ตอน 2
ตี๋น้อยพูดด้วยอาการหวาดระแวง เขาเล่าว่า ตอนที่ผมไปนั่งเบ่งอยู่ เขาก็นอนหลับตาเล่นบนเตียง พลันรู้สึกเหมือนมีแมลงมาโดนตัว เขาก็ปัดทิ้ง แต่มันเกิดขึ้นซ้ำๆ เขาเลยลืมตามาดู ปรากฏว่ามันไม่ใช่แมลง แต่เป็นเศษ pop corn ที่เขามานอนกินอย่างมูมมามเรี่ยราดไว้เมื่อตอนบ่าย
เมื่อเหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้น สมองโล่งๆของเขาก็เริ่มมีอะไรให้คิดขึ้นมาแล้วตอนนี้ ... pop corn กระโดดขึ้นมาเองได้ไง ??? กำลังใช้สมองอยู่เพลินๆ พลันเสียงโคร๊มมมมมมม ก็ดังขึ้น ทำเอาเขาสะดุ้ง อกอิตี๋จะแตก เมื่อเห็นทั้งกระเป๋าและเสื้อผ้าที่พาดอยู่หล่นลงพื้น ที่สำคัญ เสียงมันดังเกินความเป็นจริง เขาเลยปล่อยให้ผีเข้ามาอยู่เต็มสมองของเขา จนผมออกมานี่แหละ
จากที่ผมได้โปรยไว้ว่า การตกของสิ่งของดูพิลึก พิลั่นไม่เบา ผมจะสาธยายสภาพการณ์ดังต่อไปนี้
ตอนที่ตี๋อกแตกชี้ไปให้เก็บของขึ้น ผมก็งงว่า กระเป๋าใบเล็กๆแบนๆ วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยสูงจากพื้นแค่ศอก ขนาดหน้ากว้างยาวของโต๊ะพอดีกับกระเป๋า การวางกระเป๋า วางพอดีกับขนาดโต๊ะ ไม่มีเหลื่อมล้ำ เอียง เป๋ แต่อย่างใด เสื้อผ้าที่พาดอยู่ก็พาดลึกไม่ได้มาเกี่ยวๆที่มุมกระเป๋าเสื้อผ้าไม่ได้หนักเกินไปจนรูดกระเป๋าลงมาได้
ที่สำคัญ สภาพกระเป๋าตอนตก ก็ตกแบบ เหมือนมีคนจับทั้งกระเป๋าและเสื้อผ้าเควี้ยงด้วยความโกรธเพราะเสียงมันดังเกินกว่า ถ้าหากกระเป๋าไถลลงมาเองเสียงจะไม่มีทางดังได้ขนาดนั้น แล้วหากกระเป๋ามันไหลลงมา ควรไหลแบบหน้าหงาย แต่นี่ กระเป๋าหน้าคว่ำทับเสื้อผ้าอีกทีหนึ่ง!!!! เมื่อพิจารณาตามหลักวิทยาศาตร์
ประการแรก : กระเป๋าและเสื้อผ้า ให้ตายก็ไม่มีทางไหลลงมาได้
ประการที่สอง : หรือหากไหลก็ไม่เสียงดังสนั่นขนาดนั้น
ประการที่สาม : การไหลต้องไหลแบบค่อยๆย้อยลงมาอย่างไรเสีย กระเป๋าก็ไม่สามารถคว่ำหน้าเองโดยทับเสื้อผ้าซึ่งวางพาดอย่างดีบนกระเป๋าไปได้
สรุป : มันผิดปกติในทุกหลักการ
หลังจากนั้น ตี๋อกแตกก็อาบน้ำโดยบังคับให้ผมยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำ และคอยตะโกนเรียกผมให้ผมส่งเสียงเพื่อยืนยันว่ายังอยู่ตลอดเวลา ตี๋ได้นำความเข้าแจ้งน้องๆหลังจากที่แกอาบน้ำเสร็จและออกมาดูทีวีที่ห้องรวม สร้างความตื่นเต้นแก่เหล่าน้องไม่น้อย
เรื่องแปลกๆแบบนี้ผมเจอเป็นประจำ จนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ผมไม่กลัว แต่ก็ไม่กล้าหากจะไปออกรายการล่าท้าผีที่บ้านร้าง แต่หากอยู่ปกติ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่กลัวสิ่งลี้ลับทุกประเภท กลับชอบหาความรู้จากเรื่องลี้ลับนี้เสียด้วยซ้ำ อยากนั่งคุยสัมภาษณ์สดว่า ท่านๆ มีความเป็นอยู่อย่างไร วันๆทำอะไรกันบ้าง มีความฝันความหวังและในโลกของท่านๆ มีกฎหมายไหม ตอนท่านเป็นคน กับตอนไม่ใช่คน แตกต่างกันมากไหม ตอนท่านแปรรูปใหม่ๆ รู้สึกขัดเขิน เงอะๆ โก๊ะๆบ้างหรือไม่ ต้องอาบน้ำหรือเปล่า นอนล่ะ นอนท่าไหน ที่ไหน
มีคำถามมากมายที่ผมอยากรู้ เรื่องราวของผมมีมาก และเพิ่งมานึกออกว่าเรื่องนี้ผมเคยเขียนแล้วนี่หว่า แต่หาไม่เจอ เลยต้องมานั่งพิมพ์แกรกๆๆ ยกแคร่อยู่เนี่ย...
คนเราทุกคนเกิดมาต้องตาย ก่อนตายน่าจะทำความดีเพื่อปวงชนให้คนพูดถึงเสียหน่อย ชาติหน้ามีจริง การหอบเอาความรู้เดิมไปชาติหน้า มีจริง อย่างนั้นก็เรียนรู้ให้มาก เมื่อไปเกิดใหม่จะได้เรียนเก่งและอย่าลืมเรียนสิ่งที่ไม่มีความรู้เลย เพื่อเป็นการเพาะเชื้อ เผื่อชาติหน้ามาจับวิชาใหม่ จะได้ไปได้เร็ว อย่างที่เขาเรียกว่า พรสวรรค์
จบละนะ 
ปล. คืนนั้นก็นอนปกติ ผมสวดมนต์ขอขมาแก่วิญญาณสตรีท่านนั้น ผมก็นอนปกติ แต่ดูเหมือนตี๋จะขอบตาดำเล็กน้อย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
กำลังมันส์เลยครับ ดันตัดเข้าโฆษณะซะได้ ไว้จะมาอ่านต่อครับ