My husband makes my dream come true
อาชีพสาวห้างในอเมริกาไม่ง่ายอย่างที่คิด ตอนเจ็ด

อาชีพสาวห้างในอเมริกา ไม่ง่ายอย่างที่คิด ตอนเจ็ด

ที่แรกตั้งใจว่าจะเรียนการเอารูปมาลงในบล๊อกก่อน แล้วถึงจะมาเขียนเรื่องสาวห้างฯ ต่อ เพราะอยากให้ผู้อ่านได้เห็นชุดสวย ๆ ที่ดิฉันได้ซื้อจากห้างฯ ในราคาที่แสนถูก ดิฉันได้ซื้อชุดราตรีเพิ่มในห้างฯ ที่ดิฉันทำงาน เชื่อไหมค่ะ ช่วงลดราคา ลดจริง ๆ ต้องยอมรับห้างฯนี้ค่ะ ลดจากหน้าป้ายแล้วยังลดอีก ชุดราตรีที่บอกราคาเต็มเกือบสามพันบาทค่ะ ดิฉันซื้อได้ในราคาไม่เกินสี่ร้อยบาทค่ะ สวยมากค่ะ เวลาใส่เหมือนเดินอยู่ในพรมสีแดง ดาราฮอลีวู๊ดใส่มาออกงานเลยค่ะ

แล้วมากกว่านั้นดิฉันซื้อกางเกงยีนส์เอวต่ำ ขาลีบที่ห้างขายเสื้อผ้าที่ดิฉันทำงานถึงสามตัว ก็อยากจะเอามาอวด ได้ส่วนลดถึงสี่สิบเปอร์เซนต์ค่ะ แต่ความที่ดิฉันไม่มีความรู้ในการเอารูปมาลงบล๊อก มีน้องเค้าให้การสอนและการแนะนำ ดิฉันยังไม่ได้ไปศึกษาเลย เพราะดิฉันช่วงนี้ต้องทำงานหนักค่ะ เรียกว่าแทบไม่มีเวลาพักผ่อน ต้องขอโทษน่ะค่ะแต่รับรองว่าจะเอารูปมาลงให้ดูแน่ ๆ ค่ะ แล้วผู้อ่านจะได้หน้าตาดิฉันเสียที

เมื่อวานนี้เอง ดิฉันแทบถอดใจกับนางยักษ์เลยค่ะ เธอกับคนใช้คนใหม่ก็คือคนที่มาช่วยงานคนใหม่ของเธอ มาช่วยกันรังแกดิฉัน ทำให้ดิฉันโกรธมากเลยค่ะ แล้วมากกว่านั้นเธอก็บอกจะไล่ดิฉันออกค่ะ ถ้าดิฉันไม่ระงับสติอารมรณ์ ดิฉันรู้สึกโกรธและแค้นเธอมากค่ะ และดิฉันก็ได้ทำการประกาศศักศรีหญิงไทย
ใจกล้าหาญให้เธอได้รับทราบแล้วค่ะ เธอหงอเลยค่ะ แต่ยังไม่เฉลยน่ะค่ะว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น และดิฉันใช้วิธีการอย่างไรกับเธอ ทำให้เธอเงียบได้ อยากให้อ่านไปเรื่อย ๆ ค่ะ เพราะมันปะติดปะต่อกันค่ะ

มาเข้าเรื่องความร้ายกาจของนางยักษ์กันดีกว่าค่ะ

หลังจากทำงานได้สัปดาห์ที่สอง ดิฉันก็เริ่มปรับตัวได้ ขาและแขนเริ่มไม่ปวดเมื่อย เพราะชินกับการทำงานแล้ว หน้าที่ของดิฉันนอกจากจะต้องปีนปาย ห้อยโหนเก่งแล้ว ยังต้องมีพลังแขนมีแข็งแรงค่ะ เพราะหน้าที่ดิฉันอีกอย่างก็คือเมื่อปีนปายเอาเสื้อผ้าลงจากราวแขวนแล้ว จะต้องนำเสื้อผ้าเหล่านั้นมาแขวนในราวใหญ่ๆ เรียกว่าใหญ่ ๆ น่ะค่ะ ซึ่งสามารถบรรจุเสื้อผ้าได้หลายร้อยตัว แล้วลากไปไว้ในชั้นสำหรับวางขายค่ะ ก่อนวางในราวเสื้อผ้าที่จะวางขายสำหรับสินค้าลดราคา ดิฉันก็ต้องจัดราวของเก่าให้เรียงในขนาดที่ถูกต้อง แล้วเช็คราคาสินค้าว่าถูกต้องหรือไม่ แล้วจึงเอาเสื้อผ้าใหม่ที่อยู่ในราวที่ดิฉันลากมาจากห้องสต๊อกมาวางใส่เพิ่ม แรก ๆ ดิฉันก็ลากราวผ้าพวกนี้ไม่เป็นหรอกค่ะ เพราะนอกจากลากราวแล้วยังต้องแขวนเสื้อผ้าจนเต็มให้ได้มากที่สุด แล้วราวผ้าก็สูงกว่าตัวดิฉันอีกค่ะ เวลาลากไปแรกๆ ก็แทบจะไปชนลูกค้าตายค่ะ หรือสิ่งที่ขวางกันและลากเฉไปเฉมา จนเกือบมาล้มทับตัวดิฉัน เพราะเวลาลาก ดิฉันจะมองไม่เห็นอะไรเลยค่ะ พออยู่ไปดิฉันก็ลากราวผ้าได้เก่งเองค่ะ เพราะเทคนิคก็คือเมื่อเราลากราวผ้า เราต้องเอาอีกมืออีกข้างประคองราวไว้ เพื่อให้สมดุลย์

ทุกอย่างก็น่าจะไปด้วยดี แต่วันหนึ่งนางยักษ์ทำงานแค่ครึ่งวัน อีกสองชั่วโมงเธอบอกดิฉันต้องทำคนเดียว เพราะเธอสอนงานให้ดิฉันหมดแล้ว ดิฉันคิดในใจตั้งแต่ทำงานกับเธอมา เธอไม่เคยสอนอะไรดิฉันเลย นอกจากสั่งให้ทำตาม แล้วเธอก็ตวาดเสียงดังต่อหน้าผู้คนว่า ถ้าดิฉันทำไม่ได้ก็ออกไป ดิฉันได้ฟังแล้วรู้สึกน้อยใจ อยากเถียงเธอว่าเธอสอนอะไรหรือ มีแต่สั่ง แต่ด้วยความที่เราเป็นลูกน้อง จะเถียงก็ไม่ได้ ก็ได้แต่รับฟัง แล้วพอเธอสั่งเสร็จ เธอก็จากไป ปล่อยให้ดิฉันคิดค้นหาทางว่าจะทำอย่างไรกับงานที่เธอสั่งให้ทำ แต่ด้วยความที่ดิฉันสังเกตเธอและจดจำ ดิฉันก็ทำได้ค่ะ

หลังจากนั้นเป็นต้นมา เธอก็เริ่มตวาด ดุด่าดิฉันเหมือนดิฉันเป็นนางทาส ยกเว้นอย่างเดียวค่ะไม่ได้ลงไม่ลงมือหรือทุบตี เธอทำอะไรผิดก็มาลงที่ดิฉัน เวลาเธอสั่งงานอะไร หรือแม้แต่เธอตวาด ดิฉันก็ได้แต่ยิ้มค่ะ และพูดคำว่าค่ะ ดิฉันเก็บความแค้น น้อยเนื้อต่ำใจไว้คนเดียว จะหันหน้าไปเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้ เพราะดิฉันเป็นพนักงานใหม่และมิหนำซ้ำไม่ใช่พวกแม็กซิกันเหมือนเธอ

แล้ววันหนึ่งน้องที่เริ่มงานวันแรกเหมือนดิฉันก็คงทนเห็นดิฉันทำแต่งานไม่ได้ มากกว่านั้นดิฉันเหมือนนักโทษเลยค่ะ จะไปไหนก็ไม่ได้ จะไปเข้าห้องน้ำ ก็ต้องขอลาเธอ จะไปพักหรือทานข้าวก่อนก็ไม่ได้ ต้องไปพร้อมเธอ

น้องคนนั้นก็บอกว่าทำไมดิฉันทำงานเหมือนนักโทษเลย นางยักษ์ไม่เห็นทำงานเลย มีแต่ไปพบปะพูดคุย แล้วทำไมดิฉันต้องอยู่กับเธอตลอดเวลา ไม่เหมือนพนักงานคนอื่นที่เค้าทำงานกันอิสระเลย ดูดิฉันไม่มีความสุขในการทำงาน เท่านั้นแหละ ความกดดันที่ดิฉันเก็บไว้คนเดียวก็พลังพรูมาจากปากดิฉัน ว่านางยักษ์ตวาดดิฉันทุกครั้ง ไม่ยอมปล่อยให้ดิฉันไปไหน มิหนำซ้ำเธอทำผิดก็มาปัดความผิดให้ดิฉัน เธอด่าว่าดิฉันต่อหน้าฝูงชน เอาเรื่องดิฉันชอบเดินหลงทางไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง เป็นทีสนุกปากของเธอ ดิฉันก็ไม่รู้จะหันหน้าไปปรับทุกข์หรือเล่าให้ใครฟัง เพราะดิฉันเหมือนตัวคนเดียว

รุ่นน้องคนนั้นก็แนะนำดิฉันว่า ดิฉันควรจะไปเล่าให้ผู้จัดการฟัง เพื่อหาหนทางแก้ไข ดิฉันก็เห็นดีเห็นงามด้วย เพราะมันทนไม่ไหวแล้ว ดิฉันไม่ใช่นางทาส

ช่วงนั้นดิฉันพยายามเดินไปห้องผู้จัดการบ่อยมาก ไปแต่ละครั้ง เธอก็ไม่อยู่ แล้วพอนางยักษ์เห็นดิฉันเดินไปห้องผู้จัดการ นางยักษ์ก็ถามดิฉันว่าจะไปไหน ดิฉันจึงแกล้งโกหกว่าดิฉันจะไปเบิกปากกา ดิฉันจำได้ว่าเดินไปหลายสิบครั้งก็ไม่เคยเจอผู้จัดการ ดิฉันจึงล้มเลิกที่จะไปคุยกับผู้จัดการ และคิดว่าปล่อยให้นางยักษ์ดุด่า ตวาดไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน

เวลาเจอรุ่นน้องทุกครั้ง รุ่นน้องก็ถามดิฉันว่าไปเล่าให้ผู้จัดการฟังหรือยัง ดิฉันบอกว่าคงล้มเลิกแล้ว ช่างมันปล่อยให้นางยักษ์รังแกไปก็แล้วกัน

แล้ววันหนึ่ง ขณะที่ดิฉันกำลังทำงานอยู่กับนางยักษ์ ดิฉันก็เจอเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเป็นพนักงานใหม่ ยืนรอนางยักษ์อยู่แล้ว แล้วดิฉันก็ได้รู้ว่านี่คือพนักงานคนใหม่ที่มาช่วยงานนางยักษ์ ดิฉันก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเธอไม่เอาเด็กคนนี้ไปโชว์ตามฝูงชนเหมือนดิฉันมาทำงานวันแรก คือประกาศให้รับทราบว่าเธอมีคนใช้คนใหม่เพิ่มมาอีกคนแล้ว นอกจากดิฉัน พนักงานคนใหม่นี้อายุประมาณสิบเก้าปี เป็นแม็กซิกันเหมือนเธอ และนอกจากนั้นหุ่นไม่แพ้นางยักษ์เลยค่ะ เวลาเดินไปไหนกับนางยักษ์ จะเหมือนแม่ช้างกับลูกช้างเดินไปด้วยกัน ดิฉันขอตั้งชื่อพนักงานคนใหม่ว่าเด็กนรกน่ะค่ะ เพราะเธอมาจากนรกดี ๆ นี่ล่ะค่ะ

พอดิฉันเห็นนังเด็กนรก ตอนนั้นก็อยากจะไปกระซิบเตือนภัยให้เธอทราบว่านางยักษ์นี่ร้ายกาจ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ใส่ใจดิฉัน เธออวดสรรพคุณว่าเธอผ่านการทำงานห้างมาแล้ว นางยักษ์ชื่นชมเธอมาก เวลาจัดของก็บอกนังเด็กนรกช่วยมาสอนดิฉันจัดวางสินค้าให้สวยหน่อย เพราะดิฉันไม่มีความรู้ในการจัดของได้สวยงามเหมือนนังเด็กนรก

นอกจากนางยักษ์ด่าว่า ตวาดดิฉันต่อหน้านังเด็กนรกเลยค่ะ สำหรับเด็กนรก นางยักษ์ชื่นชมและบอกว่าภูมิใจมากที่ได้นังเด็กนรกมาร่วมทีม

ตอนนั้นนางยักษ์ด่าว่าดิฉันแบบไม่อายฟ้าดินเลยค่ะต่อหน้าเด็กนรก เอาเรื่องดิฉันชอบเดินหลงทางไปเล่าให้เด็กนรกฟัง แล้วขำกันสองคน นอกจากนั้นสองคนก็จะพูดภาษาสเปนแล้วหัวเราะมาที่ดิฉัน นางยักษ์จะคอยให้ท้ายนังเด็กนรกเสมอ สำหรับนังเด็กนรกก็ไม่เคยให้ความเคารพดิฉัน ตะคอกและสั่งงานดิฉัน ดิฉันคิดในใจ นังเด็กนรกเป็นใคร แล้วมาทำงานทีหลังดิฉัน ทำไมทำอย่างนี้กับดิฉัน เธอน่าจะให้เกียรติดิฉันบ้าง ไม่ควรมาตวาดหรือตะคอกดิฉัน ถ้าเทียบฉัน ดิฉันก็ควรจะเป็นแม่ของเธอได้ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นดิฉันคิดในใจเพราะเธอยังเด็ก คงไม่มีคนอบรมและเธอคงเห็นนางยักษ์ทำกับดิฉันได้ เธอก็ควรจะทำได้ เพราะดิฉันมันไม่ใช่แมกซิกันเหมือนพวกเธอ

แล้ววันหนึ่งห้างฯที่ดิฉันทำงานจะต้องขนสินค้า เสื้อผ้าแขวนในราวมากมาย ไปที่อีกห้างฯหนึ่งซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกัน แต่ต้องเดินประมาณสองบล๊อก นางยักษ์จึงสั่งการให้ดิฉันลากราวผ้าที่มีแสื้อผ้าแขวนอยู่จำนวนมาก ลากออกมาบนฟุตบาททางเท้าเพื่อเดินไปอีกห้าง ตอนลากราวก็ไม่เท่าไรหรอก แต่ตอนที่ผ่านทางลาดชัน เช่น ทางที่ทำสำหรับให้รถเข้าไปจอด ราวผ้าหนักมากมันทำให้ดิฉันรักษาสมดุลย์ไม่ได้ ตัวก็เลยเซไปอีกทาง ราวผ้าและเสื้อผ้าก็แทบมาล้มใส่ดิฉัน พอนางยักษ์เห็นก็ดุด่าว่าดิฉันต่อหน้าพนักงานและผู้จัดการอีกคน ว่าดิฉันไม่มีเรียวแรง เคยแต่ทำงานสบาย หัดลำบากเสียบ้างก็ดี ต่อแต่นี้ไปเธอจะฝึกให้ดิฉันแข็งแรงเหมือนเธอ แล้วเธอก็บอกกับผู้จัดการว่า ดิฉันไม่อยากทำงานที่มาใช้แรงงานหรอก พอสิ้นสุดคริสมาสต์ ดิฉันก็จะกลับไปเรียนหนังสือ ลืมบอกไปผู้จัดการคนนี้ก็คือคนที่สัมภาษณ์ดิฉันตอนมาสมัคงานว่าทำไมดิฉันจบมาถึงปริญญาโทและจบดีกรีของอเมริกามา และมากกว่านั้นทำงานด้านบริหารมาตลอด ถึงได้มาสมัครงานที่ห้างฯนี้ ซึ่งดิฉันก็ตอบเธอไปตอนสัมภาษณ์ว่างานอะไรดิฉันไม่เกียง เพราะไม่อยากอยู่บ้านเฉย ๆ มันน่าเบื่อ

พอนางยักษ์ดุด่าและประจาน ดิฉันได้หนำใจแล้ว พอตอนเดินกลับมาทีห้างฯ ที่พวกดิฉันทำงานอยู่ นางยักษ์เดินหลงทางค่ะ ดิฉันคิดในใจตัวเองทำงานมาตั้งหลายปี ทำไมถึงเดินหลงทาง ดิฉันเพิ่งมาทำงานแรก ๆ เดินหลงทางกลายเป็นเรื่องตลก พอเรื่องของเธอ เธอไม่เห็นเอามาพูดตลก เธอเดินหลงทางบ่อย ๆ ค่ะ เพราะเพื่อน ๆ เธอบอก

พอตอนกลับก็มีราวผ้าที่เหลือต้องนำกลับมาที่ห้างฯที่พวกเราทำงาน นางยักษ์ให้ดิฉันลากราวหนัก ๆ ค่ะ ซึ่งมีเสื้อผ้าเยอะแยะ ส่วนเด็กนรกไม่ต้องลากราวผ้าหนักๆ เหมือนดิฉัน เพื่อนนางยักษ์คงสงสารดิฉันค่ะ เพราะเธอคงเห็นนางยักษ์รังแก ด่าว่าดิฉัน และดิฉันก็บอบบางไม่เคยทำงานหนักมาก่อน เธอบอกเอาราวหนัก ๆ มาให้เธอลาก ให้ดิฉันลากราวเปล่าๆ ไป ดูซิค่ะเธอดีแค่ไหน ดิฉันก็ได้แต่พูดว่าขอบคุณ เวลาเดิน ดิฉันต้องพยายามเดินเร็ว ๆ ค่ะ ถ้าทำงานกับนางยักษ์ ถ้าเดินช้านางยักษ์จะด่าว่าดิฉันค่ะ ระหว่างลากราวผ้า ดิฉันจึงรีบเดินค่ะ เพราะกลัวนางยักษ์จะด่าให้ผู้คนได้ยิน เพื่อนนางยักษ์ที่ช่วยลากราวผ้าที่หนักแทนดิฉันก็บอกดิฉันว่าทำไมเดินเร็วจัง เดินช้า ๆ ก็ได้ ดิฉันบอกไม่ได้หรอก ถ้าเดินช้าเดียวนางยักษ์จะด่าเอา พูดยังไม่ขาดคำเลยคำเลยค่ะ นางยักษ์ด่าว่าดิฉันทำไมเดินช้าจัง ดิฉันจึงพยักหน้าบอกกับเพื่อนนางยักษ์ว่าเห็นไหมนางยักษ์ด่าดิฉันแล้วที่เดินช้า

ดิฉันคิดในใจ ตอนนี้ดิฉันจะไม่ทนต่อไปอีกแล้ว ให้นางยักษ์มาด่าว่าดิฉันดิฉันเหมือนไม่มีศักดิ์ศรี และตอนนี้เธอก็มีเด็กนรกมาช่วยงานแล้ว ดิฉันจะเดินไปห้องผู้จัดการอีกครั้ง อย่างไงก็ต้องเจอให้ได้ทนไม่ไหวแล้ว แล้วเหมือนสวรรค์เป็นใจค่ะ ผู้จัดการอยู่ที่ห้อง ดิฉันจึงขอปิดประตูคุยเรื่องนางยักษ์ ว่านางยักษ์หยาบคายกับดิฉันมาก เห็นดิฉันเป็นตัวตลก ชอบดุด่าดิฉัน ผู้จัดการก็คงรู้ความร้ายกาจของนางยักษ์ล่ะค่ะ เธอจึงบอกว่าเธอจะย้ายดิฉันไปอยู่กับคนอื่น ดิฉันจึงเสนอไปว่าดิฉันขอไปอยู่กับเพื่อนนางยักษ์ที่อยู่ห้องเดียวกับนางยักษ์ก็แล้วกัน เพราะดิฉันรู้งานและดิฉันเคยถามเพื่อนนางยักษ์ว่า ถ้าดิฉันจะมาทำงานกับเธอได้หรือไม่ เธอก็บอกใครจะมาทำงานกับเธอก็ได้

ผู้จัดการบอกจะประกาศว่าย้ายดิฉันไปอยู่แผนกเสื้อผ้าผู้ชายคือไปอยู้กับเพื่อนสนิทของนางยักษ์ ตามที่ดิฉันต้องการ พอวันรุ่งขึ้นดิฉันก็ไปทำงานตามปกติ เจอนางยักษ์ระหว่างทางกับเด็กนรกและเด็กผู้ชายอีกคน นางยักษ์ตวาดดิฉันต่อหน้าเด็กนรกและเด็กผู้ชายอีกคนว่า วันนี้ให้ทำงานนี้ ดิฉันก็ได้แต่ค่ะ ค่ะ เธอบอกไม่ต้องมาพูดคำว่าค่ะ ค่ะ ไม่อยากฟังและยังด่าว่าดิฉันอีกหลายคำค่ะต่อหน้าผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาที่ห้างและต่อหน้านังเด็กนรก ดิฉันคิดว่านังเด็กนรกคงสะใจมากค่ะ เพราะเธอมองหน้าดิฉันและยิ้ม สำหรับเด็กผู้ชายที่อยู่กับทีมของนางยักษ์ ตอนหลังเค้าก็ขอย้ายไม่ขอทำงานร่วมกับนางยักษ์ค่ะ เค้าให้เหตุผลกับผู้จัดการว่านางยักษ์หยาบคายกับเค้าค่ะ

ตอนนางยักษ์ด่าว่าดิฉันต่อหน้าสาธารณชน ดิฉันอายมากเลยค่ะ แล้วเธอก็ทำเสียงดังต่อ บอกว่าตั้งแต่วันจันทร์นี้ ดิฉันไม่ได้อยู่ในทีมของเธอแล้ว ผู้จัดการย้ายดิฉันไปทำงานกับเพื่อนสนิทของเธอ ดิฉันแอบดีใจอยู่ในใจ และคิดว่าไม่น่าเชื่อเลยดิฉันเพิ่งร้องเรียนเรื่องนางยักษ์กับผู้จัดการเมือวาน แล้ววันนี้จะมีคำสั่งสายฟ้าแลบ

แต่สำหรับเด็กนรก เธอก็คงคิดว่าดิฉันคงทำงานไม่ดีหรือไม่ถูกใจนางยักษ์ ดิฉันจึงถูกสั่งย้าย

ดิฉันคิดในใจต่อแต่นี้ไป ดิฉันคงมีความสุขกับการทำงานเพราะไม่ต้องทำงานกับนางยักษ์และเห็นหน้านังเด็กนรกคนนี้ แต่เหตุการณ์มันไม่จบแค่นั้นซิค่ะ มาอ่านตอนต่อไปน่ะค่ะว่าทำไมเหตุการณ์มันถึงไม่จบสิ้นและความร้ายกาจของนางยักษ์ที่ต้องทำให้ดิฉันประกาศศักดิ์ศรีความเป็นหญิงไทย โดยวิธีการอะไร ที่ทำให้เธอหงอ

ขอบคุณผู้อ่านและกำลังใจทุกท่านค่ะ ทีทำให้ดิฉันลุกขึ้นมาสู้กับความร้ายกาจของนังยักษ์ มาอ่านตอนต่อไปน่ะค่ะว่าเธอรังแกอะไรดิฉันอีกและดิฉันมีวิธีการสู้รบกับเธออย่างไร แล้วตอนต่อไปผู้อ่านจะได้เห็นตัวต่อแต่ละตัวต่อออกมา ทำให้ดิฉันสามารถแก้ปัญหาและต่อสู้กับนางยักษ์

รับปากค่ะ ดิฉันจะพยายามเรียนรู้การเอารูปมาลงบล๊อก เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นทุกอย่างที่เกิดกับดิฉัน และบางที่ดิฉันจะถ่ายรูปนังยักษ์กับเด็กนรกมาให้ผู้อ่านได้เห็นหน้าตาของพวกเธอ














Create Date : 22 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 23 พฤศจิกายน 2550 1:00:08 น. 30 comments
Counter : 499 Pageviews.

 
เก่งมาก ๆ เลยค่ะพี่ นี่ล่ะหญิงไทยใจกล้า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ


โดย: แม่น้องอัฒน์ วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:36:52 น.  

 
โอ่ย ตอนเจ็ดมาแว้วววววว เดี๋ยวมาตามอ่าน


ตอนนี้เอานี่ไปก่อนนะ



โดย: Ninniko วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:43:08 น.  

 
ตลกดีค่ะ เหมือนลูกช้างกะแม่ช้าง
สู้ๆมันค่ะ คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวค่ะ เพราะมีรุ่นน้องคนนั้นคอยถามทำให้คุณได้ฮึดสู้ไปหาผจก.ค่ะ
สักวันนางยักษ์มันจะต้องโดนดีโดนดักตบซักอย่างบ้าง เชื่อเราค่ะ


โดย: quilt วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:08:08 น.  

 
หวัดดีค่ะ ปุ๊ยคิดว่าคุณน่าจะคุยกับใครน๊ะค๊ะเช่น line Manager ของคุณเอง หรือว่าเพื่อนในแผนกเดียวกันว่างานที่เค้าทำนั้นเหมือนกับเรามั้ย..
เพราะว่าอ่านดูแล้วมันเหมือนกับว่าคุณโดนรังแก หรือของเล่นให้เค้าเล่นงั้นแหละ
ปุ๊ยว่าคุณอย่าทนเลยดีกว่าเสียสุขภาพจิตหมดและสุขภาพตัวคุณเองด้วย
...เลือกงานที่เราทำแล้วสบายใจดีกว่า
ยังไงก็ขอให้มีความสุขน๊ะค๊ะ


โดย: Pui&Deb วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:25:58 น.  

 
ยัยเพื่อนร่วมงานยักานั่น คงมีสุขภาพจิตไม่ดีเอามากๆ ดีใจที่ได้รู้ว่าคุณรูจักใช้สิทธิของตนเอง เยี่ยมมากๆค่ะ


โดย: Lottelise วันที่: 22 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:38:42 น.  

 
กะลังหนุกเลยค่ะ
แหม๋ เหมือนหนัง AXN เลย
ดูไปลุ้นไป พอจบตอนก็เซ็ง
เพราะอยากดูตอนต่อไป



โดย: นางมารร้าย วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:56:38 น.  

 




พาน้องกระต่ายมาแวะทักทายค่ะ นอนหลับฝันดีนะคะ



พี่ไก่คะ จอยเอาของดีมาฝากค่ะ

เกี่ยวกับการเปลี่ยนหน้าบล็อกให้สวยงาม น่ารัก

ถ้าพี่ไก่สนใจตามลิงค์นี้ไปเลยนะคะ เพราะเค้าอธิบายง่ายและ แจกโค้ดน่ารักๆด้วยค่ะ

แค่ก๊อปมาลงเองค่ะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=misscat&month=10-2007&date=30&group=22&gblog=64


โดย: LiLLa_JoY วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:17:00 น.  

 
ตามมอ่านอย่างเมามันค่ะ
จขบ.เล่าเรื่องเก่งค่ะ อ่านแล้วมันมาก เรื่องยาว แต่เร้าใจตลอดเลยค่ะ
เรื่องกางเกงยีนส์ ไว้รู้ไซส์แล้วจะมาบอกนะคะ ขอวัดตัวก่อนค่ะ


โดย: little_ariel วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:26:21 น.  

 
แหม สมควรจะเรียกว่านางยักษ์กะเด็กนรกจริงๆ
อย่ายอมค่ะ สู้ๆ เอาแบบนางร้ายในละครบ้านเราเลย
จิกหัวตบ ตบ ตบ จับหัวโขกพื้น โป๊ก โป๊ก
แค่จินตนาการก็สะใจแล้วเรา 55555
เอ่อ อย่าถือสาเรานะ แค่รู้สึกโมโหแทนน่ะ


โดย: หัวใจสีชมพู วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:27:34 น.  

 
มาให้กำลังใจคนทำงานต่างบ้านต่างเมืองนะคะ
เข้าใจความรู้สึกของการโดนเอาเปรียบจากเพื่อนร่วมงานที่เห็นแก่ตัว สู้ๆนะคะ


โดย: Uki no Kimono วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:41:58 น.  

 
โอย อ่านไปใจลุ้นระทึกไป... มันกดดันมากมากเลยนะเจ๊... ง่า อยากมารออ่านตอนต่อไป แต่โชคดีที่เจ๊เอาไปแอบเล่าให้นินฟังไว้ก่อนละ ฮี่ ๆ ๆ ๆ

เป็นไงมั่งเจ๊ ยังทำงานหนักและเหนื่อยอยู่เหมือนเดิมรึเปล่าตอนนี้ แล้ววันขอบคุณพระเจ้าของเจ๊ล่ะ สนุกไหม ได้ฉลองอะไรกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ โรแมนติกด้วยกันสองคนผัวเมียคงทำให้เจ๊หายเหนื่อยขึ้นมั่งล่ะน๊า

แต่ว่าอิจฉาเจ๊จัง ได้ชุดสวยปานดาราฮอลลีวู๊ดมาใส่ ง่า..นินก็อยากได้มั่งจัง ฮี่ ๆ ๆ



อยากเห็นด้วย มันคงจะสวยน่าดูเลยแฮะ


รอเจ๊เอารูปมาลงให้ดูอยู่เน้อ

สู้ ๆ ๆ สู้ต่อไปนะเจ๊


โดย: Ninniko วันที่: 23 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:43:35 น.  

 
เหมือนกรรมจะรู้ทัน ว่าจะอยู่ทำงานแค่ระยะเวลาสั้น ๆ นางยักษ์ก็เลยต้องอัดเสียเต็มที่ เฮ้อ...


โดย: hs_olj วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:5:31:31 น.  

 
ดีใจด้วยนะคะคุณจินนี่ที่ได้ย้ายแล้ว ต้องสู้ๆ จึงจะชนะ

ฝนขอให้ได้เพื่อนร่วมงานดีกว่าเดิมนะคร้า วันนี้ที่ห้าง มีรายการลดอะไรเปล่าน๊อ ฝนยังไม่ได้ไปซื้อของขวัญคริสต์มาสเลยค่ะ อ้อ ตอนนี้ยังรบรากะภาษียังไม่ไปถึงไหนเรย

แวะมา Happy Thanksgiving คุณพี่จ้า



โดย: Farm Girl in High Sierra วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:5:44:17 น.  

 
อ่านไปลุ้นไปค่ะ นางยักษ์กับเด็กนรก แหม! เข้าใจเรียกน่ะค่ะ และก็สุขสันต์กับวันหยุดน่ะค่ะ


โดย: bluecomet วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:53:40 น.  

 


ยังมีต่ออีกเหรอคะ
อ่านแล้วก็....เฮ้อ.อ.อ.อ.


โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:59:23 น.  

 
รออ่านตอนที่ 8 สู้งานดีมากๆ เอาใจช่วยค่ะน้อง


โดย: Aisha วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:03:52 น.  

 

***สุขสันต์วันลอยกระทง แวะมาชวนไปลอยกระทงด้วยกันนะคะ ***




โดย: หน่อยอิง วันที่: 24 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:43:32 น.  

 
ขนาดย้ายแผนกแล้วนางยักษ์ยังไม่เลิกตามรังแกอีกหรอคะ อย่างนี้ต้องประกาศศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงไทยนะคะ

สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะคะ


โดย: นู๋กิ๊ฟ&นู๋เปิ้ล วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:56:17 น.  

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ


โดย: ดอกหญ้าสีน้ำเงิน วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:32:20 น.  

 
พี่ไก่ขา กบอยากดูรูปนางยักษ์ค่ะ ว่าจะสวยสู้กบได้รึเปล่าค่ะ


โดย: เหงาจับใจ วันที่: 26 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:55:22 น.  

 
แวะมาทักทายพี่ไก่อีกรอบค่ะ


โดย: LiLLa_JoY วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:1:55:38 น.  

 
สมกับเป็นนางยักษ์จริงๆค่ะ ไม่น่าเชื่อว่าเค้าจะทำกับเราแบบนี้ สงสัยเก็บกดมาจากคนขาว เลยมาลงที่คนเอเชียเลย

รออ่านต่อนะคะ ถ้าลงแล้วช่วยบอกกันด้วย

เป็นกำลังใจให้จ้า


โดย: thaispicy วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:13:27 น.  

 
ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่างานห้างระดับนี้จะมีพนักงานแบบนี้
ยีนส์เคยทำงานที่วอลมาร์ท และห้างฮ้อบบี้ล็อบบี้
เชื่อไหมไม่เคยมีใครมาด่ายีนส์แบบนี้เลย
จะมีก็แต่นินทาแต่ไม่เคยให้ได้ยินต่อหน้าหรอกค่ะ
เพราะถ้าได้ยินพวกนี้ซวยแน่เลยค่ะ

และก็ไม่เคยมีใครมาด่าว่ายีนส์ด้วยค่ะ
เพราะถ้าด่าได้เข้าออฟฟิตด้วยกันแน่เลยค่ะ
ที่อเมริกาเขามีกฏแทบจะทุกห้างแน่เลย
Respect Individual นะคะ
เอาออกมาใช้เลย
ถ้ามันหาเรื่องอีกอย่าไปยอมมันค่ะ
เล่าเรื่องให้ผู้จัดการฟังไปเลยค่ะ

แล้วที่อเมริกาเขาก็มีกฏหมายเช่น Hate crime ด้วยค่ะ
เป็นการดูถูกเราหรือเกี่ยวกับสัญชาติ
หรือแหล่งที่มาของเรา ผิวพรรณ
อะไรก็ตามที่เขาพูดไม่ดีกับเรา in the negative way นะคะ เอาออกมาใช้เลยค่ะ
รับรองคนแบบนี้โดนใบเตือนแน่เลยค่ะ

ถ้าจะให้ดีต้องศึกษากฏหมายไว้ด้วยค่ะ
เวลาที่เอาไปพูดกับผู้จัดการเราสามารถแอบอ้างกฏหมาย
และก็กฏบริษัทไปด้วย

ยีนส์เคยสู้กับสถานการณ์ Sexual Harassment มาแล้วค่ะ
สู้จนได้ใบเตือนเลยค่ะ ถ้าไม่สงสารฝรั่งคนนี้
ยีนส์เอามันขึ้นศาลให้ตกงานเลยแหละ
โชคดีที่ยีนส์ยังใจบุญอยู่บ้าง ไม่งั้นเอาให้จำแน่เลย

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาฝรั่งไม่มีใครกล้ามาแกล้งหรือทำร้ายยีนส์อีกเลย เพราะเห็นผลงานมาแล้วว่าเราไม่ได้โง่
ถึงเราจะมาจากต่างประเทศแต่เรื่องกฏหมายไม่ว่าจะเป็นของบริษัทหรือของห้างที่เราทำงานอยู่ เราก็ศึกษาตลอด
เพราะฝรั่งส่วนใหญ่มักจะกลัวการโต้แย้งกับคนที่มีน้ำหนักและเหตุผลค่ะ ยิ่งถ้าการขึ้นศาล ถ้าพวกนี้ไม่มีน้ำหนัก ไม่มีหลักฐานและเหตุผลเพียงพอ ศาลจะไม่ฟังเลยค่ะ

อ่านเรื่องราวของคุณแล้วนึกโมโหฝรั่งพวกนั้นทันทีค่ะ อยากเข้าไปช่วยเสียจริง ๆ เลย ...อิอิ


ยังไงยีนส์ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จงสู้ให้ถึงที่สุด และอย่ายอมในสิ่งที่ไม่ควรยอม เราต้องทำให้เขารู้จักคนไทยอย่างเราด้วย ให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่คนโง่ค่ะ สู้ ๆ ค่ะ


โดย: roslita วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:27:27 น.  

 
หวัดดีค่ะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้กับคนทำงานห้างเหมือนกันค่ะ พวกนี้นิชอบใช้เราเยี่ยงทาส เห็นเราหัวดำหน่อยใช้ใหญ่เลย ยอมได้เท่าที่ยอมได้ค่ะ ให้รู้ซะมั้งพวกนี่นิ เอพลอยเข้ามาบ่นเองป่าวเนี่ย แบบว่าเจอสถานการณ์เดียวกันค่ะ


โดย: พลอย (blomster ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:24:04 น.  

 
ห้างไรเนี่ย แต่พวกนี้มันเป็นอย่างนี้แหละ ป่าเถื่อน


โดย: SomGui วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:57:46 น.  

 
โอ้โห ทำงานหนักเหมือนกันเนอะ ถ้าได้ผู้ร่วมงานดีก็ดีไปอ่ะ ว่าแต่ทำห้างไหนเอ่ย วันหลังจะได้แวะไปโฉบขอส่วนลดมั่ง ฮิฮิ

ยินดีทีได้รู้จักค่ะ


โดย: naughty sugar วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:18:17 น.  

 
พี่ไก่

นินคิดถึงพี่ไก่เหมือนเดิมแหละค่ะ แต่ช่วงนี้นินเหนื่อย เลยไม่ค่อยได้เข้าบล็อก

นินเล่นวันละ 3000 Cal แล้วล่ะ

แล้วนินก็กำลังติดคุณ chucky ด้วย ฮ่า ๆ ๆ(วันนี้นินนั่งเย็บมือเสื้อแจ๊คเก็ตยีนส์ให้คุณ Chucky ตั้ง 9 ชั่วโมงกว่าจะเสร็จ) พรุ่งนี้นินคิดว่าจะเอาแผ่นไม้อัดมาต่อทำเป็นเตียงให้เค๊าด้วย 5 5 5 (ยังกะเด็กเล่นตุ๊กตาไงงั้น)


ก็เค๊ารักของเค๊านี่นา ...


คิดถึงพี่ไก่เสมอนะ เป็นกำลังใจให้ ขอให้พี่ไก่ผ่านพ้นวิกฤตการณ์ทุกอย่างไปให้ได้นะคะ สู้ ๆ นะพี่นะ ผู้หญิงไทยน่ะ เก่งทุกคนแหละ ให้พี่ได้เงินเยอะ ๆ เอากลับมาใช้ที่บ้านเราสบาย ๆ (อย่าลืมซื้อทองเก็บไว้ด้วยล่ะ) ไว้รวยเยอะ ๆ แล้วนินจะไปไถให้มาเลี้ยงเหล้า


โดย: Ninniko วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:49:32 น.  

 
Thank you for visited my blog couple days ago and
please accept my apologize for not able to come by
say "hello" also catch up with the "new chapter" at the time. I have been very busy with
work and some other complications, anyhow, goodday.


โดย: The Zephyr วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:06:53 น.  

 
ช่วงนี้นินสบายดีนะเจ๊ กับแฟนก็ดี แต่มีเรื่องปวดหัวกับคนโรคจิตจนเครียดเนี่ย ...โอ๊ย (เอามาฟ้อง 5 5 5 5)

เง้อ กว่าเจ๊จะได้หยุดพัก วันนี้เจ๊เองก็คงกำลังทำงานหนักหนาสาหัสอยู่เหมือนเดิมแน่ ๆ เลย..

เจ๊จะเป็นไงมั่งน๊อ...อีนางยักษ์มันจะทำไรเจ๊อีกเปล่าน้อวันนี้..


โดย: Ninniko วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:35:39 น.  

 
อ่านแล้วหมั่นเคี้ยวเลยค่ะ เกลียดเด็กนรก

สาวไทยสู้ๆค่ะ


โดย: bagarbu วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:5:38:04 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

สวยตลอดกาล
Location :
Southern California United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]






Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
22 พฤศจิกายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add สวยตลอดกาล's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.