เด็กไทยหลายคนอาจจะรื่นเริงกันได้น้อยกว่าทุกปีไปบ้าง แต่เชื่อว่าเด็กๆก็คงมีความสุขเช่นเดิม
หลายคนยังได้รับโอกาสให้พบกับบุคคลสำคัญ และนั่งบนเก้าอี้นายกรัฐมนตรี(โดยไม่ต้องไปลงเลือกตั้งให้เสียเด็ก)

แต่ยังมีเด็กอีกหลายๆคนในโลกนี้ ที่วันนี้เขาอาจจะไม่ได้รับความสุขอย่างที่พวกเขาควรได้รับ เพราะพวกเขาเป็นเด็กที่ตกอยู่ท่ามกลางสงคราม

เมื่อนึกถึงเด็กเหล่านั้น ก็ทำให้คิดถึงเพลง กล้วยไข่ ของวงเฉลียง เพลงที่พูดถึงสงคราม สันติภาพ และกล้วยไข่

"..เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม
เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม...

กล้วยน้ำว้าเวลาสุกงอม อีกกล้วยหอมกินแล้วชื่นใจ
ฉันชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูก

กล้วยหักมุกเผาสุกกินดี กล้วยบวชชีไม่รู้อยู่ไหน
ฉันชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูก

ลัล ลัล ลา เด็กน้อยสารภี ลัล ลัล ลา ไม่ยอมฟังครู
ลัล ลัล ลา ครูเงื้อไม้ตี ลัล ลัล ลา สารภีตีตอบ
เอาปืนยิง แล้วโยนระเบิดซ้ำ ตีจนคมำ แล้วโยนมาใหม่
กลับมาบรรเลง ร้องเพลงกล้วยไข่
จับมือร่วมร้องเข้าไว้ ไม่มีกระดูก

แปลกใจจริงแขกชอบอะไร ลูกหยี เม็ดกวยจี๊ แตงไทย
แขกชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูก

แปลกใจจังฝรั่งชอบอะไร ฮอตดอก แซนด์วิชก็ไม่ใช่
ฝรั่งชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูก

เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม
เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม..."

มีหลายคนตีความเพลงนี้ไว้ ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับเขาเหล่านั้นว่า คุณจิก ประภาส ชลศรานนท์ อาจจะต้องการสื่อว่า "กล้วยไข่" คือ สันติภาพ ส่วน "กระดูก" คือ สงคราม
จึงแต่งท่อนหนึ่งว่า "..กลับมาบรรเลง ร้องเพลงกล้วยไข่ จับมือร่วมร้องเข้าไว้ ไม่มีกระดูก.."
คล้ายจะบอกว่า มาร้องเพลงแห่งสันติภาพกันเถิด หยุดสงครามเถิด
และคล้ายจะบอกว่า เด็ก ไม่มีความผิด ทำไมจึงต้องมามีส่วนในเหตุการณ์ความรุนแรง รับรู้ความโหดร้ายตั้งแต่วัยเยาว์

ใช่ครับ..
เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม
เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม
แต่หากไม่มีสงคราม เด็กจะสวยงามกว่านี้แค่ไหน
คงจะมากกว่านี้เยอะทีเดียว..

-----------------------