ติดฝนอยู่ที่ทำงาน
นั่งอยู่ในอาคาร ห้องทำงานอยู่ตรงกลางตึก เลยไม่รู้เรื่องรู้ราวว่า มหานครแห่งประเทศไทย กำลังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำฝน
ตอนแรกก้องกะไว้ว่า... จะออกจากที่ทำงานประมาณ ๒ ทุ่ม เพื่อหนีรถติดในช่วงเย็น
ก็เลยไปไหนไม่ได้ ติดแหง็กอยู่อย่างนี้
จึงมาอัพบล็อกดีกว่า
หลายวันที่ผ่านมา ผมเริ่มเบื่อหน่ายอยู่บ้าง
อาจจะมาสนุกสนานเฮฮากับเพื่อนร่วมงาน เข้าไปเล่นเกมส์ออนไลน์บ้าง
แต่เวลาขับรถคนเดียวบนถนน
ทำไมมันช่างเหงาเหลือเกิน
วันก่อนคุยโทรศัพท์กับเพื่อน คุยเรื่องความเบื่อของผม คุยถึงเรื่องที่ผมเคยเขียนไว้ในบล็อกว่า
แม้ว่าผมจะอยู่ในเมืองใหญ่ มีผู้คนมากมายที่รู้จัก และมีผู้คนเป็นล้านคนให้ได้พบเห็น
ในบางครั้ง ผมกลับเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
เธอยุให้ผมหาแฟนสักที แต่เรื่องนี้ยุไม่ขึ้น..
เธอเลยยุให้ผมเขียนหนังสือ เขียนเรื่องความเบื่อของผมเอง เรื่องของชายคนหนึ่งในเมืองใหญ่
เธอบอกว่า.. "เหมือนหนังอยู่เรื่องหนึ่งไงก้อง ของว่องกาไว ที่พระเอกบอกว่า เขาเป็นเหมือนสัปปะรดกระป๋องที่หมดอายุ"
กระตุ้นอะลีนารีนได้เล็กน้อย
แต่ไม่รู้จะเป็นเรื่องเป็นราวได้สักเท่าไหร่ เพราะผมเองก็ไม่ใช่คนที่เขียนหนังสือได้ดีสักเท่าไหร่
แต่ก็จะพยายาม ก็ไม่น่าจะยากไปกว่าที่จะทำได้
สิ่งหนึ่งที่กำลังตัดสินใจอยู่ คือว่า.. ถ้าต้นฉบับเป็นรูปเป็นร่างแล้ว
จะให้ใครดูก่อนดีนะ ระหว่างเธอ.. กับ เพื่อนๆในบล็อกแก็งค์ ดีหนอ..
..........................
Create Date : 17 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 20:29:51 น. |
|
4 comments
|
Counter : 554 Pageviews. |
|
|
|