เมื่อต้องใช้ชีิวิตอยู่ต่าง บ้านต่างเมือง รู้สึกยัไง(อยากแชร์) 1
ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ช่วงแรกๆยอมรับว่า ตื่นเต้น ตื่นหูตื่นตา สิ่งใหม่สภาพแวดล้อม ผู้คน บ้านเมือง และ บลา บลา... แต่มันกินเวลาไม่นานหรอก หลังจากนั้นดิ่ ให้ หวนไห้ คิดถึงบ้าน มว๊ากกก จากที่ กระตือรือร้น อะเลิทอยู่ได้พักนึง กลับให้คิดได้ อาหารก็ไม่อร่อย คุยกับใครก็ไม่เข้าใจ ไปไหนก็ระแวง กรูจะหลงมั้ย แล้วถาหลง ใครจะช่วยอะไรกรูได้ ไปอยู่ประเทศแถบที่เป็นเชื้อชาติ ผิวสีใกล้เคียงกับเราก็คงไม่เท่าไหร่ ไม่สะดุดตา ต่อสังคมชนกลุ่มน้อย มากนัก (อย่าได้มาถามทางกรู น้าาา) อันนี้เจอบ่อย (กรู ก็หลงอยู่เนี่ย) สิ่งที่ขาดไม่ได้ยามออกจากที่พัก ต้องพกติดตัว บัตรประชาชนเอาเก็บไว้ใช้ไม่ได้ในต่างประเทศ พก พาสฯไปด้วย แรกๆไม่รู้ พกไปด้วยตลอด จนพี่เตือน ถ้าหายขึ้นมาหล่ะเรื่องใหญ่ เลยถ่ายแล้วเอาสำเนาพกติดกระเป๋าแทน ดูเหมือนชนกลุ่มน้อยยังไงไม่รู้ เจอตำรวจนี่ ถึงกับเกร็ง (ใกล้แระ เหมือนกะเหรี่ยง หลบเข้าเมืองไปทุกที) กลัวมานจะมาขอดูบัตร (คงไม่ให้ กรูร้องเพลงชาติ บ้านเมิงใช่มั้ย) ไปกันเป็นกลุ่มไม่เท่าไหร่ เดินยืดๆทำตัวเนียนๆได้สบาย แต่ไปไหนคนเดียว คิดแล้วมานท้อทุกที เรื่องภาษาก็พอศึกษาพูดได้บ้าง แต่อย่าคาดหวัง แต่ดีอยู่อย่าง คือไม่ชอบขี้หน้าใคร ก็ว่ามันไปซึ่งหน้า มันฟังเราไม่เข้าใจหรอก ก็พอๆกับพี่มันว่าเราให้คนอื่นฟังแล้วเราฟังไม่ออกไง
Create Date : 25 พฤษภาคม 2554 |
|
3 comments |
Last Update : 25 พฤษภาคม 2554 15:06:55 น. |
Counter : 709 Pageviews. |
|
|
|