나는 오직 당신을 영원히 사랑합니다. สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ©
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 
 
5 กุมภาพันธ์ 2557
 
All Blogs
 
ดูแลสุขภาพเสียตั้งแต่เริ่มต้น

เกริ่นนำก่อน เราเป็นลูกคนจีน ที่ไม่นิยมบรโภคอาหาร รสเผ็ด แต่ที่บ้าน ย่าเราจะทำอาหารออกเค็มบ้าง แต่ไม่มาก ตั้งแต่เด็ก เราจะถูกเลี้ยงดูมาแบบ ย่าป้อนข้าว และมักจะสั่งห้ามเราอย่ากินนั่น กินนี่ไปหมด อาทิเช่น หน่อไม้ดอง สาเก ของหมักดอง ย่าบอกห้ามกิน ด้วยโตมาจะเป็นผื่นคัน โตมาหน่อยเราเพิ่งจะมารู้จักกับชะอม หน้าตามันเป็นแบบนี้เองเหรอ ผักอะไรมีหนาม กินยังไงเนี่ย อ้อ เขารูดเอาแต่ยอดมันมันใส่ไข่เจียว ว่างั้น โตมาอีกหน่อยเพิ่งจะมารู้จักกับมะเขือยาว เพื่อนมันผัดมะเขือยาวให้กินเออ ก็อร่อยดีนี่หว่า เรากินไม่อยาก ทานผักได้เกือบทุกชนิด ยกเว้นผักพื้นบ้านของท้องถิ่น หลังจากที่มารู้ว่าพ่อเราเป็นเบาหวาน หมอบอกเป็นจากกรรมพันธ์ ทำให้เราเลิกดื่ม น้ำอัดลม งดของหวาน ของมัน ขนม แกงกะทิไป อ้อเราไม่ทานเนื้อวัวด้วย แต่พ่อกับน้องเราทานนะที่เราไม่ทานเพราะไปเห็นเลือด เห็นขึ้นตอนกว่าจะนำเนื้อออกจากโรงเชือด ทำให้เลิกกินไปเลย อะไรอีกหล่ะ เรื่องเยอะเรื่องมากจนเพื่อนๆมัน ว่า แดรก จิกกัด ก่นด่า กันหมดแล้ว ส้มตำเราก็เลิกกินไปได้ 4 5 ปี คือไม่กินอีกเลยดีกว่า เพราะอะไรหน่ะหรอ เราเกือบตายเพราะส้มตำมาแล้วอ่ะดิ่ เรียกว่าเกือบตายก็ว่าได้ ติดเชื้อในระบบทางเดินอาหาร นึกขึ้นมาแล้วยังขนลุกอยู่เลย ทำให้เรานอยด์ทุกที ที่เราถ่ายเหลว เรากลัวว่า เหตุการณ์นั้นมันจะกลับมาหาเราอีก เราจำได้ว่าเราถ่าย มา เกือบทั้งวัน จนกลางดึก เกือบๆจะเที่ยงคืน เราคลานจากชั้น 2ลงมาถ่าย นั่งชักโครกแบบว่า ช็อคไปเลย ถ่ายจนหมดแรง ไม่รู้มาสะดุ้งรู้สึกตัว ก็ยังนั่งอยู่ในห้องน้ำ เลยค่อยๆคลานออกมา บอกคนในบ้าน เขาเลยพาเรา ส่ง รพ อ่ะ นอน รพ อยู่ 4 คืน เจาะเลือด ทิ่มทันจนแขนพรุนไปหมด เข้าห้องฉุกเฉินก่อน หมอเวรถามว่าเป็นอะไรมา เราบอกว่าท้องเสีย ถ่ายจนช็อคหมดสติไปแล้วนี่มีคนพามาส่ง พยาบาลก็มาเจาะเลือดตรวจ อย่างเคย เจาะเลือด เราไม่เคยเจาะครั้งเดียวผ่าน เลือดเราน้อย เส้นจมอีก พยาบาลเลยเจาะใหม่อีกข้าง แล้วให้เรานอนรอ จนเกือบจะสว่างมั้ง เขาก็บอกเรากับคนที่ไปส่งว่าเราต้องอยู่ รพ.เพราะเ ติดเชื้อในทางเดินอาหาร เขาว่าเราเป็นคนไข้ วิกฤตด้วย เราไม่ได้อยู่ห้อง วี ไอ พี อยู่ห้องรวม เพราะเป็น รพ รัฐ เจอหมอเจ้าของไข้เรา ถามว่าไปทานอะไรมา เราบอกน่าจะเป็นส้มตำ คนไข้ติดเชื้อที่ทางเดินอาหารนะคะ หมอหันไปสั่งพยาบาลให้ดูเป็นพิเศษด้วย เรานอนหมอบอยู่ รพ 4 คืน ไม่มีแรงเลย 2 วันแรกเรายังถ่ายหยอด เลอะชุด รพ อยู่เลย แต่นิดเดียว ตอนแรก หมอจะให้กลับแล้ว แต่พอเห็นอาการ บอกต้องอยู่ต่อ เชื้อมันยังไม่หาย กินยาฆ่าเชื้อไปจนครบ 4 คืน หมดน้ำเหกือล 10 กว่าขวด นอนจนเป็นเพื่อนกับพยาบาลไปเลย พยาบาลเห็นสายน้ำเกลือหลุด ก็มาแทงน้ำเกลือเราใหม่ บอกว่าเดี๊ยวจะเปลี่ยนใหม่ให้นะคะ แขน 2 ข้างนี่ พรุนนน เจาะเลือด ไป 2 รอบ 4 รู มาเจาะให้น้ำเกลืออีก ออกจาก รพ มาได้ เราไม่มองมันอีกเลย ไม่ว่าจะสะอาดแค่ไหน หมอบอกมันปนเปื้อนมากับผักสด ล้างสะอาดรึเปล่า ตาเปล่าเรามองไม่เห็นหรอก เลี่ยงได้ก็อย่าไปทาน ยิ่งหน้าร้อนนี่ อันตรายมาก จบจาก เรื่องติดเชื้อทางเดินอาหาร มาที่โรคประจำตัวเรา คือโรคกระเพาะ แม่เราเคยบอกเราไว้ บอกกับย่าไว้ว่าเรามีปัญหากับช่องท้อง แม่เราเป็นหมอแผนโบราณ เราท้องผูก ชอบปวดท้องบ่อย ไม่ทานมื้อเช้า จุกเสียดบ่อย พอโตมาถึงรู้ว่ามันเป็นอาการของโรค กระเพาะ ก็รักษาตัวเองมาตลอดนะ เพียงแต่เรากินข้าวไม่เป็นเวลา อันนี้รู้ดี มาเที่ยวนี้เป็นมาก นี่ก็ยังต้องกินยาอยู่ เรากับยา โดยเฉพาะยาเม็ดเป็นอะไรที่ ไม่จำเป็นไม่อยากกินเลย เราเหมือนพ่อ ใครๆก็บอกเรากับพ่อ กินยายาก พ่อเราไม่กินยาน้ำ เราไม่ชอบยาเม็ด เคยเข้ารพ เพราะอุบัติเหตุ รถชน นอน รพ อยู่ 3เดือน กายภาพ ไปด้วย ช่วงที่นอนอยู่ หมอจะจัดยามาให้ เราไม่อยากกินเลย ยาเม็ดใหญ่มาก หมอให้กิน 2 เราก็กินเม็ดเดียว ที่เหลือเอาไว้ใต้หมอน ทีนี้ พยาบาลรู้ทัน เลยมายืนเฝ้า ดูเรากินยาเลยอ่ะ บอกว่า คนไข้คะ ทานยาค่ะ เราก็ตอบไปว่าเดี๊ยวทาน พยาบาลว่า จะยืนดูคนไข้ทานยานก่อนค่ะแล้วค่อยไป หง่ะ ตอนนั้นเรานอนห้อง วี ไอ พี เตียงคู่ กับ อีกเตียงนึง จะมีม่านกั้น พอเรากินยาเสร็จพยาบาลออกไป เราก็ เปิดม่านไปถามว่า บอกพยาบาลหรอว่าเราเอายาไปซ่อน เธอบอกไม่ได้บอกนะ บุรุษพยาบาลมาเปลี่ยนผ้าปูเขาเห็นยาพี่ อยู่ใต้หมอนอ่ะ เวร เลย เดี๊ยวต้องเปลี่ยนที่ซ่อนใหม่แล้ว ตอนนั้นเราต้อง เอ๊กซ์เรย์หารอยแตก ปลายกระดูกก้นกับเราอ่ะ หมอที่เป็นเพื่อนกับเจ้านาย เห็นว่ามีรอยแตกจริง เลยให้เราอยู่ ยาวววว เจ้านายบอกอยู่จนกว่าจะหาย ให้คู่กรณีเป็นคนรับผิดชอบ คชจ ทั้งหมด ซึงเจ้านายเราออกหน้าให้ คู่กรณีเราก็ไม่กล้า ตุกติกอะไร นี่ขนาดเราดูแลตัวเองแล้วนะ เลือกกินแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์แล้วนะ ก็ยังเหมือนจะไม่ดีพอ แล้วยิ่งอายุมากขึ้นก็ต้องดูแลตัวเองให้มากขึ้นไปอีก เราไม่อยากเป็นภาระใครเวลาเราเจ็บป่วยอ่ะ เราคิดแบบนี้


Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2557 13:24:59 น. 1 comments
Counter : 751 Pageviews.

 
สวัสดีครับ
คุณ primavista
นายมีนาครับ จากห้องเกาหลี
แวะมาทักทายครับ ^^


โดย: มีนาครับ วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:21:40:53 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

fanrongjaing
Location :
Taiwan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






blogger analyzer
New Comments
Friends' blogs
[Add fanrongjaing's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.