอดี บนหิ้งกระจกจะมีแป้ง หวีสำ และของใช้สำหรับแต่งตัวอื่นๆวางไว้ ผมวางไว้บนริมของหิ้งกระจก เมื่อนอนจึงสามารถมองเห็นแสงกระพริบของหิ่งห้อย จนกระทั่งหลับใหล
บาง
คืนผมหลบสายตาแม่ลงไปวิ่งไล่จับหิ่งห้อยมาได้เกือบสิบตัว ที่ต้องหลบแม่ก็เพราะว่า กลางคืนแม่ห้ามลงจากบ้าน กลัวจะถูกงูกัด
แต่
เมื่อผมหลบจับหิ่งห้อย แล้วแม่เห็นผมถือขวดที่มีหิ่งห้อยอยู่ภายในขวดแก้วใส แม่ก็จะตำหนิที่ฝืนคำสั่ง แต่ก็ไม่ดุ เพียงแค่เตือนว่าอย่าให้มันหลุดออกมา มันอาจเข้าหู เป็นอันตราย และไม่ลือที่จะย้ำว่า รุ่งเช้าให้รียปล่อยมันไป เพราะสงสารมัน มันจะได้กลับไปสู่อิสรภาพของมันดังเดิม
ฤดู
หนาว เป็นบรรยากาศที่ผมมักจะจับหิ่งห้อยมาใส่ขวด เพราะมันเป็นบรรยากาศที่ผมรู้สึกไปเองว่า มีความสุขที่สุดที่ได้เห็นหิ่งห้อยในฤดูนี้
ถ้าหากย้อนเวลาได้
ผมอยากจะกลับไปอยู่ในห้วงเวลานั้นอีกสักครั้ง
ความ
รู้สึกของผมมาสะดุดลงตรงที่พิธีกรรายการสัมภาษณ์นักท่องเที่ยว เป็นผู้หญิงสาว เธอบอกว่าชอบแสงหิ่งห้อยมาก เหมือนกับแสงไฟกระพริบบนต้นคริสต์มาส และผู้หญิงสาวอีกคนหนึ่งก็เปรียบเทียบเช่นเดียวกัน
ผม
ฝันในวัยเด็กของผมก็พลันหยุดชะงักลง เพราะเธอทั้งสองคงเป็นชาวพุทธอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งถ้าหากเธอเป็นคริสต์ ก็ต้องเป็นคาทอลิก ไม่ใช่คริสต์เตรียนอย่างแน่นอน เพราะคริสต์เตรียนจะไม่มีพิธีกรรม นับถือแต่เพียงพระโลหิตและพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระผู้เป็นเจ้า อธิษฐานหรือสื่อสารต่อพระผู้เป็นเจ้าโดยตรง แต่กลับเปรียบเทียบกับไฟของต้นคริสต์มาส
ถ้า
หากเธอทั้งสองเปรียบเทียบกับเปลวเทียนของพุทธศาสนิกชนที่กำลังจุดเทียนเวียนรอบพระอุโบสถ ซึ่งเปลวเทียนจะวับแวมตามกระแสลม แม้ว่ามันจะไม่เหมือเสียทีเดียวนัก แต่ก็คงจะให้ความรู้สึกที่ดีกว่า
แต่
หากจะกล่าวไปแล้ว อาจจะเกี่ยวเนื่องกับประสบการณ์ในชีวิต เพราะสิ่งแวดล้อมของเธอทั้งสองอยู่ที่กรุงเทพฯ มีอารยะธรรมหลากหลายที่เธอทั้งสัมผัสตั้งแต่วัยเยาว์ ไม่ได้อยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่ฮ่อมล้อมไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า และมีวัดที่เป็นศูนย์รวมจิตใจเพียงแห่งเดียวของหมู่บ้านเหมือนกับชีวิตของผมในวัยเยาว์
ประ
สบการณ์ในวัยเด็กที่ต่างกัน ประสบการณ์และจินตนาการจึงแตกต่างกัน
การซึมซัมความงามก็น่าจะแตกต่างกัน
แก่นแท้ของความเป็นคนไทยในการแสดงออก ในการใช้ชีวิตในสังคมย่อมแตกต่างกันออกไป
โลกเปลี่ยนไปแล้ว
ความคิดและจินตนาการก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าเราจะเห็นหิ่งห้อยเช่นเดียวกัน
เกรียงไกร หัวบุญศาล
เวลา 00.00 น. ๓ พฤศจิกายน ๒๕๔๙
Create Date : 04 ธันวาคม 2549
Last Update : 4 ธันวาคม 2549 10:43:00 น.
10 comments
Counter : 800 Pageviews.
Share
Tweet
ตอนเป็นเด็กชอบวิ่งตามแสงหิ่งห้อยไป เพราะบ้านอยู่ใกล้ทุ่งนา ตอนนี้ทุ่งนาหายไปหมดแล้ว หิ่งห้อยก็หายไปด้วยค่ะ
โดย:
แซนด์ซี
วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:22:04:45 น.
เมื่อวานดูสารคดีเกี่ยวกับหิ่งห้อย ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าหิ่งอ้ยตัวเล็กๆ บางทีก็สามารถให้พลังยิ่งใหญ่แก่มนุษย์ได้
แวะมาเยี่ยมจ้า
บาย....................................................................
โดย: คายตรี (
คายตรี
) วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:0:45:21 น.
คุณแซนด์ซี
น่าเศร้านะครับ
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.102.2 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:14:07:10 น.
ใช่ครับคุณคายตรี
เพียงหิ่งห้อยที่ส่งแสงริบรี่
แต่สร้างฝันและจินตนาการให้กับมนุษย์หลากหลาย
เป็นความงามที่ไม่อาจลบเลือน
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.102.2 วันที่: 6 ธันวาคม 2549 เวลา:14:11:41 น.
ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยตัวจริงเลยค่ะ
อยากไปเห็นบ้างเหมือนกัน
อยากรู้ว่าหลังจากนั้นจะฝันต่อไปแบบไหน
สบายดีไหมคะ :)
โดย: alphabet IP: 203.188.17.66 วันที่: 12 ธันวาคม 2549 เวลา:7:47:21 น.
สวัสดีครับคุณดาว
หากว่างลองออกไปข้างนอกดูบ้างนะครับ
จะได้เห็นแสงหิ่งห้อย
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.105.231 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:17:45:58 น.
สวัสดีครับคุณดาว
หากว่างลองออกไปข้างนอกดูบ้างนะครับ
จะได้เห็นแสงหิ่งห้อย
แห่งราตรี
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.105.231 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:17:46:15 น.
สวัสดีครับคุณดาว
หากว่างลองออกไปข้างนอกดูบ้างนะครับ
จะได้เห็นแสงหิ่งห้อย
แห่งราตรี
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.105.231 วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:17:46:58 น.
โดย: นา IP: 203.113.77.36 วันที่: 17 ธันวาคม 2549 เวลา:12:30:10 น.
ใครนะ
โดย: เกรียงไกร IP: 58.8.102.154 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:12:28:26 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
huaboonsan
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
.....มีความฝันเป็นเรือ
ล่องลอยไปในทะเล
แห่งกาลเวลา............
Friends' blogs
ไอดินและกลิ่นฝน
tiki_ทิกิ
รวยระรินกลิ่นชา
กระจ้อน
เทพินทร์
โสมรัศมี
Mr.Vop
jaa_aey
สีน้ำฟ้า
Ar@p
you_are_what_you_read
หิ่งห้อยน้อยใจ
pataree
ลำน้ำ C
นารูมิ
ป่ามืด
เฉลียงหน้าบ้าน
Batgirl 2001
บุษบามินตรา
ราม ลิขิต
เพรง.พเยีย
Mocha Macchiato
แซนด์ซี
ทิวฟ้า
sugarhut
Boonky
พจนารถ๓๒๒
@ ปั๊กกาเป้า @..อิอิ
โลกส่วนตัว
xers
มัชชาร
blueberry_cpie
nutuang
คายตรี
แสง สีรุ้ง
สยามวรรณกรรม
จอมยุทธเมรัย
นายทิวา
กวีสวรรค์
ฟ้าสางที่ปางสวรรค์
Webmaster - BlogGang
[Add huaboonsan's blog to your web]
Links
www.praphansarn.com
www.pantip.com
www.digitalrealtime.com
กะปูดำ
คุณดาว
คุณนิพนธ์
ทิวฟ้า ทัดตะวัน
www.thai-writer.com
สำนักพิมพ์แจ่มใส
สำนักพิมพ์ยาหยี-ยาใจ
www.thaicanto.com
นานมีบุคส์
นายอินทร์
วรรณวรรธน์
www.thaipoem.com
สนพ.สีม่วงอ่อน
ไอน้ำ
เครื่อข่ายนักเขียนแห่งประเทศไทย
เติมฝัน
กลุ่มวรรณกรรมตะเกียง
กลุ่มวรรณกรรมใบขวาน
พจนานุกรมไทย
สกุลไทย
ว่าด้วยลัทธิคอมมิวนิตส์
สมาคมนักกอลนแห่งประเทศไทย
ซีเอ็ดบุ๊ค
จุดประกายวรรณกรรม
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ตอนเป็นเด็กชอบวิ่งตามแสงหิ่งห้อยไป เพราะบ้านอยู่ใกล้ทุ่งนา ตอนนี้ทุ่งนาหายไปหมดแล้ว หิ่งห้อยก็หายไปด้วยค่ะ