จองตั๋วกลับไทยแล้ว

วันนี้ไปซื้อตั๋วมาแล้ว สุดท้ายก็ได้มากอดสักทีตอนแรกว่าจะอยุถึงวันครบรอบปีกับแฟน แต่เอาเข้าจิงๆเราก็ไม่สามารถอยุได้ ซื้อเสร็จก็เดินเล่นซื้อของได้ต่างหู FT และสร้อย FT มาคงจะใส่เองเพราะเอาให้เค้า เค้าอาจจะไม่ชอบ เพราะตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่สร้อยที่เราเคยให้อยุแล้ว ช่วงนี้สับสนกับความคิดตัวเองหลายอย่าง มีปัญหามากมายเข้ามาและมันต้องผ่านไปพร้อมๆกับชีวิตประจำวัน ตอนนี้ทำงานแทบทุกวัน เลิกเรียนก็ไปทำงานนอนไม่เต็มอิ่มเลย จนเริ่มเปนหวัดแล้ว กลัวคนอื่นเหมาว่าเปนไข้หวัดสายพันธ์ใหม่อยุ เดี๋ยวไม่ได้กลับไทย
วันนี้ว่าจะส่งข้อความบอกแฟนว่าบินวันไหนกลับวันไหน แต่ดูแล้วเค้าก็เหมือนไม่สนใจเราเลยเหมือนจะไม่ตื่นเต้นอะไรกับการที่เราจะกลับ เราก็รอคำถามรอข้อความของเค้านะว่าบินวันไหนหรอ ส่งมาบ้างก็ได้ ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้รู้สึกความรักของเรามันเปลี่ยนไปจากเดิมหรือเปล่า ความรู้สึกลึกๆของแต่ล่ะคนมันคืออะไร มันต้องการอะไร ต้องการให้เรื่องทุกอย่างมันจบ แต่ไม่รู้ว่าใครต้องไป แต่ในใจเรารู้อยุแล้วว่าเหตุการณ์มันเปนแบบนี้ คนที่ควรจะไปจริงๆก็คือตัวเรา เราไม่อยากไปบอกตามตรงเพราะเรารักเค้า เพราะคำว่า "รัก" คำเดียวจริงๆที่ทำให้เราอยุสู้ต่อไป
ไม่รู้เหมือนกันว่ากลับไทยแล้วทุกอย่างมันจะเป็นยังไง ทุกวันนี้เราก็คิดเรื่องของเค้าตลอด เค้าเปนคนไม่ค่อยแสดงความรู้สึกหรอก ปล่อยให้คนอื่นคิดไป ก็เหมือนกับเราที่ปล่อยให้เราคิดไปแต่ความรู้สึกจริงๆของเค้าเราก็ไม่สามารถที่จะรู้ได้
ในใจตอนนี้มันบอกว่า ให้เค้ากลับไปอยุด้วยกันเถอะ ให้เค้ามีอนาคตด้วยกัน ปล่อยทีไปเดินออกมาจากชีวิตเค้า ให้เค้าได้ทำตามในสิ่งที่เค้าตัดสินใจให้เต็มที่ อย่าไปเปนตัวอะไรที่ต้องทำให้เค้ากังวลกับความรักของเค้า เพราะเค้าอาจจะทำไม่เต็มที่กับทุกๆอย่างก็ได้ บางครั้งเราก็อยากปล่อยให้เค้าได้กลับไปใช้ชีวิตคู่กับคนนั้นเหมือนเดิมนะ ถ้ากลับไปแล้วมันโอเค เราก็จะเป็นคนเดินออกมาจากชีวิตเค้าเอง แต่ถ้ากลับไปแล้วมันไม่ใช่อย่างที่คิด มันไม่ดีขึ้นเรายินดีเสมอที่เค้าจะกลับมาหาเรา เราบอกตามตรงว่าเรารอเค้าคนนี้เสมอ
ตอนนี้ใจของเรา เรายังไม่มั่นใจกับอะไรเลย อยากจะพักผ่อนจังไม่อยากจะคิดเรื่องอะไรสักอย่าง อยากจะฝันดีๆ แต่คนเรามันก็ต้องอยุกับความจริงน้อ เดี๋ยวนี้ฝัน 4-6 ชม/วัน อยุกับความจริง 18-20 ชม/วัน แต่ก็ยังดีน้อที่ได้พักสมองบ้าง
จะได้กลับไทยแล้ว ดีใจจัง ก่อนกลับอาทิดสุดท้ายคงจะทำงานทุกวัน เก็บเงินกลับไทย ต้องให้ตา ยาย น้า ซื้อโน๊ตบุ๊คให้น้อง และไหนที่เราจะต้องเที่ยวต้องกินอีก อดทนวันนี้เพื่อวันที่สบายในภาคหน้า
การที่เรามาเขียนแบบนี้มันก็ทำให้เราสบายใจได้บ้างน้อ มันอาจจะยาวนะ แต่เราก็อยากเก็บเรื่องราวต่างๆของเราไว้ อยากจะกลับมาอ่านว่าวันนั้นความรู้สึกมันเปนยังไง และเราผ่านมันมาได้ยังไง
รักแม่จัง ที่ทำงานก็มีปัญหา แม่ก็ต้องคุมคนที่ทำงานด้วยกันอีก เฮ้อ บางทีคนไทยก็ชอบชิงดีชิงเด่นกันน้อ เบื่อจัง จะแข่งกับแม่เราไปถึงไหน ในเมื่อแม่เชฟให้แม่เราดูแลร้านก็น่าจะฟังกันบ้าง น่าจะทำงานให้มีระบบมากกว่านี้ ไหนๆก็มาเมืองฝรั่งก็น่าจะเอาสิ่งดีๆของเค้ามาใช้บ้าง
นอนดีกว่าจะตีสองแล้ว ตื่นเช้าไปทำงานทั้งวันอีก สู้ๆคะ คนเราต้องอยุให้ได้ด้วยตัวเอง เราโตแล้วนิน้อ อย่าปัญญาอ่อน งอแง ไม่มีความคิด คิดเองไม่เปนเหมือนเมื่อก่อนเลย "เราโตแล้ว" ใช่ไหมคะที่รัก

Create Date : 20 มิถุนายน 2552		4 comments
Last Update : 20 มิถุนายน 2552 13:37:05 น.
Counter : 796 Pageviews.
Share Tweet