หนีตาม Galileo

วันนี้ไปดูหนังกับคุนแฟนมาที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า รอบ 21:45 มึนๆงงกันอยุนานกว่าจะเสด็จกันได้ วันนี้ก่ะว่าจะกลับบ้านแต่ตื่นมาก็ปาไปซ่ะเที่ยงแล้ว กว่าจะกลับถึงก็ดึกเลยกลับพรุ่งนี้ตอนเช้าดีกว่า หนังอย่างที่ชื่อหัวข้อบล๊อคบอก เพิ่งฉายวันนี้วันแรก และไม่ผิดหวังจริงๆ เต้ยกับต่ายแสดงดีมากและ เรย์ก็แสดงสุดยอดจะแนวและธรรมชาติ มันทำให้นึกถึงตอนอยุเยอรมันยังไงไม่รู้ แต่ในหนังชีวิตอาจจะดูสนุกก่าชีวิตจริงของเรา มันทำให้เห็นว่าถึงแม้ในเมืองไทยเราจะมีฐานะดีหรือสบายเหมือนคุณหนู แต่พอไปต่างประเทศถ้าไปแบบทำงาน บางครั้งมันก็ไม่ได้สบายอย่างที่คิด หนังถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก นึกถึงเวลาเราทำงานเลย ทำทุกอย่าง แต่นั่นมันก็ประสบการณ์ บางครั้งอนาคตเราอาจจะกลับมาย้อนคิดกับสิ่งที่เราได้วันนี้ก็ได้ อย่างเมื่อก่อนตอนเด็กๆ เราเคยไปเดินตามสวน ตามไร่ ไปหาผลไม้กับรุ่นพี่รุ่นน้องหลายคน เคยเหยียบโคลน เคยปีนต้นไม้ ปีนต้นมะม่วงแล้วไปนอนกินมะม่วงบนต้นไม้ เคยขุดมันช่วยญาติ เคยก่อไฟให้ยายทำกับข้าว ฯลฯ เวลาเราคิดถึงมัน มันทำให้เรายิ้มกับอดีตที่ อืม ดีใจจังที่เมื่อก่อนได้ทำแบบนั้น ถ้าเราเปนเหมือนคุณหนู เราคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับเรื่องแบบนั้น
เลยเรื่องหนังไปเลย ไม่รู้จะอธิบายหนังเรื่องนี้ยังไง แต่ทุกๆฉาก มันสนุก ตลก น่าสนใจ น่ารัก ถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีจริงๆ เป็นหนังที่น่าอุดหนุนหนังไทยเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ลองไปดูแล้วมาเล่าสู่กันฟังล่ะกันนะ ทำเอาน้ำตาซึมไปหลายตอนและมาร้องไห้ตอนที่จบนี่แหละ ต่ายเดินออกทางขาออก พ่อและน้อง เพื่อนอย่างเต้ยมารอรับ มันทำให้นึงถึงอารมณ์ตอนนั้นที่ออกมาแล้วไปหาคุนแฟนแล้ว มันทำให้นึกถึงวินาทีที่เจอหน้าคุนแฟน
จะว่าไปแล้วอีกเดือนเดียวเราก็จะได้กลับเยอรมันแล้วเหมือนกันนะเนี่ย เวลาเดินเร็วน้อ ผ่านไป 3 อาทิตย์แล้ว ตอนนี้ก็มีปัญหากับครอบครัวที่ไม่เข้าใจเรา ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน เหนื่อยแล้วอ่า อยุเยอรมันเราต้องเครียดและแก้ปัญหาอะไรมากมายแล้ว กลับมาไทยคิดว่าจะมาพักผ่อน ไม่อยากคิดอะไร แต่สุดท้ายก็ครอบครัวเรา น่าจะดีใจนะที่เรามีความสุขและกลับไม่เข้าใจความสุขของเราซ่ะงั้น ตอนนี้เริ่มจะชินๆและก็ไม่ชินกับคำต่อว่าของครอบครัวเรา แต่ก็ไม่อยากให้คุนแฟนคิดมาก เราอยุกับเค้าเราร้องไห้เกือบทุกวัน มันทำให้คุนแฟนเราคิดมากไปด้วย เราก็พยายามนะ พยายามไม่คิด แต่เพราะนิสัยเราเปนแบบนี้ไง อยากเปลี่ยนเปนไม่แคร์อะไรเลย คงจะดี
ตอนนี้ใช้ชีวิตกับคุนแฟนอย่างมีความสุข เวลาเราอยุกับแฟน เรามีความสุขมากๆ ได้กอด ได้จุบ ได้จับมือ มันอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก เราห่างกันไกลมากๆ เราต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย ได้ฟังแต่เสียง ได้เหนหน้าผ่านเวปแคม เวลาร้องไห้ เวลาอยากปลอบอยากเช็ดน้ำตา มันทำไม่ได้ ตอนนี้เรากลับมา เราก็อยากจะใช้เวลาให้มีค่าที่สุด เราอยากอยุกับเค้าตลอดเวลา แต่ครอบครัวเราก็ต้องแคร์ รักนะ รักน้า ตา ยาย น้องสาวสองคน เรารักครอบครัวเรามาก แต่บางครั้งความคิดของเราก็ไม่ตรงกับน้า ตา และยาย แต่ก็ดีใจที่เรายังมีน้องสาวคอยรับฟังเราและอยุกับเราเสมอ ช
งืม ช่างมันเถอะ เหนื่อยกับเรื่องนี้พอแล้ว

ตอนนี้ตีสองกว่า เราต้องนั่งรถกลับบ้านแต่เช้า ไม่รู้เลยจะกลับตอนไหนดี ก่ะว่าคืนนี้จะไม่นอน ตอนนี้ก็งอนๆกับคุนแฟน งอนกันทุกวันแต่ก็ไม่เกินข้ามคืน งอนกันบ๊องๆ พอดีกันแล้วก็ขำๆกันไป ได้ปรับความเข้าใจกัน มันก็ดีแล้ว แต่ว่าไม่รู้ว่าใครผิด เราเองก็ปากเสียตลอด เฮ้อ ชอบพูดอะไรไม่คิด แต่ก็ไม่ได้คิดไรง่า แซวเล่นๆจนเปนเรื่อง ทำไรเหมือนเด็ก เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าแฟนเราอึดอัดไหมเวลาไปไหนมาไหนกับเรา เราอาจจะติดจากที่โน้นมา แฟนเราก็บอกเสมอว่าที่นี่ประเทศไทยนะเทอ เราก็พยายามปรับนะ แต่ก็นั่นแหละ งอนกันแล้วก่ะง้อกัน อย่างเสื้อคู่ของเรา "ชอบงอลชอบง้อ" ตามคอนเสปเลย อิอิ แต่นี่ต้องห่างกับที่รักตั้งทิดนึง เราต้องขึ้นเหนือหาพ่อและกลับไปอยุบ้าน แต่เดี๋ยวสิ้นเดือนก็กลับเข้ากรุงมาอีกรอบ และก็กลับบ้าน แล้วก็คงกลับมากรุงรอกลับเยอรมันเลย เวลาเดินเร็วนะ อยากหยุดเวลาไว้จริงๆ

ไม่รู้เหมือนกันกลับไปเยอรมันเราจะเจออะไรอีก ทุกๆครั้งที่กลับไทย มันเหมือนกับว่า จบไปหนึ่งตอน และการกลับเยอรมันแต่ล่ะครั้งก็เหมือนกับการเริ่มต้นบทใหม่ เราไม่รู้หรอกว่าข้างหน้ามันจะมีอะไรเกินขึ้นบ้าง แต่ที่แน่ๆ มันมีปัญหาและอุปสรรครอให้เราผ่านมันไป เราหวังว่าครั้งนี้มันก็คงจะเหมือทุกๆบทที่ผ่านมา หวังว่าเราจะผ่านมันไปได้ และหวังแต่เพียงว่ามันจะไม่หนักเหมือนที่ผ่านมานะ
การไปอยุที่โน้นทำให้เราได้เจอ ได้ประสบการณ์ ได้เรียนรู้อะไรมากมาย ประสบการณ์ที่คาดไม่ถึง เหตุการณ์ที่ไม่อยากจดจำแต่มันให้บทเรียน ความเข้มแข็งถ้าไม่มีเราคงอยุไม่ได้ แต่จริงๆเราเปนคนอ่อนแอมากนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านเรื่องราวมากมายมาได้ยังไง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาไทยถาวร ก็คงตอนที่มีตังค์ล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ เพราะคิดว่าจะเก็บเงินสักก้อนและเรียนให้จบ อยากกลับมาทำธุรกิจของตัวเองและเรียนต่อ ทำงาน อยากสร้างครอบครัว อยากดูแลครอบครัว อยากทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำและรัก แต่ตอนนี้ก็อดทนทำในสิ่งที่ฟ้าลิขิตมาก่อนล่ะกันน้อ

เด็กไทยสู้ตายอยู่แล้ว "ชีวิตต้องสู้" เดี๋ยวมันก็ผ่านไป สู้โว้ย


ps. ขอบคุนที่รักมากนะคะที่อยุกับเค้า
ขอบคุนที่ทนเด็กไม่เอาไหนคนนี้
ขอบคุนนะที่กวนตีนและแกล้งเค้าทุกวัน
ขอบคุนที่ทำให้เค้ามีความสุข ขอบคุนรอยยิ้มที่อบอุ่น
ขอบคุนอ้อมกอดที่ไม่อยากปล่อย
ขอบคุนที่รักเค้า ดูแลเอาใจใส่เค้า
ขอบคุนที่เข้มแข็งเพื่อเค้า ไม่ว่าเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น เตงเปนเหมือนเสาหลักของเค้า เค้ารักเตงมากนะ

Create Date : 24 กรกฎาคม 2552		4 comments
Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 2:26:17 น.
Counter : 650 Pageviews.
Share Tweet